Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά-Stieg Larsson

Όποιος γοητεύτηκε «Στο κορίτσι με το τατουάζ», από την αινιγματική προσωπικότητα της Λίσμπετ Σαλάντερ, «Στο κορίτσι που έπαιζε με την φωτιά», σίγουρα θα σαγηνευτεί -εγώ τουλάχιστον αυτό έπαθα!- με την πλοκή που θα συναντήσει στο 2ο βιβλίο της τριλογίας Millennium καθώς οι απαντήσεις που δίνει ο συγγραφέας, μέσα από την νέα περιπέτεια στην οποία εμπλέκεται η ηρωίδα του, θα λύσουν την εξίσωση του μυστηριώδους παρελθόντος της με τρόπο καθηλωτικό.

 «Στο κορίτσι που έπαιζε με την φωτιά» ο Larsson τοποθετεί τους ήρωές του σε μια νέα σκακιέρα μυστηρίου και ανατροπών, εκεί δηλαδή που η χάκερ Λίσμπετ και ο δημοσιογράφος Μίκαελ Μπλουμκβιστ κηρύσσουν, ο καθένας από το δικό του μετερίζι καθώς η Λίσμπετ έχει επιλέξει ήδη από το τέλος του 1^ου βιβλίου να απομακρυνθεί από τον Μίκαελ, τον πόλεμο σε όσους εμπλέκονται με το εμπόριο λευκής σαρκός.

Το Millennium λοιπόν, το περιοδικό που δουλεύει ο Μίκαελ, αναλαμβάνει να δημοσιεύσει την έρευνα του δημοσιογράφου Νταγκ Σβένσον και της συντρόφου του, Μία Γιόχανσον. Σ’ αυτή την έρευνα το φαινόμενο του τράφικινγκ στη Σουηδία καταγγέλλεται από την πένα του Larsson και φέρνει τους ήρωες αντιμέτωπους με σκληρούς ανθρώπους που προκειμένου να διασφαλίσουν τα κεκτημένα χρόνων στην παρανομία, σκοτώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη, όποιων νιώσουν πως απειλεί τον μικρόκοσμό τους. Ο Μίκαελ βοηθάει κι αυτός με την σειρά του τον Νταγκ, ώστε να διερευνηθούν-επιβεβαιωθούν και τα τελευταία κομμάτια του ρεπορτάζ που σε λίγες μέρες θα αποτελεί το πρώτο θέμα του Millennium. Κάπου στον κυβερνοχώρο βέβαια(!) ερευνά και η ευαίσθητη σε θέματα κακοποίησης γυναικών Λίσμπετ!

Μετά όμως από μια σειρά κινήσεων, οι άνθρωποι που εμπλέκονται στο τράφικινγκ παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Ακολουθούν τρεις δολοφονίες! Και οι τρεις κατά ένα σατανικό τρόπο φωτογραφίζουν ως αυτουργό την Λίσμπετ Σαλάντερ... Τότε όλη η αστυνομία της Σουηδίας κινητοποιείται και βρίσκεται στο κατόπι της... Εκείνη εντείνει την έρευνα της παρεισφρύοντας  σε κρατικά και απόρρητα αρχεία βοηθώντας τον Μίκαελ να βρει τους δολοφόνους, φέρνοντάς τον εν τέλει, μαζί με εμάς, αντιμέτωπο με μια ιστορία που η αφετηρία της βρίσκεται δεκαετίες πίσω και που αγγίζει μαζί με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της Ευρώπης του ψυχρού πολέμου και την μυστηριώδη ζωή της άψογης σκιαγραφημένης Λίσμπετ Σαλάντερ...

Σκοτεινό ποτάμι-Dennis Lehane

   Στο «Σκοτεινό ποτάμι» του Dennis Lehane, η δολοφονία της δεκαεννιάχρονης Κέιτ Μάρκους φέρνει σε επαφή, μετά από εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια τους τρεις παιδικούς φίλους που ένα δραματικό περιστατικό στην ηλικία των έντεκα είχε διακόψει αναπάντεχα την φιλία τους. Έτσι όταν η Κέιτ βρίσκεται νεκρή στο πάρκο της γειτονιάς της, ο πατέρας της,ο Τζίμι, ο Σον που είναι αστυνομικός και ο Ντέιβ σμίγουν αναγκαστικά, ώστε ν’ ασχοληθούν, οι δυο απ’ αυτούς, με την εξιχνίαση του εγκλήματος. 

     Ο Τζίμι σοκάρεται με τον άγριο και αναπάντεχο χαμό της κόρης του και ορκίζεται να εκδικηθεί για τον θάνατό της, ο Ντέιβ μπαίνει στο κάδρο των υπόπτων ενώ ο Σον προσπαθεί να ρίξει φως στην υπόθεση. Τα στοιχεία έρχονται στην επιφάνεια το ένα μετά το άλλο με γρήγορο ρυθμό και μας αποκαλύπτουν το χρονικό του εγκλήματος, που όλα δείχνουν πως συνδέεται με το τραυματικό παρελθόν των τριών φίλων μιας και ο χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία των ηρώων διαμορφώθηκε ύστερα από αυτό το περιστατικό...

     Το «Σκοτεινό ποτάμι» είναι ένα ευκολοδιάβαστο αστυνομικό βιβλίο που τα πρώτα του κεφάλαια με παρακίνησαν στο να συνεχίζω την ανάγνωση του. Από ένα σημείο και μετά όμως το ενδιαφέρον μου μειώθηκε καθώς δεν μ’άρεσε που η αστυνομική έρευνα και οι κινήσεις του ύποπτου-δολοφόνου γίνονταν παράλληλα φωτογραφίζοντας έτσι μόνο έναν ύποπτο-άλλος αναγνώστης μπορεί να το θεωρήσει ως ένα συγγραφικό τέχνασμα που βοηθά στην κορύφωση του φινάλε και στην αποκάλυψη του δολοφόνου. εμένα πάντως εδώ δεν με έπεισε. Το φινάλε του μμμ ήταν και δεν ήταν ανατρεπτικό. Εκείνο όμως που δεν μ’άρεσε καθόλου ήταν η δικαιολογία που ξεστόμισε ο Τζίμι για να διώξει από την ψυχή του τις τύψεις που ίσως του δημιούργησε η τελευταία του πράξη: ήσουν θύμα και θα γινόσουν κι εσύ θύτης. Την θεωρώ λάθος και άδικη αυτή την κουβέντα, όπως άδικο ήταν και το τέλος του Ντέιβ. Άδικη κουβέντα αν σκεφτεί κανείς πόσα θύματα, όποιας μορφής κακοποίησης κι αν υπέστησαν, κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους και να πολεμήσουν τους δαίμονες τους...

Διαβάστε το...

Βαθμολογία 2/5

Βιογραφία συγγραφέα

Στοιχεία Βιβλίου:

Τίτλος: Σκοτεινό ποτάμι

Συγγραφέας: Dennis Lehane

Μετάφραση: Ανδρέας Καλοφωλιάς

Εκδ.: Bell

Ημερ.Εκδ. BELL

Σελ.: 544

Δήμητρα Κωλέτη