Το «Ανεμώλια» του Ισίδωρου Ζουργού είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο με άρτια δομή, με γραφή μεστή και αφήγηση αναδρομική, που δεν κουράζει άλλα αντίθετα προσφέρει στο κείμενο, εκτός από νοσταλγική ατμόσφαιρα, το απαιτούμενο σταδιακό ενδιαφέρον για την συνέχεια της ανάγνωσης, καθώς και με μια ιστορία που εμένα με έκανε να γελάσω, να συναισθανθώ και να συγκινηθώ με τον λυρισμό και την αλήθεια της. Σαν άλλος Όμηρος ο συγγραφέας μάς παρουσιάζει, με αφηγητή τον Νίκο Χαλκίνη αλλά και συμμέτοχο, την σύγχρονη Οδύσσεια των φίλων-εταίρων που μας καθηλώνει και μας συγκινεί. Οι πέντε καρδιακοί φίλοι, και το ταξίδι τους στην αυτογνωσία, με δίδαξε πως τελικά ναι είμαστε μέλισσες του αοράτου, όπως φωνάζει ο Νίκος, ο σύγχρονος Οδυσσέας του συγγραφέα, και πως πάνω από εμάς βρίσκεται το πεπρωμένο, που, όσες φορές και αν λοξοδρομήσουμε προσπαθώντας να απαγκιστρωθούμε απ’ αυτό, το άγνωστο ουράνιο σχέδιο προϋπάρχει και μας καλεί να εργαστούμε μια ολόκληρη ζωή σαν άλλες εργατικές μέλισσες ακολουθώντας έτσι την στράτα του,…..την μοίρα μας. Το βιβλίο τιμήθηκε το 2011 με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και πραγματικά άξιζε το βραβείο καθώς διαβάζοντας το ο αναγνώστης ταξιδεύει, νιώθει, σκέφτεται, αφουγκράζεται τους ήρωες και τις σκέψεις τους. Είναι το πρώτο βιβλίο του κυρίου Ι. Ζουργού που διαβάζω και σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλα καθώς η πένα του δεν γράφει απλά αναγνώσματα αλλά ουσιώδη, γράφει λογοτεχνία!Απ’ τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει, το συστήνω ανεπιφύλακτα!!
Διαβάστε το!!
Διαβάστε το!!
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Ο Νίκος Χαλκίνης γράφει την Οδύσσειά του, το ταξίδι που πραγματοποίησε με τους φίλους του στην καμπή της ζωής του, το ταξίδι στα βάθη της ψυχής και της ύπαρξης του. Οι εταίροι του, ο Νικηφόρος, ο Χρήστος, ο Στάθης και ο καπετάν Δημήτρης επιβιβάζονται στο ιστιοπλοϊκό Θερσίτης. Αφήνουν πίσω τους τις οικογένειες τους, τα παιδιά, τις συζύγους τους και μια ζωή γεμάτη υποχρεώσεις, ρουτίνα, καθημερινότητα και ανατροπές τραγικές και σκληρές που τους λύγισαν, προκειμένου, όταν αρπάξουν την ωραία Ελένη της εποχής τους που κατοικεί στην Μυτιλήνη, να καταλήξουν στην Ρόδο για να κερδίσουν την χαμένη νεότητα, την ελευθερία και την ανεμελιά τους, τις οποίες κάπου τις έχασαν στο πέρασμα του χρόνου χωρίς καν να το αντιληφθούν.