Το απέναντι νησί-Ελένη Γεωργοστάθη

     Μέσα στις χαρές του να είσαι θεία είναι και αυτή της ανάγνωσης εξαιρετικών παιδικών βιβλίων! Ένα από αυτά είναι και το βιβλίο της Ελένης Γεωργοστάθη, «Το απέναντι νησί»!

   Τα ζωάκια του βαλτότοπου μεγαλώνουν με τις φήμες πως το απέναντι νησί κατοικείται από απαίσια και τρομακτικά πλάσματα. Ο φόβος και η απέχθεια για το απέναντι κομμάτι γης και για όσους το κατοικούν γιγαντώνεται και διαδίδεται από γενιά σε γενιά...

      Υπάρχει όμως ένα λαγουδάκι που θέλει να βγει από τα σύνορα του βαλτότοπου και να ανακαλύψει τον κόσμο αγνοώντας τις φήμες και τους φόβους που έχουν ριζώσει στον τόπο του. Ένας πελαργός θα τον βάλει στη ράχη του και τότε το ταξίδι θα ξεκινήσει! Μια απρόσμενη όμως θύελλα θα τον πετάξει από το φτερωτό κάθισμα του και θα τον ρίξει στο τρομερό νησί. Όταν ο λαγουδάκος μας θα βρεθεί στο «απέναντι νησί» οι φήμες θα καταρρεύσουν την ίδια στιγμή. 

    Πίσω στο βαλτότοπο, όταν ο πελαργός θα ανακοινώσει πως το λαγουδάκι βρίσκεται στο «απέναντι νησί», τα υπόλοιπα ζώα θα κηρύξουν τον πόλεμο και θα κινηθούν ώστε να απελευθερώσουν τον αιχμάλωτο όπως πιστεύουν φίλο τους. Όταν η εκστρατεία τελειώσει  ΟΛΟΙ θα ανακαλύψουν την αλήθεια του νησιού, την αλήθεια του κόσμου...

     Διαβάστε το στα παιδιά σας.... νομίζω πως οι προκαταλήψεις και ο φόβος για το άγνωστο αποτυπώνονται και απεικονίζονται αλλά κυρίως απομυθοποιούνται άψογα από την πένα της συγγραφέως! Διαβάστε το στα παιδιά σας....  η ιστορία του θα τους μάθει να εξερευνούν την αλήθεια των πραγμάτων, να μην εφησυχάζονται και εστερνίζονται ότι έχει καθιερώσει ο χρόνος και οι κουλτούρες των λαών.

     Η εικονογράφηση του είναι εξαιρετική με ζωντανά χρώματα και όμορφες αντιπροσωπευτικές της ιστορίας εικόνες!

Βαθμολογία 5/5

Βιογραφία Συγγραφέως

Στοιχεία Βιβλίου:

Τίτλος: Το απέναντι νησί

Συγγραφέας: Ελένη Γεωργοστάθη

Εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη

Εκδ.: Ψυχογιός

Ηλικία: 5-6 ετών (σειρά Φραουλίτσα)

Ημερ.Εκδ.: 17/03/2016

Σελ.: 56

Δήμητρα Κωλέτη

Τα όνειρα μυρίζουν ταμπάκο-Σωτηρία Περβανά

     «Τα όνειρα μυρίζουν ταμπάκο» για την Κορνηλία, την Πολύμνια, την Ζαφειρώ και τους υπόλοιπους ήρωες του βιβλίου της Σωτηρίας Περβανά^. όνειρα που βοηθούν τους ήρωες να αποδράσουν από την σκληρή, και γεμάτη κακουχίες και βιοπάλη Θρακική γη του 20^ου αιώνα.

1922... 

     Η Πολύμνια φτάνει στη Θράκη έχοντας στην αγκαλιά της το ασαράντιστο μωρό της. Λίγες μέρες πριν την άφιξη της, στις στάχτες της πολυαγαπημένης της Σμύρνης είχαν χαθεί για πάντα ο πατέρας της κόρης της, η πολυτελής και άνετη ζωή της καθώς και η ασφάλεια που της εξασφάλιζε ο σύζυγός της. Όσοι από τους κάτοικους της κακοτράχαλης Θράκης έριχναν το βλέμμα τους πάνω της εκείνους τους πρώτους μήνες της εγκατάστασης της, διαπίστωναν πως μπροστά τους έστεκε ένα πλάσμα που οι δυσκολίες και οι απώλειες που την στιγμάτισαν δεν της στέρησαν ικμάδα από την περήφανη και αρχοντική της φύση. 

     Περήφανη λοιπόν και με ανάστημα αγέρωχο προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της και να αναθρέψει την κόρη της. Η Αρχόντω, η μαμή του χωριού που εγκαταστάθηκε, της ανοίγει τις αγκάλες της και την βοηθά με αλτρουισμό και πηγαία αγάπη. Της δίνει μια στέγη, ένα πιάτο φαΐ και δουλειά στο σπίτι του μεγαλοκτηματία της περιοχής. Ο Παντελής τότε θα γοητευτεί από την καλλονή Σμυρνιά και θα την κάνει γυναίκα του. Θα φτιάξουν την οικογένεια τους, αποκτώντας δυο παιδιά ακόμα, τον Δημήτρη και την Ζαφείρω κι όλη μαζί θα ζήσουν στον κάμπο της Θράκης ζαλισμένοι από την ευδαιμονία της οικογενειακής νηνεμίας. 

     Η Κορνηλία θα μεγαλώσει θεωρώντας και νιώθοντας τον Παντελή πραγματικό της πατέρα καθώς εκείνος δεν θα την ξεχωρίσει ποτέ από τα δικά του παιδιά. Η Πολύμνια θα αποκτήσει ξανά ένα κομμάτι από την αίγλη της ακριβής ζωής που έκανε στην Σμύρνη. Οι ζωές τους πλέον κυλούν ήρεμα. Μυρίζουν όνειρα!

    Όλα αυτά όμως μέχρι που ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος ρίχνει τη Θράκη στα χέρια των Βούλγαρων και οι κάτοικοι της βιώνουν στο πετσί τους την σκληρή κατοχή, τις εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, μέχρι που ο εμφύλιος ξεσπά, μέχρι που η Ιστορία παίρνει το πάνω χέρι, μέχρι που ο Παντελής δολοφονείται, μέχρι που ο φιλάργυρος Φώτης γίνεται άντρας της Κορνηλίας και κάνει τη ζωή της ίδιας και της οικογένειάς της κόλαση. Η μάνα όμως είναι εκεί. Και θα βρει την λύση. Και θα αναστήσει τα όνειρα των παιδιών της και θα τα κάνει να μυρίσουν και πάλι ταμπάκο....

Συζητώντας με τον συγγραφέα Βαγγέλη Μπέκα!

     Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου, ο συγγραφέας Βαγγέλης Μπέκας απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει μεταξύ άλλων το «Μαύρο φυλαχτό»!

    Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσε ώστε να πραγματοποιηθεί η παρούσα συνέντευξη.

     Διαβάστε την λοιπόν και ελάτε λίγο πιο κοντά στο έργο και στην προσωπικότητα του συγγραφέα Βαγγέλη Μπέκα!

1.Το νέο σας πόνημα, το «Μαύρο φυλαχτό», κυκλοφόρησε αρχές του μήνα από τις εκδόσεις Ψυχογιός! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.

Ο Βοναπάρτης βάζει φωτιά στα φουστάνια των γαλαζοαίματων της Ευρώπης, οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης εφαρμόζονται στην Κέρκυρα, κι εγώ έγραψα την μυθιστορία του Μάρκου. Έγραψα για εκείνον, τον αθώο άνθρωπο σε φοβερές εποχές, που η ευστροφία και η μουσική τον γλιτώνουν από τα δεινά, αλλά ώς πότε. Που του παίρνει τα μυαλά ο έρωτας για μια όμορφη Κερκυραία και το χρέος της δολοφονημένης αδερφής τον κατατρέχει. Και τότε ξεσπά ο τελευταίος πόλεμος με τον Αλή πασά. Δέκα χρόνια από τη ζωή του Μάρκου, ντελικάτου εραστή και μουσικάντη. Κάλπικος Σουλιώτης σε ηρωικές εποχές. Τότε που ιδρύθηκε και το πρώτο ελληνικό κρατίδιο έπειτα από αιώνες, η περίφημη Επτάνησος Πολιτεία.

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;

Η ιδιαιτερότητα της σουλιώτικης βεντέτας. Όταν κάποιος σκότωνε γυναίκα στο Σούλι, όφειλες για εκδίκηση να σκοτώσεις τέσσερις άντρες από τη φάρα του φονιά. Το γεγονός αυτό θα μου έδινε την ευκαιρία να γράψω ένα ιστορικό μυθιστόρημα με πλούσια αστυνομική πλοκή, για μια εποχή που θεωρώ σπουδαία.

3. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ''ταλαιπώρησε'', είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, οπότε με απασχόλησε και με προβλημάτισε πρωτίστως ο κεντρικός ήρωας. Όταν δεν περιγράφεις απλώς έναν ήρωα, αλλά ζεις μέσα από αυτόν μια άλλη εποχή, είναι μια πολύ ιδιαίτερη διαδικασία. Για να το πετύχω χρησιμοποίησα τεχνικές Στανισλάφσκι.

Όταν έφυγαν τ'αγάλματα-Αγγελική Δαρλάση

    Στο «Όταν έφυγαν τ’ αγάλματα» ο  Τίκο, ο μοναδικός ‘’ανθρώπινος’’ φίλος της μικρής μας ηρωίδας-πρωταγωνίστριας, της Αγγελίνας, όταν κηρύσσεται ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του ’40 επιδίδεται σε μια ιδιαίτερη ασχολία, μια ασχολία που προέκυψε από τα λόγια που κάποτε του είχε πει η φίλη του: Πως όταν οι άνθρωποι αναγκάζονταν να φύγουν από τα σπίτια τους επειδή ο πόλεμος πλησίαζε έκρυβαν πολλές φορές ό,τι αγαπημένο είχαν από το φόβο μήπως τυχόν και το χάσουν στο δρόμο της προσφυγιάς. Το έθαβαν με την ελπίδα πως κάποτε θα γυρνούσαν πίσω στο σπίτι τους και θα το ξέθαβαν άθικτο. Κι ήταν εκείνος ο θησαυρός τους από τα προσωπικά τους αντικείμενα ό,τι θα τους ένωνε με το παρελθόν τους. 

     Έτσι λοιπόν ο Τίκο, άλλοτε μόνος κι άλλοτε με την βοήθεια της Αγγελίνας, θάβει στο λόφο της γειτονιάς του μικρά αντικείμενα που για άλλους μπορεί να θεωρηθούν ευτελούς αξίας για τον ίδιο όμως αντιπροσωπεύουν το όμορφο, αν και δύσκολο, παρελθόν του ίδιου και της πόλης που ζει. Ο θησαυρός του αποτελείται από ένα κουτί μπισκότων γεμάτο με προσωπικά μικροαντικείμενα καθώς και ακροκέραμα και μικρά διακοσμητικά αγάλματα που αφαιρεί από τις στέγες και τους κήπους των Αθηναϊκών σπιτιών ώστε να τα προστατεύσει από τους Γερμανούς που όλα δείχνουν πως θα πατήσουν τελικά την αττική γη.... Και την πατούν. Και οι Ναζί φτάνουν στην Αθήνα. Και το έργο του Τίκο μένει ημιτελές. Το τελευταίο ακροκέραμο που ήθελε να προσθέσει στον θησαυρό του παραμένει στην στέγη του σπιτιού, παραμένει βοράς στα χέρια του εχθρού. Δεν μπορεί όμως να το αφήσει εκεί και έτσι παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας και την συσκότιση πάει για να το γλιτώσει. Μια συμπλοκή θα σταθεί εμπόδιο. Και τότε η Αγγελίνα για να νικήσει τον φόβο του τραυματισμένου φίλου της θα του πει ένα παραμύθι, όπως της ζητά.

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα κορίτσι. Ένα κορίτσι που είχε φίλους τα αγάλματα... 

     Η Αγγελίνα μεγαλώνει μέσα στο μουσείο. Οι γονείς της εργάζονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο και από τα μικράτα της αλωνίζει τους χώρους του. Σ’ αυτούς τους χώρους ο Δίας θα κατεβάσει το οργισμένο χέρι του και θα αποθέσει ένα τρυφερό χάδι στο μάγουλο της, οι Νεράιδες θα τις χαρίσουν τους πρώτους της χορούς, ο Κούρος του Σουνίου θα της προσφέρει προστασία και τα πιο λαμπερά άστρα του ουρανού και οι Σειρήνες θα της τονίσουν πως η αναπηρία που έχει στο χεράκι της δεν πρέπει να την κάνει να αισθάνεται άβολα καθώς όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους... Τα χρόνια περνούν. Τα παιδιά της γειτονιάς της την φωνάζουν κουλή. Ο Τίκο και τα αγάλματα είναι για εκείνη οι μοναδική της φίλοι! 

     Τα αγάλματα όμως έκτος από φίλοι της μικρής μας

ηρωίδας είναι και το παρελθόν της κάθε πατρίδας του κάθε λαού. Έτσι όταν οι σάλπιγγες του πολέμου  ηχούν, τα αγάλματα πρέπει να προστατευτούν, επιβάλλεται να προστατευτούν καθώς αποτελούν την ένωση με το παρελθόν και την Ιστορία μας. Αποτελούν την ταυτότητα των σύγχρονων και των μελλοντικών γενιών. 

     Ένα παρόμοιο έργο μ’αυτό του Τίκο λοιπόν συντελείτε και λίγο πιο κάτω από το σπίτι της Αγγελίνας. Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο αρχαιολόγοι, φοιτητές, τεχνίτες και υπάλληλοι κάθε ειδικότητας εργάζονται ώστε να αποκρύψουν τα εκθέματα από το φασισμό του εχθρού.  Από την πρώτη κιόλας μέρα που κηρύχτηκε ο πόλεμος το Μουσείο είναι ένα μελίσσι στο οποίο οι εργάτες δουλεύουν ασταμάτητα. Ο χρόνος τους πιέζει. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι αγωνίζεται για την απόκρουση του φασισμού. Πάνω στα βουνά οι στρατιώτες με τα όπλα. Μέσα στο Μουσείο οι εργάτες με ξύλινα κιβώτια, σκαπάνες, τροχαλίες. Οι μεν χάνουν την μάχη. πώς να νικήσεις άλλωστε την κρεατομηχανή του Γ’ Ράιχ; Οι δε κερδίζουν! Η απόκρυψη των αγαλμάτων στέφθηκε με επιτυχία. Το παρελθόν και η Ιστορία της ράτσας μας είναι πλέον προστατευμένα από τον σκοταδισμό του φασισμού.