"Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" της Πηνελόπης Κουρτζή μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη, στη συχνότητα της ΕΡΤ1, με το τίτλο της σειράς να προσαρμόζεται ως ‘’Η παραλία’’. Αν και μ' αρέσει να διαβάζω πρώτα το εκάστοτε βιβλίο και μετά να παρακολουθώ την δραματοποίηση του, αυτή τη φορά έγινε το αντίστροφο με το σενάριο- ο ρόλος του Δημητρού είναι καθηλωτικός!- να μου γεννά το ενδιαφέρον και να επιλέγω τελικά το βιβλίο για ανάγνωση, κατά τη διάρκεια της οποίας διαπίστωσα πως ουδεμία σχέση έχει η μυθοπλασία της συγγραφέως με το σενάριο το οποίο, αν και δεν περίμενα να το πω αυτό, θεωρώ πως ξεπερνά το κείμενο σε πολλά επίπεδα: πλοκή, συναισθήματα, ήρωες δομημένοι.
Πιο συγκεκριμένα, βρήκα το βιβλίο, σε γενικές γραμμές άνευρο, με ήρωες επιφανειακούς και ιστορίες, κάποιες από αυτές, να μου γεννούν την αίσθηση πως ήταν εκεί απλώς για να συμπληρώσουν τις σελίδες. Αν και η αρχή του μου κέντρισε το ενδιαφέρον καθώς έχουμε ένα έγκλημα του παρελθόντος που σημάδεψε την ηρωίδα και αναμένεται η διαλεύκανσή του, στη συνέχεια, από ένα σημείο και μετά, το κείμενο έκανε μια μεγάλη κοιλιά με το μόνο που με έκανε να θέλω να συνεχίσω την ανάγνωση να είναι οι υπέροχες περιγραφές των Ματάλων. Στο φινάλε επανέρχεται το αστυνομικό μυστήριο της αρχής το οποίο μάλιστα επιλύεται μέσα σε λίγες μόνο σελίδες κάτι που με ξένισε και είναι ένα ακόμα μείον του βιβλίου....
