Στο «Γερμανό γιατρό» η αγαπημένη συγγραφέας Σόφη Θεοδωρίδου εμπνέεται, όπως αναφέρει στο εισαγωγικό σημείωμα της, από την ζωή και το έργο του Γερμανού γιατρού Χάνς Λέμπερ και γράφει ένα ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο όμως απέχει κατά πολύ από τα κλισέ ιστορικά μυθιστορήματα καθώς στις σελίδες του επιλέγει να εστιάσει, όχι μόνο στα ιστορικά γεγονότα και στις συνθήκες που επικρατούσαν στην κατεχόμενη Ελλάδα, αλλά στο φως που, μέσα στο ζόφο του πολέμου, εκπέμπει ο ανθρωπισμός, η προσφορά και η ανιδιοτέλεια που φέρει ο άνθρωπος, χαρακτηριστικά που εδώ εντείνονται, συγκινούν και αγγίζουν καθώς πρεσβεύονται και εφαρμόζονται από εναν άνθρωπο που βρισκόταν από την πλευρά των κατακτητών.
Ο Χανς Λέμπερ, πρόσωπο υπαρκτό -πόσο παρήγορο!- ήταν επίατρος του γερμανικού ναυτικού και οι ανάγκες του πολέμου τον έστειλαν στην κατεχόμενη Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Μήλο. Στο νησί ακόμα και σήμερα μιλούν για αυτόν χαρακτηρίζοντάς τον «ο καλός γιατρός» καθώς τα χρόνια που βρισκόταν στη Μήλο, αν και ερχόμενος ως ‘’κατακτητής’’, εφάρμοσε τον όρκο του Ιπποκράτη ακόμα και στους ντόπιους σώζοντας τις ζωές τους με τις ιατρικές του ικανότητες και την αμέριστη φροντίδα που τους προσέφερε.
Ο Κρίστιαν Μίλερ, ο ήρωας της συγγραφέως, επίατρος του γερμανικού ναυτικού, φτάνει σε ένα νησί της κατεχόμενης Ελλάδας έχοντας αφήσει πίσω του την αρραβωνιαστικιά του Μάρεν σε ένα Βερολίνο που οι βόμβες των Συμμάχων το ξεκοιλιάζουν σωρηδόν. Το γαλάζιο του ουρανού και η άγρια ομορφιά του τόπου τον μαγεύουν με την πρώτη ματιά. Γρήγορα αναλαμβάνει το στρατιωτικό νοσοκομείο που στεγάζεται στο σχολείο του νησιού, εξασφαλίζει φαρμακευτικό υλικό και στήνει στο υπόγειο χειρουργείο. Οι ασθενείς του βρίσκουν ίαση. Όλοι οι ασθενείς. Και οι Γερμανοί στρατιώτες και οι ντόπιοι, γιατί ο Κρίστιαν Μίλερ είναι απ’ τους γιατρούς που τιμά τον ιατρικό του όρκο και εφαρμόζει τις γνώσεις του σε όποιον ασθενή έχει απέναντί του. Είναι ανθρωπιστής κι ο μόνος πόλεμος που τον αφορά πραγματικά είναι αυτός ενάντια στο Θάνατο και στον ανθρώπινο πόνο.
Φτάνει σε ένα νησί που τα κοινωνικά στερεότυπα έχουν στήσει πόλεμο στη Λήδα, την νεαρή χήρα και την κόρη της Αφροδίτη που η κοινωνία τις έχει στιγματίσει και αποξενώσει. Η Λήδα είναι, για τον μικρό τόπο καθώς και για την ίδια την οικογένειά της, η πρόστυχη που έκανε παιδί ενώ ήταν χήρα και η Αφροδίτη το μπαστάρδι της. Όλοι τις περιφρονούν.
Μόνο στήριγμα ο Παππούς που τις αγκαλιάζει, τις κάνει μέλη της δικής του οικογένεια και τις προσφέρει ασφάλεια, μα και η Ρίτα με τον γιο της τον Μάριο που μετακομίζουν στο απέναντι σπίτι κουβαλώντας τα δικά τους μυστικά. Κοντά τους με τον δικό του στωικό τρόπο και ο χειροδύναμος και ευαίσθητος συνάμα Μάρκος...
Μόνο στήριγμα ο Παππούς που τις αγκαλιάζει, τις κάνει μέλη της δικής του οικογένεια και τις προσφέρει ασφάλεια, μα και η Ρίτα με τον γιο της τον Μάριο που μετακομίζουν στο απέναντι σπίτι κουβαλώντας τα δικά τους μυστικά. Κοντά τους με τον δικό του στωικό τρόπο και ο χειροδύναμος και ευαίσθητος συνάμα Μάρκος...
Στα μέρες του πολέμου η Λήδα, η Αφροδίτη, η Ρίτα, ο Μάριος, ο Πάππους, ο Μάρκος, ο Κρίστιαν, η Μάρεν κι όλοι οι κάτοικοι του νησιού, κατακτημένοι και κατακτητές, θα βιώσουν πάθη, έρωτες, φόβους, απώλειες, ενέργειες που θα τους κάνουν, θα μας κάνουν!, να αναθεωρήσουν την άποψή τους για τον κόσμο διαπιστώνοντας πως μέσα στις μαύρες μέρες ενός πολέμου, μιας παρακμιακής εποχής, ο ανθρωπισμός, η ανιδιοτέλεια και η προσφορά που φέρει ο άνθρωπος είναι προνόμιο όλων των ευαίσθητων ανθρώπων ακόμα κι όσων θεωρούμε εχθρούς...