Τρίτη 26 Ιουνίου 2018

Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας-Σπύρος Πετρουλάκης

     Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας είναι ένας δράκος που όταν ανοίγει το στόμα του βγάζει...
-Ναι, ναι ξέρουμε τι βγάζει! Σαν δράκος που είναι τι άλλο μπορεί να βγάζει εκτός από φωτιά!  
...και συνεχίζω(!) 
...βγάζει... ΜΠΟΡΜΠΟΥΛΗΘΡΕΣ!
-Τ Ι Ι Ι Ι Ι;
-Ναι, βγάζει πολύχρωμες και παιχνιδιάρικες μπουρμπουλήθρες! 
-Πώς το κάνει αυτό; 
-Κι όμως μπορεί και το κάνει μιας και είναι ένας δράκος διαφορετικός από τους άλλους. Ένας δράκος ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ! Όπως ΟΛΑ τα πλάσματα αυτού του κόσμου.  
(...και συνεχίζω απτόητη!)
      Ο δράκος της ιστορίας μας γεννιέται μ’ αυτό το σπάνιο για δράκο χαρακτηριστικό.  Οι υπόλοιποι δράκοι της δρακολίμνης όπου ζουν δεν μπορούν να αποδεχθούν την ιδιαίτερη φύση του και τον καταδικάζουν σε απομόνωση αφού τον διώχνουν μακριά από την κοινωνία τους. Ο Μπουρμπουλήθρας θα αποτραβηχτεί στο βουνό και θα βιώσει τη  μοναξιά...
     Μια μέρα που δεν θα ‘χει τίποτα να κάνει για να γεμίσει τις μοναχικές του ώρες θα πετάξει ψηλά στον ουρανό με την αύρα του να τον παρασύρει στην ελευθερία, στην αισιοδοξία, στην ομορφιά της φύσης...  Χωρίς να το καταλάβει, τα φτερά του θα τον οδηγήσουν στο κοντινό χωριό, οι άνθρωποι του οποίου θα τρομοκρατηθούν με την παρουσία του. Μόλις είδαν ένα δράκο... Τι κι αν αυτός ο δράκος βγάζει μπουρμπουλήθρες; Γι’ αυτούς είναι ένας δράκος... ένα πλάσμα ασυνήθιστο, που τους προκαλεί φόβο η άγρια-άγνωστη μορφή του... 
     Ο Μπουρμπουλήθρας μας φεύγει να κρυφτεί. Όλοι τον διώχνουν, τον απομονώνουν:  απ’την μία η οικογένειά του κι απ’ την άλλη οι άνθρωποι, η κοινωνία.... Απογοητευμένος τρέχει στο κοντινό δάσος. Εκεί θα γνωρίσει έναν μικρό ξυλοκόπο, τον Σωτήρη, που θα αποδειχτεί ο δικός του σωτήρας καθώς θα κατορθώσει να τον βγάλει από την μοναξιά και να του γνωρίσει την ανεμελιά και την διασκέδαση. Θα του γνωρίσει τον κόσμο! Θα τον γνωρίσει στον κόσμο!

Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

Ψάχνοντας για κοχύλια-Rosamunde Pilcher

         Η ηρωίδα του «Ψάχνοντας για κοχύλια», η Πενέλοπε, είναι 64 χρονών και μόλις έχει φύγει με την δική της έγκριση από το νοσοκομείο μετά την καρδιακή προσβολή που την είχε οδηγήσει σ’ αυτό.  Μπαίνοντας στο σπίτι της αντικρίζει τον αγαπημένο της πίνακα, τον πίνακα που φιλοτέχνησε ο πατέρας της και που απεικονίζει την ίδια ως παιδί με ένα κουβαδάκι στο χέρι, να ψάχνει κοχύλια σε μια από τις αμμουδερές παραλίες της Κορνουάλης. Κοιτάζοντάς τον δίνεται η πρώτη αφορμή στην συγγραφέα για να μας γυρίζει σιγά σιγά πίσω και να μας συστήσει την οικογενειακή και την προσωπική ιστορία της Πενέλοπε καθώς και αυτή που κρύβεται πίσω απ’ τον  πίνακα ο οποίος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αφήγηση, μιας και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο που ενώνει το συγγραφικό παρόν με το παρελθόν, τις δύο δηλαδή χρονικές περιόδους που χωρίζει η Πίλτσερ το κείμενό της. 
     Η Πηνέλοπε μεγάλωσε σε ένα μποέμικο περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούσε η αγάπη, ο σεβασμός και η ανεμελιά. Κατοικούσαν στο Λονδίνο, τα συχνά ταξίδια όμως του ζωγράφου πατέρα της και της γλυκιάς μητέρα της της γνωρίζουν τον τότε  γνωστό κόσμο. Η Κορνουάλη θα γίνει για την τριμελή οικογένεια ο καλοκαιρινός της προορισμός και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πόλεμου ο τόπος που θα την κρατήσει μακριά από της φλόγες του. 
       Η Πενέλοπε έφηβη πλέον και συγκινημένη από το δράμα των προσφύγων της Ναζιστικής Γερμανίας θα καταταχθεί στο Βασιλικό Ναυτικό συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά του Γ’ Ράιχ.  Όσο και να θέλει όμως να εγκλιματιστεί στο νέο περιβάλλον δεν το κατορθώνει. Το Βασιλικό Ναυτικό είναι αυστηρό, με κανόνες και ρυθμούς που δεν της ταιριάζουν... και τότε συναντά τον Αμπροουζ ο οποίος θα της χαρίσει όμορφες στιγμές και την ψευδαίσθηση πως γνώρισε τον έρωτα στο πρόσωπό του. Όταν διαπιστώσει πως είναι έγκυος θα παντρευτεί μαζί του και θα αποσυρθεί στην Κορνουαλη... Εκεί θα γίνει μητέρα, θα καταλάβει πως ο γάμος της είναι μια καταστροφή, θα βιώσει την απώλεια μα και θα γευτεί τον έρωτα στο πρόσωπο του στρατιώτη Ρίτσαρτ...
       40 χρόνια μετά θα θυμηθεί την ιστορία της και θα μας την πει ... με νέα πρόσωπα να βοηθούν με τις πράξεις τους στην εξιστόρηση...