Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021

Το δικό μου top βιβλίων για το 2021 !


Λεύκωμα 
(με θέμα το βιβλίο!)

Ψευδώνυμο: Mary Poppins (μ' αρέσει η ιπτάμενη ομπρέλα της!)

✔Ερώτηση 1η:
Τι εστί βιβλίο;

- Το βιβλίο είναι ταξίδι! Όνειρα και ελπίδα! Μέσα στις σελίδες του ένας νέος κόσμος φιλοξενείται, εξελίσσεται και εκπέμπει φως, συναισθήματα και μηνύματα ικανά να αλλάξουν την κοσμοθεωρία του αναγνώστη!

✔Ερώτηση 2η:
Τι σου προσφέρει το βιβλίο;

- Ακονίζει το πνεύμα μα και την ψυχή μου!

Ερώτηση 3η:
Αγαπημένος βιβλιοφιλικός χώρος;

- Μα φυσικά μια βιβλιοθήκη -για την ακρίβεια η δανειστική βιβλιοθήκη Εξαμιλίων- , ένα βιβλιοπωλείο!

Ερώτηση 4η:
Αγαπημένο βιβλιοφιλικό blog ;

- Μα τι ερώτηση! Οι ΒιβλιοΑναφορές, φυσικά!

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2021

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία- Charles Dickens

  Χριστούγεννα χωρίς Charles Dickens και τον διάσημο ήρωά του, τον Εμπενιζέρ Σκρούτζ που τον συναντάμε στο διήγημα Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, δεν γίνονται. Το διήγημα γράφτηκε και εκδόθηκε το μακρινό 1843 με τις πωλήσεις μάλιστα να φτάνουν την πρώτη κιόλας εβδομάδα τις 6.000 και ακόμα και σήμερα το γεμάτο μηνύματα για την ουσία της ζωής, χιούμορ, φαντασία μα και χριστουγεννιάτικη μαγεία κείμενο συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού με τις αμέτρητες επανεκδόσεις καθώς και των δημιουργών μιας και θεατρικές παραστάσεις όπως και ταινίες εμπνέονται από την Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Dickens.

     Η ιστορία γνωστή. Ο Σκρούτζ είναι ένα τσιγκούνης επιχειρηματίας στο Λονδίνο του 19ου αιώνα. Στρυφνός, χωρίς ίχνος συναισθήματος. Ο κόσμος του όλος το χρήμα. Η αλληλεγγύη, η προσφορά και η ενσυναίσθηση είναι άγνωστοι ορισμοί για αυτόν. Και, φυσικά, απεχθάνεται τα Χριστούγεννα καθώς, κατά την γνώμη του πάντα, τα Χριστούγεννα είναι χάσιμο χρόνου.
     Μια παραμονή Χριστουγέννων όμως, ο Σκρούτζ δέχεται την επίσκεψη ενός φαντάσματος, ο φίλος και συνεργάτης του, που εν ζωή ήταν το ίδιο τσιγκούνης όπως ο Σκρουτζ, έρχεται για να τον προειδοποιήσει:
Το φάντασμα του Μάρλεϊ κάθισε στην αγαπημένη του πολυθρόνα. Ὁ Σκρούτζ, που κόντευε να λιποθυμήσει από το φόβο του, τον ρώτησε ικετευτικά: «Τζακ, πες μου, τι θέλεις;».
«Βλέπεις αυτές τις αλυσίδες;» τον ρώτησε το φάντασμα. «Κάθε κρίκος τους αντιπροσωπεύει και μία άσχημη κουβέντα της ζωής μου. Όσο για τα βαριά χρηματοκιβώτια που σέρνω; Είναι τα πλούτη που συγκέντρωσα και δεν τα χρησιμοποίησα σωστά. Όλα αυτά θέλω να τα σκεφτείς σοβαρά και να δεις και τη δική σου ζωή αλλιώς, Σκρούτζ!». Τὸ φάντασμα σώπασε για λίγο κι ὕστερα συνέχισε: « Ήρθα να σε προειδοποιήσω. Έχεις ακόμη μια ευκαιρία να γλιτώσεις από τη δική μου μοίρα, θα έρθουν τρία πνεύματα. Το πρώτο θα σε επισκεφθεί απόψε, στη μία μετά τα μεσάνυχτα. Το δεύτερο αύριο, την ίδια ώρα. Και το τρίτο μεθαύριο, μόλις χτυπήσει το ρολόι δώδεκα. Αυτή είναι ἡ τελευταία σου ελπίδα!..».

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2021

Το αγόρι που το είπαν Χριστούγεννα- Mat Haig

     Η ιστορία Του Αγοριού που το είπαν Χριστούγεννα του Mat Haig, είναι μια ιστορία γεμάτη μαγεία, ξωτικά, χιόνι και περιπέτειες. Το πνεύμα των Χριστουγέννων και της προσφοράς τους κατακλύζει τις σελίδες και τους αναγνώστες που παρασύρονται στην αφήγηση την πλημμυρισμένη από φαντασία, χιούμορ και ονειρόσκονη.

    Ο Νικόλαος, ο εντεκάχρονος ήρωας, είναι ένας ταλαιπωρημένος μικρός που βιώνει την ορφάνια και την σκληρή πλευρά της ζωής. Ο πατέρας του, ο Τζόελ, είναι ξυλοκόπος και παρόλο που κάνει τα πάντα για να αποκτήσουν λίγα χρήματα παραπάνω, η ζωή τους παραμένει φτωχική στα όρια της πείνας...
     Όταν ο αυτοκράτορας ζητά αποδείξεις, έναντι αδράς αμοιβής, για την ύπαρξη της Χώρας των Ξωτικών, ο Τζόελ αρπάζει την ευκαιρία και μπαίνει στην αποστολή. Το ταξίδι προς το Βορρά ξεκινά. Ο Νικόλαος μένει πίσω με τη θεία Καρλότα να αναλαμβάνει την φροντίδα του. Η θεία όμως αποδεικνύεται μια σκληρή γυναίκα και έτσι ο Νικόλαος αναγκάζεται να φύγει από κοντά της... ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του... πάει προς Βορρά. Ψάχνει τον άνθρωπο που τον αγαπά πραγματικά, τον γλυκό του πατέρα.
     Ο Βορράς θα του φυλάξει πολλές εκπλήξεις: φτερωτοί τάρανδοι, μικρά ξωτικά που κρύβουν τη χαρά, ονειρόσκονη και μαγεία και την πίστη πως τα αδύνατα μπορούν να γίνουν δυνατά!
     Προχωρά και όλο προχωρά... Και φτάνει τελικά σε μια χώρα, στη Χώρα των Ξωτικών! Ναι, η Χώρα των Ξωτικών υπάρχει! Μόνο που... φτάνει την εποχή που στη Χώρα έχουν επιβληθεί απαγορεύσεις, οι οποίες όπως είναι φυσικό φέρνουν δυστυχία και φόβο στην κοινωνία των Ξωτικών. Ο λόγος που επιβλήθηκαν οι απαγορεύσεις δεν είναι άλλος από τους ανθρώπους της βασιλικής αποστολής που, προκειμένου να την φέρουν εις πέρας, έχουν απαγάγει ένα μικρό ξωτικό για να το δείξουν στον αυτοκράτορα. Τα υπόλοιπα ξωτικά έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους ανθρώπους, έχουν γεμίσει φόβο και ανασφάλεια. Ο Πατέρας Βόλντεν που εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση επιβλήθηκε γράφοντας νόμους που στερούν ακόμα και το γέλιο. Τα ξωτικά είναι δυστυχισμένα...

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021

Ο σελιδοδείκτης των ΒιβλιοΑναφορών σταματά...

.... στις σελίδες 475- 477 του ιστορικού μυθιστορήματος του Θοδωρή Παπαθεοδώρου ΆΓΙΕΣ ΨΥΧΕΣ

-Και που είναι η Αρχαία Κόρινθος;
-Ένα τέταρτο περπάτημα από εδώ, προς την κατεύθυνση της θάλασσα.

... Περπάτησε με ταχύ βήμα προς την κατεύθυνση που του υπέδειξε ο Βάμβας και σύντομα βρέθηκε ανάμεσα στα ερείπια της αρχαίας πόλης, ριμαγμένης από τους Τούρκους αφού είχαν αρπάξει τις περισσότερες πέτρες, έτσι όπως ήταν έτοιμες και σμιλεμένες, για να χτίσουν κονάκια και παράγκες. Μα και πάλι όσες και αν πήραν, αρκετές βρίσκονταν σκορπισμένες ανάμεσα στα παγωμένα χορτάρια και στα ξερά χώματα. Καταμεσής αυτού του πετρότοπου διέκρινε μια μορφή που μια έσκυβε και μια σηκωνόταν και παρατηρούσε τα φιντάνια και τα σπαρτά του. Τον πλησίασε και τον χαιρέτησε με βιάση πασχίζοντας να καταλάβει από τα χαρακτηριστικά του αν ήταν ο ίδιος άνθρωπος που είχε περιθάλψει στο μεχκεμε.

- ... Δεν ήταν ανάγκη όμως να μπεις σε τόσο κόπο και να έρθεις μέχρι εδώ για να με ευχαριστήσεις...
-Δεν ήρθα γι' αυτό...
-Τότε γιατί;
- Έχουμε να πούμε πράγματα. Καλύτερα να πάμε κάπου σκεπασμένα, στο χάνι ή στο σπίτι που φιλοξενέι τον ψυχοπατέρα μου, μη στεκόμαστε ανάμεσα στα λιθάρια.
- Δεν είναι απλώς λιθάρια όλα τούτα, είπε ο Στέφανος χαϊδεύοντας τις πεσμένες κολόνες με τόση τρυφερότητα λες κι άγγιζε λατρεμένο πρόσωπο. Είμαστε εμείς οι ίδιοι, το έθνος μας, ο λαός μας. Αυτά τα μάρμαρα, που σμιλεύτηκαν από τα χέρια ενός Λύσιππου ή ενός Φειδία, είναι οι πολυτιμότερες παρακαταθήκες του γένους μας. *Όλα αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να μας δώσουνε, να μην τα καταδεχτούμε να βγουν από την πατρίδα μας. Δι' αυτά πολεμάμε...