Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Βαλεντίνα, γητεύτρα των Αθηνών-Δήμητρα Ιωάννου

   Η Βαλεντίνα, η ηρωίδα της Δήμητρας Ιωάννου, είναι μια σπουδαία ηθοποιός του Μεγάλου Θεάτρου των Αθηνών. Ο κόσμος την αναγνωρίζει, θαυμάζει την ομορφιά της, υποκλίνεται στο ταλέντο της ενώ κάθε βράδυ το φιλοθεάμον κοινό γεμίζει ασφυκτικά το θέατρο όπου και μαγεύεται απ’ την ερμηνεία του εκάστοτε ρόλου.
     Η ζωή αυτής της γυναίκας θα μας μεταφέρει επιτυχώς στην Αθήνα της Μπελ Επόκ, μιας εποχής σαγηνευτικής, γεμάτη κοινωνικές ανισότητες και αντιφατικούς χαρακτήρες που διδάσκουν όμως ήθος και αξιοπρέπεια, μιας εποχής που, αν και δεν την έχω συναντήσει πολλές φορές στα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει έως τώρα, με γοήτευσε με την ατμόσφαιρα που απέπνεε.


'' Εκεί θα γίνει η «Βαλεντίνα, η γητεύτρα των Αθηνών» που θα κατορθώσει να γητέψει, μεταξύ άλλων, τα κουτσαβάκια της Πλάκας μα και τον Έρωτα... άραγε και το τραγικό παρελθόν της;''


      Πριν όμως μεταφερθούμε στην Αθήνα της Μπελ Εποκ θα μεταβούμε στην ύπαιθρο του 19ου αιώνα καθώς η αφήγηση ξεκινά με την παιδική ηλικία της ηρωίδας, η οποία μεγαλώνει με το στίγμα του νόθου και προκειμένου να επιβιώσει μπαίνει μικρό παιδί στη δούλεψη του μεγαλοτσιφλικά του τόπου, στο σπίτι του οποίου θα βιώσει τον εξευτελισμό και την βία. Κυνηγημένη από την Μοίρα και έχοντας στις πλάτες της την κατηγορία της δολοφονίας θα αφήσει το χωριό της και θα βρει καταφύγιο στην πρωτεύουσα όπου και θα διεκδικήσει τα όνειρά της. 
      Εκεί θα γίνει η «Βαλεντίνα, η γητεύτρα των Αθηνών» που θα κατορθώσει να γητέψει, μεταξύ άλλων, τα κουτσαβάκια της Πλάκας μα και τον Έρωτα... άραγε και το τραγικό παρελθόν της;

     Η «Βαλεντίνα, η γητεύτρα των Αθηνών» είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και που σε μεταφέρει όπως προείπα επιτυχώς στην ατμοσφαιρική Αθήνα της Μπελ Εποκ. Οι περιγραφές της πόλης αποδίδουν με τέτοιο τρόπο το κλίμα που ένιωσα πολλές φορές πως αποτελούσα μέρος της. Ξεχώρισα τον Λουκίλη και την ιστορία του αφού συμπόνεσα και κατανόησα τον άρτια δομημένο χαρακτήρα του. Το μόνο μείον είναι πως βρήκα κάποιες υπερβολές στην θεματολογία... (γενικά: δεν μ'αρέσει να τα παθαίνουν όλα οι ήρωες)
        Διαβάστε το!

Βαθμολογία 4/5

Στοιχεία Βιβλίου:
Τίυτλος: Βαλεντίνα, η γητεύτρα των Αθηνών
Συγγραφέας: Δήμητρα Ιωάννου
Εκδ.: Ψυχογιός
Ημερ.Εκδ.: 17/03/2016
Σελ.: 464





Δήμητρα Κωλέτη

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

Ο δερματοστίκτης του Άουσβιτς-Heather Morris

     Μ’ αρέσει να διαβάζω μυθιστορήματα που οι ήρωες και οι ιστορίες τους τοποθετούνται στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και λίγο πιο συγκεκριμένα στο Ολοκαύτωμα. Είναι από τις εποχές που τα γεγονότα και το κλίμα της μου κεντρίζει το ενδιαφέρον και που όσα κείμενα κι αν διαβάσω γι’ αυτή νιώσω πάντα τα ίδια συναισθήματα: θλίψη για τις ζοφερές, παρανοϊκές συνθήκες που επέβαλλε ο άνθρωπος στον άνθρωπο μα και δύναμη ψυχής για όσους κατόρθωσαν να επιβιώσουν μέσα σ’ αυτή την λαίλαπα της Ιστορίας. Έτσι όταν έπεσε στην αντίληψη μου η κυκλοφορία του βιβλίου «Ο δερματοστίκτης του Άουσβιτς» το επέλεξα με κλειστά μάτια για ανάγνωση, ούτε την υπόθεση του οπισθόφυλλου δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω, ο τίτλος αρκούσε...

      Η συγγραφέας Heather Morris καλείται να γράψει την αληθινή ιστορία του Λάλε, του δερματοστίκτη του Άουσβιτς. Για τρία ολόκληρα χρόνια ο Λάλε Σοκολόφ διηγείται την ιστορία του στην συγγραφέα και μέσα από τις περιγραφές του κατορθώνει να μεταφέρει τις συνθήκες που επικρατούσαν για τους εκατοντάδες χιλιάδες αιχμαλώτους του διαβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης, του Άουσβιτς. Ο λόγος του αποτελεί ένα ιστορικό ντοκουμέντο μιας και όπως αναφέρει στο τέλος η συγγραφέας είναι απόλυτα εμπεριστατωμένος και διασταυρωμένος.

     Απρίλιος του 1942... Ο Λάλε, Εβραίος και Σλοβάκος, υπακούει στις διαταγές της σλοβάκικης κυβέρνησης, η οποία υποχρεώνει κάθε οικογένεια να παραδώσει έναν γιο από 18 χρονών και πάνω στο γερμανικό κράτος ώστε να δουλέψει για την μηχανή του Γ’ Ράιχ, και μεταφέρεται στοιβαγμένος, όπως τόσοι και τόσοι Εβραίοι, Τσιγγάνοι και πολιτικοί αντιφρονούντες, με βαγόνια ζώων στο Άουσβιτς. Από την πρώτη στιγμή που πατά το πόδι του στο διαβόητο στρατόπεδο ορκίζεται στον εαυτό του ότι «Θα ζήσει και θα φύγει από τούτο το μέρος. Θα φύγει ελεύθερος...»(σελ.31) και αυτομάτως το ένστικτο της επιβίωσης ενεργοποιείται προκειμένου να αντιμετωπίσει την πείνα, τις αρρώστιες, την παράνοια των κρεματορίων, την εξαθλίωση, τον σαδισμό και την κτηνωδία των Ες-Ες.

‘’ Ο Λάλε με κατεβασμένο κεφάλι και με όσο γίνεται πιο απαλές κινήσεις στιγματίζει τους μελλοθάνατους... στιγματίζει την ανθρωπότητα... ‘’

     Ένας στρατιώτης των Ες-Ες μαθαίνοντας πως είναι γνώστης ξένων γλωσσών τον επιλέγει και του δίνει το πόστο του δερματοστίκτη, του ανθρώπου που χαράζει στο χέρι των νεοφερμένων το νούμερο που τους στερεί την ατομικότητά τους, το όνομα τους, την προσωπική τους ζωή, την ανθρώπινη τους οντότητα, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία τους. Ο Λάλε με κατεβασμένο κεφάλι, λες κι είναι επιλογή του όλη αυτή η παράνοια..., και με όσο γίνεται πιο απαλές κινήσεις στιγματίζει τους μελλοθάνατους... στιγματίζει την ανθρωπότητα...
     Στις ουρές μπροστά από το τραπέζι του Εβραίοι, Τσιγγάνοι, άνδρες, γυναίκες, νέοι, γέροι και παιδιά τείνουν τρομοκρατημένοι, κάτω από τα άγρυπνα μάτια των Ναζί, το χέρι τους όπου και χαράσσεται σ’αυτό το νούμερο που σαν άλλα πρόβατα επί σφαγή τους οδηγεί στην επίγεια κόλαση, στο Άουσιτς. Σε μια τέτοια ουρά ο Λάλε θα αντικρίσει την Γκίτα και μαζί της παρά τις φρικαλεότητες που αντικρίζουν καθημερινά θα ζήσει μια ιστορία αγάπης που θα έχει όμως για αντίζηλο τον θάνατο...

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

Ο σελιδοδείκτης των ΒιβλιοΑναφορών σταματά...

...στη σελίδα 187 του Δερματοστίκτη του Άουσβιτς.
(Ο Λάλε, ο δερματοστίκτης του Άουσβιτς, αυτός δηλαδή που χαράζει το νούμερο στον καρπό των αιχμαλώτων που φτάνουν στο στρατόπεδο, μπαίνει στο θάλαμο αερίων για να λύσει το μυστήριο καθώς δυο νεκρή έχουν το ίδιο νούμερο στο χέρι τους)

     Το κτίριο με τα κόκκινα τούβλα ορθώνεται μπροστά τους. Μεγάλα παράθυρα το κάνουν να μην δείχνει τι είναι, το μεταμφιέζουν. Οι τεράστιες καμινάδες του όμως, αποκαλύπτουν τη φρικτή πραγματικότητα.Στην είσοδό του συναντούν δυο Ες-Ες που αστειεύονται με τον Μπαρέτσκι (στρατιώτης) αγνοώντας το Λάλε. Τους δείχνουν κάτι κλειστές πόρτες κι εκείνοι πηγαίνουν προς τα κει. Ο Λάλε κοιτάζει εξεταστικά το τελευταίο κομμάτι που οδηγεί προς τον θάνατο. Βλέπει κάτι άντρες των ηττημένων ειδικών δυνάμεων που είχαν συνεργαστεί με τους Ναζί να στέκουν πιο κει, έτοιμοι να κάνουν μια δουλειά που δεν την αναλαμβάνει κανείς:Να μαζεύουν τα πτώματα από τους θαλάμους αερίων και να τα πηγαίνουν στους φούρνους...
Τους οδηγεί σε μια μεγάλη χαλύβδινη πόρτα. Μπροστά της στέκει ένας φρουρός. 
    «Μη φοβάστε τα αέρια έχουν εξατμιστεί. Πρέπει να τους στείλουμε στους φούρνους, αλλά πρώτα πρέπει να ταυτοποιηθούν με τα σωστά νούμερα»
      Ο φρουρός τους ανοίγει την πόρτα. Ο Λάλε ισιώνει το κορμί του, κοιτάζει κατάματα τον Μπαρέτσκι και κάνει μια πλατιά χειρονομία.
«Μετά από σένα» του λέει.
«Όχι ,παρακαλώ, πέρασε πρώτος».
«Όχι, προηγείσαι», αποκρίνεται ο Λάλε.
«Επιμένω στιγματιστή». 
     Ο Ες-Ες ανοίγει διάπλατα την πόρτα και μπαίνουν σε ένα τεράστιο θάλαμο.  Είναι γεμάτος με κορμιά, εκατοντάδες γυμνά κορμιά. Πεσμένα το ένα πάνω στο άλλο με παραμορφωμένα μέλη. Νεκρά μάτια. Άντρες, νέοι και γέροι. Παιδιά. Αίμα, εμετοί, ούρα και κόπρανα. Η μυρωδιά του θανάτου απλώνεται παντού. Ο Λάλε προσπαθεί να κρατήσει την αναπνοή του. Καίνε τα πνευμόνια του.Τα πόδια του δεν τον κρατάνε. «Σκατά...» λέει πίσω του  ο Μπαρέτσκι.
    Αυτή η μία λέξη, βγαλμένη από τα χείλη ενός σαδιστή, κάνει ακόμα πιο βαθύ το βάραθρο της απανθρωπιάς που μέσα του πνίγεται ο Λάλε...


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο Κυκλώνας Β σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, θάνατος από ασιτία.

Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Δήμητρα Κωλέτη

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018

Μυρωδιά από σανίδι-Κώστας Κρομμύδας

     Ατμοσφαιρικό, συγκινητικό, γεμάτο έρωτα και πάθη είναι το νέο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα, το «Μυρωδιά από σανίδι», στο οποίο οι ήρωες του ξετυλίγουν ιστορίες εμπνευσμένες από τους μεγάλους έρωτες σπουδαίων θεατρανθρώπων διηγώντας μας μια ιστορία λυρική με φόντο το θεατρικό σανίδι, τα καμαρίνια, τις κουίντες, τα παρασκήνια του μα και την Αθήνα μιας άλλης νοσταλγικής εποχής.

     Ο συγγραφέας επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία σε τρεις χρονικές περιόδους:
1940...
     Ο Νικόλας Δούκας και η Λυδία Ρανιέρη συναντιούνται τυχαία την μέρα που οι Γερμανοί πατούν την Αθήνα. Εκείνη κρατώντας μια ελληνική σημαία τρέχει οργισμένη με το ποδήλατό της στους δρόμους της πόλης για να συναντήσει τους κατακτητές και να διαμαρτυρηθεί με τον δικό της τρόπο στους Βάρβαρους που ήρθαν. Ο Νικόλας που βρίσκεται στην ταράτσα και παρακολουθεί την είσοδο των εισβολέων όταν αντικρίζει το ποδήλατο με την νεαρή να κινείται προς τον θάνατο σπεύδει ώστε να το σταματήσει. Η Μοίρα θα τους φέρει σε επαφή για πρώτη φορά! 

‘’Κάθε νύχτα στο σανίδι οι ρόλοι παίρνουν σάρκα και οστά. Κάθε νύχτα στα παρασκήνια ο Έρωτας συναντά τους δυο νέους και Τους αποκαλύπτεται...’’

     Ο καιρός κυλά και οι δύο, πλέον ηθοποιοί, θα συναντηθούν για δεύτερη φορά, πάνω στην σκηνή με τους ίδιους να πρωταγωνιστούν στο σεξπηρικό έργο «Δωδέκατη νύχτα»». Η σχέση τους είναι γεγονός! Κάθε νύχτα στο σανίδι οι ρόλοι παίρνουν σάρκα και οστά. Κάθε νύχτα στα παρασκήνια ο Έρωτας συναντά τους δυο νέους και Τους αποκαλύπτεται...
       Η Λυδία και ο Νικόλας γίνονται ζευγάρι στην ζωή και στο σανίδι, τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας με την σπουδαία δουλειά τους μα και με την παραμυθένια ζωή τους. Ο κόσμος αποθεώνει το ταλέντο τους και γεμίζει κάθε βράδυ το θέατρο όπου πρωταγωνιστούν. Όταν κλείνει η αυλαία ο θυελλώδης έρωτάς τους φέρνει άλλοτε γαλήνιες στιγμές, άλλοτε παθιασμένες κι άλλοτε στιγμές που ο εγωισμός παίρνει το πάνω χέρι. Μια τέτοια στιγμή θα φέρει και την λήξη του γάμου τους κάποια χρόνια αργότερα... 

1990...
     Για τα πραγματικά αίτια του χωρισμού μαζί με άλλες άγνωστες στο ευρύ κοινό λεπτομέρειες για την ζωή του ζευγαριού όπως και για την τρυφερή ένωση τους λίγο πριν ο θάνατος αρπάξει τη Λυδία, θα μιλήσει ο Νικόλας δεκαετίες αργότερα στην δημοσιογράφο Μάρω Δούκα...

2018...
 ...η οποία και θα τις φέρει στο φως της δημοσιότητας ολοκληρώνοντας το μωσαϊκό της τρυφερής, παθιασμένης και γεμάτης αγάπη σχέσης, μιας σχέσης που η «Μυρωδιά (της) από σανίδι» σαγηνεύει τον αναγνώστη...