Η μεγάλη χίμαιρα-Μ.Καραγάτσης

«Η μεγάλη χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας ψυχογραφεί εντέχνως την ηρωίδα του, την Μαρίνα,  παρουσιάζοντας μας μ’ αυτό τον τρόπο όχι μόνο την ψυχοσύνθεση της ίδιας αλλά ίσως των περισσότερων γυναικών. Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί μαζί με το «Γιούγκερμαν» και το «Συνταγματάρχης Λιακπιν» τριλογία με κεντρικό τίτλο «Εγκλεισμός κάτω από τον Φοίβο». Το βιβλίο γράφτηκε και πρωτοεκδόθηκε το 1936 τιτλοφορούμενο ως «Χίμαιρα», ένα τίτλο που θα τον κρατήσει για δεκαεφτά χρόνια, έως δηλαδή και το 1953, όπου και κυκλοφορεί αναθεωρημένη έκδοση του με τον τίτλο που έως και σήμερα θα το συνοδεύει: «Η μεγάλη χίμαιρα».

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις μεγάλες ενότητες. Στις αρχικές σελίδες της 1^ης ενότητας (23-170 σελ.), ο συγγραφέας εστιάζει στην ζωή της ηρωίδας μας της Μαρίνας, πριν την συνάντησή της με τον άντρα της Γιάννη, στο τραυματικό σοκ που υπέστη από την ερωτική συμπεριφορά της μητέρας της, η οποία και ασκούσε στην διπλανή κάμαρα του πατρικού της το επάγγελμα της πόρνης, ενώ στις τελευταίες της στην συνάντησή της με τον πλοίαρχο και εφοπλιστή Γιάννη Ρεΐζη, στην εγκατάσταση της στο κυκλαδίτικο νησί, αυτό της Σύρου καθώς και στον γάμο της μαζί του. Ακολουθεί η 2^η (171-270 σελ.) στην οποία βλέπουμε τον έγγαμο βίο, την συμβίωση με την καχύποπτη πεθερά, την γέννηση της κορούλας τους Άννας, την υποβόσκουσα ερωτική έλξη της Μαρίνας για τον κουνιάδο της Μηνά, την οικονομική ευμάρεια του ζευγαριού καθώς και την κοινωνική τους ζωή, η οποία όμως, στις τελευταίες σελίδες της ενότητας αυτής, θα αλλάξει άρδην μετά την οικονομική περιπέτεια στην οποία θα εμπλακεί η οικογένεια Ρεΐζη όταν το ένα από τα δυο καράβια του Γιάννη θα βουλιάξει αύτανδρο. Τέλος στην 3^η (271-439 σελ.) και τελευταία ενότητα παρακολουθούμε την κορύφωση του δράματος όπου η μοναξιά, η μελαγχολία, η ερωτική δίψα, η αρρώστια της Άννας και η αποκάλυψη της μοιχείας οδηγούν την Μαρίνα στην δική της λύτρωση.

Οι τέσσερις βασικοί χαρακτήρες αυτοί της Μαρίνας, του Γιάννη, του αδερφού του, του Μηνά και της μητέρας της οικογένειας, της Άννας Ρεΐζης είναι άριστα σκιαγραφημένοι από την πένα του συγγραφέα κάτι που κάνει τους ήρωες απόλυτα κατανοητούς και οικείους. Η γραφή του Μ. Καραγάτση διακατέχεται από λυρισμό, ατμόσφαιρα και κυρίως από ερωτισμό ενώ η δομή του κειμένου είναι τέτοια που γεννά το ενδιαφέρον του αναγνώστη σταδιακά και με αυξανόμενο ρυθμό από ενότητα σε ενότητα. Οι  αντιθέσεις άντρας-γυναίκα, χριστιανός-καθολικός και Έλληνας-ξένος είναι εμφανείς και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ όλο το κείμενο.

Αυτό που θαύμασα και στη Μεγάλη χίμαιρα (είναι το δεύτερο βιβλίο του Καραγάτση που διαβάζω, το πρώτο είναι Το 10) ήταν η δύναμη που έχει ο λόγος του Καραγάτση καθώς κατάφερε να με συγκινήσει και να με εντάξει στην υπόθεση του έργου με τρόπο απλό αλλά άκρως λυρικό και ατμοσφαιρικό. Οι έντονες σκηνές με αιχμαλώτισαν με την δύναμη της απλής και παράλληλα λυρικής περιγραφής τους ενώ τα φανταστικά στοιχεία, όπως η συζήτηση των τριών Μοιρών (πολύ ποιητικό σημείο!), εκτός από το ότι προοιώνιζαν την εξέλιξη της ιστορίας απέδειξαν περίτρανα την δεινότητα του συγγραφέα στην τέχνη του λόγου.

Διαβάστε το!! Πρόκειται για ένα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!

Βαθμολογία 5/5

Φράσεις & Αποσπάσματα με....νόημα! (36ο)

Βιογραφία συγγραφέως

Η μικρή ΒιβλιοΑναφορά για Τό 10
και για την Μικρά Αγγλία

Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Η μεγάλη χίμαιρα

Συγγραφέας: Μ.Καραγάτσης

Εκδ.: Βιβλιοπωλείο της Εστίας

Ημερ.Εκδ.: α’ έκδοση το 1936

Σελ.:439

*Σημείωση: Βρήκα πολλές ομοιότητες με την Μικρά Αγγλία της Ιωάννας Καρυστιανής κάτι για το οποίο φυσικά και δεν ευθύνεται ο Καραγάτσης…..

Κάποιες από τις ομοιότητες: οι ιστορίες τους διαδραματίζονται σε κυκλαδίτικο νησί, έχουν να κάνουν με οικογένειες καραβοκύρηδων, συναντούμε ερωτικό τρίγωνο -δύο αδερφές ένας άντρας στην Μικρά Αγγλία, δύο αδέρφια μια γυναίκα στην Μεγάλη χίμαιρα-, υπάρχει η επιβλητική μορφή της μητέρας, γίνεται αναφορά στην ερωτική στέρηση των γυναικών που μένουν πίσω στο νησί όταν οι άντρες τους μπαρκάρουν (η αναφορά του Καραγάτση είναι πιο ανθρώπινη πιο ρεαλιστική ενώ της Καρυστιανη είχε υπερβολές) και τέλος ο ίδιος ο τίτλος : και οι δύο αντίθετοι επιθετικοί προσδιορισμοί (μεγάλη -μικρά) προσδιορίζουν τα ουσιαστικά που, εκτός των άλλων, είναι τα ονόματα των καραβιών των ηρώων. 

Την Μικρά Αγγλία όταν την διάβαζα την απόλαυσα με όλες μου τις αισθήσεις, θυμάμαι είχα καταενθουσιαστεί! Το θεωρώ μεγάλο βιβλίο! Αυτές οι ομοιότητες που εντόπισα ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να αναιρέσουν την γνώμη μου για το εν λόγω βιβλίο απλώς με ξένισαν όταν τις αντιλήφθηκα γι' αυτό και τις αναφέρω.

Δήμητρα Κωλέτη