Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο- Πασχαλία Τραυλού

     Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο, ένα βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού που η κοινωνική ιστορία του καθηλώνει, συγκινεί και εμπεριέχει πολλά μηνύματα για την ισότητα των φύλλων, τον αυτοσεβασμό και την θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
     Η συγγραφέας όπως αναφέρει στο εισαγωγικό της σημείωμα χρησιμοποιεί για πρώτη φορά πρωτοπρόσωπη αφήγηση με την ηρωίδα της, τη Ζαχαρώ, να μας εξομολογείται τη ζωή της ξεκινώντας από το 1933 και φτάνοντας ως το 2020. Έτσι εν μέσω καραντίνας η ενενηντάχρονη Ζαχαρώ με λόγο ειλικρινή, πικάντικο και αθυρόστομο, θα έλεγα, λαϊκό και ταυτόχρονα τόσο βαθιά ουσιαστικό διηγείται στη νεαρή νοικάρισσά της την ζωή της, μια ζωή γεμάτη πόνο, ανατροπές, αίμα, έρωτα, πάθος, προδοσία και απώλειες.
     Από μικρό παιδί έρχεται αντιμέτωπη με την ενδοοικογενειακή βία, την απειλή της κακοποίησης, τον θάνατο και την υποβάθμιση σε μια κοινωνία που η γυναίκα είναι κτήμα του κύρη της, πατέρα στα μικράτα της συζύγου μετέπειτα, χωρίς λόγο για την ίδια της τη ζωή και τις επιλογές που διαμορφώνουν την πορεία της: Ο Θεός, η μοίρα… Κουραφέξαλα. Μονάχοι μας κανονίζουμε τις ζωές μας. Μονάχοι μας διαλέγουμε που θα σκύψουμε το κεφάλι, πότε θα πέσουμε στα γόνατα και που θα κάμουμε τους νταήδες.
     Ο βίαιος πατέρας της θα είναι το πρώτο αρσενικό που θα στιγματίσει την παιδική της ηλικία και θα βάλει το λίθο της προσωπικής της ιστορίας. Μέθυσος, κτητικός, κυνικός, σάτηρος... την οδηγεί στα χέρια ενός άντρα που τα ήθη και οι προκαταλήψεις της κλειστής τους κοινωνίας κυριαρχούν και εγκλωβίζουν την Ζαχαρώ μα και την κάθε γυναίκα της εποχής που δέχεται με απάθεια τη μοίρα που η ανδροκρατούμενη κοινωνία ορίζει, σε ένα γάμο παρωδία. Μυστικά, ψέματα, καταπίεση και παιδοφιλία συνθέτουν το σκηνικό του.
     Όλα αυτά μέχρι να σηκώσει το ανάστημά της και να ακολουθήσει μονοπάτια που οι συνθήκες μα και οι επιλογές της την κάνουν να τα διαβεί αλλάζοντας τη ρότα της ζωής της, μονοπάτια που την απομακρύνουν απ’ το χωριό της, απ’ την ‘’ασφάλεια’’ της συζυγικής εστίας, απ΄ την πραγματική της αγάπη μα κυρίως απ’ την μονάκριβη κόρη της. Μονοπάτια που έχουν το δικό τους αντίτιμο...
      Η Αθήνα την καλωσορίζει και εκείνη βουτά στη ζωή και μεταμορφώνεται: Γνώρισα τους χίλιους εαυτούς της. Τη Ζαχαρώ με τα κόκκινα, που βγήκε αφύλαχτη στη ζωή και την κατασπαράξανε λύκοι και κυνηγοί. Την Τρελοζαχαρώ, που τίναξε στον αέρα τη ζωή της σαν τη στάχτη του Σαντέ της για έναν έρωτα. Τη Ζαχαρώ την κόρη, που πικραινόταν όταν ξέχασε η μητέρα της το όνομά της. Τη Ζαχαρώ τη μάνα, που μύριζε το ζιπουνάκι της κόρης της για να μπορεί να αντέχει την απουσία της. Τη Ζαχαρώ τη δανεική σ’ όποιον άντρα τής έδινε το αντίτιμο του κορμιού της. Τη Ζαχαρώ την τρομαγμένη κάθε φορά που κατέβαινε η πετούγια της κάμαράς της στο μισοσκόταδο.

Το μεγάλο μυστικό - Θάνος Κονδύλης, γράφει η μαθήτρια της ΣΤ' Ξανθίππη Κόλλια

     Στο βιβλίο του Θάνου Κονδύλη <<Το μεγάλο μυστικό>> συναντάμε τον Αναστάση και τον κολλητό του φίλο τον Βασίλη, οι οποίοι ζουν μια περιπέτεια στην Αθήνα γύρω στο 1821, λίγο πριν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.

     Μια μέρα σαν όλες τις άλλες, ο Βασίλης ήθελε να πει στον Αναστάση κάτι πάρα πολύ σημαντικό και γι’ αυτόν τον λόγο συναντήθηκαν στην κοίτη ενός ποταμού, κρυφά από τους παππούδες τους. Ενώ μιλούσαν, άκουσαν Τούρκους να πλησιάζουν και κρύφτηκαν επάνω στα δέντρα. Ξαφνικά εμφανίστηκε μέσα από τους θάμνους ένας τραυματισμένος άνθρωπος και αποφάσισαν να τον βοηθήσουν. Κατέβηκαν από το δέντρο, τον πλησίασαν και τον έκρυψαν σε μια σπηλιά παραπέρα για να μην τον βρουν και τον σκοτώσουν οι Τούρκοι. Λίγο πριν τον βάλουν στην σπηλιά και την καλύψουν με μια πέτρα, ο τραυματίας έδωσε ένα χαρτάκι στον Αναστάση και του ζήτησε να το δώσει στον Προκόπη Βενιζέλο.

     Αυτό το μήνυμα θα είναι η αρχή της περιπέτειάς τους, η οποία θα είναι γεμάτη στιγμές αγωνίας, αινιγμάτων και στοιχείων που θα οδηγήσουν σε μια ηρωική στιγμή για την Ελλάδα μας, την έναρξη της Επανάστασης του 1821.

     Κατά τη γνώμη μου το βιβλίο αυτό είναι μια συγκινητική, μυστηριώδη και ηρωική ιστορία που συνδυάζει την περιπέτεια με την Ιστορία του τόπου μας. Κάθε φορά που έλεγα ότι θα διαβάσω δύο κεφάλαια με παρέσερνε η ιστορία του και συνέχιζα την ανάγνωση με αγωνία για τη συνέχεια. 

     Η αγαπημένη μου σκηνή ήταν εκεί που επιλύθηκε το μυστήριο και ξεκίνησε η Επανάσταση γιατί ένιωσα έντονα συναισθήματα όπως συγκίνηση και περηφάνια. Ο αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Αναστάσης ενώ μου άρεσε πάρα πολύ που ο συγγραφέας χρησιμοποίησε τα κρυφά μηνύματα τα οποία μου θύμισαν το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού

     Για να λύσετε <<Το μεγάλο μυστικό>> διαβάστε το! 

     Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Τι διαβάζει άραγε; - Το Βιβλίο στην Ζωγραφική

     Η σημερινή ανάρτηση είναι πολύ διαφορετική απ’ όσες μέχρι τώρα φιλοξενούνται σ’ αυτό το blog χωρίς βέβαια να χάσει το βιβλιοφιλικό ύφος των προηγούμενων αναρτήσεων, μιας και πάλι το βιβλίο θα πρωταγωνιστήσει!

     Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το κεντημένο κάδρο της μαμάς στο τοίχο της τραπεζαρίας μού γεννούσε πάντα το ερώτημα : Τι διαβάζει άραγε; -ερώτηση που ακόμα και σήμερα την απευθύνω σε όλους όσους διαβάζουν με την προσμονή να αρχίσει ένας κύκλος λογοτεχνικής συζήτησης!- καθώς δεν απεικόνιζε άλλο από μια δεσποινίδα να κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα της και να διαβάζει το βιβλίο της. Ο πίνακας έχει τίτλο Young Girl Reading και είναι μια ελαιογραφία του 18ου αιώνα του Jean-Honoré Fragona !

     Σύμφωνα με το Wikipedia πρόκειται για πίνακα που απεικονίζει μια άγνωστη κοπέλα που φορά ένα κίτρινο λεμόνι φόρεμα με λευκό γιακά και μανσέτες και μωβ κορδέλες. Τα μαλλιά της είναι δεμένα σε σινιόν με μωβ κορδέλα. Απεικονίζεται σε προφίλ, να διαβάζει ένα μικρό βιβλίο που κρατά στο δεξί της χέρι με το κείμενο του βιβλίου να μην είναι ευανάγνωστο και να μην δίνεται υπόδειξη για το περιεχόμενο με την απορία μου, φυσικά, για το τι διαβάζει άραγε να μένει αναπάντητη ακόμα και σήμερα -υποθέτω πως κάτι κλασικό, ίσως Τζέιν Όστεν; Τέλος η φωτογραφία με ακτίνες Χ αποκάλυψε ότι ο καμβάς είχε αρχικά ένα διαφορετικό κεφάλι που κοιτούσε προς τον θεατή -καλύτερα που επέλεξε εν τέλει να την αποτυπώσει προφίλ, είναι προσηλωμένη στο βιβλίο της, σε ένα δικό της κόσμο!

Και έτσι το ''τι διαβάζει άραγε;'' μένει αναπάντητο...

Όπως και για το κορίτσι που διαβάζει στο πίνακα του Hermann von Kaulbach με τίτλο Before school!
Σίγουρα αγχωμένο ρίχνει μια τελευταία ματιά στο μάθημα της ημέρας, να είναι ανάγνωση, ορθογραφία ή μαθηματικά;