Συζητώντας με την συγγραφέα Τάνια Θεοδοσίου!

     Η Τάνια Θεοδοσίου απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο το τελευταίο της πόνημα, το «Οι ανυφάντρες της μοναξιάς» το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίαμβος! Την ευχαριστώ θερμά που διέθεσε τον πολύτιμο χρόνο της για να απαντήσει στις ερωτήσεις μου και να πραγματοποιεί η παρούσα συνέντευξη. 

    Διαβάστε την συνέντευξη…. και ανακαλύψτε ένα κομμάτι του έργου αλλά κυρίως της προσωπικότητας της Τάνιας Θεοδοσίου! 

1. Από το Δεκέμβριο το νέο σας πόνημα «Οι ανυφάντρες της μοναξιάς» κατέχουν μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό. Δυο λόγια τα οποία δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και θα θέλατε , πολύ, να ακουστούν.

Σας ευχαριστώ απ’ τη καρδιά μου για τις όμορφες ευχές σας! Όσο για το νέο μου βιβλίο τις ‘’Ανυφάντρες της Μοναξιάς’’ που μου ζητάτε να πω μερικά λόγια, θα πω πως πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, όπου ήρωες και καταστάσεις υφαίνουν μια ιστορία που στη πλοκή της, συνυπάρχουν αρμονικά η αστυνομική υφή, το μυστήριο κι ο ρομαντισμός, δίχως να εξαιρέσουμε όμως και την αισθηματική χροιά, με τις όποιες έντονες αντιπαραθέσεις και τις όποιες συγκρουσιακές ερωτικές προσεγγίσεις που ακολουθούν την αφηγηματική ροή, απ’ όπου δεν λείπουν βέβαια και οι έντονες συγκινήσεις.

Μια καταγραφή της μοναξιάς είναι θα έλεγα επιπροσθέτως, η οποία προέκυψε μετά από την αναπάντεχη κατάρρευση της αλήθειας, που σαν αποτέλεσμα είχε, ν’ απομονώσει ζωές και να αλλοτριώσει ψυχές.

Παράλληλα όμως, είναι και μια καταγραφή της Αγάπης, αυτής της πολύτιμης αρχέγονης αξίας που με την δύναμή της, θα έλεγα πως τα πάντα καταλύει, τα πάντα ανατρέπει. Κι εδώ, κατάφερε τελικά με την αλήθεια της, να κατατροπώσει τη μοναξιά και να φέρει τελικά τη λύτρωση.

    

 2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση Των ανυφάντρων της μοναξιάς;

Συνήθως το ερέθισμα για να ξεκινήσω ένα βιβλίο, δεν είναι ποτέ προδιαγεγραμμένο. Ξεκινάω πάντα να γράφω, ορμώμενη από μια έντονη ανάγκη ψυχής που ψάχνει φανατισμένα νοερές εικόνες, ανησυχίες και συναισθήματα που πιεστικά γυρεύουν διέξοδο έκφρασης, να γίνουν τελικά λόγος.

Και εδώ λοιπόν, έτσι απλά σαν αφουγκράστηκα τα σήματα της ψυχής μου, ανέσυρα σκέψεις κι έμπνευση από την ταξιθετημένη αρχειοθήκη των ονείρων και τις ακούμπησα πάνω στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος.

 3. Ποιος από τους ήρωες του νέου βιβλίου σας είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Θα πω τη Λαβίνια που παρά το μικρόν της ηλικίας της, έδειξε μιαν απίστευτη ωριμότητα και δεν φοβήθηκε να σταθεί αντιμέτωπη με τη μοίρα που της έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο, τόσο, μα τόσο νωρίς. Και την ξεχωρίζω, γιατί ρίσκαρε, πάλεψε με πείσμα και τελικά κατάφερε αντλώντας απ’ τα βάθη της ψυχής αυτή την ατέρμονη δύναμη που κρυβόταν εκεί μέσα της, να βγάλει τη ζωή της από το τέλμα της μοναξιάς και να την οδηγήσει στο φως, στη δικαίωση και να εισπνεύσει για πρώτη της φορά, το άρωμα του έρωτα και της αγάπης! 

Όσο για το ερώτημα αν με ταλαιπώρησε κάποιος ήρωας, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, θα πω πως όχι, γιατί δεν αφήνω την πένα μου να επηρεάζεται από τις ευαισθησίες της ψυχοσύνθεσής μου. Έπειτα θέλω, οι ίδιοι οι ήρωές μου να με κατευθύνουν και να οδηγούν τη σκέψη μου να υφάνει με ρεαλισμό τη δική τους βιωματική αλήθεια.

4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι ήρωες του βιβλίου σας θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';

Τα δικά μου μηνύματα, θέλω πάντα και πάντα φροντίζω γι’ αυτό, να εστιάζονται στην ανθρώπινη ύπαρξη και τις ανάγκες της. Αλλά και στις παραμελημένες αξίες της ζωής, όπως παραδείγματος χάριν είναι η Αγάπη. Γι’ αυτό το υπέρτατο κι αθάνατο συναίσθημα, την παντοδύναμη Αγάπη μιλάω λοιπόν, σε πολλά σημεία μέσα σε τούτο το βιβλίο, που με την παμμέγιστη δύναμή της, εξοστράκισε την τόσο βίαιη απειλή του μίσους και κάθε φορά που παρεμβαίνει καταλυτικά, την συστήνω μέσα από τους ήρωές μου με ιδιαίτερη ευαισθησία στους αναγνώστες.

  

5. Οι ανυφάντρες της μοναξιάς είναι το πέμπτο σας βιβλίο! Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για τα προηγούμενα;

Θα ξεκινήσω με το πρώτο μου βιβλίο ''Το Κρυστάλλινο Δάκρυ του Φεγγαριού'', όπου η Ιστορία του εκτυλίσσεται στην Αγγλία του 1875. Η κεντρική λοιπόν ηρωίδα η Έμμα, βίωσε από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής της, την άδικη επίθεση της μοίρας, όταν χωρίς οίκτο της στέρησε τη μητέρα της. Αργότερα, μια κακόβουλη μητριά, η Ελβίρα πήρε έτσι στα ξαφνικά, την θέση αυτής της τόσο αγαπημένης της μητέρας. Μια μητριά εγωίστρια που καθημερινά την έκανε να υποφέρει, καθώς κατατρύχετο από μια κατάφορη ζήλια επειδή έριζε παθιασμένα την αγάπη του πατέρα τής ‘’υποτιθέμενης’' κόρης της. Η ζήλια της Ελβίρας όμως, όταν χάθηκε σε κάποιο ναυάγιο ο πατέρας της Έμμας, μετουσιώθηκε με μιας σε μίσος και μην αντέχοντας άλλο την παρουσία της, την έκλεισε σ’ ένα Μοναστήρι. Όμως στη συνέχεια ενηλικιωμένη πια η Έμμα, γυρνώντας με πίστη το βλέμμα στο μέλλον, προσπάθησε να βρει τα πατήματά της. Τελικά τα κατάφερε κι έφερε τη ζωή της εκεί που ονειρεύτηκε: στην απεραντοσύνη μιας θερμής, ατέρμονης αγάπης, περιχαρακωμένης από το ευρύ πλαίσιο της απόλυτης ευτυχίας!

Στο επόμενο βιβλίο, ''Το φιλί της καρδιάς'', βλέπουμε πως η ζωή της δεύτερης ηρωίδας, της  Μυρτώς, ισορροπούσε πάνω σ' ένα φθαρμένο σχοινί. Το πεπρωμένο της, την πρόδωσε ρίχνοντας στο διάβα της έναν άνδρα εγωιστή κι επιπόλαιο που λεηλάτησε την ψυχή της, ενώ δίπλα της υπήρχε ένα παιδί που δεν χαμογελούσε πια. Παντού εμπόδια και η Μυρτώ, γρήγορα αντιλήφθηκε πως έπρεπε να παλέψει για να βγει από τα αδιέξοδα που την έπνιγαν. Όμως η ζωή, μέσα από την πολυπλοκότητά της, πάντα βρίσκει τρόπους για ανατροπές και καμιά φορά κοσμογονικές. Έτσι λοιπόν η Μυρτώ, περνώντας από τον δίαυλο του πόνου και της θλίψης, κατόρθωσε τελικά να φτάσει στα ύφαλα μέρη της ευτυχίας, της γαλήνης και της λύτρωσης!

Στο ''άρωμα της μανόλιας'' τώρα, η Φαίδρα αυτή η πολύπαθη ηρωίδα μετά από δεκατέσσερα χρόνια αναγκαστικής απουσίας, γύρισε στη γενέτειρά της τα Χανιά, για να ξετυλίξει το κουβάρι του μυστηρίου που χρόνια έμενε μπερδεμένο, για να δικαιωθεί και η ψυχή τής αδικοχαμένης παιδικής της φίλης. Όμως έτσι αναπάντεχα κι όπως ο κύκλος του μυστηρίου πήγαινε να κλείσει, ήρθε ο έρωτας για να της αποκαλύψει τη φλόγα του θυσιαστηρίου της καρδιάς κι όλη εκείνη την απεραντοσύνη της αιωνιότητας!

6. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένη από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν!- ή είστε ''αμετακίνητη'' σε ότι έχετε γράψει;

Κάθε φορά που τελειώνει κάποιο μυθιστόρημά μου και πάρει πλέον την τελική του μορφή, το εμπιστεύομαι στα χέρια του συζύγου μου. Η γνώμη του όπως και η κρίση του, έχουν μεγάλη βαρύτητα για μένα, όμως εκτός απ’ αυτό, πάντα μ’ αρέσει να μοιράζομαι πράγματα, σκέψεις, όπως και ιδέες μαζί του. Κι αν υπάρχει κατόπιν υποδείξεώς του κάτι που χρήζει διόρθωσης, χωρίς άλλο σπεύδω να το κάνω.

7. Τα θετικά σχόλια των αναγνωστών σίγουρα θα σας χαροποιούν και θα αντλείτε από αυτά δύναμη για την συνέχεια! Με τα αρνητικά -αν φυσικά υπάρχουν!- τι γίνεται; Πως τα αντιμετωπίζεται;  Και εξαιτίας αυτών, έχετε σκεφτεί να κάνετε εκπτώσεις στο γραπτό σας με σκοπό να αγγίξετε και αυτούς τους αναγνώστες ή όταν γράφετε, γράφετε απαλλαγμένη από τέτοιες πρακτικές, θα έλεγα, σκέψεις;

Αν κάποιος αναγνώστης μου γράψει κάτι αρνητικό, σαφώς και θα το δεχτώ, αρκεί να μου εξηγήσει όμως εμπεριστατωμένα, τι ήταν εκείνο που κατά τη γνώμη του δεν λειτούργησε σωστά μέσα στο κείμενο. Απ’ την άλλη βέβαια, τα αρνητικά σχόλια όταν φυσικά δεν είναι κακοπροαίρετα, θα έλεγα πως παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή και στο έργο μας, γιατί μας βοηθούν στο να βελτιωθούμε μακροπρόθεσμα. Για ν’ απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, θα πω πως γράφω πάντα αυτά που νιώθω και ποτέ δεν σκέφτηκα να κάνω κάποιες εκπτώσεις ή κάποιους συμβιβασμούς. Όπως επίσης θα πω πως μου είναι αδύνατον να περνάω τη σκέψη μου μέσα από φίλτρο ή να χρησιμοποιώ εκφράσεις που δεν μου ταιριάζουν και που είναι ξένες προς εμένα και την έμπνευσή μου. Οπότε όχι δεν γίνεται να το αλλάξω όλο αυτό. Πάντως σε κάθε περίπτωση, βαθιά πρόθεσή μου είναι, ν’ αγγίξω την καρδιά του κάθε αναγνώστη που θα τύχει να εμπιστευτεί τη γραφόμενά μου.

8. Πότε ήρθε η συγγραφή στην ζωή της Τάνιας Θεοδοσίου; Ποια ανάγκη τής ικανοποιεί;

Όταν ξεκίνησα να γράφω λίγα χρόνια πριν, αιτία ήταν για μένα μια έντονη εσωτερική παρόρμηση, καθώς είχε ωριμάσει πια, μια υποσυνείδητη ακατανίκητη τάση που πάντα υπήρχε μέσα μου. Από τότε, μ’ αρέσει ν’ ακολουθώ αυτήν την παρόρμηση της ψυχής μου που με παροτρύνει να γράφω αδιάλειπτα ότι εκείνη ονειρεύεται. Αλλά επίσης σήμερα δεν μπορώ να παραλείψω, πως λόγω του χαμηλού οικονομικού Status της χώρας μας και όλων των συμπαρομαρτούντων, υπάρχει επιτακτική η ανάγκη μιας συναισθηματικής αποφόρτισης στα ενδόμυχά μου, που μου ζητάει να δραπετεύσω σ’ έναν άλλο κόσμο, σε μιαν άλλη διάσταση όπου η φαντασία μου δημιούργησε, για να μπορώ έτσι να διαφεύγω από τις πιεστικές, τις μίζερες καταστάσεις που πιέζουν αφόρητα την καθημερινότητά μας.

9. Μέσα στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία; Και όταν λέω αυτοβιογραφικά στοιχεία δεν εννοώ απαραίτητα προσωπικά γεγονότα αλλά μυρωδιές, εικόνες, συναισθήματα.

Εικόνες, αρώματα και γεύσεις ζωής, υπάρχουν και πολλές φορές έντονα, μέσα στα γραφόμενά μου που προσδίδουν αν θέλετε και κάτι από το δικό μου στίγμα. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν συμπεριλαμβάνονται προσωπικά μου βιώματα στα μυθιστορήματά μου γιατί δεν συμπίπτουν διόλου μ’ εκείνα των ηρώων μου. Όμως αν υπήρξαν κάποιες φορές που χρειάστηκε να περιγράψω αποσπασματικά κάποιο προσωπικό μου βίωμα, το έκανα μονάχα στη περίπτωση περιγραφής κάποιου  δυνατού συναισθήματος, με τον τρόπο που εγώ το βίωσα προσωπικά και που θα έπρεπε να το βιώσει αντίστοιχα και κάποιος ήρωάς μου.

10.Στον καιρό της Κρίσης η Λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη; 

Σε μια εποχή κρίσιμη που δοκιμάζονται οι αντοχές κι οι δυνατότητες, οι αρχές και οι αξίες της Ελληνικής κοινωνίας, το βιβλίο σηματοδοτεί την απαρχή και το ξεκίνημα μιας πνευματικής κάθαρσης και την αναγέννηση που η πατρίδα μας επιτακτικά χρειάζεται. Αλλά κι εμείς οι ίδιοι χωρίς άλλο το χρειαζόμαστε άλλωστε, για να νιώσουμε συναισθηματικά γεμάτοι. Χρειαζόμαστε επειγόντως κι ένα όραμα και το βιβλίο, είναι ο τρόπος για να το ζήσουμε αυτό το όραμα και ν’ αποτινάξουμε έτσι την μίζερη επίδραση της στεγνής κι άγονης πραγματικότητας απ’ τη ψυχή κι απ’ τη ζωή  μας.

  

11. Ποιο βιβλίο σάς επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;

Τα βιβλία που πέρασαν στη μνήμη μου και άφησαν εκεί το στίγμα τους, πολλά. Κι ο τρόπος έκφρασής τους, ακούμπησε κι ένα μικρό πολύτιμο ψήγμα στη ψυχή μου! Όσο για το αν κάποια βιβλία διαμόρφωσαν τη σκέψη μου, θα έλεγα πως απλά, διεύρυναν τους ορίζοντες της γνώσης και της σκέψης μου!

12. Ο αγαπημένος σας σύγχρονος συγγραφέας; Και κλασσικός;

Το ερώτημα ‘’ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;’’ με βρίσκει εντελώς αντίθετη. Κι αυτό γιατί κατά τη γνώμη μου, ο κάθε δημιουργός, έχει το δικό του τρόπο γραφής και τη δική του ιδιαίτερη και μοναδική σκέψη που καθιστά κατά συνέπεια το δημιούργημά του μοναδικό. Δεν γίνεται και δεν μπορώ λοιπόν να επιλέγω εμμονικά κάποιον συγκεκριμένο συγγραφέα, μονάχα να θαυμάζω το ύφος της γραφής όποιου θα τύχει ν’ αγγίξει συναισθηματικά τις ευαισθησίες μου μπορώ, είτε είναι σύγχρονος, είτε είναι κλασσικός.  

13. Προτείνετε μας ένα βιβλίο!

Ένα καλό βιβλίο, η ψυχή το ανακαλύπτει, μέσα από τις όμορφες, τις αξιόλογες διαδρομές του. Άλλωστε η γνώμη του καθενός μας είναι πάντα υποκειμενική. Οπότε η όποια πρόταση περισσεύει. 

14. Θα κάνω την ερώτηση που κάνω στους φίλους που ξέρω πως διαβάζουν: Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο; 

‘’Το νησί κάτω από τη θάλασσα’’ της Ιζαμπέλ Αλιέντε!

15. Πείτε μας μια φράση που σας εκφράζει και αποτελεί για σας μότο ζωής;

‘’Το ψέμα δεν έχει διάρκεια. Η αλήθεια αντίθετα διαρκεί αιώνια! Και διαρκεί αιώνια, γιατί η αλήθεια, είναι το άλλο όνομα της ζωής’’

16. Όταν τελειώνετε την συγγραφή του κάθε βιβλίου σας ποιο είναι το συναίσθημα που σας κατακλύζει και πώς αποφορτίζεστε από αυτό ώστε να προχωρήσετε στη συγγραφή του επόμενου βιβλίου σας;

Μόλις κρεμάσω τους τίτλους του τέλους σε κάθε βιβλίο μου, τα συναισθήματα που με διακατέχουν πολλά, με κυρίαρχο αυτό της χαρμολύπης. Χαρά, γιατί  ένα έργο που έχω δουλέψει αρκετό καιρό, ολοκληρώθηκε. Λύπη γιατί αγάπησα αυτόν τον κόσμο τον φανταστικό που η σκέψη μου ύφανε, όπως αγάπησα και τους ήρωές του που μου φαίνεται αφόρητα δύσκολο να τους αποχωριστώ. Και μπορώ να πω πως δεν βιάζομαι ν’ απομακρυνθώ, ν’ αποφορτιστώ. Ούτε βιάζομαι ν' ακυρώσω όλα αυτά τα συναισθήματα που εξακολουθούν να συνωστίζονται μέσα μου. Απλά τ’ αφήνω να καταλαγιάσουν σιγά, σιγά και να στερέψουν. Και τότε, το ταξίδι ξαναρχίζει. Και ξαναρχίζει, γιατί ορισμένα πράγματα, αξίζουν μόνο να τα διηγείσαι μέσα από τις αράδες ενός βιβλίου. 

17. Τι να περιμένουμε από την πένα σας; Έχετε μπει στην διαδικασία συγγραφής; 

Μόλις ξεκίνησε το ταξίδι που λέγαμε. Το επόμενο μυθιστόρημά μου. Δεν μπορώ ν’ αναφέρω όμως πολλά ακόμα. Το μόνο που θα μπορούσα να πω, είναι πως πρόκειται για μια ιστορία που εκτυλίσσεται μέσα σ’ ένα σκηνικό με ατμόσφαιρα αστυνομικού μυστηρίου και έρωτα!

18. Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τον χρόνο που διαθέσατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου, θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας.

Κι εγώ με τη σειρά μου θέλω να σας ευχαριστώ θερμά γι’ αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Τιμή μου!

Στους αναγνώστες το μήνυμα που ‘θελα να τους μεταφέρω από καρδιάς, είναι να μην αφήσουν ποτέ να ξεθωριάσει τ’ όνειρο τους. Να μην επιτρέψουν στις σκληρές, τις άκαμπτες επιταγές των καιρών, να σβήσουν την ελπίδα απ’ την ψυχή και τη ζωή τους. Να δώσουν πνοή ξανά στις ευαισθησίες τους και να ελευθερώσουν τα κλειδωμένα τους αισθήματα. Αξίζει όλοι να συνθέσουμε ξανά τα συναισθήματά μας, τη ξεχασμένη διάθεσή μας για ν’ ανατρέψουμε την άχρωμη, την σκληρή εικόνα του σήμερα. Κι ένας πολύ όμορφος τρόπος που θα μπορούσα να προτείνω για να αλλάξει όλο αυτό το γκρίζο από γύρω και μέσα μας, είναι μια απόδραση στο μαγικό κόσμο του βιβλίου. Σ’ αυτόν τον κόσμο που τίποτα δεν μας πονάει, τίποτα δεν μας θλίβει και που όλα εκεί μέσα είναι αλλιώς….

****

Περίληψη Οπισθόφυλλου:

Στενά ανέτειλε ο ήλιος της ζωής της Λαβίνια. Από πολύ νωρίς  γεύτηκε την μίζερη επίδραση της μοίρας. Πάνω στην εφηβεία, βρέθηκε αυτοεξόριστη σε μια πόλη άξενη, όταν το ψέμα κάηκε κάτω από το εκτυφλωτικό φως της αλήθειας! Ένα ψέμα ολέθριο που το κουβαλούσε σαν μόνη αποσκευή, στο ταξίδι τής ξενιτιάς της, με τη μοναξιά να στήνει τον ιστό της, γύρω από την ζωή και τα όνειρά της.

Μόλις όμως, άρχισε να συνηθίζει την καινούργια πραγματικότητα, βρέθηκε ξανά παγιδευμένη από τη μοίρα. Κάποιοι την επιφόρτισαν να παραδώσει εν αγνοία της, ένα επικίνδυνο πακέτο στο Νόρθλαντ Χάους, στα χέρια τον Κόντε Λάνσαϊρ που όμως, ήταν άρρηκτα δεμένο με ένα ένοχο παρελθόν. Στην συνέχεια, έμεινε αιχμάλωτη του γιού του Κόντε, που δεν πίστεψε στην αθωότητά της. 

Τι να κρυβόταν πίσω απ’ αυτήν την αιχμαλωσία της άραγε; Ήταν το βαρύ παρελθόν που κουβαλούσε; Ήταν η ανάγκη να βρεθεί οπωσδήποτε κάποιος ένοχος; Ήταν το μίσος που σαν ίσκιος , πλανιόταν παντού ολόγυρα; Ή μήπως ήταν ο έρωτας που γύρευε άλλοθι κι εκείνη έμενε ολομόναχη, δεμένη στο πυκνό δίχτυ που της είχαν πλέξει γύρω της σφιχτά οι ανυφάντρες της μοναξιάς; 

Βιογραφία Συγγραφέως:

Η Τάνια Θεοδοσίου γεννήθηκε σε μια επαρχιακή πόλη. Μεγάλωσε στην Αθήνα στους κόλπους μιας παραδοσιακής οικογένειας, όπου και ολοκλήρωσε τις λυκειακές σπουδές της. Έχει σπουδάσει αρχιτεκτονικό σχέδιο, διακόσμηση και μιλάει δύο γλώσσες, αγγλικά και ιταλικά. Την εμφάνισή της στη λογοτεχνία πραγματοποίησε με το βιβλίο "Το κρυστάλλινο δάκρυ του φεγγαριού".

Έργα της: ΤΟ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΟΛΙΑΣ, ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΑΓΓΙΞΕ Ο ΗΛΙΟΣ και ΟΙ ΑΝΥΦΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Δήμητρα Κωλέτη