Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Το κορίτσι με το τατουάζ-Stieg Larsson

      «Το κορίτσι με το τατουάζ», το πρώτο βιβλίο της τριλογίας Millennium του Stieg Larsson, είναι ένα αστυνομικό θρίλερ που καθηλώνει με την πλοκή που οι αντιφατικοί αλλά άρτια δομημένοι ήρωές του ξεδιπλώνουν το νήμα της σελίδα τη σελίδα εγκλωβίζοντάς μας, μ’ έναν τρόπο θα έλεγα εθιστικό, στην ανάγνωση του. Ήδη από τα πρώτα κεφάλαια τα ερωτήματα ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο και το ενδιαφέρον για το τι έγινε στην Χάριετ Βάνιερ που εξαφανίστηκε τριάντα χρόνια πριν, όλο και αυξάνεται.
     Στην πλοκή λοιπόν εστιάστηκε το δικό μου ενδιαφέρον, εκεί που ο δημοσιογράφος-ερευνητής Μίκαελ Μπλούμκβιστ -μη μου ζητήσετε να σας το πω, δεν θα τα καταφέρω. Και που το γράφω, το κάνω με την βοήθεια του βιβλίου που έχω μπροστά μου. Τι ονόματα κι αυτά!- δέχεται την πρόταση του υπερήλικα βιομήχανου Χένρικ Βάνιερ να ερευνήσει την εξαφάνιση της δεκαεξάχρονης τότε ανιψιάς του, Χάριετ Βάνιερ. Ο Χένρικ θέλει λίγο πριν φύγει απ’την ζωή να κάνει μια τελευταία προσπάθεια γύρω απ΄ο την εξαφάνιση της Χάριετ, τα ίχνη της οποίας χάθηκαν το 1966 κατά την διάρκεια ενός φεστιβάλ που γίνονταν στην περιοχή. Κανένας έως τότε δεν κατόρθωσε να απάντησε στο ερώτημα τι έγινε στην έφηβη Χάριετ: απήχθει; δολοφονήθηκε; Ο Χένρικ θέλει να μάθει την αλήθεια άλλωστε τα κορνιζαρισμένα λουλούδια που λαμβάνει από ανώνυμο αποστολέα κάθε χρόνο στα γενέθλια του εδώ και τρεις δεκαετίες του υπενθυμίζουν την Χάριετ και τον κάνουν να πιστεύει πως ο δολοφόνος γνωρίζει την ‘’εμμονή’’ του και τον ειρωνεύεται με τον πιο ανήθικο τρόπο.
      Ο Μίκαελ λοιπόν αναλαμβάνει να ρίξει μια ματιά στην υπόθεση και μετακομίζει στο νησί που οι οικογένειες των Βάνιερ ζουν και τον φέρνουν αντιμέτωπο με μια υπόθεση γεμάτη μυστήριο... Όταν η έρευνα φτάσει σε κομβικό σημείο ο Μίκαελ θα ζητήσει από ένα γραφείο της Σουηδίας που ειδικεύεται στην ασφάλεια και την έρευνα την βοήθειά του. Το γραφείο θα του προτείνει την Λίσμπετ Σάλαντερ.

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Στης καρυδιάς τον ίσκιο-Γιώτα Φώτου

     Καλογραμμένο, με γρήγορη ροή, περιγραφές χωρίς φλυαρίες, και ήρωες γεμάτους πάθη, σκέψεις και ενέργειες που μας μεταφέρουν τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν την σκοτεινή εποχή του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, της Κατοχής, των Εμφυλιακών και Μετεμφυλιακών χρόνων στην πατρίδα μας, είναι κάποια από τα χαρακτηρίστηκα στοιχεία του νέου βιβλίου της Γιώτας Φώτου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο «Στης καρυδιάς τον ίσκιο».
     Κι όλα αυτά έχοντας για σημείο αναφοράς, όπως προϊδεάζει και ο τίτλος, την υπεραιωνόβια καρυδιά, κάτω απ’τον βαρύ ίσκιο της οποίας τα πρόσωπα δύο οικογενειών δέχονται την Μοίρα τους και πορεύονται σε μονοπάτια που το Κακό συγκρούεται με την Αθωότητα και ο Έρωτας με την στεγνή Λογική...
   Το κείμενο ξεκινά με την Θάλεια, που μας μιλά, με πρωτοπρόσωπη αφήγηση, για τα γεγονότα που σημάδεψαν την παιδική της ηλικία και την οικογένειά της, την οικογένεια του Θύμιου και της Άννας Λυμπέρη.
     21 Ιουλίου 1940, ημερομηνία ορόσημο για την Θάλεια. 
     21 Ιουλίου 1940, λίγους μήνες πριν οι Ιταλοί να χτυπήσουν την Ελλάδα, το σπίτι και η ζωή της πεντάχρονης Θάλειας γεμίζουν σκιές. Σκιές που πλακώνουν την οικογένεια και την ψυχή του παιδιού. Σκιές που είναι σαν να προμηνύουν το άσχημο ριζικό που φυλάσσουν οι Μοίρες για τα μέλη της οικογένειας, που οι αναδρομικές αφηγήσεις κάποιων απ’αυτά, όπως της Βαγγελιώς, μας μεταφέρουν κι άλλο πίσω φτάνοντάς μας στα ήθη και στις νοοτροπίες του 1908. 
     Η οικογένεια Λυμπέρη λοιπόν με αφετηρία την 21η Ιουλίου του 1940 θα αφήσει πίσω της τις ευτυχισμένες, αν και δύσκολες από άποψη οικονομικών, στιγμές. Η ανέχεια, ο αγώνας για επιβίωση και οι απώλειες που φέρνει ο πόλεμος θα εντείνουν την δυστυχία που έπεσε στο σπιτικό της με την γέννηση του ασθενικού πέμπτου παιδιού. Η Άννα καταβάλετε από το άδικο αυτό χτύπημα της Μοίρας. Ο Θύμιος δεν προλαβαίνει να της συμπαρασταθεί, η πατρίδα άλλωστε τον καλεί. Η Βαγγελιώ ζει μέσα στις τύψεις... Και η Θάλεια, όσο οι μήνες κυλούν, αφήνει όλο και περισσότερο την παιδική της αθωότητα και ανεμελιά πίσω. 
     Στο απέναντι σπίτι κάτω από τον ίσκιο της ίδιας καρυδιάς η οικογένεια Ταρούση βιώνει κι αυτή την εποχή και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της. Όταν ο πόλεμος τελειώσει τα μέλη της θα κατορθώσουν να επιζήσουν και θα ελπίσουν για το μέλλον. Ο Εμφύλιος όμως ξεσπά και απειλεί γι’άλλη μια φορά την πατρίδα και τους ήρωές μας. Βράχος ακλόνητος για την οικογένεια Ταρούση θα σταθεί, όπως πάντα, η μάνα της οικογένειας! Οι φροντίδες και οι ενέργειές της στέλνουν τους γιους της μακριά από τα πεδία των εμφύλιων παρατάξεων και τους χαρίζει μια νέα αρχή στη Γη της Επαγγελίας και στο Τορόντο, όπου και μεταναστεύουν.

 ‘’Μετανάστευση: ένα φαινόμενο που όπως τότε έτσι και τώρα χτυπά και αιμορραγεί την Ελλάδα. ‘’

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Όταν ο ήλιος...-Ζωρζ Σαρή

     Κλασική Λογοτεχνία! Μέσα από αυτή ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με εποχές αλλοτινές, εποχές που μπορεί το κλίμα και οι άνθρωποί του να παρασύρθηκαν από τον ρου του χρόνου και να εγκλωβίστηκαν στο μακρινό παρελθόν εντούτοις η ιδιοσυγκρασία, τα μηνύματα και η ουσία τους κατόρθωσαν να ξεπεράσουν το φάσμα του και ν’ αγγίζουν τη λογική μα κυρίως το συναίσθημα του εκάστοτε αναγνώστη! 

‘’Εποχές λοιπόν και μηνύματα ξεπηδούν από τα κείμενα που ο χρόνος και οι αναγνώστες τα συγκαταλέγουν στα κλασικά αναγνώσματα.‘’

     Ένα από αυτά και το υπέροχο βιβλίο της Ζωρζ Σαρή «Όταν ο ήλιος...»! 

     Στις σελίδες του «Όταν ο ήλιος...», του τρίτου δηλαδή κατά σειρά εφηβικού μυθιστόρημα της πολυγραφότατης συγγραφέως, οι έφηβοι αναγνώστες έρχονται μπροστά στην ουσία του Αγώνα για την Ελευθερία και την επιβίωση, βιώνοντας μαζί με τους συνομήλικους ήρωές του το κλίμα της κατεχόμενης Ελλάδας. 
     Η κεντρική του ηρωίδα, η έφηβη Ζωή, θα τους πάρει από το χέρι και θα τους ξεναγήσει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αθήνα του 1940, τότε δηλαδή που ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος απλώνει τα πλοκάμια του και στην, μικρή σε έκταση αλλά μεγάλη σε ψυχή και ιδανικά, πατρίδα μας.
     Η δεκαεξάχρονη Ζωή, η μικρότερη κόρη της οικογένειας Αϊβαλιώτη, θα ζήσει μαζί με την παρέα της και την οικογένειά της τις ελπιδοφόρες και ένδοξες νίκες του ελληνικού στρατού. Το Έπος του '40 θα την βγάλει στους δρόμους για να πανηγυρίσει μαζί με τους υπόλοιπους Αθηναίους την επικράτηση των Ελλήνων έναντι στους Ιταλούς και τον φασισμό που εκπροσωπούν. 
      Όταν όμως ο φίλος τους ο Περικλής, που πολεμά στα βουνά, πάρει ολιγοήμερη άδεια και βρεθεί στην παρέα της Ζωής, τότε οι σκέψεις και τα γεγονότα που θα τους παραθέσει, θα τους κάνουν να δουν και το άλλο πρόσωπο του πολέμου. Μέσα από τα λόγια του η Ζωή και οι φίλοι της θα καταλάβουν πως ο πόλεμος δεν είναι ένα παιχνιδάκι... πως οι νίκες και οι ήττες κρύβουν πόνο και απώλειες... πως όταν τα βομβαρδιστικά χτυπούν ένα σπίτι, όπου κι αν βρίσκεται αυτό το σπίτι, χάνονται ζωές... 
     Στα επόμενα κεφάλαια ο ενθουσιασμό των πρώτων μηνών θα χαθεί μαζί με τον πόλεμο. Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Οι κακουχίες, η πείνα, ο πληθωρισμός πλήττουν τον λαό. Απέναντι σ’όλα αυτά η Αντίσταση, τα νιάτα, η αισιοδοξία και τα όνειρα των παιδιών, μια κόκκινη μπογιά και ένα πινέλο που δίνει φωνή στους τοίχους, φωνή που κραυγάζει για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Τη ΖΩΗ! Και τον ΉΛΙΟ! Ναι και τον Ήλιο(!), που όπως γράφει η Ζωρζ Σαρή: Μόνο εκείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο...