Η λυπημένη πριγκίπισσα & Ο κακός μάγος και η καλή νεράιδα- Έλενα Γεωργίου

    Ας μιλήσουμε για δύο παραμύθια στα οποία εντοπίζω δύο κοινά σημεία: την δημιουργό και το επιμύθιο τους! Αναφέρομαι στην Έλενα Γεωργίου και στα δημιουργήματά της, <<Η λυπημένη πριγκίπισσα>> και <<Ο κακός μάγος και η καλή νεράιδα>>, στις σελίδες των οποίων οι ιστορίες που φιλοξενούνται, μιλούν στους μικρούς αναγνώστες, με τρόπο ευφάνταστο και όμορφο, για την ευτυχία που βρίσκεται στο καλό των πράξεών μας (Ο  κακός μάγος και η καλή νεράιδα), στην απλότητα καθώς και στα αισθήματα που φέρει και εκφράζει ο διπλανός μας και όχι στα υλικά αγαθά (Η λυπημένη πριγκίπισσα).

     Ας δούμε τώρα τις ιστορίες μεμονωμένα! 

     Στη <<Λυπημένη πριγκίπισσα>>, η πριγκίπισσα της ιστορίας μας κάθεται στο ψηλότερο σημείο του πύργου της. Είναι λυπημένη γιατί η μοναξιά την έχει φθείρει. Οι υποχρεώσεις απέναντι στο λαό της είναι πολλές και την έχουν κουράσει. Θα ήθελε να έχει ένα στήριγμα και να μοιραστεί τη ζωή της με ένα σύντροφο. 

     Και έτσι ο ένας πρίγκιπας μετά τον άλλο -γιατί ποιος άλλος παρά από έναν πρίγκιπα μπορεί να παντρευτεί μια πριγκίπισσα! Ή μήπως όχι;- έρχονται για να την ζητήσουν σε γάμο κι εκείνη με τη σειρά της θέτει την ερώτηση που όποιος την απαντήσει σωστά, σύμφωνα με τα δικά της, φυσικά, κριτήρια, θα γινόταν ο σύζυγός της: Τι είναι αυτό στη ζωή που αξίζει πιο πολύ;

- Τα πλούτη!

-Η ομορφιά!

-Το φαγητό! είπαν κάποιοι από αυτούς και η απογοήτευση της πριγκίπισσας όπως και η λύπη όλο και μεγάλωνε...

- Τι είναι αυτό στη ζωή που αξίζει πιο πολύ;

     Η απάντηση στο φινάλε του βιβλίου...

     Ας πάμε τώρα στον <<Κακό μάγο και την καλή νεράιδα>>! 

Ο φύλακας στη σίκαλη- J.D. Salinger

     Στο "Φύλακα στη σίκαλη" του Salinger, ο ήρωάς του, ο Χόλντεν Κώλφηντ ένας δεκαεξάχρονος έφηβος περιπλανιέται για τρεις σχεδόν μέρες στους δρόμους της χριστουγεννιάτικης Νέας Υόρκης. Έχει αποβληθεί από το σχολείο του, για άλλη μια φορά, και αντί να επιστρέψει στο σπίτι του, φοβούμενος προφανώς την κατσάδα των γονιών του, νοικιάζει ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο και περνά τρεις μέρες γεμάτες αναμνήσεις, οι οποίες μας πληροφορούν για την οικογένειά του και για ο,τι έχει βιώσει μέχρι στιγμής, αλκοόλ, συναντήσεις από το  παρελθόν, εσωτερικούς μονολόγους καθώς και ζητήματα υπαρξιακού τύπου που τριβελίζουν τη σκέψη του.

     Ο Χόλντεν είναι ένας καταθλιπτικός ήρωας με σκέψεις που φανερώνουν αμφισβήτηση και ματαίωση για την ζωή, λόγω της ηλικίας του, μιας και βρίσκεται στο μεταίχμιο της ενηλικίωσης του κάτι που τον ταράζει και επηρεάζει όπως είναι φυσικό τον εσωτερικό του κόσμο. Ο έφηβος θέλει με νύχια και με δόντια να μείνει στον κόσμο των παιδιών, στην αθωότητα και στην ασφάλεια που χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία. Ο Χόλντεν λοιπόν δε θέλει να περάσει στον κόσμο των μεγάλων, οι κινήσεις, οι σκέψεις καθώς και η αιτιολογία του ίδιου του τίτλου το δηλώνουν κατηγορηματικά: "Τέλος πάντων, να, φαντάζομαι όλα κείνα τα πιτσιρίκια να παίζουνε ένα παιχνίδι σ’ ένα μεγάλο σικαλοχώραφο και τα ρέστα. Χιλιάδες πιτσιρίκια, και δεν είναι κανένας εκεί - θέλω να πω, κανένας μεγάλος - εκτός από μένα. Και γω στέκομαι φύλακας, στο χείλος ενός τρελογκρεμού. Αυτό που πρέπει να κάνω, είναι να τα πιάνω άμα κάνουνε να πέσουνε στο γκρεμό -θέλω να πω, άμα τρέχουνε και δε βλέπουνε πού πάνε, πρέπει να πετάγομαι από κάπου και να τα πιάνω. Αυτό θα κάνω όλη μέρα. Θα ‘μαι μονάχα ο φύλακας στη σίκαλη..."