Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Ιμαρέτ: Στη σκιά του ρολογιού - Γιάννης Καλπούζος

      Το βιβλίο «Ιμαρέτ, στη σκιά του ρολογιού» του κου Καλπούζου είναι ένα υπέροχο, ατμοσφαιρικό, καλογραμμένο, ιστορικό βιβλίο. Με τόσα ιστορικά στοιχεία, όσα για να εξυπηρετείτε η μυθιστορηματική του πλοκή , χωρίς φυσικά να κουράζουν τον αναγνώστη και να αλλοιώνουν την ροή του, ο συγγραφέας μας παρουσιάζει την ιστορία της Τουρκοκρατούμενης Άρτας μέσα από τα μάτια των ηρώων-αφηγητών του, με τρόπο καθηλωτικό.

        Ο Λιόντος και ο Νετζίπ, οι δυο κεντρικοί ήρωες, γεννιούνται την ίδια νύχτα του 1854, μια νύχτα που εκτός από τον χαρμόσυνο ερχομό των δυο νέων ζωών, στιγματίζεται από την βίαιη φυγή του πατέρα του Λιόντου, ο οποίος πέφτει νεκρός από την σφαίρα του αινιγματικού δολοφόνου του. Τα δυο παιδιά γίνονται ομογάλακτα, καθώς η μητέρα του Ρωμιόπουλου δεν δύναται να τον θηλάσει λόγο του τραγικού συμβάντος, έτσι το γάλα της ανά Σαφιγέ, της μητέρας του Νετζίπ, που τους θρέφει τους πρώτους μήνες τις ζωής τους, ενισχύει, εκτός των άλλων, την φιλία τους, μια φιλία που τα δεσμά της αντέχουν και ξεπερνούν τις όποιες διαφορές που μπορεί να δημιουργούν οι διαφορετικές θρησκείες και εθνικότητες τους. Καθώς μεγαλώνουν σεργιανάμε μαζί τους στους Τουρκομαχαλάδες και στα Ρωμιοπάζαρα της Άρτας, βιώνουμε τα έθιμα των Ελλήνων, των Τούρκων και των Εβραίων, των τριών φυλών που κατοικούν την τουρκοκρατούμενη πόλη άλλοτε αρμονικά και άλλοτε όχι, και γελάμε με τις σκανταλιές τους, οι περισσότερες απ’ τις οποίες, αν όχι όλες, έχουν ως κύριο στόχο τον αθυρόστομο γείτονα τους Φάσγανο. Ως ενήλικες έρχονται αντιμέτωποι με τον απαγορευμένο έρωτα, τα οικονομικά αδιέξοδα και τον φανατισμό του Ντογάν, ο οποίος υπονομεύει την φιλία του μικρότερού του αδερφού, Νετζίπ με τον Έλληνα, Λιόντο.
        Η φιλία τους όμως αντέχει, αντέχει ακόμα και όταν η ιδέα της ένωσης της Ηπείρου με την υπόλοιπη Ελλάδα ωριμάζει και εν τελεί πραγματοποιείται το 1881,μια ημερομηνία που αποτελεί ορόσημο για την πόλη αλλά και για τους δυο ήρωες μας. Ο Νετζιπ μη μπορώντας να αντέξει την αλλοίωση του πληθυσμού και της καινούργιας φυσιογνωμίας της πατρίδας του, φεύγει με την οικογένειά του για την Κωνσταντινούπολη έχοντας στην καρδιά και στο μυαλό του, εκτός από τις αναμνήσεις με το αδέρφι, όπως αποκαλεί τον Λιόντο,τους νεκρούς της οικογένειάς του, τον παππού Ισμαήλ, τον Γιασάρ, την Σαφιγέ, την Νιλγκιούν και φυσικά τον πρώτο του μεγάλο έρωτα, την Καλίλα, ενώ ο Λιόντος, απαλλαγμένος πλέον από τα οικονομικά χρέη του παρελθόντος και έχοντας ανακαλύψει μετά από είκοσι οχτώ χρόνια τον δολοφόνο του πατέρα του, κατευθύνεται προς την Αθήνα και στην αγκαλιά της αγαπημένη του Μαρίας. Οι δυο φίλοι στο τέλος χωρίζουν, έχοντας όμως ζήσει μια δυνατή φιλία, που αν και πέρασε μέσα από επαναστάσεις, φανατισμούς και εποχές πότε ταραγμένες και πότε όχι εντούτοις άντεξε και δίδαξε με την δύναμή της πως τελικά «όλοι είμαστε παιδιά στο ιμαρέτ του Θεού».......

      Ένα δυνατό ιστορικό βιβλίο που με έκανε να πληροφορηθώ την ιστορία της Άρτας με τους μεγαλοτσιφλικάδες της και τους κολίγους, να συγκινηθώ με την δύναμη της φιλίας των δυο κεντρικών ηρώων, να αδημονώ μέχρι να αποκαλυφθεί ο δολοφόνος του πατέρα του ήρωά μας και να θαυμάσω τον σαγηνευτικό χορό της Καλίλας. Η σκηνή της αποκάλυψης από τον Αντώναρο ήταν το λιγότερο κινηματογραφική, καθώς και ο αποχωρισμός των φίλων έντονα συναισθηματική. Η φυσιογνωμία του παππού Ισμαήλ μόνο ως εμβληματική μπορεί να χαρακτηριστεί.
Εκτός από το «Ιμαρέτ» έχω διαβάσει και την "Ουρανόπετρα" του κου Καλπούζου και στα δύο βιβλία θαύμασα την έρευνα της Ιστορίας μας, που δείχνε να έχει γίνει από τον ίδιο προκειμένου να ολοκληρωθεί η συγγραφή τους! Για ‘μένα ο κος Καλπούζος συγκαταλέγεται πλέον στους συγγραφείς –και είναι πολύ λίγοι για την ακρίβεια μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού- που επιλέγω τα βιβλία τους με κλειστά μάτια, μιας και η γραφή όπως και η θεματολογία τους ικανοποιούν τις αναγνωστικές μου ανάγκες.
Υπέροχο βιβλίο! Ό,τι και να πω θα 'ναι λίγο.

Βαθμολογία 5/5
Βιογραφία Συγγραφέως

Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Ιμαρέτ: Στη σκιά του ρολογιού
Συγγραφέας:Γιάννης Καλπούζος
Εκδ.:Μεταίχμιο
Ημερ. Εκδ.:11/2008
Σελ.:554

Δήμητρα Κωλέτη

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Η τριλογία της Jennifer Donnelly



     Μια απίστευτη τριλογία από την Donnelly που δικαίως αγαπήθηκε από τους αναγνώστες. Στο «Το τριανταφυλλάκι», στο «Τριαντάφυλλο του χειμώνα» και  στο «Άγριο τριαντάφυλλο» παρουσιάζονται οι ιστορίες των αδερφών Φίνεγκαν, της Φιόνας, του Σιντ και του Σέιμους αντίστοιχα με τρόπο απλό, ατμοσφαιρικό σχεδόν κινηματογραφικό. Βιβλία που διαβάζονται εύκολα χαρίζοντας στον αναγνώστη όμορφες λογοτεχνικές στιγμές. Στις σελίδες τους, εκτός από τους ήρωες που αποπνέουν ρεαλισμό  και δυναμισμό κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Έρωτας, η δύναμη του οποίου ισοπεδώνει όλα τα εμπόδια που στήνουν οι άνθρωποι και οι εποχές τους. 


1ο Βιβλίο:"Το τριανταφυλλάκι"


   Στο «τριανταφυλλάκι» η Donnelly εστιάζει στην κόρη της οικογένειας, την Φιόνα και στον αγαπημένο της Τζο. Ο έρωτας τους έχοντας εχθρούς την φτώχεια και την μιζέρια του Ανατολικού Λονδίνου της τελευταίας εικοσαετίας του 19ου αιώνα, υποκύπτει στην μοίρα αλλά και στην δολιότητα της νεαρής πλούσιας που στοχεύει και τελικά αποκτά τον Τζο όπου και τον παντρεύεται. Η Φίονα τότε εγκαταλείπει το Λονδίνο, αφήνοντας πίσω εκτός από τον προδομένο έρωτα της, τους δολοφονημένους γονείς της καθώς και τον μεγάλο της αδερφό να χάνετε στα πηκτά νερά του Τάμεση. Πηγαίνει στην Νέα Υόρκη όπου εκεί με πείσμα και δυναμισμό γίνεται μια επιτυχημένη επιχειρηματίας. Επιστρέφει στο Λονδίνο μετά από χρόνια και διεκδικεί όλα όσα στερήθηκε, την αλήθεια για την δολοφονία του πατέρα της, τον Τζό καθώς και μια ήρεμη ζωή δίπλα του.

Βαθμολογία 5/5

***

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Τό 10 - Μ.Καραγάτσης

     "Τό 10" του Μ. Καραγάτση, το ημιτελές κύκνειο άσμα του, είναι ένα βιβλίο που αν και το έχω διαβάσει εδώ και πέντε σχεδόν χρόνια, εντούτοις θυμάμαι έντονα τα πρόσωπα και τις ιστορίες που περιγράφονται σ’ αυτό. Η συγγραφή του ξεκίνησε το 1959 και σταμάτησε με τον θάνατο του συγγραφέα το Σεπτέμβριο του 1960.
      Με τόπο συνάντησης και διαμονής το κτήριο Καλογερά ένα μωσαϊκό προσώπων, παρακμιακών, λαϊκών, φτωχών και δοσμένων στην παραβατικότητα αλλά και στα πάθη τους, παρουσιάζετε στις σελίδες του. Με όπλο την ρεαλιστική και γλαφυρή του πένα και με την βοήθεια των σημειώσεων του, που παραθέτονται στο τέλος του κειμένου, στήνονται και σχεδόν ολοκληρώνονται οι χάρτινοι ήρωες του και οι πολυεπίπεδες ιστορίες τους. Ένα όμορφο, αν και σκληρό, ατμοσφαιρικό βιβλίο που δεν το αφήνεις έτσι εύκολα από τα χέρια σου καθώς η μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας της δεκαετίας του ’50 που παρουσιάζεται στις σελίδες του καθηλώνει με τον ρεαλισμό της!
Διαβάστε το......!



Βαθμολογία 5/5
Βιογραφία Συγγραφέως

Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Τό 10
Συγγραφέας:Μ.Καραγάτσης
Εκδ.:Εστία
Σελ.: 669

Δήμητρα Κωλέτη

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Και γύρω τους η θάλασσα-Αφροδίτη Βακάλη

      «Και γύρω τους η θάλασσα» για τον Παναγή, την Φρασκούλα, την Αννεζώ και τον Κωνσταντή, τους βασικούς ήρωες του πρώτου βιβλίου της κας Βακάλη καθώς και για τον κοινωνικό και συγγενικό τους περίγυρο. Η θάλασσα, ο έρωτας, το πάθος αλλά και το ψέμα ενώνει τα πρόσωπα που συναντάμε στις σελίδες του βιβλίου, πρόσωπα που είναι ψημένα από την αλμύρα της θάλασσας ,μιας θάλασσας που τα κύματά της μεταφέρουν προς το αιγαιοπελαγίτικο νησί καημούς, βάσανα, και έρωτες ανομολόγητους, αμαρτωλούς και αιματοβαμμένους, καθώς και απομακρύνουν από αυτό ζωές και όνειρα ανεκπλήρωτα. Η ιστορία που γεμίζει τις σελίδες του βιβλίου ξεκινά με την Φρασκούλα να θρηνεί έξω από την εκκλησία του Αι-Γιάννη τον θαλασσοπνιγμένο Λευτέρη, τον νεανικό της έρωτα, την στιγμή που μέσα της ανθεί ο καρπός του έρωτα τους. Κλαμένη, κοιτάζοντας την θάλασσα, που της στέρησε το όνειρο της κοινής ζωής με τον αγαπημένο της, την συναντά και την ερωτεύεται παράφορα ο καπετάν-Παναγής όπου και της προσφέρει ένα όνομα για το αγέννητο παιδί της. Ο Παναγής παντρεύεται την Φρασκώ και μεγαλώνει την Αννεζώ, την κόρη της γυναίκας του με στοργή και αγάπη, μέσα σε ένα γάμο που ο έρωτας του όμως δεν βρίσκει ανταπόκριση. Αυτή η αδιαφορία τον πονά και τον ωθεί να ψάξει προκειμένου να βρει αλλού, την ανταπόκριση που γυρεύει. Όταν τα μάτια του αντικρίζουν την δεκαεννιάχρονη πλέον Αννεζώ να τρέχει φορώντας το γαλάζιο φόρεμά της, να τον υποδεχτεί στο λιμάνι του νησιού τα συναισθήματα του αλλάζουν και πλέον την κοιτά, όχι ως θετή του κόρη αλλά ως υποκατάστατο της Φρασκώς του. Η αλλαγή του είναι τόσο μεγάλη που γίνεται αντιληπτή από την γυναίκα του, η οποία τον αναγκάζει να παντρέψει την κόρη τους προκειμένου να προλάβει της συνέπειες αυτού του αρρωστημένου μονόπλευρου έρωτα. Έτσι η Αννεζώ πιεσμένη παντρεύεται τον καλύτερο φίλο του πατέρα της, τον Κωνσταντή, που με την υπομονή και την παράφορη αγάπη του κατορθώνει να κερδίσει εντέλει την καρδιά της.

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Η κλέφτρα των βιβλίων- Μarkus Zusak

      Η Λίζελ Μέμινγκερ, η δεκατριάχρονη ηρωίδα του M.Zusak, τις νύχτες του Οκτώβρη του 1943, στο υπόγειο της οδού Χίμελ, γράφει την ιστορία της ζωής της, την ιστορία «Της κλέφτρας των βιβλίων», μια ιστορία που θλίβει, με τις ζοφερές εικόνες του 2ου Παγκοσμίου πολέμου και που συγκινεί, με την τρυφερότητα και την αγάπη της μικρής ηρωίδας μας απέναντι στον κυνηγημένο Εβραίο, Μαξ, αλλά και στα βιβλία. 
     Η Λίζελ, ορφανή από πατέρα, φτάνει τον Γενάρη του 1939 στην οδό Χίμελ, όπου και δίνεται για υιοθεσία από την μητέρα της στην οικογένεια Χούμπερμαν. Εκεί, έχοντας στις αποσκευές της το πρώτο κλεμμένο βιβλίο με τίτλο «Το εγχειρίδιο ενός νεκροθάφτη», μαθαίνει από τον πατέρα της οικογένειας, τον Χανς, γραφή και ανάγνωση. Ανακαλύπτει έτσι τον κόσμο των βιβλίων. Για να καλύψει όμως τις ανάγκες της κλέβει βιβλία από την πυρά των ναζί αλλά και από την βιβλιοθήκη του δημάρχου. Διαβάζει... Διαβάζει για όλους και παντού: δίπλα στο ποτάμι παρέα με τον καλύτερο της φίλο, τον Ρούντι, στην βιβλιοθήκη του δημάρχου με την παραιτημένη από την ζωή, σύζυγο του, Ίλσα Χέρμαν, στο καταφύγιο μαζί με τους γείτονες την ώρα των βομβαρδισμών και φυσικά στο υπόγειο του σπιτιού της έχοντας ακροατή τον αγαπημένο της μπαμπά και τον κυνηγημένο Εβραίο φίλο τους, τον Μαξ. 
     Όταν τα Συμμαχικά αεροπλάνα βομβαρδίσουν την γειτονιά της, η Λίζελ είναι η μόνη που βγαίνει ζωντανή από το χάος των βομβαρδισμών κρατώντας στην αγκαλιά της Την κλέφτρα των βιβλίων. Μέσα στην παράνοια των στιγμών, καθώς οι γονείς και οι φίλοι κείτονται νεκροί μπροστά της, το βιβλίο της αφήνεται στην οδό Χίμελ και είναι έτοιμο να φορτωθεί, λίγες μέρες αργότερα, μαζί με τα μπάζα του οικοδομικού τετραγώνου, στο φορτηγό καθαρισμού. Την τελευταία όμως στιγμή αρπάζεται από το χέρι του αφηγητή Της κλέφτρας των βιβλίων, εκείνου που κατά την διάρκεια του πολέμου κουβάλησε εκατομμύρια ζωές στον άλλο κόσμο, του ίδιου του Θανάτου...

      Ένα βιβλίο που παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα, τρυφερή μα συνάμα σκληρή ιστορία. Το κείμενο αποπνέει αλτρουισμό, ανθρωπιά και συμπόνια. 
     Το συγγραφικό τέχνασμα του M. Zusak να βάλει δηλαδή ως αφηγητή τον Θάνατο νομίζω πως ήταν αυτό που απογείωσε την ιστορία, καθώς καταλληλότερος αφηγητής από Αυτόν δεν θα μπορούσε να υπάρξει, μιας και ήταν ο κύριος -αν όχι ο μοναδικός- πρωταγωνιστής του 2ου Παγκόσμιου πολέμου.
      Διαβάστε το!

Βαθμολογία 5/5




Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Η κλέφτρα των βιβλίων
Συγγραφέας: Markus Zusak
Μετάφραση:Κωστία Κοντολέων
Εκδ.: Ψυχογιός
Ημερ.Έκδ.:23/10/2008
Σελ.:616






Δήμητρα Κωλέτη

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Στα χρόνια της ομίχλης: Χατισέ - Νίκος Γούλιας

      Το 2ο βιβλίο του Ν. Γούλια, το «Στα χρόνια της ομίχλης: Χατισέ» είναι ένα βιβλίο που πραγματικά με ενθουσίασε. Με μέσο την γλαφυρή και ατμοσφαιρική του γραφή, ο συγγραφέας, ταξιδεύει αβίαστα τον αναγνώστη σε μέρη όπως η Βενετία, η Σμύρνη, η Σύρος και η Χίος καθώς και σε χρόνους τόσο μακρινούς μα γεμάτους με έρωτα, πάθη, σφαγές, μυστήριο και ομίχλη. Διαβάζοντας το ζεις τις ιστορίες των ηρώων σε ένα σκηνικό που σε μαγεύει και σε παρασύρει στο να θαυμάσεις μαζί με τον Ζοζέφ και την Πηνελόπη την αντανάκλαση του φωτός πάνω στις φίνες πορσελάνες τους, να φτιάξεις με τον μικρό Στέφανο στο γουδί τα χρώματα του ζωγράφου, να μυρίσεις το γιασεμί που έχει τυλίξει το ατελιέ του τουρκομαχαλά και να βιώσεις τον καλλιτεχνικό οίστρο του Πάολο έχοντας ως μούσα του, την απαράμιλλου ομορφιάς, Χατισέ. Όπως η ομίχλη, φεύγοντας σιγά σιγά και νωχελικά, αποκαλύπτει το τοπίο που κάλυπτε κάτω από το πέπλο της έτσι και εδώ τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους ορθώνονται μπροστά μας φέρνοντας μας στην επιφάνεια τις αινιγματικές τους ζωές σελίδα τη σελίδα με τρόπο μυσταγωγικό. Πρόσωπα από την «Ιάσμη» -το 1ο βιβλίο της τριλογίας- ,αν και θεωρείς πως ότι είχε να ειπωθεί γι’ αυτά ειπώθηκε ήδη και ότι ίσως δεν έχουν θέση στην «Χατισέ», κάνουν την εμφάνιση τους ξανά καθώς ο συγγραφέας μας δίνει άλλο ένα κομμάτι τους, το οποίο και βοηθά στην άρτια πλοκή των δυο βιβλίων συνδέοντας τα εντέχνως. Έτσι λοιπόν συναντάμε πάλι την αδερφή Δομινίκη, ως κοπέλα αυτή την φορά, όπου μας αποκαλύπτονται οι συνθήκες που την έκαναν να ακολουθήσει την ζωή της μοναχής, την Ιάσμη που μας φανερώνεται η αινιγματική της καταγωγή καθώς και την Ροδόκλεια,την γιαγιά του καπετάν Νικόλα όπου μας δίνονται απαντήσεις για την μυστηριώδη απουσία της μετά την σφαγή της Χίου.
      Ο Πάολο, ο Στέφανο,η Μαριώ και ο Λιωνής μας βοηθούν στην «εξιχνίαση» των ζωών της Ιάσμης και της Χατισέ, δυο γυναικών που μαγεύουν με την αύρα τους, δυο γυναικών που αν και ζουν σε άλλους τόπους και σε άλλες εποχές το νήμα της ζωής της μιας είναι άρρηκτα δεμένο μ’ αυτό της άλλης…..