Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Συζητώντας με την συγγραφέα Άννα Γαλανού!

     30 Μαρτίου σήμερα και το νέο βιβλίο της Άννας Γαλανού το «Όταν φεύγουν τα σύννεφα» απέκτησε μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία του έκτου της βιβλίου απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας το παρουσιάζει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Την ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που διέθεσε ώστε να πραγματοποιηθεί η παρούσα συνέντευξη. Της εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο το «Όταν φεύγουν τα σύννεφα»!
     Διαβάστε λοιπόν την συνέντευξη και ανακαλύψτε μέσω των όμορφων απαντήσεων το συγγραφικό έργο αλλά κυρίως ένα κομμάτι της προσωπικότητας της κυρίας Άννας Γαλανού

1. 30 Μαρτίου και το νέο σας πόνημα, το «Όταν φεύγουν τα σύννεφα» αποκτά μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου Δήμητρα. Το νέο μου βιβλίο ‘’Όταν Φεύγουν Τα Σύννεφα’’, είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα 552 σελίδων με πέντε κεντρικούς ήρωες. Περιγράφω μια ιστορία γεμάτη ένταση, με απρόβλεπτες εξελίξεις και με έντονες συναισθηματικές καταστάσεις. Ο έρωτας κυριαρχεί σε όλες τις μορφές του, όπως και η αληθινή, η πραγματική αγάπη που υπερπηδά σκοπέλους για να νικήσει στο τέλος και να δικαιωθεί.

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας πονήματος;

Μια βόλτα στο Καβούρι και ένα από τα ελάχιστα παλιά αρχοντικά που έχουν απομείνει πια εκεί.

3. Ποιος από τους ήρωες του νέου βιβλίου σας είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; 

Από τον δικό μου ψυχισμό δεν απέχει κανένας, όλοι έχουν συγκεκριμένη θέση στο μυθιστόρημα και χωρίς κάποιον απ’ αυτούς δεν θα υπήρχε καμιά ιστορία. Ναι σίγουρα η δική μου ψυχολογία απέχει παρασάγγας από τον Αλέξη π.χ. έναν κεντρικό ήρωα του βιβλίου, όμως δεν πιέστηκα να τον περιγράψω, γιατί ο ρόλος που του έδωσα εξαρχής ήταν συγκεκριμένος.

4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι ήρωες του βιβλίου σας θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';

Πάντα στέκομαι στις αξίες που όλοι μας έχουμε μέσα μας. Όλα μου τα βιβλία είναι ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα και εκείνο που με απασχολεί τόσο στις ιστορίες που περιγράφω, αλλά και σαν άνθρωπο είναι η δικαίωση των ανθρώπινων αξιών και η απονομή δικαιοσύνης. Η κάθαρση. Αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα και αυτό αναζητά και ο αναγνώστης μου από την αρχή κιόλας του κάθε μου βιβλίου.

5. Ποια επίθετα θα χρησιμοποιούσατε για να χαρακτηρίσετε το «Όταν φεύγουν τα σύννεφα»;

Θεωρώ ότι είναι ένα δυνατό και ανατρεπτικό βιβλίο, με μια πρωτότυπη και ξεχωριστή υπόθεση.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας-Σόφη Θεοδωρίδου

     «Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας», το έβδομο βιβλίο της αγαπημένης μου συγγραφέως Σόφης Θεοδωρίδου, με ταξίδεψε, γι’ άλλη μια φορά, σε μια ιστορία στην οποία τα συναισθήματα, η ατμόσφαιρα, οι ήρωες που σου έδιναν την δυνατότητα να τους αφουγκραστείς, η πλοκή και φυσικά οι ουσιώδεις δόσεις της σύγχρονης Ιστορίας μας, με τις οποίες είναι πλαισιωμένο το κείμενο, πρωταγωνίστησαν και με καθήλωσαν στην ανάγνωσή του. 
     Η λογοτεχνική πένα της Σόφης Θεοδωρίδου αυτή την φορά τοποθετεί τις ζωές των ηρώων στις τελευταίες δεκαετίες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας  μας μεταφέροντας μας επιτυχώς το κλίμα της εποχής. Έτσι η Κλέα, η Λόλα και η Μελισσάνθη, ο τρεις κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου, μάς μιλούν και μας θυμίζουν, μέσα από τις ιστορίες τους, όλα όσα οδήγησαν την χώρα ως το σημερινό της σημείο: Μεταπολίτευση, διαφθορά, τρομοκρατία, σκάνδαλα, η φούσκα του χρηματιστηρίου, επανεμφάνιση της ακροδεξιάς, επιβολή του ΔΝΤ.
     Απρίλης του ’69 και η ιστορία αρχίζει…. η Κλέα, η Λόλα και η Μελισσάνθη έρχονται στον κόσμο την στιγμή που η μοίρα θα παίξει τα δικά της παιχνίδια, την στιγμή που ένας σοκαρισμένος άντρας, λόγω απρόσμενων καταστάσεων, θα καθορίσει με την επιλογή του τις ζωές της κάθε μίας ξεχωριστά…. 
     Τα τρία κορίτσια αν και γεννιούνται την ίδια μέρα και ζουν στον ίδιο τόπο, στην ίδια πόλη της Βορείου Ελλάδας, μεγαλώνουν εν τούτοις σε τελείως διαφορετικό οικογενειακό περιβάλλον: η Κλέα είναι γόνος μιας εύπορης οικογένειας και μεγαλώνει σε ένα αρχοντικό που η μοναξιά και η ανύπαρκτη εκδήλωση αγάπης από τους γονείς της την μελαγχολούν και την συνοδεύουν έως την εφηβεία της, η Λόλα είναι το στερνοπούλι μιας φτωχικής αλλά πλούσιας σε συναισθήματα, σε ήθος και σε ανθρωπιά, οικογένειας ενώ η Μελισσάνθη είναι η μοναχοκόρη μιας αστικής οικογένειας που τα λάθη του παρελθόντος της μητέρας της και οι αδυναμίες του πατέρα της θα την στοιχειώσουν από την αρχή της ενήλικης ζωής της στερώντας της τα χρόνια της χαμένης αθωότητάς της….  Παρά τις φαινομενικές διαφορές τους τα κορίτσια θα αναπτύξουν άρρηκτους θεσμούς φιλίας και θα πορευτούν ενωμένες…. μέχρι την ενηλικίωση τους… μέχρι το καλοκαίρι του ‘79…. μέχρι το όραμα της Κλέας να αποδειχθεί εν τέλει προάγγελος του χωρισμού τους…. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν η χώρα και οι ζωές τους θα πιαστούν στα δίχτυα που στήνει η διαφθορά, η απληστία και η ματαιοδοξία και θα χάσουν τα χρόνια της χαμένης αθωότητάς τους(;)…..

     Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία της Σόφης Θεοδωρίδου καταλήγω στο συμπέρασμα πως Στα χρόνια της χαμένης αθωότητας η συγγραφέας εκτός από το γλαφυρό σκηνικό που τοποθετεί τους άριστα σκιαγραφημένους ήρωες, την ενδιαφέρουσα πλοκή του, την ατμόσφαιρά και την νοσταλγία, εναπόθεσε στις σελίδες του και

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Οι καταρράκτες των ρόδων-Kimberley Freeman

         Το συγγραφικό μοτίβο που από ότι φαίνεται έχει υιοθετήσει η Kimberley Freeman -και καλά κάνει μιας και το χειρίζεται άψογα!- το συνάντησα και Στους καταρράκτες των ρόδων, στο τρίτο δηλαδή βιβλίο της, το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα: δυο ερωτικές ιστορίες με κοινωνικές όμως προεκτάσεις, με την παρελθοντική ιστορία να έρχεται στο φως μέσω επιστολών, η οποία και συνδέεται τελικά με την ιστορία του παρόντος.
    Έτσι λοιπόν έχουμε δυο ηρωίδες οι ιστορίες των οποίων εκτυλίσσονται με διαφορά σχεδόν ενενήντα χρόνων. Κοινό σημείο αναφοράς: ο τόπος, η μητρική καταπίεση αλλά κυρίως ο έρωτας.
        Η Λόρεν το 2014 ανεβαίνει στα Γαλάζια Όρη της Αυστραλίας. Βρίσκει δουλειά ως σερβιτόρα σε ένα καφέ και προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή στη ζωή της αφήνοντας πίσω της την καταπιεστική μητέρα της και το αποστειρωμένο κλίμα που είχαν επιβάλει οι γονείς της λόγω της σοβαρής και χρόνιας ασθένειας που αντιμετώπιζε ο αείμνηστος αδερφός της. Εκεί θα συναντήσει τον Τόμας, τον αρχιτέκτονα που έχει αναλάβει την αναπαλαίωση του πολυτελούς ξενοδοχείου Οι καταρράκτες των ρόδων, το οποίο και παραμένει για δεκαετίες κλειστό, και θα αναγνωρίσει στο πρόσωπο του για πρώτη φορά στα τριάντα της χρόνια τα σημάδια του έρωτα. Και ενώ ο έρωτας τους προχωρά με αργό αλλά σταθερό βήμα, οι συγκυρίες και η περιέργεια της θα την οδηγήσουν μια βροχερή νύχτα στην δυτική πτέρυγα του ξενοδοχείου και μέσα από μια μικρή ερεύνα θα φέρει στο φως τα πρώτα κομμάτια από το πάζλ της ερωτικής ιστορίας της άλλης μας ηρωίδας, της Βάιολετ. Η Λορεν λοιπόν θα γνωρίσει την Βάιολετ και μέσα από αυτήν θα την γνωρίσουμε και εμείς...
         Η Βάιολετ το 1926 πιάνει δουλειά στο πολυτελές θέρετρο. Ανάμεσα στους πελάτες βρίσκεται και ο Σαμ. Ο Σαμ, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, αν και βουτά στους δικούς του επικίνδυνους καταρράκτες, θα σαγηνεύσει την Βάιολετ και θα ζήσει μαζί της τελικά μια ερωτική περιπέτεια κόντρα στις προκαταλήψεις, στις κοινωνικές ανισότητες και στις σωματικές και ψυχικές αδυναμίες του ίδιου. Τον χειμώνα της ίδιας χρονιάς το ξενοδοχείο, που θα μείνει για πρώτη φορά ανοικτό και την χειμερινή περίοδο, θα φιλοξενήσει μέσα στους διαδρόμους του, στα πολυτελή δωμάτια του και στους κοιτώνες του προσωπικού τον έρωτα, τον εθισμός και τις τραγικές αποφάσεις των ηρώων, οι οποίες και θα ενταθούν από το βουκολικό-τρομακτικό χιονισμένο τοπίο….

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Συζητώντας με την συγγραφέα Δήμητρα Ιωάννου!

     Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου, του «Βαλεντίνα: Η γητεύτρα των Αθηνών», η συγγραφέας Δήμητρα Ιωάννου απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας το παρουσιάζει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο! Την ευχαριστώ θερμά που διέθεσε κάποιες στιγμές από τον πολύτιμο χρόνο της για να μου παραχωρήσει την παρούσα συνέντευξη, η οποία και φυσικά αποτελεί μεγάλη τιμή για το blog και για εμένα προσωπικά.
     Η Βαλεντίνα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός στις 17 Μαρτίου! Μέχρι τότε όμως διαβάστε την συνέντευξη της Δήμητρας Ιωάννου και γνωρίστε, μέσω των όμορφων και κατατοπιστικών απαντήσεων της, λίγο καλύτερα την προσωπικότητα και το συγγραφικό της έργο!

1. Tο νέο σας πόνημα, το «Βαλεντίνα: Η γητεύτρα των Αθηνών», σύντομα θα αποκτήσει μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. 

Η Βαλεντίνα είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση ανθρώπου που δεν έχει ευνοηθεί καθόλου από τις μοίρες. Είναι ένα ορφανό παιδί που γεννιέται σε ένα σπίτι στεγνό από αγάπη και υλικά αγαθά. Σε πολύ νεαρή ηλικία μπαίνει υπηρέτρια σε ένα μεγάλο αρχοντικό, περνάει δύσκολες στιγμές και κατηγορείται για ένα έγκλημα που δεν έκανε. Κι ενώ οι οιωνοί δείχνουν ενάντιοι, εντούτοις εκείνη καταφέρνει να ανατρέψει όλα τα δεδομένα. Στο βιβλίο παρακολουθούμε βήμα βήμα τον αγώνα της να αναδειχθεί και να διαπρέψει στο θέατρο ως η μεγαλύτερη ελληνίδα ηθοποιός της εποχής της, να διατηρήσει αλώβητη την ψυχή της από παγίδες και πειρασμούς που συναντά στην πορεία της αλλά και να ζήσει έναν καθηλωτικό έρωτα που θα τη σημαδέψει.

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου «Βαλεντίνα: Η γητεύτρα των Αθηνών»

Είναι γνωστό πως αγαπώ πολύ τη λαογραφία της πατρίδας μας και αναζητώ τα μυστικά κάθε γωνιάς της. Μια φράση επηρέασε καταλυτικά το μυαλό μου και ήταν το έναυσμα που τοποθέτησε τη Βαλεντίνα στο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Αναφέρθηκε πολύ σωστά πως ‘Παρότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, οπωσδήποτε η Αθήνα είναι ζωτικό τμήμα της Ελλάδας!’ Αυτά τα λόγια με έκαναν να νιώσω πως δε μπορούσα να αγνοήσω την πρωτεύουσα του τόπου μας, μια πόλη με απίστευτη γοητεία και μεγάλη ιστορία. Έτσι συνέλαβα την ιδέα του οδοιπορικού μιας γυναίκας στην Αθήνα και δη στην Μπελ Επόκ, μια από τις πιο όμορφες περιόδους της.

3. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; 

Αγαπώ πολύ τον ανυπότακτο, δίκαιο, μεγαλόθυμο και συναισθηματικά πλούσιο χαρακτήρα της Βαλεντίνας και με συγκινούν οι ξεχωριστές ποιότητες που στολίζουν την ψυχή του λουστράκου Λουκίλη. Από την άλλη η Βιργινία διαθέτει μια ψυχοσύνθεση στην οποία συγκρούονται δυνατά οι έννοιες του καλού και του κακού κι αυτό την κάνει να υποφέρει. Τη Βιργινία την αγάπησα πολύ, την πόνεσα και υπέφερα κι εγώ σιωπηλά για κάθε λανθασμένη επιλογή και για κάθε στραβοπάτημά της.

4. Κασσάνδρα, Αννέτα, Βαλεντίνα: Τρις τίτλοι στους οποίους γυναικεία ονόματα πρωταγωνιστούν! Άραγε οι γυναίκες ως κεντρικά πρόσωπα ενός βιβλίου έχουν να πουν περισσότερα στον αναγνώστη γι’ αυτό και τις επιλέγετε να επιτελέσουν αυτό τον σκοπό ή είναι τυχαία η επιλογή σας; 

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Στο δρόμο των αρωμάτων-Μάνθος Σκαργιώτης

     Το βιβλίο του Μάνθου Σκαργιώτη, το «Στο δρόμο των αρωμάτων», είναι ένα εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα στο οποίο η ευφυέστατη σύλληψη του συγγραφέα να πατήσει στις παραλογές Του νεκρού αδερφού και Του γιοφυριού της Άρτας και να στήσει πάνω σ’ αυτές τις δυο λαϊκές παραδόσεις το σκηνικό στο οποίο οι ήρωες του θα δράσουν, μαζί με την παραστατική, λυρική και πολυεπίπεδη γραφή του, την καταιγιστική πλοκή και τις περιγραφικές, άλλοτε σκληρές και άλλοτε απόλυτα ανθρώπινες και συγκινητικές, εικόνες που ορθώνονται στις σελίδες του, οι οποίες και με μετέφεραν σε τόπους και εποχές αλλοτινές, είναι εκείνα τα στοιχεία που με καθήλωσαν στην ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου από την πρώτη κιόλας σελίδα του.
       Πριν ο συγγραφέας δώσει τον λόγο στον κεντρικό του ήρωα τον Κωσταντή Ντούλα, παραθέτει στην πρώτη σελίδα τα αποτελέσματα της έρευνας του λαογράφου και ακαδημαϊκού Γεώργιου Α. Μέγα, στην οποία αποδεδειγμένα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως τον 16ο -17ο αιώνα για να στεριώσουν τα γιοφύρια εντοίχιζαν κατά την οικοδόμηση τους ανθρώπους ζωντανούς και δη γυναίκες. Βασισμένος σ’ αυτή την επικαλυμμένη από την λαϊκή παράδοση αλήθεια ο συγγραφέας Μάνθος Σκαργιώτης ξεκινά την αφήγηση του και μας συστήνει τον Κωσταντή Ντούλα και την ιστορία του.
       Όπως ο Κωσταντής της παραλογής Του νεκρού αδερφού έτσι και ο Κωσταντής Ντούλας αναλαμβάνει να πραγματώσει την τελευταία επιθυμία του νεκρού πατέρα του: να φέρει χώμα και ασβέστη από τα τρία γεφύρια στα οποία εντοιχίστηκαν κατά την ανέγερσή τους οι τρεις αδερφές του, η Δέσποινα, η Όλγα και η Ρίνη. Τα γεφύρια αυτά καλύπτουν μια ακτίνα που περιλαμβάνει σχεδόν όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Έτσι ο Κωνσταντής το 1612 αποχαιρετά την μάνα του και την αρραβωνιαστικιά του και μπαίνει στην στράτα, μπαίνει σε έναν δρόμο που μόνο την ευωδιά των αρωμάτων δε θα συναντήσει…
     Αιγαιοπελαγίτικα νησιά, πειρατές, σκλαβιά, Κύπρος, ανθρωπιά…., Μεσοποταμία, Ευφράτης, αλήθεια, ανατροπές, κυνήγι…., Τραπεζούντα, φυλάκιση, Κωνσταντινούπολη, Βλαχιά, Δούναβης…., Ήπειρος, δολοφονία, σκευωρίες…. είναι οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες που θα συναντήσει μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη του, οι οποίες και θα τον διδάξουν -θα μας διδάξουν- πως: Άμα ποθεί (ο άνθρωπος) κάτι, μήτε στοιχειό, μήτε άνθρωπος μπορεί να του κόψει την στράτα. Και ο Θεός ο ίδιος να στήσει φράχτη μπροστά του θε νά βρει τρόπο να τον δρασκελέψει. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι ένας μικρός Θεός.
     Διαβάστε το πρόκειται για ένα βιβλίο Λογοτεχνία στο οποίο συνυφαίνεται άψογα η παράδοση με την μυθοπλασία!
       Συγχαρητήρια στον συγγραφέα! Προσωπικά είναι από τα βιβλία που θαύμασα!

Βαθμολογία 5/5


Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Στο δρόμο των αρωμάτων
Συγγραφέας: Μάνθος Σκαργιώτης
Εκδ.: Διόπτρα
Ημερ.Εκδ.: Οκτώβριος του 2015
Σελ.:548
Δήμητρα Κωλέτη

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

Συζητώντας με την συγγραφέα Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου!

Η συγγραφέας Γιόλα Δαμιανού- Παπαδοπούλου απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει το νέο της πόνημα, το «Αν ήξερα αλλιώς να σ’αγαπώ», το οποίο και κυκλοφόρησε στις 4 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Την ευχαριστώ θερμά που διέθεσε τον πολύτιμο χρόνο της για να απαντήσει στις ερωτήσεις μου. 
Διαβάστε την συνέντευξη.... και ανακαλύψτε μέσω των απαντήσεων της εκτός από το «Αν ήξερα αλλιώς να σ’ αγαπώ» και ένα κομμάτι της προσωπικότητας της συγγραφέως Γιόλας Δαμιανου-Παπαδοπούλου!  

1. Tο νέο σας πόνημα, το «Αν ήξερα αλλιώς να σ’ αγαπώ», απέκτησε από τις 4 Φεβρουαρίου μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.

Το «Αν ήξερα αλλιώς να σ’ αγαπώ» δεν είναι ένα εγχειρίδιο για να μάθεις πώς να διαλέξεις τον τέλειο άντρα ή πώς να αποφεύγεις τις παγίδες. Είναι ένα βιβλίο που στις σελίδες του  κάθε γυναίκα θα μάθει να μην κλείνει τα μάτια στη βία, να αντιδρά και να υπερασπίζεται το σώμα και την ελευθερία της. 

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου; 

Το πρώτο ερέθισμα ήταν ένα βλέμμα πληγωμένου ζώου που κοιτούσε επίμονα το πάτωμα κι άφηνε κρουνούς τα δάκρυα να στάζουν όσο μου εξιστορούσε την πολύχρονη κακοποίησή της από τον άντρα της.

3. «Αν ήξερα αλλιώς να σ’ αγαπώ» ο τίτλος του βιβλίου σας! Αλήθεια η αγάπη διδάσκεται;

Η αγάπη είναι το υπέρτατο συναίσθημα που προσδιορίζει την ύπαρξή μας.  Η αγάπη είναι η πνοή του Θεού όταν μας έδωσε ζωή. Δεν αγαπάνε μόνο οι άνθρωποι, αγαπάνε και τα ζώα, τα πουλιά, τα έντομα. Δεν ξέρω αν διδάσκεται η αγάπη, νομίζω πως υπάρχει ήδη μέσα μας κι εμείς απλώς την βγάζουμε στην επιφάνεια.

4. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Όλους τους χαρακτήρες του βιβλίου τους αγαπώ  καλούς, κακούς και αδικημένους. Χωρίς να το επιδιώξω μου βγήκαν πολύ ακραίοι χαρακτήρες. Ποτέ δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι στη θέση της Γιολάντας. Είχε όλα τα φόντα να είναι μια ευτυχισμένη γυναίκα γιατί έδωσε δικαίωμα σε κάποιον να την χειραγωγήσει; 

Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Συζητώντας με την συγγραφέα Σόφη Θεοδωρίδου! (2)

       Ο Μάρτης έφτασε και μαζί μ’ αυτόν και το καθιερωμένο μας ραντεβού με την πένα της αγαπημένης συγγραφέως Σόφης Θεοδωρίου! «Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας», το έβδομο δηλαδή βιβλίο της, θα αποκτήσουν στις 3 Μαρτίου μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων χαρίζοντας με την πλοκή τους στους αναγνώστες ένα ακόμα ταξίδι που θα τους φέρει πιο κοντά στα συναισθήματα, στις διαχρονικές αξίες καθώς και στις ουσιώδεις πινελιές της σύγχρονης Ιστορίας μας!
   Η αγαπημένη μου συγγραφέας Σόφη  Θεοδωρίδου τιμά για δεύτερη φορά το blog και εμένα προσωπικά με την παραχώρηση της παρούσας συνέντευξης για την οποία και την ευχαριστώ θερμότατα! Για εμένα είναι μεγάλη τιμή και χαρά, μιας και όπως έχω πει αμέτρητες φορές -ξέρω τείνω να γίνω γραφική (!)- η κα Θεοδωρίδου είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας!
           Διαβάστε λοιπόν την συνέντευξη και ανακαλύψτε μαζί με «Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας» και ένα κομμάτι από την προσωπικότητα της συγγραφέως!

1. Από τις 3 Μαρτίου το νέο σας πόνημα,  «Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας», θα αποκτήσει μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. 

Κατ’ αρχάς, σας ευχαριστώ πολύ για την ευχή. Στο νέο μου μυθιστόρημα θέλησα να κάνω μια αναδρομή στις προηγούμενες δεκαετίες, αυτές που μας οδήγησαν ως εδώ, ξαναβλέποντάς τα όλα μέσα απ’ τα μάτια των ηρώων μου. Δεκαετίες στις οποίες θεωρώ ότι συνέβησαν καταλυτικές αλλαγές ως προς τα ήθη, τη νοοτροπία μας, τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία, αλλά και ως προς τον τρόπο που δρούμε κι αντιδρούμε συλλήβδην ως κοινωνία. Οι τρεις ηρωίδες μου θα βιώσουν τούτες τις αλλαγές καθεμιά με τον δικό της τρόπο, ενώ παράλληλα οι ζωές τους, δεμένες από την πρώτη ανάσα μ’ ένα βαρύ μυστικό, διασταυρώνονται κι απομακρύνονται ξανά, ενόσω εκείνες αγωνίζονται να πραγματώσουν τα όνειρά τους. 

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;

Ένα αληθινό περιστατικό ήταν το ερέθισμα που μου πρόσφερε την αρχή του νήματος, το οποίο εξέλιξε-εννοείται- η φαντασία μου. Μ’ αρέσει να «πατώ» πάνω στην πραγματικότητα και να αφήνομαι μετά στη φαντασία, μπλέκοντας την αλήθεια με τον μύθο. Αυτό είναι εξάλλου το μυθιστόρημα. Μύθος και ιστόρημα, δηλαδή ιστορία, εξιστόρηση. Η ιδέα πάντως ν’ ασχοληθώ με πιο πρόσφατα χρόνια με κέντριζε από καιρό. Απλώς περίμενα την κατάλληλη στιγμή, για να «αγγίξω» τις τελευταίες αυτές δεκαετίες. 

3. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι κεντρικοί ήρωες του νέου βιβλίου σας, θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';

Μολονότι πιστεύω πως κάθε αναγνώστης εισπράττει διαφορετικά ένα ανάγνωσμα κι ανακαλύπτει τα δικά του μηνύματα εκεί, συχνά περισσότερα ή και διαφορετικά απ’ όσα ίσως προτίθεται να του μεταφέρει ο συγγραφέας, θα μοιραστώ μαζί σας κάποιο μήνυμα που προσωπικά θεωρώ πως «κουβαλά» το νέο μου βιβλίο: «Τα δεσμά αγάπης μεταξύ των ανθρώπων δεν τα ορίζουν πάντα οι δεσμοί του αίματος».  

4. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Ποιος σας ταλαιπώρησε να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; Και ποιος σας έκανε να κλάψετε μαζί του;

Όλοι οι κεντρικοί μου ήρωες μού είναι αγαπημένοι και καθένας με τον τρόπο του και με συγκίνησε και με προβλημάτισε, αλλά η αλήθεια είναι ότι κανείς δε με ταλαιπώρησε ως προς το να τον αποτυπώσω, με την έννοια πως τους ένιωθα ολοζώντανους από την πρώτη στιγμή. Θα παραδεχτώ ωστόσο ότι έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Σαββίκο, τον πατέρα της Λόλας, καθώς στα μάτια μου ταυτίζεται με όλους τους αληθινά αγαθούς κι αγνούς πολίτες αυτής της χώρας, τους οποίους διαχρονικά συνηθίζει και να περιφρονεί και να ταλαιπωρεί το κράτος μας.