Όταν ο ήλιος...-Ζωρζ Σαρή

     Κλασική Λογοτεχνία! Μέσα από αυτή ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με εποχές αλλοτινές, εποχές που μπορεί το κλίμα και οι άνθρωποί του να παρασύρθηκαν από τον ρου του χρόνου και να εγκλωβίστηκαν στο μακρινό παρελθόν εντούτοις η ιδιοσυγκρασία, τα μηνύματα και η ουσία τους κατόρθωσαν να ξεπεράσουν το φάσμα του και ν’ αγγίζουν τη λογική μα κυρίως το συναίσθημα του εκάστοτε αναγνώστη! 

‘’Εποχές λοιπόν και μηνύματα ξεπηδούν από τα κείμενα που ο χρόνος και οι αναγνώστες τα συγκαταλέγουν στα κλασικά αναγνώσματα.‘’

     Ένα από αυτά και το υπέροχο βιβλίο της Ζωρζ Σαρή «Όταν ο ήλιος...»! 

     Στις σελίδες του «Όταν ο ήλιος...», του τρίτου δηλαδή κατά σειρά εφηβικού μυθιστόρημα της πολυγραφότατης συγγραφέως, οι έφηβοι αναγνώστες έρχονται μπροστά στην ουσία του Αγώνα για την Ελευθερία και την επιβίωση, βιώνοντας μαζί με τους συνομήλικους ήρωές του το κλίμα της κατεχόμενης Ελλάδας. 

     Η κεντρική του ηρωίδα, η έφηβη Ζωή, θα τους πάρει από το χέρι και θα τους ξεναγήσει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αθήνα του 1940, τότε δηλαδή που ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος απλώνει τα πλοκάμια του και στην, μικρή σε έκταση αλλά μεγάλη σε ψυχή και ιδανικά, πατρίδα μας.

     Η δεκαεξάχρονη Ζωή, η μικρότερη κόρη της οικογένειας Αϊβαλιώτη, θα ζήσει μαζί με την παρέα της και την οικογένειά της τις ελπιδοφόρες και ένδοξες νίκες του ελληνικού στρατού. Το Έπος του '40 θα την βγάλει στους δρόμους για να πανηγυρίσει μαζί με τους υπόλοιπους Αθηναίους την επικράτηση των Ελλήνων έναντι στους Ιταλούς και τον φασισμό που εκπροσωπούν. 

      Όταν όμως ο φίλος τους ο Περικλής, που πολεμά στα βουνά, πάρει ολιγοήμερη άδεια και βρεθεί στην παρέα της Ζωής, τότε οι σκέψεις και τα γεγονότα που θα τους παραθέσει, θα τους κάνουν να δουν και το άλλο πρόσωπο του πολέμου. Μέσα από τα λόγια του η Ζωή και οι φίλοι της θα καταλάβουν πως ο πόλεμος δεν είναι ένα παιχνιδάκι... πως οι νίκες και οι ήττες κρύβουν πόνο και απώλειες... πως όταν τα βομβαρδιστικά χτυπούν ένα σπίτι, όπου κι αν βρίσκεται αυτό το σπίτι, χάνονται ζωές... 

     Στα επόμενα κεφάλαια ο ενθουσιασμό των πρώτων μηνών θα χαθεί μαζί με τον πόλεμο. Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Οι κακουχίες, η πείνα, ο πληθωρισμός πλήττουν τον λαό. Απέναντι σ’όλα αυτά η Αντίσταση, τα νιάτα, η αισιοδοξία και τα όνειρα των παιδιών, μια κόκκινη μπογιά και ένα πινέλο που δίνει φωνή στους τοίχους, φωνή που κραυγάζει για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Τη ΖΩΗ! Και τον ΉΛΙΟ! Ναι και τον Ήλιο(!), που όπως γράφει η Ζωρζ Σαρή: Μόνο εκείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο...

     Ένα βιβλίο που θα μιλήσει στον έφηβο -και όχι μόνο!- αναγνώστη για την Ιστορία του τόπου μας και για τις αξίες της Ελευθερίας, της Ζωής που συνεχίζει ακόμα και μέσα στην δίνη ενός πολέμου, της Φιλίας και του Έρωτα με τρόπο άκρως μεταδοτικό, λυρικό λογοτεχνικό! Ένα βιβλίο που η εποχή και τα μηνύματα που ξεπηδούν από τις σελίδες του, το συγκαταλέγουν στα κλασικά αναγνώσματα...!!

Διαβάστε το...!

Αγαπημένη Παράγραφος: Τα λόγια της μητέρας στη Ζωή (σελ.17) 

«Ελλάδα, αγαπημένη Ελλάδα, με τις ήμερες εξοχές σου, τ’ απαλά σου βράδια, τη χαρά των παιδιών σου. Των παιδιών μου Ελλάδα. Σου τα χαρίζω. Να μην φύγουν ποτέ από τούτο τον ευλογημένο τόπο. Οι άνθρωποι του είναι καλοί, φτάνει να τους αγαπάς. Κι ας λέει ο Σωκράτης. Δεν ξέρει το μυστικό της ζωής. Χαμογέλα, mon ami. Όχι τσιγκουνιές. Άνοιξε την πόρτα του σπιτιού και της καρδιάς σου. Να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είσαι ΣΥ»

Βαθμολογία 5/5

Στοιχεία Βιβλίου: 

Τίτλος: Όταν ο ήλιος... 

Συγγραφέας: Ζωρζ Σαρή

Εκδ.: Πατάκη

Ημερ.Εκδ.: 1971 (Α’ έκδοση)

Σελ.: 260

Βιογραφία Συγγραφέως:

Η Ζωρζ Σαρή  (το πραγματικό όνομα της ήταν Γεωργία Σαριβαξεβάνη Καρακώστα) γεννήθηκε στις 23 Μαΐου του 1925 στην Αθήνα. Η μητέρα της ήταν Γαλλίδα από τη Σενεγάλη και ο πατέρας της από το Αϊβαλί. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Ελλάδα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Πριν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές της, άρχισε ο πόλεμος του 1940.

Στη διάρκεια του πολέμου η Ζωρζ Σαρή συμμετείχε στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. Περιγράφοντας εκείνα τα χρόνια η ίδια λέει: «Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας». «Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής και ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δε φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση». 

Το 1994 βραβεύτηκε με το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου για το μυθιστόρημα ΝΙΝΕΤ. Το 1995 και το 1999 βραβεύτηκε από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.Το 1988 προτάθηκε για το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Άλλα έργα της: ΝΙΝΕΤ, ΤΟ ΨΕΜΑ, ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ, ΤΑ ΣΤΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ, ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ, ΖΟΥΜ, ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ, κλπ

Δήμητρα Κωλέτη