Η σκιά του Κυβερνήτη- Άρης Σφακιανάκης

     Ο Πέτρος Σκοτεινός, ο σωματοφύλακας του Ιωάννη Καποδίστρια, γίνεται «Η σκιά του Κυβερνήτη» και μας αφηγείται σε α’ πρόσωπο την πορεία του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας ξεκινώντας από τον χειμώνα του 1827 καθώς και την άφιξη του στην διχασμένη χώρα τον Ιανουάριο του 1828 έως και τη δολοφονία του το Σεπτέμβρη του 1831 στην πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους, το Ναύπλιο. 

      Το 1827 ο Καποδίστριας βρίσκεται στο λιμάνι της Ανκόνας και αναμένει, για έναν ολόκληρο μήνα, την άφιξη αγγλικού πλοίου προκειμένου να τον  μεταφέρει  στην Ελλάδα και στα καθήκοντα που του ανατέθηκαν και που εκείνος δέχθηκες να αναλάβει με αίσθημα ευθύνης και αφοσίωσης προς την πολύπαθη πατρίδα. Τις μέρες της αναμονής δέχεται μια σκηνοθετημένη, όπως αποδείχθηκε αργότερα, δολοφονική επίθεση από όπου και βγήκε αλώβητος χάρις την σωτήρια παρέμβαση του βαλτού από τον Μέτερνιχ, Πέτρου Σκοτεινού. Έπειτα από αυτό το περιστατικό, ο Καποδίστριας εντάσσει τον Σκοτεινό, όνομα και πράγμα, στη προσωπική του φρουρά όπου εκείνος πλέον κινείται, με προστατευτικότατα και διακριτικότητα, ένα βήμα πίσω από τον Κυβερνήτη.  

      Η θέση του αυτή θα τον κάνει τον τέλειο αφηγητή αφού με το λόγο του στήνει το πορτρέτο του Κερκυραίου πολιτικού καθώς και το πολιτικοκοινωνικό σκηνικό κάτω από το οποίο βρέθηκε να κυβερνά ο Καποδίστριας. Για τρία χρόνια (1828-1831) ο Κυβερνήτης παραμελεί την προσωπική του ζωή και ρίχνεται ψυχή τε και σώματι στον αγώνα για την αναδιοργάνωση του κράτους. Εμφύλιοι σπαραγμοί, ανύπαρκτος στρατός, ένας Ιμπραήμ που καίει την Πελοπόννησο και απειλεί τον οχταετή αγώνα και την έκβασή του, ανέχεια, αμορφωσιά και πόνος είναι όσα βρίσκει ο Καποδιστρίας με τον ερχομό του και όσα μπαίνουν στο χαρτοφυλάκιο των υποχρεώσεών του.

     Οι ίντριγκες όμως, οι διχασμοί, τα συμφέροντα, οι κοτζαμπάσηδες, τα δάνεια και η απληστία στήνουν εμπόδια, βάζουν τρικλοποδιές και μετατρέπουν τον Σωτήρα του Έθνους ως την ‘’ευκαιρία που χάθηκε για πάντα’’ ώστε να γίνει η Ελλάδα μια ανεξάρτητη και λειτουργική χώρα. το Ωσσανά του λαού γρήγορα μετατρέπεται από τους πολιτικάντηδες κυρίως και τους κοτζαμπάσηδες σε «Σταύρωσων Αυτών»...

Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας-Λένα Διβάνη

      «Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας», το πρώτο βιβλίο της Λένας Διβάνη που διαβάζω μα σίγουρα όχι το τελευταίο καθώς η γραφή της είναι τόσο ενδιαφέρουσα που με παρακινεί να ψάξω την βιβλιογραφία της και να επιλέξω και κάποιο άλλο της έργο για ανάγνωση στο μέλλον. Ενδιαφέρουσα λοιπόν η γραφή της, πρωτότυπη, γρήγορη, μοντέρνα, με χιούμορ, ειδησεογραφική θα έλεγα καθώς διαβάζοντάς το είναι σαν να βλέπεις ένα άψογο ντοκιμαντέρ, λεπτομερειακό και απαλλαγμένο από λογοτεχνικές φιοριτούρες  μα συγχρόνως κατατοπιστικό και με πληροφορίες που σου μεταφέρουν το κλίμα της εκάστοτε εποχής, σε ξεναγούν στην Ιστορία.

     Η συγγραφέας επιλέγει 6 ερωτικά ζευγάρια, ένα ερωτικό τρίγωνο (Πηνελόπη Δέλτα- Ίων Δραγούμης- Μαρίκα Κοτοπούλη) και ένα αδερφικό ζευγάρι (Χαρίλαος και Σοφία Τρικούπη) για να μας σεργιανίσει μέσω των προσωπικών τους ιστοριών στην Ιστορία της Ελλάδας καλύπτοντας ένα χρονικό πλαίσιο που περιέχει την Επανάσταση του 1821 και την ίδρυση του κράτους (Δημήτριος Υψηλάντης-Μαντώ Μαυρογένους) έως και τα πρώτα χρόνια της Χούντας (Γεώργιος Παπανδρέου- Κυβέλη). 

      Η αφήγηση ξεκινά αντίστροφα, κάτι πολύ ιδιαίτερο μιας και ήδιστε να συναντάμε εμείς οι αναγνώστες αφηγήσεις με αρχή που να τοποθετείτε χρονικά στο μακρινό παρελθόν, μέση και τέλος να πλησιάζουν και να φτάνουν αντίστοιχα το παρόν. Η συγγραφέας λοιπόν τοποθετεί τα ζευγάρια και την ιστορία τους άρα και την Ιστορία της Ελλάδας ξεκινώντας από το πιο πρόσφατο από το παρελθόν ζευγάρι για να φτάσει σιγά σιγά στο μακρινό παρελθόν. Η επιλογή αυτή, της αντίστροφης δηλαδή τοποθέτησης των προσώπων και της Ιστορίας, είναι έξυπνο τέχνασμα, είναι σαν να υπαινίσσεται η συγγραφέας -τουλάχιστον εγώ έτσι το ερμηνεύω- πως τα νήματα της σύγχρονης Ιστορίας είναι αλληλένδετα με αυτά του παρελθόντος και πως δεν λειτουργεί ανεξάρτητα από αυτό. Υπάρχει συνέχεια. Το τώρα συνδέεται άμεσα με το χθες κι όταν γνωρίζουμε ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες μας έδωσε την σκυτάλη κατανοούμε καλύτερα την Ιστορία και τα γεγονότα της. Ανακαλύπτουμε την πηγή της, 

     Παπανδρέου-Κυβέλη, Παύλος-Φρειδερίκη, Μπελογιάννης-Παππά, Δραγούμης- Δέλτα & Κοτοπούλη, Χαρίλαος & Σοφία Τρικούπη, Όθωνας-Αμαλία, Υψηλάντης-Μαυρογένους: ζευγάρια που τα ενώνει ο Έρωτας και ο ρομαντισμός, που τα οδηγεί η ανιδιοτέλεια, τα ιδανικά και  η πατρίδα, που ανάμεσά τους στέκει ο ναρκισσισμός, η αρχομανία και ο εγωισμός. Ζευγάρια που οι πόλεμοι, οι διχασμοί, οι εξορίες, τα συμφέροντα, οι θεσμοί και οι ίντριγκες τα δοκιμάζουν θυσιάζοντας άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε πάλι όχι την ιστορία τους για την Ιστορία.  «Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας», ζευγάρια που μας μαθαίνουν την Ιστορία της Ελλάδας!

Πικρό γάλα-Μένιος Σακελλαρόπουλος

     Το  «Πικρό γάλα» του Μένιου Σακελλαρόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα, μια κατάθεση ψυχής μιας και στις σελίδες του φιλοξενείτε μια αληθινή ιστορία, μια ιστορία που με άγγιξε βαθιά, με έκανε να αφουγκραστώ την ψυχή του ήρωα και να ακολουθήσω νοερά και με όλο μου το είναι το κάθε του βήμα στον δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο της ζωής του...

      Ο συγγραφέας με πένα δωρική και ρεαλιστική που όμως γεννά πολλά συναισθήματα διηγείται τη ζωή του αγριμιού της Ηπείρου, όπως τον ονόμασαν, του Φώτη Ραπακούση, του ιδρυτή και Διευθυντή του μουσείου Αλί Πασά στο Νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων, και ζωντανεύει γεγονότα και κατάστασης που σοκάρουν, συγκινούν, καθηλώνουν. Ζωντανεύει παράλληλα και μια ολόκληρη εποχή με τις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης και τα πολιτικά σκαμπανεβάσματα: δικτατορίες, εξορίες, Βασιλεία και διχασμοί, να αποτελούν τις ψηφίδες της τοιχογραφίας που συναντάμε στο βιβλίο. 

      Μια εποχή, λοιπόν, ζωντανεύει... Μια ύπαρξη γεύεται το πικρό γάλα της ζωής...

      Ο Φώτης ορφανός από πατέρα μεγαλώνει με την μητέρα, τον αδερφό και τη γιαγιά του στο Αηδονοχώρι Ηπείρου. Φτώχεια, ανέχεια και πείνα τυλίγει τις ζωές τους. Η μητέρα του, μια άβουλη γυναίκα, επιλέγει ως έσχατη λύση λόγω των συνθηκών της μετεμφυλιακής Ελλάδας να στείλει τα παιδιά της στις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης. Ο Φώτης αφήνει πίσω το χωριό του, τα ποταμιά και τις βουνοκορφές στις χαράδρες των οποίων γνώριμα μοιρολόγια μα και παραδοσιακοί σκοποί αντηχούν και μας ταξιδεύουν στον τόπο: ‘’Καίγομαι και σιγολιώνω και για σένα μαραζώνω, αχ, τι καημός.Μίλησέ μου, μίλησέ μου, δυο λογάκια χάρισέ μου,αχ, ο φτωχός’’ και εν αγνοία του αφήνεται στην παιδόπολη του Ζηρού. 

      Μόνος του καθώς ο αδερφό του στάλθηκε σε διαφορετική παιδόπολη αντιμετωπίζει το σκληρό περιβάλλον και προσπαθεί να καταλάβει τι έκανε και τον άφησαν εκεί. Μέσα στην παιδόπολη θυμώνει, οργίζεται, πονά. Οι αυστηροί επιτηρητές και οι σκληρές συνθήκες που συναντά τον βγάζουν βίαια από τον κόσμο της παιδικής αθωότητας και παίζουν ρόλο καταλυτικό στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του. 

      Μέσα στην παιδόπολη δυο φωτεινοί φάροι εκπέμπουν σωτήριο φως: η αδερφική φιλία που συναντά στο πρόσωπο του Διονύση καθώς και η αγάπη του για την Ιστορία και την συλλογή αντικείμενων η οποία και θα τον αναδείξει στο μέλλον ως έναν από τους μεγαλύτερους συλλέκτες της Ελλάδας. Ο Διονύσης θα γίνει αδερφοποιητός με τον Φώτη και οι δυο φίλοι θα τα ζήσουν όλα μες στο Ζηρό με την φιλία τους να γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα και να αποτελεί και για τους δυο αποκούμπι στον πόνο των ξυλοδαρμών, των εξευτελιστικών τιμωριών και της στέρησης της ελευθερίας που βιώνουν στο ίδρυμα.

Συζητώντας με την συγγραφέα Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη

Μια μικρή ΒιβλιοΑναφορά πριν δώσω το λόγο στη συγγραφέα του Γιγαντόκαρδου...

      Η συγγραφέας Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη στην «Επιστροφή του βασιλιά Γιγαντόκαρδου» μιλά, μέσω των χάρτινων ηρώων της, για την υγιεινή διατροφή, την σπουδαιότητα των γνήσιων σπόρων και λαχανικών καθώς και τον οικολογικό τρόπο ζωής. 

     Ο Γιγαντόκαρδος είναι βασιλιάς της Κηπούπολης, εκεί όπου η υγιεινή διατροφή και τα καλά της, υγεία, ηρεμία και φροντίδα, βασιλεύουν. Η ζωή κυλούσε ήρεμα για τον βασιλιά που φρόντιζε τους σπόρους του και για τους κατοίκους της γειτονικής πόλης που απολάμβαναν την σοδειά... Όλα αυτά όμως χάνονται όταν καταφτάνει ο Μίστερ Φαστ Φούντιος και η βοηθός του, Μις Κονσερβίτα –εξαιρετική, χαριτωμένη και κατανοητή-υπενικτική επιλογή ονομάτων!-  που με δόλιους τρόπους και παραπληροφορικό και χειριστικό λόγο επιβάλλουν την γρήγορη, τυποποιημένη μα και ανθυγιεινή διατροφική ζωή. Πώς θα αντιδράσει ο καλόκαρδος, Γιγαντόκαρδος Βασιλιάς;    

      Ανακαλύψτε το διαβάζοντας το παραμύθι! Σας παροτρύνω να το κάνετε καθώς πρόκειται για ένα υπέροχο και ευφυές κείμενο, στις σελίδες του οποίου θα συναντήσετε ήρωες που με τις σκανταλιές τους θα σας κάνουν να γελάσετε, όπως ο Ζιζάνιος –όνομα και πράγμα!-, θα σας βάλουν σε σκέψεις και θα σας προβληματίσουν κατανοώντας παράλληλα, κι εσείς οι μεγάλοι και τα παιδιά σας, την τεράστια αντίθεση που έχει η οικολογική ζωή με αυτή της τεχνολογικής-τυποποιημένης που, δυστυχώς!, ο κόσμος μας έχει υιοθετήσει και εφαρμόζει κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό.
      Η εικονογράφηση της Λέλας Στρούτση θα συνδράμει, φυσικά, κι αυτή στην απόλαυση της ανάγνωσης με τα ζωηρά και έντονα χρώματά της και στην κατανόηση των όσων διαπραγματεύεται η ιστορία...

     Μέχρι να το διαβάσετε, διαβάστε την συνέντευξη που παραχώρησε η συγγραφέας Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη στις ΒιβλιοΑναφορές, κάτι για το οποίο την ευχαριστώ θερμά, και ελάτε πιο κοντά στο έργο και τις σκέψεις της συγγραφέως!

1. Με ποια αφορμή γράφτηκε το «Η επιστροφή του βασιλιά Γιγαντόκαρδου»;

Τα τελευταία χρόνια ακούμε να γίνεται πολύς λόγος για την οικολογία και τα βιολογικά προϊόντα, όμως τα «πακετοφαγητά» δίνουν και παίρνουν με τραγικά αποτελέσματα όχι μόνο για την υγεία μας, αλλά και για τη λειτουργία της οικογένειας.

Η βάναυση παρέμβαση του ανθρώπου στη μάνα γη με τα χημικά και τα φυτοφάρμακα, έχουν καταστήσει τις καλλιέργειες επικίνδυνες.

Οι γνήσιοι σπόροι δυστυχώς είναι είδος υπό εξαφάνιση, όμως ευτυχώς υπάρχουν κάποιες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες που αγωνίζονται για την διάσωση και διάδοσή τους. Προβληματίστηκα με όλα αυτά και γνωρίζοντας ότι αυτά που θα δώσεις στο παιδί στην παιδική ηλικία θα τα ακολουθεί για μια ζωή θέλησα να δώσω με χιούμορ μέσα από ένα παραμύθι την αξία των γνήσιων σπόρων και της υγιεινής διατροφής.  Έτσι έγραψα την « επιστροφή του βασιλιά Γιγαντόκαρδου». Να πω ότι η υπέροχη εικονογράφηση είναι της Λέλας Στρούτση και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σαΐτη Α. Ε. 

2. Στο site των εκδόσεων ο Γιγαντόκαρδος βρίσκεται στην κατηγορία: Ιστορίες για τις αλήθειες της ζωής.

Ποιος ο ρόλος της παραμυθίας; Είναι ένα σημαντικό εργαλείο για να μιλήσουμε για τις αλήθειες της ζωής στα παιδιά;