Δευτέρα 18 Μαΐου 2020

Δώσε λύση στο μελίσσι-Μαρίνα Γιώτη

     «Δώσε λύση στο μελίσσι», στο μελίσσι του Μίλτου και της Μελίνας, δύο μικρών, έξυπνων και εργατικών μελισσών. Το μελίσσι τους, μέχρι πρότινος, δούλευε ρολόι, όλα και όλοι ήταν στη θέση τους: η Βασίλισσα και  οι Κηφήνες στην αναπαραγωγή, οι Φρουροί στη φύλαξη της κυψέλης, οι Παραμάνες στη φύλαξη και φροντίδα των νεογέννητων μελισσών και οι εργάτριες στη συλλογή γύρης, στη παραγωγή του μελιού και γενικότερα στο χτίσιμο και στην καθαριότητα του μελισσιού.
      Όμως μια μέρα, η ισορροπία της κυψέλης διαταράχθηκε. Η Βασίλισσα πέθανε ξαφνικά και η πολύβουη φωλιά έμεινε ακέφαλη. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο κανονισμός που έλεγε πως τον θρόνο αναλαμβάνει συγκεκριμένο μελισσάκι, αυτό δηλαδή που έχει την ικανότητα να αναπαράγει, καταπατήθηκε με τους Κηφήνες να εκμεταλλεύονται τη στιγμή και να ζητούν να γίνουν εκλογές ώστε μέσω αυτών να βρουν το νέο αρχηγό. 
     Πρωτόγνωρα πράγματα! Μέχρι τότε η Βασίλισσα γεννιόταν! Κι απ’την άλλη γιατί να μη γινόταν αρχηγός και κάποιο μελισσάκι που άνηκε στις άλλες κατηγορίες μελισσών; 
     Εκλογές λοιπόν! Υποψήφιοι; Αμέτρητοι... Κι όλοι τάζουν δια των εκπροσώπων τους πράγματα που δελεάζουν-παραπλανούν(;) τους ψηφοφόρους (τι μας θυμίζει άραγε;)... 
     Οι Φρουροί τάζουν, μέσω του Φώντα, ασφάλεια και προστασία από τους εχθρούς που βρίσκονται έξω από την κυψέλη και την απειλούν, οι Παραμάνες, μέσω της Ράνιας, τροφή και φροντίδα κάθε μέρα για όλους, οι Κηφήνες, μέσω του Φρίξου, τεμπελιά και αραλίκι και οι Εργάτριες τι άλλο εκτός από δουλειά και δίκαιο μοίρασμα του μελιού που παράγουν. 
     Ο εκλογικός πυρετός είναι υψηλός και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλες οι μέλισσες να παραμελούν τις δουλειές τους καθώς ασχολούνται με την υποστήριξη του δικού τους υποψήφιου και τον αγώνα για εκλογή του. Διχόνοια λοιπόν, τσακωμοί, και υποτίμηση του ρόλου και της προσφοράς της κάθε μέλισσας κουβαλούσαν τα φτερά των μελισσών εκείνη την περίοδο...
     Κι  όταν ‘γιναν οι εκλογές, το αποτέλεσμα αυτών οδηγεί τον μικρό αναγνώστη, και ειδικά μέσω της έξυπνης λύσης που έπεται και έδωσαν ο Μίλτος και η Μελίνα, στη διαπίστωση πως: «Τα ονόματα δεν έχουν σημασία... Κάθε δουλειά ήταν σημαντική. Αν κάποιος δεν έκανε αυτό που του είχε ανατεθεί, η κυψέλη θα κατέρρεε»...

Δευτέρα 4 Μαΐου 2020

Σμαρώ, Από τον Βόσπορο στον Σηκουάνα- Δέσποινα Χατζή

      Το «Σμαρώ-Από τον Βόσπορο στον Σηκουάνα» της Δέσποινας Χατζή είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και ομολογώ πως η θεματολογία καθώς και η εκλεπτυσμένη γραφής της, με τα όμορφα καλολογικά στοιχεία, τους άψογους σκιαγραφημένους ήρωες και τις πλούσιες περιγραφές της που αυτή περιείχε, με εντυπωσίασαν και μου κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον της ανάγνωσης. Το κείμενο είναι πολυπρόσωπο και σύνθετο, με εναλλαγή αφήγησης που μας ταξιδεύει στην Πόλη και στο Παρίσι του χθες, και συγκεκριμένα της δεκαετίας του 1950 με τα Σεπτεμβριανά και το πογκρόμ κατά του ελληνισμού της Πόλης να σφραγίζει γεγονότα της μυθοπλασίας, καθώς και στο σήμερα όπου άλυτες συναισθηματικές εκκρεμότητες αναμένουν επίλυση, με εμάς τους αναγνώστες να απολαμβάνουμε την αφήγηση, τα διλλήματα και τις ανατροπές και να γευόμαστε εν τέλει τη λύτρωση που μας περίμενε στο φινάλε.

     Πριν φτάσουμε στο φινάλε, που φυσικά και δε θα σας το πω!- ας σας μεταφέρω επιγραμματικά την ιστορία. 

      Η Σμαρώ, η μοναχοκόρη του έμπορα Ιάκωβου Παπάζογλου και της Μαρίκας, είναι μια νέα, έξυπνη κοπέλα που αγαπά τα βιβλία και εκπέμπει δυναμισμό. Πριν περάσει το κατώφλι της ενηλικίωσης ο καθηγητής Κωνσταντίνος Βαΐτσης αναλαμβάνει την εκπαίδευσή της με σκοπό να εισαχθεί την επόμενη χρονιά στην ανώτατη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Καθηγητής και μαθητευόμενη έρχονται κοντά. Τα πνεύματα τους συναντιούνται. Ο έρωτας τους επισκέπτεται, τους συντροφεύει. 
      Τα στερεότυπα όμως της εποχής συγκρούονται στην ψυχή της Σμαρώς με τα πρέπει και τα θέλω να στήνουν χορό. Η Ιστορία, η μοίρα και άνθρωποι εγωκεντρικοί αποτελούν τροχοπέδη στον έρωτα του ζευγαριού που τελικά αναγκάζεται να χωρίσει. Ο Κωνσταντίνος φεύγει για το Παρίσι και η Σμαρώ παντρεύεται έναν βίαιο, κακότροπο και αυταρχικό άντρα. Θα αποκτήσει μαζί του ένα γιο, τον Μηνά, που πενήντα, σχεδόν, χρόνια αργότερα θα ψάξει την μάνα του που τον εγκατέλειψε ενώ ήταν, μόλις, πέντε χρονών. «Γιατί έφυγε η Σμαρώ;», αναρωτιέται ο Μηνάς, αναρωτιόμαστε κι εμείς και γυρίζουμε τις σελίδες έχοντας σφηνωμένο στο μυαλό μας αυτό το ερώτημα.