Το τελευταίο τρένο για το Παρίσι-Michele Zackheim

     «Το τελευταίο τρένο για το Παρίσι» είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα στο οποίο ο έρωτας, μέσα στις ζοφερές στιγμές της ανόδου του Ναζισμού στην Ευρώπη και της κήρυξης του Β’ παγκόσμιου πολέμου, αποτελεί το μοναδικό αισιόδοξο και φωτεινό στοιχείο του κόσμου.

  

     Η ογδοντάχρονη Ρόζυ παραλαμβάνει ένα ξεχασμένο μπαούλο της γεμάτο σημειώσεις της από τη ζωή της στο Παρίσι και το Βερολίνο του 1933 έως και την φυγή της από την φλεγόμενη Γεραιά Ήπειρο λόγω της έναρξης του πολέμου. Τις ξεφυλλίζει και θυμάται... Και μας αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο και με πισωγυρίσματα στο παρελθόν και στο παρόν την πορεία της ζωής της. 

     Η Ρόζυ Μάνον, Αμερικανίδα και με εβραϊκή καταγωγή από την μεριά της μητέρας της, φτάνει στο Παρίσι για να δουλέψει ως ανταποκρίτρια. Τα δημοσιογραφικά της βήματα κινούνται μεταξύ του Παρισιού και του Βερολίνου όπου και παρατηρεί τον κόσμο και καταγράφει με τρόπο στακάτο γεγονότα και ιστορίες ζωής. Η ανεμελιά των Ευρωπαίων δείχνει να εξανεμίζεται σιγά σιγά και οι ζωές τους, οι πόλεις τους και ο πολιτισμός τους να μπαίνουν κάτω από την τρομακτική ομπρέλα του ναζισμού οδηγώντας τους σε μέρες ζοφερές, εφιαλτικές. Εβραίοι και όσοι δεν ανήκουν στην άρια φυλή τους μπαίνουν σταδιακά στην γκιλοτίνα του Γ’Ράιχ. 

     Γι’ αυτές λοιπόν τις αλλαγές μιλά στα άρθρα της η Ρόζυ. Μελαγχολία, τρόμος και ένας κόσμος που ανατρέπεται. 

     Στα ταξίδια της στο Βερολίνο η ηρωίδα μας, εκτός από την παράνοια του Χίτλερ, συναντά και τον έρωτα στο πρόσωπο του χαράκτη Λεόν. Ο Λεόν είναι Εβραίος και βρίσκεται υπό κράτηση στο ίδιο του το σπίτι καθώς οι Ναζοί τον χρησιμοποιούν ώστε να χαράσσει ότι του αναθέτουν. Συναντιούνται κρυφά και το πάθος τους μεγαλώνει...

Αθώοι Ένοχοι-Ελευθερία Μεταξά

     «Αθώοι Ένοχοι», ο τίτλος  του  νέου αστυνομικού μυθιστορήματος της Ελευθερίας Μεταξά, ένας τίτλος οξύμωρος που σε βάζει σε σκέψεις. Αθώοι για κάποιους και συγχρόνως οι ίδιοι άνθρωποι ένοχοι για κάποιους άλλους; Πώς γίνεται αυτό; Και αν είναι εφικτό, τι γίνεται όταν αυτοί που θεωρούν τους αθώους ένοχους πάρουν στα χέρια τους το νόμο και αποδώσουν, όπως οι ίδιοι πιστεύουν, δικαιοσύνη; Και αλήθεια, σε ποια κατηγορία βάζουμε αυτούς που επιλέγουν την αυτοδικία; Στους αθώους; Ή στους ένοχους;

      Η Ελευθερία Μεταξά στο νέο της αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ μας προσφέρει μια κινηματογραφική ιστορία στην οποία γνώριμοι ήρωες από τα προηγούμενα μυθιστορήματά της, όπως ο αστυνόμος Μάνος Βαρσάμης και η συνεργάτης του, η ψυχολόγος Έλσα Γληνού, καλούνται να λύσουν το μυστήριο από μια σειρά ανεξιχνίαστων δολοφονιών. 

       Η έρευνα ενεργοποιείται μετά την δολοφονία ενός νεαρού κοριτσιού, της Ζωής Κομνηνού. Λίγες μέρες πριν η Ζωή είχε πλησιάσει την Έλσα και της είχε δηλώσει ευθαρσώς πως η ίδια βρισκόταν πίσω από τρεις ανεξιχνίαστες δολοφονίες. Ο ψυχολόγος που παρακολουθούσε τη νεαρή ανέφερε πως η ασθενής του πάσχει από μυθομανία. Κι έτσι κανείς δεν πίστεψε τα λεγόμενά της. Το άγρια όμως δολοφονημένο κορμί της με το όργανο της δολοφονίας της να δηλώνει ξεκάθαρα πως οι εκτελεστές της είναι λάτρεις μεσαιωνικών βασανιστηρίων αφυπνίζει την Έλσα και τον Βαλσάμη. Οι τρεις ανεξιχνίαστες δολοφονίες που ανέφερε τότε η Ζωή βγαίνουν στο προσκήνιο και το νήμα της τρομακτικής αυτής υπόθεσης αρχίζει να ξετυλίγεται σιγά σιγά...
         Τι συνδέει τις τρεις προηγούμενες δολοφονίες; Και αυτή της Ζωής; Ο μεσαίωνας και τα βασανιστήρια του τι θέση έχουν σ’αυτό το σηνικό;

     Οι απαντήσεις στο βιβλίο! Εγώ το μόνο που θα πω είναι πως το «Αθώοι Ένοχοι» είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, με γρήγορο ρυθμό, χωρίς να κάνει κάπου την λεγόμενη κοιλιά, με σασπένς και πολλές ανατροπές. Η γραφή είναι έντονη και σκληρή όπως και η αστυνομική ιστορία που πραγματεύεται με τρόπο κινηματογραφικό. 

Φλόγα και Άνεμος-Στέφανος Δάνδολος

«...κάποτε μου είπε ότι είμαι φλόγα»...

Είσαι φλόγα. Μακριά σου παγώνω και κοντά σου καίγομαι.

«Φλόγα;»

«Ναι. Για εκείνον ήμουν φλόγα»

«Εκείνος τι ήταν για εσάς;»

«Εκείνος... εκείνος ήταν άνεμος»

     Εκείνη Φλόγα! Εκείνος Άνεμος! Εκείνη, η Κυβέλη Αδριανού, η μεγάλη θεατρίνα της εποχής. Εκείνος, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, ο οραματιστής, ο πολιτικός που το όνομά του συνδέθηκε με την νεότερη ιστορία της πατρίδας μας. Ανάμεσά τους η φλόγα του πάθους, του έρωτα και της αγάπης. Ανάμεσά τους ο άνεμος της Ιστορίας.  

     Με τον έρωτα της Φλόγας και του Άνεμου, της Κυβέλης και του Γεώργιου Παπανδρέου, καταπιάνεται στο νέο του μυθιστόρημα ο Στέφανος Δάνδολος χαρίζοντας στους αναγνώστες ένα λυρικό κείμενο,  ένα κείμενο ύμνο στην αγάπη πλημμυρισμένο με εικόνες φορτισμένες συναίσθημα που έχουν την ικανότητα να διοχετεύονται και να γίνονται κτήμα όσων βυθίζονται στην ανάγνωσή του. 

     Ο συγγραφέας επιλέγει να τοποθετήσει τους ήρωές του -υπαρκτούς και χάρτινους- στο 1968 και στις τέσσερις μέρες από τον θάνατο του Γέρου της Δημοκρατίας ως και την κηδεία του. Μέσα σ’ αυτές τις τέσσερις μέρες η πένα του Δάνδολου μας συστήνει το ζευγάρι και μας μιλά για την θυελλώδη σχέση του. Αρχειακό υλικό και επιστολές που αντάλλασσε το ζευγάρι ξεδιπλώνουν σιγά σιγά την πορεία τους.

Πίστη και Περηφάνια-Δημήτρης Βαρβαρήγος

      «Πίστη και Περηφάνια», το νέο βιβλίο του αγαπημένου συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγου, το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 γράμματα, είναι  ένα κείμενο που  όπως αναφέρει και ο ίδιος ο συγγραφέας στην εισαγωγή του βασίζεται σε ιστορίες πραγματικές, ιστορίες που του αφηγήθηκαν και που εκείνος με παραστατικότητα και λυρισμό μετέφερε στο χαρτί διανθίζοντάς τες, φυσικά, για χάρη της μυθοπλασίας με λογοτεχνικούς ήρωες και γεγονότα που απογειώνουν και ολοκληρώνουν την αφήγηση.

      Η ιστορία ξεκινά μια βροχερή νύχτα όταν ο αφηγητής σκύβει στο προσκεφάλι της ηρωίδας και ακούει την ιστορία της ζωής της, ακούει τις αλήθειες της, ακούει την ψυχή της. Μαζί του τεντώνουμε κι εμείς το αυτί μας και ακούμε ή μάλλον βιώνουμε λέξη τη λέξη, στιγμή τη στιγμή, που η κεντρική ηρωίδα, η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι, μας παραθέτει στον εξομολογητικό λόγο της. Και έτσι μεταφερόμαστε χρονικά στα τέλη του 19ου αιώνα, στα Πετράλωνα και στο σπίτι της οδού Εριγόνης 11 εκεί που τρεις γενιές της οικογένειας της στεγάζουν τα όνειρα, τα πάθη και τα βάσανά τους. 

     Σ’αυτό το σπίτι λοιπόν, σ’ αυτή τη γειτονιά που το εργοστάσιο σοκολάτας Παυλίδη σκορπίζει τη γλυκιά ευωδιά του, πρώτοι ένοικοι του άρα και οι πρώτοι που θα συναντήσουμε στην αναδρομική αφήγηση της ηρωίδας, θα είναι οι παππούδες της, ο Σαλιβέριος και η Μαρία- Ρόζα Μοντανάρι. Οι δύο νέοι άφησαν πίσω τους την Φλωρεντία προκειμένου να ζήσουν ελεύθεροι τον έρωτά τους, με την Μαρία Ρόζα να περιφρονεί χωρίς δεύτερη σκέψη τα πλούτη που της εξασφάλιζε η καταγωγή της ώστε να ακολουθήσει τα θέλω της καρδιά της με πίστη και περηφάνια στον έρωτα και στη ζωή. 

     Το ζευγάρι αρχικά φτάνει στη Ζάκυνθο όπου και δημιουργεί την οικογένειά του αποκτώντας τρία παιδιά. Ακολουθούν τη ζωή. Η αγάπη και το πάθος τους συνοδεύουν σε κάθε βήμα τους. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια...

      Ο σεισμός του 1886 ισοπεδώνει το νησί και το μέχρι τότε νοικοκυριό τους, ανατρέποντας τη ζωή τους και τα δεδομένα της. Η οικογένεια Μοντανάρι ούσα άστεγη ψάχνει το όνειρο και την ελπίδα στην πόλη των Αθηνών, στα Πετράλωνα και στο σπίτι της οδού Εριγόνης 11 όπου και καταλήγει. 

      Σ’ αυτό το σπίτι λίγο αργότερα θα γεννηθεί το τέταρτο παιδί τους, ο Χαράλαμπος  Μοντανάρι, ο πατέρας δηλαδή της αφηγήτριάς μας. Θα αποδειχθεί άνθρωπος γλεντζές, αυτοδημιούργητος μα και αδύναμος. Οι γονείς του για να τον καλωσορίσουν θα φυτέψουν στην αυλή του μια κερασιά... στα χρόνια που θα ακολουθήσουν λίγα μπουμπούκια, όσες και οι χαρές της οικογένειας, θα ανθίσουν στα κλώνια της με κάποια από αυτά, ο άνεμος της Ιστορίας, του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και της Κατοχής να τα σπάει βίαια παρασύροντας τα στην εξαθλίωση και στον θάνατο. Ενώ κάποια άλλα, παρά τη δίνει, να παραμένουν εκεί με πίστη και περηφάνια για τη ζωή και το αύριο. 

     Μπουμπούκια και κλώνια. Ζωή και απώλειες. Εξαθλίωση και περηφάνια!