Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Συζητώντας με τον συγγραφέα Στέφανο Λίβο!

     Το μυστικό του Λεβάντε είναι ένα ατμοσφαιρικό και λυρικό βιβλίο στο οποίο οι ήρωες και η ενδιαφέρουσα υπόθεση τους παρασύρουν τον αναγνώστη στην Ιστορία της Ζακύνθου, στα συναισθήματα και στην Λογοτεχνία. Για εμένα το εν λόγω βιβλίο είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία του είδους που έπεσαν στα χέρια μου την φετινή χρονιά!
  Όπως καταλαβαίνετε η χαρά που νιώθω για την παραχώρηση της παρούσας συνέντευξης είναι τεράστια. Ευχαριστώ θερμά λοιπόν τον συγγραφέα Στέφανο Λίβο για τον χρόνο που διέθεσε ώστε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών
     Απολαύστε την…!

1. «Tο μυστικό του Λεβάντε» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο από τις εκδόσεις Διόπτρα! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό. Δυο λόγια τα οποία δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και θα θέλατε , πολύ, να ακουστούν. 

Σας ευχαριστώ πολύ. 'Το "Μυστικό" είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην Ζάκυνθο της Κατοχής και πραγματεύεται τον αγώνα των καθημερινών ανθρώπων να ανταπεξέλθουν στις δοκιμασίες της εποχής. Νομίζω πως ό,τι ήταν να ειπωθεί έχει ήδη ειπωθεί, αλλά αυτό που θα ήθελα να επαναλάβω, κυρίως για όσους δεν το έχουν διαβάσει, είναι πως πρόκειται περισσότερο για μια τοιχογραφία της τότε κοινωνίας παρά για μια ιστορία αγάπης. 

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση Του Λεβάντε; 

Ήταν κάποιες κατοχικές ιστορίες που άκουσα από έναν άνθρωπο που τις βίωσε σαν παιδί τότε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχα σκεφτεί ποτέ -ούτε μας είχαν διδάξει κάτι στο σχολείο- ότι και η Ζάκυνθος είχε πέσει θύμα του φασισμού και του ναζισμού. Στην πορεία και στην έρευνα για το βιβλίο κατάλαβα ότι είναι τόσες πολλές οι απίθανες ιστορίες της Κατοχής που προσφέρουν εύκολα υλικό ακόμα και για τριλογία. 

3. Ποιος, από το σύνολο των ηρώων σας, είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; 

Το αγαπημένο μου πρόσωπο είναι αναμφισβήτητα η θεία Ελπίδα, η μόνη που έχει επιζήσει από τους πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής. Η ζωή της είναι ένα παζλ απωλειών, θανάτων και ξεπεσμού, δοκιμασίες που την έκαναν σοφή, όχι όμως τόσο όσο να μην εκπλαγεί με τα μυστικά που ανακαλύπτει για αγαπημένα της πρόσωπα έξι δεκαετίες μετά. Το πρόσωπο που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν η εβραία Βιολέτα, το γρανάζι που βάζει σε κίνηση όλη την ιστορία του βιβλίου. Ήταν αρκετά δύσκολο να φανταστώ, ακόμα και μετά από μακροχρόνια έρευνα, τον ψυχισμό ενός νεαρού κοριτσιού τη δεκαετία του '40, σε μια εποχή όπου κινδύνευε να διωχθεί εξαιτίας της θρησκείας της.

4. Η υπόθεση του Λεβάντε τοποθετείται χρονικά στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Τι είναι αυτό που σας μαγνήτισε, εκτός βέβαια από τα ιστορικά γεγονότα, και τοποθετήσατε τους ήρωές σας σε εποχές που η Ιστορία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο; Η εποχή μας, άραγε, είναι μια εποχή που μπορεί να σας εμπνεύσει; 

Ο Μεσοπόλεμος, η Αντίσταση, η Κατοχή και, για μας, ο Εμφύλιος ήταν τρεις δεκαετίες που δίδαξαν την ανθρωπότητα όλα τα μαθήματα που οφείλει να γνωρίζει για να επιβιώσει. Η σημερινή εποχή αποδεικνύει ή ότι δεν μάθαμε τίποτα ή ότι δεν καταφέραμε να εφαρμόσουμε αυτή την γνώση στη δική μας πραγματικότητα. Η οικονομική κρίση, που γίνεται βωμός για αποδιοπομπαίους τράγους -όπως είναι σήμερα οι ξένοι και οι πρόσφυγες-, η στροφή στα άκρα και η συντηρητικοποίηση των πληθυσμών είναι προβλήματα που βλέπουμε σήμερα να κανονικοποιούνται, παρά τις πολλές προειδοποιήσεις. Ζούμε σίγουρα σε μια εποχή που μπορεί να εμπνεύσει, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι ο άνθρωπος ανέκαθεν μάθαινε με παραβολές και παραδείγματα, γι' αυτό έγραψα για εκείνη την εποχή και γι' αυτό και στο επόμενο βιβλίο θα γράψω για μια μελλοντική κοινωνία.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Το βιβλίο της Κατερίνας-Αύγουστος Κορτώ


     Τελευταίες μέρες του 2002 και η Κατερίνα Χατζοπούλου-Χωριανού αποφασίζει να αποδράσει από την ζωή. Τα τετρακόσια χάπια που καταπίνει την οδηγούν κατευθείαν στον θάνατο. Όμως πριν η ψυχή της πετάξει για να ενωθεί με το μεγάλο τίποτα που βρίσκεται εκεί πάνω, το πνεύμα της κοντοστέκεται και μας αφηγείται με ρεαλισμό την ζωή της και το τι είναι αυτό που την οδήγησε τελικά στην αυτοκτονία.
   Με τρόπο που καθηλώνει μας μιλά λοιπόν για τα οικογενειακά μυστικά, για το μεγάλωμα της σε μια οικογένεια που το χάδι απουσιάζει, για την σχέση της με τον γιο της καθώς και για την κατάθλιψη που την συντροφεύει από τότε που θυμάται τον εαυτό της έως και την τελευταία της στιγμή… Όταν φτάνει στο τέλος της αφήγησης μόνο τότε θα επιτρέψει στην ψυχούλα της να πετάξει… 

     Ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ μας παρουσιάζει με «Το βιβλίο της Κατερίνας» την ιστορία της μητέρα του και μας καθηλώνει με την ωμή γραφή του. Το βιβλίο της είναι γροθιά στο στομάχι για όποιον το διαβάσει μιας και το τέρας της κατάθλιψης μάς αρπάζει από τις πρώτες κιόλας αράδες του κειμένου και μας περιπλανά στον τόπο που φωλιάζει και εκκολάπτετε, στην ψυχή δηλαδή της ηρωίδας. 
   Στο τεχνικό κομμάτι, βρήκα ευφυές το τέχνασμα του συγγραφέα να αφηγηθεί την ιστορία ζωή της μητέρας του και του ίδιου, μιας και εκείνος, όπως είναι λογικό, επηρεάζεται και ζει ένα κομμάτι από αυτή, το πνεύμα της ίδιας της Κατερίνας λίγο πριν αυτό αναληφθεί στους ουρανούς. Είχε μια τραγικότητα, μια ευαισθησία, έναν λυρισμό. Νόμιζα μάλιστα πως βρισκόμουν στο δωμάτιο που άφησε την τελευταία της πνοή και άκουγα με ένα μεταφυσικό τρόπο όλη αυτή την τραγική ιστορία βιώνοντας την  σε πολλά σημεία. Τέλος η γραφή του Κορτώ ήταν ωμή, καυστική αλλά και χιουμοριστική παρά την δύσκολη εξιστόρηση!
     Διαβάστε το… θα σας αγγίξει!


Βαθμολογία 5/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Το βιβλίο της Κατερίνας
Συγγραφέας: Αύγουστος Κορτώ
Εκδ.: Πατάκης
Ημερ. Εκδ.: 1η εκδ Οκτώβριος του 2013
Σελ.: 256








Δήμητρα Κωλέτη

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Το δικό μου top βιβλίων για το 2015!

     Ο εκπαιδευτικός-συγγραφέας Άμος Άλκοτ σε ένα εύστοχο απόφθεγμα του λέει πως «Άριστο βιβλίο είναι εκείνο που το ανοίγουμε με λαχτάρα και το κλείνουμε με κέρδος»! Για το 2015 πολλά τέτοια βιβλία, βιβλία δηλαδή που τα άνοιξα με λαχτάρα και που, κατά την ανάγνωσή τους, κέρδισα σε πληροφόρηση και κυρίως σε συναισθήματα, έπεσαν, ευτυχώς, στα χέρια μου και μου πρόσφεραν εκείνα τα ταξίδια στα οποία ο νους και πρωτίστως η ψυχή μου γέμισε από τις υποθέσεις, τους χαρακτήρες και τα συναισθήματα που αυτά περιέκλειαν στις σελίδες τους!
     Για το 2015 τα ακόλουθα βιβλία αποτελούν, από το σύνολο όσων έχω διαβάσει, εκείνα τα βιβλία που μου πρόσφεραν το κέρδος του αποφθέγματος, αποτελούν δηλαδή το δικό μου top βιβλίων της χρονιάς που σε λίγες μέρες θα αποχαιρετήσουμε:

1. «Ζωές φθινοπώρου» και «Ζωές του ανέμου»! Η διλογία δηλαδή του Θοδωρή Παπαθεοδώρου στην οποία αποτυπώνονται με επιτυχία οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες του 1966-1967 υπό το πρίσμα ενός μεγάλου και απόλυτου έρωτα, αυτό της Άννας και του Αλέκου, όπου συγκινεί και σαγηνεύει τον αναγνώστη με την δύναμή του.

2. Η τριλογία της Μαίρης Κόντζογου με κεντρικό τίτλο «Τα Παλιά Ασήμια» ολοκληρώθηκε μέσα στο 2015 με την κυκλοφορία του δεύτερου και τρίτου βιβλίου, του «Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια» και του «Πέρα από τα Παλιά Ασήμια» αντίστοιχα, στα οποία το προσκύνημα στις αλησμόνητες πατρίδες και συγκεκριμένα στην Καππαδοκία του 20ου αιώνα πραγματοποιήθηκε με την βοήθεια της Σεβαστής, του Ελμερ, της Ελισώς, της Μακρίνας και των υπόλοιπων ηρώων με τρόπο λυρικό, συγκινητικό και καθηλωτικό! Είναι μια τριλογία που λάτρεψα!

3. «Τα σταφύλια της οργής» και το «Άνθρωποι και ποντίκια» του John Steinbeck! Δυο βιβλία στα οποία οι αξίες της ζωής αποτυπώνονται άριστα από την πένα του νομπελίστα! 

4. «Ματωμένα χώματα» και η «Ηλέκτρα» της Διδώς Σωτηρίου! Το πρώτο το διαβάζω για δεύτερη φορά και το απόλαυσα σαν να ήταν πρώτητο δεύτερο είναι η νουβέλα στην οποία η συγγραφέας μας γνωστοποιεί την ζωή της φίλης και συναγωνίστριας της στην Αντίσταση, της Ζωής Αποστόλου. Μια ζωή στην οποία ο ηρωισμός διδάσκει και συγκινεί! Πολύ ωραίο βιβλίο!

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Τ'αηδονιού το δάκρυ-Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης

«Το μεγάλο σχέδιο της ζωής, της τύχης του καθενός, της μοίρας κάθε πλάσματος, είναι ένα τεράστιο χαρτί με γραμμές, άλλες ίσιες κι άλλες μπερδεμένες. Στα μάτια των ανθρώπων δείχνει μια ακαταλαβίστικη μουντζούρα, στα μάτια του Θεού όμως είναι ξεκάθαρο το σχέδιο, ευδιάκριτο το καταπού τραβά η κάθε γραμμή». 
     Αυτό είναι για τον Γιώργη Αηδονάκη η ζωή: ένα χαρτί με γραμμές άνισες και ακαταλαβίστικες που σαν τις θωρεί ο άνθρωπος δεν κατορθώνει να τις αποκωδικοποιήσει. Στη ζωή όμως του Γιώργη θα συντελεστεί ένα μικρό θαύμα, στο οποίο η Σταυροκατίνα, μια φωτισμένη μορφή, θα κατορθώσει σε μια δύσκολη καμπή της ζωής του να ξεμπερδέψει αυτές τις γραμμές και να φανερώσει μπρός του  ένα μέρος από το θεϊκό σχέδιο που του αναλογεί…..
    Ο Γιώργης βλέποντας την λίγων μηνών κόρη του να αργοσβήνει ανεξήγητα φτάνει μετά από παρότρυνση του σοφού Τυροθόδωρα στο μοναστήρι της Μαραθανοκεφάλας, στο οποίο και έρχεται σε επαφή με την καλόγρια Σταυροκατίνα. Η Σταυροκατίνα τότε του φανερώνει πως η κορούλα του κουβαλά από την στιγμή της γέννησης της μια κατάρα που την οδηγεί σιγά σιγά στον θάνατο. Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγεί το μικιό του απ’ αυτήν είναι να δεχτεί να πάρει ο ίδιος στις πλάτες του αυτή την κατάρα και μέσα από τις μελλοντικές του πράξεις, στις οποίες οφείλει να επιδείξει υπομονή, πίστη στον Θεό και στις βουλές του, να κατορθώσει ίσως να την λύσει.
     Τα λόγια της Σταυροκατίνας θα συνοδευτούν και από ένα θαύμα, ένα θαύμα το οποίο και θα πείσει τον Γιώργη να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τα λόγια και τις νουθεσίες της καλόγριας που μόνο σκοπό έχουν να σώσουν την μικρή Κλειώ. Πατέρας και κόρη, μετά από τους χρησμούς και τα θαύματα της Σταυροκατίνας, φεύγουν από το μοναστήρι και επιστρέφουν στο σπίτι τους, όπου, μόλις φτάνουν, η Κωστούλα, η μητέρα της οικογένειας, αντικρίζει μια υγιέστατη κόρη και έναν αποφασισμένο Γιώργη που για να γλυτώσει την κορούλα του, την σουρλουλού του όπως την προσφωνεί, είναι διατεθειμένος να δώσει για αντάλλαγμα στο Χάρο ακόμα και την ίδια του την ζωή… 
     Τα χρόνια περνούν… η Κλειώ μεγαλώνει…. και η κατάρα που σιγοκοιμόταν για μια τετραετία, ξυπνά τελικά και χτυπά με την ανεξέλεγκτη δύναμή της την οικογένεια Αηδονάκη, την οποία οι άδικες κατηγορίες, η καταδίκη, η φυλάκιση, η απώλεια, ο θάνατος, ο πόνος και η μοναξιά την στοιχειώνουν και την ταλαιπωρούν για τριάντα ολόκληρα χρόνια… την στοιχειώνουν και την ταλαιπωρούν δηλαδή μέχρι την στιγμή που η κατάρα λύνεται επιτρέποντας στα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας να ζήσουν πλέον απαλλαγμένα από τους σκόπελους της….

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Το τανγκό των Χριστουγέννων-Γιάννης Ξανθούλης

     24 Δεκεμβρίου 1970….
Μέσα στα προστάγματα των ανωτέρων του ο φαντάρος Λάζαρος Λαζάρου δέχεται μια απρόσμενη διαταγή, μια διαταγή που θα τον στιγματίσει και θα τον ακολουθεί σ’ όλη του την ζωή…. Ο απρόσιτος, μονόχνοτος και κλειστός υπολοχαγός του στρατοπέδου Βάτη στον νομό Έβρου, ο Στέφανος Καραμανίδης, τον διατάζει να του μάθει μέσα σε δυο νύχτες τανγκό, τον χορό δηλαδή που θα του επιτρέψει να έρθει πιο κοντά με την σύζυγο του διοικητή του, τη Ζωή Λόγγου, με την οποία και είναι βαθιά ερωτευμένος. Ως φαντάρος εκτελεί την διαταγή του ανωτέρου του κι έτσι οι πρόβες αρχίζουν εκείνη ακριβώς την στιγμή…
     25 Δεκεμβρίου 1970…
Δεύτερο βράδυ διδασκαλίας και ο Λάζαρος μετά από πολύωρες πρόβες καταρρέει εξαντλημένος μιας και η πνευμονία που έχει εισβάλει στον οργανισμό του παίρνει το πάνω χέρι. Μεταφέρεται αναίσθητος στο νοσοκομείο και δεν μαθαίνει, παρά μόνο τριάντα χρόνια αργότερα, αν τα μαθήματά του έπιασαν τελικά τόπο.
     25 Δεκεμβρίου 2002….
Και φτάνει η στιγμή που μαθαίνει….. και φτάνει η στιγμή που δικαιώνεται…. 

     
    «Το τανγκό των Χριστουγέννων» του Γιάννη Ξανθούλη είναι ένα όμορφο καλογραμμένο και ιδιαίτερο μυθιστόρημα στο οποίο ο έρωτας, το πάθος, ο μυσταγωγικός ρυθμός του τανγκό και η μελαγχολία της στρατιωτικής θητείας για έναν ευαίσθητο άνθρωπο όπως ήταν ο Λάζαρος αλλά κυρίως η μελαγχολία των Χριστουγέννων πρωταγωνιστεί και καθηλώνει. Η γραφή του Ξανθούλη είναι όμορφη, με εύστοχες παρομοιώσεις, χιουμοριστική εκεί που χρειάζεται και ατμοσφαιρική από την πρώτη κιόλας φράση του. 
     Διαβάστε το… πρόκειται για ένα βιβλίο ατμοσφαιρικό που διαβάζεται γρήγορα και που θα σας κρατήσει μια καλή συντροφιά ειδικά τις μέρες των γιορτών! 
Εξαιρετικό…..! 

     Δείτε και την ταινία είναι εξαιρετική. Eχω την αίσθηση πως δεν άγγιξε απλώς το βιβλίο αλλά πως ίσως και να το ξεπέρασε! Ίσως.....

Βαθμολογία 5/5


Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Το τανγκό των Χριστουγέννων
Συγγραφέας: Γιάννης Ξανθούλης
Εκδ.: Διόπτρα 
Ημερ.Εκδ.: 11/11/2015 
Σελ.: 150
                  


Δήμητρα Κωλέτη

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Άγριο κυκλάμινο-Kimberley Freeman

    «Ο λόφος με τα αγριολούλουδα» είναι το βιβλίο με το οποίο ήρθα σε επαφή με την συγγραφέα Kimberley Freeman. Στην ΒιβλιοΑναφορά μου για το εν λόγω βιβλίο είχα γράψει μεταξύ άλλων ότι: Σε αρκετά βιβλία που αναπτύσσουν την υπόθεσή τους σε δυο διαφορετικές εποχές, έχω παρατηρήσει πως η μία από τις δυο ιστορίες παραγκωνίζεται από την άλλη. Έχω την εντύπωση δηλαδή πως δίνεται έμφαση στην μια εκ των δυο ιστοριών με την πλειοψηφία η έμφαση αυτή να δίνεται στην ιστορία που οι ήρωες τοποθετούνται σε παρελθοντικό χρόνο. Εδώ, κάτι τέτοιο, δεν γίνεται. Και η ιστορία του παρελθόντος και η σύγχρονη δένουν αρμονικά μεταξύ τους και διαθέτουν την ίδια, θα έλεγα, δυναμική. 
     Και ενώ στον Λόφο οι δυο ιστορίες του είχαν την ίδια δυναμική και το ίδιο ενδιαφέρον, στο «Άγριο κυκλάμινο», το δεύτερο δηλαδή βιβλίο της συγγραφέως που πέφτει στα χέρια μου, δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Πιστεύω δηλαδή πως από τις δυο ερωτικές-συναισθηματικές ιστορίες που παρουσιάζονται στις σελίδες του, αυτή που τοποθετείτε στον 19ο αιώνα είναι πολύ πιο όμορφα δοσμένη, με ανατροπές και περιγραφές που καθηλώνουν και συγκινούν, από αυτή που τοποθετείται στον 21ο, την οποία και την βρήκα άνευρη, αδιάφορη και προχειρογραμμένη.

    Το 1891 η Τίλι φτάνει στο Μόρτον Μπέι της Αυστραλίας, στο νησί δηλαδή που στεγάζονται οι κρατικές φυλακές, ώστε να γίνει η γκουβερνάντα της δεκατριάχρονης κόρης του διευθυντή των φυλακών, της Έλενορ. Η Τίλι, που κουβαλά στις αποσκευές της μυστικά του παρελθόντος που την στοιχειώνουν και την γεμίζουν τύψεις, δένεται με την ευφυέστατη μαθήτρια της και αναπτύσσει μαζί της μια στοργική και ουσιώδη σχέση. Αυτή η σχέση, μαζί με τα προσωπικά βιώματα και τα συναισθήματα που κυριεύουν την προεφηβική της ζωή, η Έλενορ, που αγαπά τις γλώσσες και την γραφή, την καταγράφει με παραστατικό τρόπο στο προσωπικό της ημερολόγιο.... 
    Κάποιες σελίδες από αυτό το ημερολόγιο η Νίνα, η δισέγγονη της Έλενορ , θα τις ανακαλύψει σε διάφορες κρυψώνες στο σπίτι του νησιού, εκεί δηλαδή που έχει καταφύγει και εκείνη προκειμένου να ανακτήσει την χαμένη της έμπνευση ούσα συγγραφέας best seller αλλά και για να αντιμετωπίσει τα προσωπικά της αδιέξοδα, και θα τις διαβάσει με μεγάλη αγωνία. Κατά την ανάγνωσή τους θα στηθεί μπροστά μας η ζωή της Τίλι, μια ζωή στην οποία τα μυστικά, οι προδοσίες, ο έρωτας και η επιθυμία των γυναικών του βιβλίου να ορίζουν τις ζωές τους συμφώνα με τα δικά τους θέλω και όχι με τα πρέπει της κοινωνίας θα πρωταγωνιστήσουν και θα μας παρασύρουν με τη σειρά τους σε ένα ταξίδι που συγκινεί και καθηλώνει ….

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Συζητώντας με τον συγγραφέα Σπύρο Πετρουλάκη!

     «Η εξομολόγηση» του Σπύρου Πετρουλάκη είναι ένα βιβλίο που με καθήλωσε κατά την ανάγνωσή του! Πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα που με έκανε να κλάψω, να πονέσω και να αισθανθώ βαθιά τους ήρωες του. Αποτελεί για εμένα ένα από τα ωραιότερα βιβλία του συγκεκριμένου είδους που διάβασα το 2015….
  Ο συγγραφέας της Εξομολόγησης δέχτηκε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών κάτι που αποτελεί τιμή για το blog και για εμένα προσωπικά. Τον ευχαριστώ λοιπόν πολύ για τον χρόνο που διέθεσε για να μου παραχωρήσει την ακόλουθη συνέντευξη!
       Απολαύστε την.... διαβάζοντάς την θα ανακαλύψετε ένα κομμάτι του δημιουργού Σπύρου Πετρουλάκη! 


1. «Η Εξομολόγηση» κυκλοφόρησε τον Μάιο από τις εκδόσεις Μίνωας! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το συγγραφικό της ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτή. Δυο λόγια τα οποία δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και θα θέλατε , πολύ, να ακουστούν. 

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου Δήμητρα. Το ταξίδι που ξεκίνησε πριν από τρία μόλις χρόνια για μένα συνεχίζεται. Και συνεχίζεται με αρκετούς σταθμούς και ολοένα και περισσότερο συνοδοιπόρους. Ανθρώπους που δίχως να γνωρίζω αγάπησαν και αγκάλιασαν τα βιβλία μου και εμπιστεύτηκαν εμένα σαν να με γνώριζαν καιρό. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους τους άγνωστους και τους γνωστούς φίλους μου είναι αφιερωμένο το νέο μου βιβλίο.

2.  Ποιο ήταν το ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση Της εξομολόγησης

Το ερέθισμα ήταν ένα και μοναδικό. Ήταν η πρώτη ύλη. Δηλαδή η βασική ιστορία του βιβλίου μου. Η πραγματική ιστορία της γιαγιάς μου ως ένα σημείο και από εκεί και πέρα η ιστορία άλλων τριών διαφορετικών ανθρώπων. Η Εξομολόγηση είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, σε καταστάσεις που έζησαν άνθρωποι σαν κι εμένα, σαν κι εσένα. 

3. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που η ιστορία της Ελένης θέλει οπωσδήποτε να το μεταλαμπαδεύσει στους αναγνώστες της;

Η Εξομολόγηση έχει αρκετά μηνύματα για τον αναγνώστη που θα τη διαβάσει με ειλικρίνεια. Δεν θα αναφερθώ σε αυτά παρά δα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα: «Τη λάσπη της γης, ακόμα και τις ακαθαρσίες μπορείς να τα πλύνεις και να φύγουν. Η λάσπη όμως που έχουν οι άνθρωποι στην ψυχή, όσο και να την πλύνεις, όσο και να την καθαρίσεις, δεν φεύγει ποτέ. Μένει εκεί. Ένα άσβεστο στίγμα»

4. Ποιος, από το σύνολο των ηρώων σας,  είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Μανούσος διότι τον έχω γνωρίσει, έχουμε κάνει παρέες και τέτοιοι άντρες που αφιέρωσαν τη ζωή τους ολόκληρη σε ένα έρωτα σπανίζουν τις μέρες μας. 
Τώρα στην ερώτηση, αν κάποιος ήρωας με ταλαιπώρησε ή με δυσκόλεψε μπορώ να σου πω με σιγουριά, κανένας. Όλοι οι ήρωές μου ακόμα και εκείνοι που δεν τους έχω δει, δεν τους έχω ζήσει, πριν πάρουν το ρόλο τους στις σελίδες μου έχουν περάσει από πολύ προσεκτικό έλεγχο. Δεν υπάρχουν πουθενά τυχαία μέσα στα βιβλία μου. Τους αγαπώ όλου του ίδιο ακόμα και τους πολύ κακούς. 

5. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένος από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν!- ή είστε ‘’αμετακίνητος’’ σε ότι έχετε γράψει;