Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Συζητώντας με την συγγραφέα Μαρία Τζιρίτα!

     Η Μαρία Τζιρίτα με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της πονήματος απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει «Το ταξίδι της Ελπίδας», το οποίο και θα κυκλοφορήσει στις 4 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
   Την ευχαριστώ θερμά για την παραχώρηση της παρούσας συνέντευξης, η οποία και φυσικά αποτελεί μεγάλη τιμή για το blog και για εμένα προσωπικά.
     Απολαύστε την…. και γνωρίστε λίγο περισσότερο την άνθρωπο και συγγραφέα Μαρία Τζιρίτα!



1. Από τις 4 Φεβρουαρίου το νέο σας πόνημα, «Το ταξίδι της Ελπίδας», θα αποκτήσει μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. 

Σας ευχαριστώ και νομίζω ότι αρκεί να διαβάσετε το οπισθόφυλλο για να έχετε μια εικόνα για το βιβλίο: Πειραιάς 1967. Το πλοίο Ελπίς σαλπάρει για Αυστραλία, μεταφέροντας εκατοντάδες διαφορετικούς ανθρώπους με μια κοινή ελπίδα∙ μια καλύτερη ζωή. Ανάμεσά τους και η Ελπίδα, που ταξιδεύει με πλαστή ταυτότητα, κουβαλώντας μαζί της το φρικτό μυστικό της. Ένας ώριμος επιχειρηματίας, πρώην ναυτικός, ο γοητευτικός γιατρός του πλοίου, μια απελπισμένη γυναίκα που αναζητά το παιδί της στη μακρινή ήπειρο, μια νεαρή κοπέλα που πηγαίνει στην Αυστραλία να παντρευτεί χωρίς τη θέλησή της είναι μερικά από τα πρόσωπα που θα γνωρίσει κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού και που θα σημαδέψουν τη ζωή της για πάντα. Άραγε θα καταφέρει να φτάσει στο λιμάνι της λύτρωσης και της ευτυχίας ύστερα από τριάντα ολόκληρες μέρες μέσα σ’ αυτό το πλοίο; Διασχίζοντας ωκεανούς, γνωρίζοντας για πρώτη φορά εξωτικά μέρη και άγνωστους πολιτισμούς, θα καταφέρει να απαλλαγεί από όσα την κρατούν δέσμια στο σκοτεινό παρελθόν της; Θα το ανακαλύψετε σαλπάροντας μαζί με την Ελπίδα στο συναρπαστικό της ταξίδι…

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου; 

Σκεφτόμουν από καιρό ότι ήθελα να γράψω μια ιστορία που θα διαδραματίζεται πάνω σ'ένα καράβι. Έψαχνα να βρω πως θα το κάνω αυτό και τελικά με τράβηξε περισσότερο η εποχή εκείνη και το θέμα των Ελλήνων μεταναστών

3. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; 

Ο αγαπημένος μου σίγουρα είναι ο Άρης, αφού του έδωσα το όνομα, αλλά και την προσωπικότητα του πατέρα μου, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή. Ο πιο δύσκολος ήταν η Ρωξάνη, γιατί πράγματι η γυναίκα αυτή δεν ταιριάζει καθόλου στη δική μου ιδιοσυγκρασία. Παρ'όλα αυτά απόλαυσα κάθε διάλογο μαζί της!

4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που η Ελπίδα, η κεντρική σας ηρωίδα, θέλει οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';

Το κυριότερο μήνυμα που περνάει η Ελπίδα, είναι αυτό της αποδοχής από τους γονείς μας. Μέσα από τη δική της ζωή βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι ο γονιός σου να σε αποδέχεται και να σε στηρίζει στην πορεία της ζωής σου.

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

Σαν ταξιδιάρικα πουλιά - Θοδωρής Παπαθεοδώρου

   Η επόμενη γενιά ηρώων από «Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου» ξετυλίγει την ιστορία της στο δεύτερο βιβλίο της σειράς του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, στο «Σαν ταξιδιάρικα πουλιά», με τρόπο που συγκινεί, πληροφορεί, νοσταλγεί, ταξιδεύει τον αναγνώστη στην Πόλη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, των Ταγμάτων Εργασίας, του Πογκρόμ και των Απελάσεων του 1955, καθώς και τον γεμίζει με αισθήματα αγάπης και απόλυτου έρωτα μέσα από την ερωτική ιστορία του Παναγιώτη και της Φεράχ, του Ρωμιού και της Τουρκάλας, των δυο δηλαδή κεντρικών ηρώων του.
      Η ιστορία τους θα ξεκινήσει το 1941, την χρονιά που η Τουρκία θέλοντας να κρατήσει ουδετερότητα στον πόλεμο που μαίνονταν στην Ευρώπη και πιεσμένη από την Αμερική και τους Ρωμιούς της Πόλης αποφασίζει να συγκεντρώσει είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα με σκοπό να τα στείλει στην κατεχόμενη Ελλάδα. Ο Νικήτας και ο γιος του Παναγιώτης βοηθούν μαζί με άλλα μέλη της Ρωμαίικης κοινότητας στην διαδικασία συγκομιδής και φόρτωσης του πλοίου που θα μεταφέρει το σωτήριο φορτίο. Ρωμιοί και Τούρκοι, ναι και Τούρκοι μιας και αυτοί έχουν ζήσει την πείνα και την φτώχεια που φέρνει ο κατακτητής (1920), σπεύδουν να προσφέρουν από το υστέρημα τους. Ανάμεσα τους είναι και η Φεράχ. Εκεί,λοιπόν, στο λιμάνι, ο Παναγιώτης και η Φεράχ θα ανταλλάξουν το πρώτο βλέμμα, τις πρώτες κουβέντες, τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα τους.
   Οι οικογένειες των δυο πλέον ερωτευμένων γνωρίζονται από παλιά, έχουν φιλικές σχέσεις και αλληλοβοηθιούνται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κατά καιρούς. Όμως αυτή είναι Τουρκάλα και εκείνος Ρωμιός. να το πρώτο εμπόδιο μαζί με την ηλικία της Φεράχ, μιας και εκείνη είναι μόλις δεκαεφτά χρονών, που κάνει αυτόν τον έρωτα πλατωνικό και ανεκπλήρωτο.
      Ο Παναγιώτης σκέφτεται ανελλιπώς την Φεράχ και η Φεράχ τον Παναγιώτη… και τα χρόνια περνούν και η Πόλη αλλάζει…. και ο εθνικισμός επιστρέφει και οι φιλικές σχέσεις αλλοιώνονται… και ο μόνος που αντέχει μέσα σ’ αυτό το κλίμα είναι ο Έρωτας…. Πως και αντέχει; Τι ερώτηση! Μα, και αυτός είναι Θεός! Μη το ξεχνάμε.... Και ως Θεός έχει να επιβάλει την δική του διδαχή στις καρδιές των ανθρώπων.
      Ο Ρωμιός και η Τουρκάλα, ο Παναγιώτης και η Φεράχ μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα ζουν τελικά κρυφά τον έρωτα τους, γεύονται το πάθος και την ορμή του, χωρίς όμως να γνωρίζουν πως από πάνω τους στέκεται εμπόδιο, εκτός από τον Θεό του και τον Αλλάχ της, και η Ιστορία. Το Πογκρόμ και οι Απελάσεις του 1955 είναι εκεί για να πουν την δική τους Ιστορία και να διαμορφώσουν την ζωή των ηρώων μας…

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Συζητώντας με την συγγραφέα Φιλομήλα Λαπατά!


     Η Φιλομήλα Λαπατά απαντά στο ερωτηματο- λόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο το νέο της βιβλίο! «Η επιστροφή» κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο απ’τις εκδόσεις Ψυχογιός και αποτελεί το πρώτο αυτοτελές μέρος της σειράς βιβλίων της με γενικό τίτλο Οι κόρες της Ελλάδας.
       Η παρούσα συνέντευξη αποτελεί για το blog και για εμένα προσωπικά μεγάλη τιμή γι’ αυτό και την ευχαριστώ θερμότατα που διέθεσε τον πολύτιμο χρόνο της ώστε να μου την παραχωρήσει!
      Όσοι δεν έχετε διαβάσει ακόμα κάποιο βιβλίο της συγγραφέως σας παροτρύνω να το κάνετε σύντομα μιας και η πένα της θα σας προσφέρει εκείνα τα ταξίδια στα οποία ο νους και η ψυχή σας θα γεμίσουν συναισθήματα, εικόνες και μυρωδιές άλλων εποχών, όμορφων εποχών….. Είμαι σίγουρη πως και Η επιστροφή θα μας χαρίσει ένα τέτοιο ταξίδι!
     Μέχρι τότε όμως ας απολαύσουμε την συνέντευξη της και ας γνωρίσουμε λίγο περισσότερο την συγγραφέα και άνθρωπο Φιλομήλα Λαπατά!

1. Tο νέο σας πόνημα, το «Οι κόρες της Ελλάδας-Η επιστροφή», κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις Ψυχογιός! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.

Ευχαριστώ για τις ευχές σας! Πρόκειται για το πρώτο αυτοτελές βιβλίο μιας μυθιστορηματικής σειράς από γυναίκες Ελληνίδες μέσα από τη ζωή και τις περιπέτειες των οποίων ανασυνθέτω την «τοιχογραφία» των τελευταίων διακοσίων χρόνων της ιστορίας μας, καθώς και της κοινωνίας της Αθήνας του 1800. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ είναι ένα μυθιστόρημα για την Ελλάδα και την Αθήνα.

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου «Οι κόρες της Ελλάδας-Η επιστροφή»;

Η ανάγκη μου να κατανοήσω το πώς ως χώρα φτάσαμε στο αισχρό σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Η ανάγκη μου να κατανοήσω το συλλογικό ασυνείδητο ενός λαού που πιστεύει πως για όλα φταίνε οι …άλλοι – οι «ξένοι» στην προκειμένη περίπτωση- και ποτέ ο ίδιος. Γύρισα λοιπόν πίσω στο χρόνο, με εκτενέστατη και εξαντλητική έρευνα, με σκοπό κατανοήσω και να καταγράψω μέσα από την καθημερινότητα των ηρώων όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το πολιτισμικό και κοινωνικό «τοπίο» του 1800. 

3. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ''ταλαιπώρησε'', είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Στο μυθιστόρημα παρουσιάζω δυο ηρωϊδες, οι οποίες αλληγορικά εκπροσωπούν τις δυο όψεις της Ελλάδας. Η Κοραλία Τζάβαλου, η λοκαντιέρα της Αθήνας του 1835, εκπροσωπεί τη φωτεινή όψη της χώρας μας, τη γεμάτη αισιοδοξία και θάρρος, εκείνη που τίποτα και κανένας δεν είναι ικανός να την καταβάλει και η οποία με επίγνωση κάνει την αυτοκριτική της, είναι η αγαπημένη μου. Η άλλη μου ηρωίδα αντίθετα, η Λέγκω Βαρβαρέσου συμβολίζει τη σκοτεινή πλευρά της χώρας μας, αυτή που έχει πάντα τη νοοτροπία του θύματος και είναι αυτή που με «ταλαιπώρησε» να την αποτυπώσω στο χαρτί, γιατί απέχει πολύ από τον δικό μου τρόπο αντιμετώπισης της ζωής.

4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που Οι κόρες της Ελλάδας θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';

Το μήνυμα είναι: ΤΟ ΙΕΡΟΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου-Θοδωρής Παπαθεοδώρου

      «Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου», το πρώτο βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, το οποίο και έχει τιμηθεί με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στο πλαίσιο του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας, είναι ένα βιβλίο στο οποίο ο αναγνώστης μεταφέρεται με γλαφυρό και νοσταλγικό τρόπο στην Πόλη του 20ου αιώνα, και συγκεκριμένα στο 1918-1920, κατορθώνοντας μάλιστα να περπατήσει νοερά στα σοκάκια που τον οδήγησαν στα βυζαντινά και οθωμανικά αξιοθέατα της, να οσφρανθεί τις πιπεράτες μυρωδιές των μπαχαρικών και της κουζίνας της, να νιώσει στα μάγουλά του την υγρασία του Βοσπόρου και να αισθανθεί την κοσμοπολίτικη αύρα που την περιέβαλε μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου πολέμου.
     Την υπέροχη ξενάγηση στην Πόλη των αρωμάτων και των αισθήσεων μάς την κάνει, μέσω της ερωτικής της ιστορία, η κεντρική ηρωίδα του βιβλίο, η έφηβη Χαρά Σεκέρογλου. Η Χαρά που είναι μια νέα σπινθηροβόλα γυναίκα με ανησυχίες και προβληματισμούς, θα ζήσει μια συναισθηματική ιστορία στην οποία τα πρέπει των άλλων και τα θέλω τα δικά της θα συγκρουστούν γι’ άλλη μια φορά…..
      Το καλοκαίρι του 1918 τρεις μήνες πριν την λήξη του Μεγάλου πολέμου, ο Νικήτας θα χτυπήσει την πόρτα της οικογένειας Σεκέρογλου και θα ζητήσει την βοήθεια τους. Τα Αμελέ Ταμπουρού τον έχουν αναγκάσει για σχεδόν τέσσερα χρόνια να κρύβεται, όπως τόσοι Έλληνες της Οθωμανικής επικράτειας, προκειμένου να γλιτώσει τις άθλιες συνθήκες τους και τον θάνατο που περιμένει όσους μεταφέρονταν σ’ αυτά. Ο Παναγιωτάκης και η Ρόζα, οι γονείς της Χαράς, δίνουν τον Αύγουστο του 1918 την βοήθεια τους στον Νικήτα και τον κρύβουν στην σοφίτα του σπιτιού τους. Ο Νικήτας, που είναι ένας ευαίσθητος και φιλοσοφημένος ζωγράφος, νιώθει πως, μέσα σ’ αυτή την σκοτεινή σοφίτα η έμπνευσή του, που εδώ και τέσσερα χρόνια ακρωτηριάζεται σιγά σιγά λόγω έλλειψης ερεθισμάτων που κάθε καλλιτέχνης χρειάζεται για να ενεργοποιηθεί το ταλέντο του, θα χαθεί οριστικά. Η Χαρά, που αρχίζει και ερωτεύεται τον Νικήτα, θα γίνει τότε ο κοινωνός αυτών των ερεθισμάτων. Για χάρη του λοιπόν θα αρχίσει το σεργιάνι στην Πόλη και θα την αντικρίσει με άλλο μάτι, με μάτι πιο λεπτομερέστατο και διεισδυτικό… Στο τέλος της κάθε ημέρας της θα καταλήγει στην σοφίτα και οι εικόνες που συγκράτησε από αυτή την περιπλάνηση θα περιγραφούν από την ίδια λεπτομερώς και θα δώσουν τελικά στον καλλιτέχνη το έναυσμα για να φιλοτεχνήσει κάποιους από τους πιο ωραίους πίνακες του. Όλα αυτά όμως δεν θα κρατήσουν για πολύ…. Η πυρκαγιά που θα ξεσπάσει στον μαχαλά της οικογένειας Σεκέρογλου θα αφήσει πίσω της στάχτες, απώλειες και χωρισμούς….. και κάπου πιο μακριά την λύση στα αδιέξοδα που θα προκύψουν….

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Η γυναίκα του φάρου-Πασχαλία Τραυλού

     Ονόματα … Άρης, Αυγή, Σεραφείμ, Αγγελική, Αϊσέ, Διαμαντής…. και τόποι… Φολέγανδρος, Φάρος, Χρυσοσπηλιά…. αποτελούν τα κοινά σημεία αναφοράς των δυο ιστοριών αγάπης που συναντάμε Στην γυναίκα του φάρου της Πασχαλίας Τραυλού.
      1715… 
Ο πειρατής Λύγκας οργώνει με το σεμπέκ του τα νερά του Αιγαίου και προκαλεί, μεταξύ άλλων, καίρια χτυπήματα στο γόητρο του τουρκικού στόλου. Ο Μουσταφά Χασάν, ο καπετάνιος του στολίσκου, έχει εξαπολύσει κυνηγητό για να ανακόψει τα ρεσάλτα του αγνοώντας όμως πως ο στόχος του, ο Λύγκας, έχει ήδη κουρσάρει το κορμί και την καρδιά της χανούμισσας του Αϊσέ απολαμβάνοντας μάλιστα τον έρωτά της μέσα στο ίδιο του το σεράι στην Φολέγανδρο. Η Αϊσέ σκλάβα του Χασάν από την ηλικία των δεκατεσσάρων της βρίσκει στο πρόσωπο του Λύγκα, για πρώτη φορά, τον έρωτα και την δυνατότητα ίσως να το σκάσει μαζί του και να ζήσει επιτέλους ελεύθερη ενώ ο πειρατής το πάθος, την ηδονή και κυρίως τις πληροφορίες που του δίνει η χανούμισσα για τις κινήσεις του Χασάν. Η Αϊσέ ανασφαλής όμως και άμαθη στον έρωτα ζητά κάποια στιγμή από τον Λύγκα να της αποδείξει την αγάπη του κάνοντας της την χάρη να της φέρει από το μοναστήρι του νησιού όλα τα αναθήματα που βρίσκονται στο εικόνισμα της Παναγιάς. Ο Βερβερίνος πειρατής πείθεται να της κάνει αυτή την χάρη και ανεβαίνει τελικά στο μοναστήρι μεταμφιεσμένος σε ζητιάνος για να κατασκοπεύσει τον χώρο και να εντοπίσει την λεία του. Εκεί αντικρίζοντας την μοναχή Αυγή ανακαλύπτει στο βλέμμα της τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου…. και θα θελήσει, όχι να τον κλέψει όπως έκανε μέχρι τώρα, αλλά να τον διεκδικήσει. Και θα το κάνει την ημέρα των Θεοφανείων του 1715… την ημέρα που η Μεγάλη Θλίψη θα τον φέρει με την βοήθεια του Σεραφείμ λίγο πιο κοντά στην Λύτρωση…
      1978… 
Ο Άρης Μαυροειδής, υποσμηναγός της πολεμικής αεροπορίας, την ημέρα των Θεοφανείων ξεβράζετε μετά το ατύχημα που είχε με το μαχητικό του στις ακτές της Φολεγάνδρου και εντοπίζετε από την Αυγή, την χήρα του φαροφύλακα…. Όταν τα βλέμματα τους θα ανταμωθούν κάτι γνώριμο και αινιγματικό παράλληλα από τα παλιά θα τους ενώσει και θα τους οδηγήσει στον έρωτα, στην Χρυσοσπηλιά, στον Σεραφείμ, στην Μεγάλη Θλίψη και ίσως στην Λύτρωση…..

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

Συζητώντας με τον συγγραφέα Γεώργιο Ελ. Τζιτζικάκη!

  Ο Γεώργιος Τζιτζικάκης απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο το συγγραφικό του έργο! Τον ευχαριστώ θερμά που διέθεσε κάποιες στιγμές από τον πολύτιμο χρόνο του για να μου παραχωρήσει την ακόλουθη συνέντευξη, η οποία και αποτελεί για το blog και για εμένα προσωπικά μεγάλη τιμή!
   Απολαύστε λοιπόν την συνέντευξη του Γεώργιου Τζιτζικάκη, του συγγραφέα Τ’ αηδονιού το δάκρυ και γνωρίστε, μέσω των απαντήσεων του, τον ίδιο και κυρίως το έργο του λίγο παραπάνω…..!

1. «T’ αηδονιού το δάκρυ» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό. Δυο λόγια τα οποία δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και θα θέλατε , πολύ, να ακουστούν.

Το "Αηδόνι" όπως θέλω να το λέω, είναι ένα μυθιστόρημα με άξονα την Κρήτη και συγκεκριμένα τα Χανιά στη δεκαετία του '80. Είναι η αληθινή ιστορία για το οδοιπορικό της οικογένειας Αηδονάκη, του πατέρα Γιώργη, της μάνας Κωστούλας και της κόρης τους Κλειώ. Η οικογένεια ήρθε αντιμέτωπη με μια κατάρα που ρουφούσε τη ζωή της ενός έτους Κλειώ και έπρεπε να βιώσει απίστευτα πράγματα ώσπου για να τη λύσει για να καταφέρει να ζήσει. Παράλληλα βλέπουμε την Κλειώ μεγάλη, στην σύγχρονη Αθήνα και την προσωπική της επανάσταση σε έναν βαλτωμένο γάμο, επιστρέφοντας στα Χανιά και ερχόμενη αντιμέτωπη με το δικό της μέρος σε μια κατάρα που δεν πίστεψε ποτέ.

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση Του αηδονιού;

Καμιά φορά, δεν πας εσύ στα βιβλία, έρχονται τα βιβλία, οι ιστορίες τους σε εσένα. Αυτό συνέβη και με την Κλειώ, την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου. Τη γνώρισα σε ένα χωριό της Κρήτης, περάσαμε μαζί αρκετό καιρό, βρήκαμε κοινά στοιχεία και βιώματα και μου διηγήθηκε την απίστευτη ιστορία της οικογένειάς της.

3. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που η ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη θέλει οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ‘’παραλάβουμε’’;

Η ιστορία των Αηδονάκηδων αποτελεί μια ωδή για την ελληνική περιφέρεια, για την επιστροφή στα χωριά, στις παραδόσεις και στα απλά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Όσοι είναι από χωριά αλλά ζούνε στην Αθήνα, καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοώ. Τα τέσσερα σημεία του βιβλίου είναι η αξιοπρέπεια, η αγάπη, η υπερηφάνεια και η πίστη.

4. Ποιος, από το σύνολο των ηρώων Του αηδονιού, είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; 

Δεν με κούρασε κάποιος γιατί τα μιλούσαμε με όλους τους ήρωες, τα συζητούσαμε όσο τα έγραφα και ήταν υπέροχη η διαδικασία. Ανυπομονώ να την επαναλάβω στο επόμενο βιβλίο. Αγαπημένη ηρωίδα είναι η μάνα Κωστούλα, μια μάνα θυσία για την κόρη της Κλειώ, μια μάνα που θα έπρεπε να έχουν όλα τα παιδιά του κόσμου.

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Ούτε το όνομά μου-Thea Halo

     Όταν ήταν ακόμα παιδί η Thea Halo υποσχέθηκε στην αγαπημένη της μητέρα να κάνουν μαζί ένα ταξίδι στον Πόντο, στα πάτρια δηλαδή εδάφη της Σάνο, ώστε να βρουν ότι έχει τυχόν απομείνει από την οικογένεια της μητέρας της ύστερα από το σαρωτικό πέρασμα της Ιστορίας πάνω από την ποντιακή γη. Τα χρόνια περνούν και μόλις την ρωτά το 1989 αν είναι έτοιμη να επισκεφτούν την Τουρκία η απάντηση της 79χρονης Σάνο «Περίμενα μια ζωή. Οι βαλίτσες είναι έτοιμες.» μαρτυρά την ανάγκη και την μεγάλη της επιθυμία για την επιστροφή στον τόπο των παιδικών της χρόνων.
    Έτσι οι δυο γυναίκες τον Αύγουστο του 1989 ταξιδεύουν για την Τουρκία και ψάχνουν να βρουν το χωριό της Σάνο, το Αϊντόν που από όσο θυμάται βρίσκεται κοντά στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας και στην πόλη Φάτσα. Λίγο πριν φτάσουν στο Αϊντόν (Άγιος Αντώνιος)όπου και το ανακάλυψαν τελικά με την γενναιόδωρη βοήθεια που τους πρόσφερε ο Τούρκος ιδιοκτήτης της πανσιόν που διανυκτερεύουν, ο Αλί, η Σάνο παίρνει την αφηγηματική σκυτάλη από την κόρη της και μας διηγείται την ζωή της.
     Η Σάνο θυμάται τα παιδικά της χρόνια, τότε δηλαδή που ήταν το ένα από τα έξι παιδιά της ποντιακής οικογενείας της, τότε που ζούσε στο ορεινό χωριό Αϊντόν τις καθημερινές στιγμές της που την γέμιζαν ανεμελιά, αθωότητα και αγάπη, τότε που το όνομα της ήταν Θυμία, τότε που η Ιστορία και η Ποντιακή Γενοκτονία όλο και πλησίαζαν απειλώντας να της στερήσουν ακόμα και το ίδιο της το όνομα.... Μέσα από τις θύμησες της μας γνωστοποιεί τις συνθήκες ζωής της οικογένειας της και των συγχωριανών της λίγο πριν την αιματηρή επέλαση της Ιστορίας: την προετοιμασία για τον σκληρό χειμώνα, τον θερισμό και το άλεσμα του σιταριού, τα παιχνίδια με τους φίλους και τα αδέρφια της, τα παραμύθια που τους έλεγε ο παππούς της οικογένειας κοντά στο τζάκι….
     Όλες αυτές όμως οι καθημερινές στιγμές θα χαθούν μαζί με τα μέλη της οικογένειας στις πορείες θανάτου που ο Μουσταφά Κεμάλ εξαπέλυσε μετά το τέλος του Α'Παγκόσμιου πολέμου στους απίστους της Ανατολής…. Η οικογένεια θα πάρει, όπως τόσοι Πόντιοι, τον δρόμο του ξεριζωμού έχοντας για συντροφιά την πείνα, την φτώχεια, τις αρρώστιες, το θάνατο… Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η μητέρα της Θυμίας θα αναγκαστεί, προκειμένου να την σώσει από τις κακουχίες, να την αφήσει σε μια άγνωστη οικογένεια στο Ταλάζ.