Το δικό μου top βιβλίων για το 2020!

«Η ζωή, οποιαδήποτε ζωή, διαρκεί ελάχιστα. Αν καταφέρεις όμως να είσαι ευτυχής, έστω για μια στιγμή, άξιζε τον κόπο να τη ζεις.»

«Μια στιγμή! Τόσο λίγο;»

«Και λιγότερο. Φτάνει να είσαι ευτυχής όσο χρειάζεται να ανάψει ένα σπίρτο και να σβήσει.»

Η Ντίτα μένει σιωπηλή, λογαριάζει πόσα σπίρτα έχουν ανάψει και έχουν σβήσει στη δική της ζωή και συνειδητοποιεί ότι ήταν πολλά, δεν μπορεί καν να τα μετρήσει. Πολλές μικρές στιγμές φωτεινών αναλαμπών, ακόμα και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Κάποιες από αυτές τις στιγμές τις βίωσε όταν, παρά τον απόλυτο πόνο της, άνοιξε ένα βιβλίο και μπήκε μέσα. Η μικρή της βιβλιοθήκη είναι ένα σπιρτόκουτο...

(απόσπασμα από το βιβλίο Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς)

     Κι η δική μου βιβλιοθήκη είναι ένα σπιρτόκουτο καθώς οι τίτλοι της, οι ιστορίες και οι ήρωες αυτών, έχουν φωτίσει τις στιγμές και αυτού του δύσκολου, λόγω πανδημίας, χρόνου! Τα βιβλία που μου χάρισαν ξεχωριστό φως για το 2020 είναι τα εξής:

1. Το ιστορικό-εποχής μυθιστόρημα είναι απ’τα αγαπημένα μου λογοτεχνικά είδη. Έτσι τα: «Φλόγα και άνεμος» του Στέφανου Δάνδολου, «Ερᾶν-Βυζαντινά αμαρτήματα» του Γιάννη Καλπούζου, «Πίστη και περηφάνια» του Δημήτρη Βαρβαρήγου και «Σμαρώ-Από τον Βόσπορο στον Συκουάνα» της Δέσποινας Χατζή, είναι αυτά που ξεχώρισα από την εγχώρια Λογοτεχνία ενώ από την Παγκόσμια το: «Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς»! 

2. Δύο κοινωνικά: «Πικρό γάλα» του Μένιου Σακελλαρόπουλου και «Παλίρροια» της Μαίρης Κωνσταντούρου -πολύ δυνατές ιστορίες!

3. «Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας» της Λένας Διβάνη και «Εραστές του φωτός» της Κλαίρη Θεοδώρου -στις σελίδες τους πρόσωπα υπαρκτά φωτίζουν την Ιστορία και την εποχή τους, αντίστοιχα, με τρόπο άκρως ενδιαφέρον!

Συζητώντας με τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο!

     Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή, οι ΒιβλιοΑναφορές φιλοξενούν, μέσω της ακόλουθης συνέντευξη, τον αγαπημένο λογοτέχνη Δημήτρη Βαρβαρήγο! Η συζήτησή μας γίνεται επ’ αφορμή της κυκλοφορίας, από τις εκδόσεις 24 γράμματα, του νέου του μυθιστορήματος «Πίστη και Περηφάνια»! 

     Ευχαριστώ θερμά το συγγραφέα που παρά τις υποχρεώσεις του διέθεσε τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να απαντηθεί το ερωτηματολόγιο μου. Όπως προανέφερα είναι χαρά και τιμή η παραχώρηση αυτής της συνέντευξης καθώς θαυμάζω την πένα και το έργο του συγγραφέα! Γι' αυτό και λίγο πριν σας παροτρύνω να διαβάσετε την συνέντευξη, θα σας παρακινήσω να αναζητήσετε και να διαβάσετε, όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη, κάποια από τα βιβλία του! 

     Διαβάστε όμως και την συζήτησή μας! Θα έρθετε λίγο πιο κοντά στο έργο και την προσωπικότητα του Δημήτρη Βααρβαρήγου! 

1. Στις αρχές του χρόνου το νέο σας πόνημα, το «Πίστη και Περηφάνια», απέκτησε μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. 

Είναι ένα κοινωνικό-ιστορικό μυθιστόρημα έμπλεο συναισθημάτων. Αναφέρεται σε προσωπικά βιώματα των ηρώων, ότι έλεγαν ή έπρατταν ήταν μέσα από τη ζωή και τα γεγονότα που ζούσαν.Είναι ένα συναισθηματικό μυθιστόρημα με φαινομενικά ταπεινές σχέσεις που όμως κρύβουν μέσα τους την αληθινή έννοια της πίστης αγγίζοντας τα κορυφαία μεγέθη της αληθινής ζωής. Ένα έργο εποχής ανατρεπτικό όπως προβάλλεται από την ίδια τη ζωή. 

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;

Μα φυσικά οι άνθρωποι που ζήσανε εκείνη την συγκεκριμένη εποχή που αναφέρεται το βιβλίο. Η ιστορία είναι βασισμένη σε αληθινούς χαρακτήρες -κάποιους από αυτούς μάλιστα τους γνώρισα. Αλλά και τα γεγονότα ήταν πολλά και δύσκολα εκείνη την ταραγμένη εποχή του μεσοπολέμου ως τον εμφύλιο που αναφέρεται το βιβλίο, εξασφαλίζουν το ενδιαφέρον, τονώνουν την αγωνία για την τύχη των ηρώων, τις επιδιώξεις και τις προσδοκίες τους. 

3. Η οικογενειακή σάγκα που φιλοξενείται στις σελίδες του βιβλίου σας βασίζεται, όπως μας πληροφορείτε στην αρχή του κειμένου, σε πραγματικά γεγονότα. Αλήθεια η ζωή ξεπερνά τη φαντασία;

Η ζωή προηγείται των πάντων. Όλα έχουν προυπάρξει στη ζωή για να τα γνωρίζουμε εμείς και να μπορούμε να τα σκεφτούμε και να τα αναπαράγουμε. Πως θα γνωρίζαμε λεπτομέρειες από γεγονότα, ποια συναισθήματα εγείρονται σε κάθε γλυκό ή άσχημο συμβάν; Η φαντασία είναι ένα καλό εργαλείο για τον δημιουργό, αλλά η γνώση, η εμπειρία που απορρέει από τη ζωή είναι ζωτικής σημασίας για την Τέχνη.

4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι ήρωές σας, θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε''; 

Ευγνωμοσύνη. Για εμένα η λέξη που αν την ενστερνίζονταν οι άνθρωποι, ο κόσμος μας θα ήτανε καλύτερος. Τίποτα στη ζωή μας δεν είναι δεδομένο. Τα πάντα αλλάζουν σε κάθε στιγμή. Αλλά η ζωή είναι όμορφη και γαλαντόμα, μάς χαρίζει απλόχερα τα καλά της παρ’ όλες τις δυσκολίες της. Γιατί δίχως αυτές -τις δοκιμασίες- δεν θα αποκτούσαμε εμπειρίες για να μεστώνουν οι χαρακτήρες μας και μέσα από τις αλήθειες της να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Οι ήρωες του βιβλίου πέρασαν από σαράντα κύματα -κι όμως κατάφεραν να κρατηθούν ζωντανοί, γιατί ο εσωτερικός τους κόσμος ήταν γεμάτος αγάπη και με αυτή την αγάπη, κρατήθηκαν νηφάλιοι, πιστοί και περήφανοι. 

Καλικαντζαρολογία- Καλικαντζαροδιωκτική-Στέλιος Πελασγός

     Χριστούγεννα! Κάλαντα, στολισμένα δέντρα, γλυκά, δώρα και χαρά... μα και ζαβολιές και ανατροπές από καλικαντζάρικες μορφές! 

     Σύμφωνα με την Καλικαντζαρολογία, οι καλικάντζαροι, οι οποίοι έχουν ελληνική καταγωγή, είναι μικρά κακανθρωπάκια που ζουν στον Κάτω Κόσμο και που όλο το χρόνο πριονίζουν με ένα μεγάλο πριόνι το δέντρο που κρατά στη θέση της τη Γη. Είναι κακόμορφα, μιλούν ψευδά και από όπου κι αν περνούν προκαλούν σαματά! Τα Χριστούγεννα, όταν οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα για την γέννηση του Θεανθρώπου, οι καλικάντζαροι παρατούν την δουλειά τους και ξεκινούν τις διακοπές τους! Τόπος διακοπών; Μα, φυσικά, ο πάνω κόσμος, ο κόσμος των ανθρώπων!

     Μέχρι να αγιαστούν τα νερά στις 6 Ιανουαρίου, οι καλικάντζαροι σουλατσάρουν στη Γη, μπαίνουν σε σπίτια ώρες σκοτεινές μιας και μισούν το φως του ήλιου και κάνουν μικροκαλικαντζαροζημιές: ξηλώνουν τα πουλόβερ, μουντζουρώνουν τις παιδικές κούκλες, καταστρέφουν τα μελομακάρονα, αντικαθιστούν τη ζάχαρη με αλάτι -πίνετε ο αλατισμένος καφές; ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΕ!- και τόσες, και άλλες τόσες, ευφάνταστες σκανταλιές! 

    Για 12 μέρες, όσο κρατούν και οι διακοπές τους, ταλαιπωρούν με τον περιπαικτικό τους τρόπο τους νοικοκυραίους. Πώς θα αντιμετωπιστεί όλη αυτή η σκανταλιά, όλη αυτή η συμφορά; Μα φυσικά με την τέχνη της Καλικαντζαροδιωκτικής! (Τέχνη; Επιθτημη έγραπθε αλλά θιγά μη δεν κάναμε τη θαβολιά μαθ! Υγ.: Η γραφούθα χαμπάρι δεν πήρε! Χιχιχι)

     Καλικαντζαροεξοπλισμός, παρατήρηση ιχνών, τρόποι αντιμετώπισης και εξαφάνισής τους είναι αυτά που θα αποκτήσει όποιος εντρυφήσει στην Καλικαντζαροδιωκτική! Και τότε ένας νέος καλικαντζαροδιώκτης θα γεννηθεί και με τις γνώσεις του ίσως, ίσως λέω, κατορθώσει να σώσει τις γιορτές!

     Μήπως είσαι εσύ ένας από αυτούς; Ένας νέος καλικαντζαροδιώκτης; Θα το διαπιστώσεις διαβάζοντας το βιβλίο του μέγα καλικαντζαροδιώκτη Στέλιου Πελασγού, <<Καλικαντζαρολογία-Καλικαντζαροδιωκτική>>, το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη! Και θα το διαπιστώσεις με τρόπο που θα σε κάνει να γελάσεις με την ξεκαρδιστική γραφή του συγγραφέα και να απολαύσεις μέσω των λαογραφικών πληροφοριών που παραθέτει στις σελίδες του τον κόσμο των καλικαντζάρων!

     Διαβάστε το! Και γίνετε οι νέοι καλικαντζαροδιώκτες! Κι όταν το διαβάσετε, κρύψτε το καλά: Οι καλικάντζαροι τρώνε κάθε βιβλίο που αναφέρεται σ' αυτούς.... 

     Συγχαρητήρια στο συγγραφέα και τους εικονογράφους! Εξαιρετική δουλειά! 

Καλά Χριστούγεννα!

(-Να γράπθουμε κακά;

-Έλα μη το παρακάνουμε... Αθε την να ευχηθεί! Εκθάλλου θα τηθ φάμε όλο το μπλοκ, όχι μόνο την ανάρτηθη τηθ για μαθ! Χιχιχι )

Βαθμολογία 5/5

Στοιχεία Βιβλίου :

Τίτλος: Καλικαντζαρολογία-Καλικαντζαροδιωκτική

Συγγραφέας: Στέλιος Πελασγός

Εικονογράφηση: Σπύρος Γούσης & Μαίρη Καρπέτα

Εκδ. : Πατάκη 

Ημερ. Εκδ. : Οκτώβριος 2020

Σελ.: 40

📖🎄🌟❄️☃️📖🎄🌟❄️☃️📖🎄🌟❄️☃️📖🎄🌟☃️❄️📖🎄🌟☃️❄️📖🎄🌟☃️📖🎄🌟❄️☃️📖🎄🌟❄️

Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς - Antonio Iturbe

    Έχω διαβάσει αρκετά μυθιστορήματα που αναφέρονται στο Ολοκαύτωμα είτε της εγχώριας είτε της παγκόσμιας λογοτεχνίας, κι όλα έχουν καταλάβει μια ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη μου καθώς η ιστορική αυτή στιγμή-συνθήκη πάντα με συγκινεί και με έλκει αναγνωστικά.

     Τώρα, αν θα έπρεπε να φτιάξω μια λίστα με τα πέντε, ας πούμε, καλύτερα-αγαπημένα μου από αυτά <<Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς >> -μαζί, φυσικά, με <<Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα>>- θα καταλάμβανε, χωρίς κανένα ενδοιασμό, την πρώτη θέση στη λίστα αυτή καθώς πρόκειται για ένα βιβλίο ντοκουμέντο-μαρτυρία στο οποίο ο συγγραφέας μάς παραθέτει με ρεαλισμό και ωμότητα τις συνθήκες που επικρατούσαν στο μεγαλύτερο σφαγείο της σύγχρονης Ιστορίας, στο διαβόητο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. 

     Μέσω της τριτοπρόσωπης αφήγησης ο Antonio Iturbe μάς μιλά για την αληθινή ιστορία της Ντίτα Κράους, μια ιστορία που η ίδια διηγήθηκε στον συγγραφέα ούσα επιζήσασα του Ολοκαυτώματος. Η Ντίτα το 1944 είναι μια νεαρή Εβραιοπούλα, μια νεαρή κοπέλα που λατρεύει τα βιβλία και που όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο κείμενο τα βιβλία είναι για την ίδια σαν μια μπουκαπόρτα που σε οδηγεί σε ένα μυστικό δωμάτιο: μπορείς να την ανοίξεις και να μπεις μέσα. Και ο κόσμος σου είναι διαφορετικός...