Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Αγγέλικα η μαντενούτα-Ελένη Κεκροπούλου

     Ολοκληρώνοντας το «Σαν τα κυνηγημένα αγρίμια» της Ελένης Κεκροπούλου είχα δηλώσει στον εαυτό μου πως επιβάλλεται να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία της συγγραφέως καθώς η γραφή της με είχε κερδίσει τόσο πολύ με την εγκυρότητά της απ’ την μία και τον λυρισμό της απ’ την άλλη, που δεν μπορούσα να αρκεστώ στην ανάγνωση μόνο ενός βιβλίου της. 
     Έτσι σειρά για ανάγνωση είχε η «Αγγέλικα η μαντενούτα», ένα βιβλίο που  εκδόθηκε το 2009 και στο οποίο η μυθιστορηματική αφήγηση της ζωής της μητέρας του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, με καθήλωσε και με κάνει να το τοποθετήσω στην λίστα των αγαπημένων πλέον αναγνωσμάτων καθώς και την συγγραφέα του στους αγαπημένους, για εμένα, συγγραφείς! 

  Στις σελίδες του «Αγγέλικα η μαντενούτα» λοιπόν η Ελένη Κεκροπούλου μετά από δωδεκάχρονη και ενδελεχή έρευνα αποτυπώνει την πονεμένη και δύσκολη ιστορία της Αγγέλικας Νίκλη, της Αγγέλικας της μαντενούτας.....
     Ο πατέρας της Αγγέλικας, ένας πάμφτωχος Μωραΐτης, στα δεκατρία της, πουλά την κόρη του στον Κόντε Νικόλαο Σαλαμόν.  Ο άρχοντας του ταμπάκου την βάζει στο σπίτι του ως δούλα και μέσα σε διάστημα μόλις ενός μήνα δεν διστάζει να φανερώσει τις πραγματικές του προθέσεις, να την μετατρέψει δηλαδή σε μαντενούτα, σε παλλακίδα. 
     Η δεκατριάχρονη Αγγέλικα γίνεται το ερωτικό παιχνίδι του εξηντάχρονου Κόντε, ο οποίος την ερωτεύεται και την σπιτώνει στο αρχοντικό του, όπου και θα του φέρει στον κόσμο γιους που η κοινωνία θα τους αποκαλεί για χρόνια μούλους. Το πρώτο από αυτά είναι ο Διονύσιος Σολωμός.... ακολουθεί ο Δημήτριος..... λίγα χρόνια μετά ο Κόντε πεθαίνει. Μια μέρα πριν πεθάνει στεφανώνεται την μαντενούτα, η οποία διαπιστώνει πως είναι για άλλη μια φορά έγκυος....
     Μετά τον θάνατο του Κόντε η κηδεμονία του οχτάχρονου Νιόνιου και του μικρότερου αδερφού του Δημήτρη περνά στα χέρια των επιτρόπων, οι οποίοι για δικό τους και μόνο οικονομικό όφελος, πείθουν την Αγγέλικα να μην αποκαλύψει πως το παιδί που έρχεται είναι ένα ακόμη τέκνο του εκλιπόντος και να απομακρυνθεί από τις ζωές των δυο παιδιών της....
     Τα χρόνια περνούν... Κι ενώ ο τρυφερός Νιόνιος που πάντα αποζητούσε το χάδι της μάνας, που οι φιλάργυρες ενέργειες των επιτρόπων τόσο άκαρδα του το στέρησαν, μεταβάλλεται στον Διονύσιο Σολωμό των επαναστατημένων Ελλήνων και ο Δημήτριος σε μια εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα του Τζάντε, ο Ιωάννης, ο τρίτος γιος του Κόντε μαθαίνει την αληθινή του καταγωγή και αρχίζει τον δικαστικό του αγώνα για να πάρει πίσω το όνομα και την περιουσία που δικαιούται.
      Τα τρία αδέρφια έρχονται σε ρήξη και στις δίκες που θα ακολουθήσουν η Αγγέλικα θα βρεθεί στη μέση όπου θα υπερασπιστεί με άδολο τρόπο το δίκιο και θα φωτίσει άγνωστες πτυχές της ιστορίας της μαντενούτας.....

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Συζητώντας με την συγγραφέα Τζένη Μανάκη!

     Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου η συγγραφέας Τζένη Μανάκη απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, «Την σκιά της αμφιβολίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ
     Την ευχαριστώ θερμά που διέθεσε στιγμές από τον πολύτιμο χρόνο της για να πραγματοποιηθεί η παρούσα συνέντευξη.
     Διαβάστε την λοιπόν.... και ελάτε λίγο πιο κοντά στο έργο και στην προσωπικότητα της Τζένης Μανάκη!  

1. Το νέο σας πόνημα, το «Η σκιά της αμφιβολίας», κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.

Πρόκειται για μία πρωτοπρόσωπη αφήγηση ενός άντρα και μιας γυναίκας που κάποτε αγαπήθηκαν- με τον τρόπο του ο καθένας. Αυτός ο έρωτας είναι ο πυρήνας της μυθοπλασίας και η αφορμή που πήρα να αναλύσω, με συχνές καταβυθίσεις στον ψυχικό τους κόσμο, χωρίς αυτό να είναι αυτοσκοπός, τα σημαντικά της ζωής και των συναισθημάτων τους, ώστε να έχει ο αναγνώστης την απολαυστική αγωνία της δράσης και της εξέλιξης των γεγονότων, που διατρέχουν κάποιες δεκαετίες, 
Προσπάθησα να εστιάσω στη συνείδηση των ηρώων, στα συναισθήματα και τον ρυθμό των αναμνήσεών τους, στις ενδόμυχες σκέψεις και στην προσωπική τους ενδοσκόπηση, μέσα από την παράθεση των βιωματικών τους εμπειριών, με μία εξουθενωτική προσέγγιση σε κάποια σημεία της αφήγησης. Να φέρω προ οφθαλμών των αναγνωστών τις μεταλλάξεις  των προσωπικοτήτων τους, και τα προσωπεία που έχουν ''ενδυθεί'' για να αντιμετωπίσουν τις  καταστάσεις που έχει επιφέρει ο χρόνος, το ανθρώπινο περιβάλλον, οι κοινωνικοί  και εργασιακοί καταναγκασμοί, οι προσωπικές εμμονές, οι αμφιβολίες για το σωστό ή το λάθος.

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;

Οι μάσκες. Αυτές που όλοι σχεδόν οι άνθρωποι  φέρουν σε συνάρτηση με το κάθε πρόσωπο ή κατάσταση που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Ακούγεται κάπως Πιραντελικό, αν και δεν ήταν πρώτος ο Πιραντέλο που μίλησε για την πολλαπλότητα  των προσώπων κάθε ανθρώπου. Λοιπόν, αυτό το θέμα με απασχολεί χρόνια και ήθελα να το εκφράσω μέσα από έναν μύθο,  σαγηνευτικό για τον αναγνώστη. Αλλά και για προσωπική κατανάλωση. Να αντιληφθώ σε βάθος αυτή την ''αναγκαιότητα'' των μεταλλάξεων σε σχέση με συναισθήματα και γεγονότα.  Ίσως ακούγεται βαρύγδουπο, γιατί πιστεύω, ότι  όλα αυτά περισσότερο υποφώσκουν, για τον προσεκτικό αναγνώστη, καθώς προχωρά ή δράση,  μ’ ένα κείμενο που κυλάει.  

3. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ''ταλαιπώρησε'', είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Τους αγαπώ σχεδόν όλους. Είναι σαν να έζησα μαζί τους όλο το χρονικό διάστημα   που έγραφα το βιβλίο μέχρι το τέλος του, κι ας τους κατέκρινα για ορισμένες συμπεριφορές τους. Από τους δύο κεντρικούς θα έλεγα ότι προτιμώ τον Γιάννο. Είμαι κάπως περισσότερο κοντά του από άποψη ενδιαφερόντων. Με ''ταλαιπώρησε'' ψυχικά η Ειρήνη με την εμμονή στις εμμονές της και με την αγωνία να προσεγγίσω τις αντιδράσεις ενός εξαρτημένου ατόμου.
   
4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι κεντρικοί ήρωες του νέου βιβλίου σας, θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';

Να δίνουμε μεγαλύτερο χώρο στην αγάπη. Να ζούμε για τον εαυτό μας και για τους αγαπημένους μας  και όχι για τις κοινωνικές συμβάσεις.  Να έχουμε το θάρρος να φεύγουμε από τις ''τοξικές'' σχέσεις, να προχωρούμε με όσο γίνεται λιγότερες αμφιβολίες σ’ αυτήν την υπέροχα ''άθλια'' ζωή!

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Τραγούδι δίχως λόγια-Φανή Πανταζή

     Η Στεφανία μεγαλώνει με την μητέρα και τον αδερφό της Δημήτρη μέσα σε ένα κλίμα γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα, που το μόνο που το επισκιάζει είναι το αίσθημα εγκατάλειψης από την φευγάτη συμπεριφορά χρόνων του πατέρα της. Μεγαλώνει και γίνεται ένα ευγενικό, συγκαταβατικό και γεμάτο όνειρα για το μέλλον της παιδί. Το βασικό από αυτά τα όνειρα, είναι να γίνει τραγουδίστρια. Και θα γίνει χάρις το πείσμα, την στήριξη της οικογένειάς της, την βοήθεια του δασκάλου μουσικής Στέλιου Ιακώβου αλλά κυρίως του σπάνιου ταλέντου της. 
     Στα δεκαοχτώ της θα πείσει με την δύναμη της λυρικής της φωνής τον μεγαλοσυνθέτη της εποχής Παξινό και θα βγάλει την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, η οποία θα την καθιερώσει στο χώρο της μουσικής. Συναυλιακοί χώροι και ραδιοφωνικά κύματα φιλοξενούν με χαρά την ντελικάτη φωνή της πρωτοεμφνιζόμενης τραγουδίστριας Στεφανίας Βεργέτης. διθυραμβικές κριτικές γράφονται για το άστρο της. 
       Τα πρώτα της βήματα στο χώρο θα συνοδευτούν φυσικά και από τον Έρωτα. Στο πρόσωπο του στιχουργού Μάριου Ληναίου, η Στεφανία θα δει αυτό που πάντα ζητά μια νεαρή γυναίκα, έναν έρωτα που να της ξυπνήσει τις επιθυμίες του κορμιού και να της πλημμυρίσει την καρδιά με τρυφερά αισθήματα αγάπης. Ο Μάριος, αφού ξεπεράσει τις αρχικές του επιφυλάξεις καθώς την περνά δεκαπέντε σχεδόν χρόνια, κάνει σχέση μαζί της και ζουν την απόλυτη ευτυχία. Μέσα σε σύντομο σχετικά διάστημα παντρεύονται και δημιουργούν την  οικογένειά τους. 
     Όλα κυλούν αρμονικά: η καριέρα της Στεφανίας είναι στο απόγειο της, η σχέση της με τον Μάριο πάντα δυνατή ενώ η κόρη που έχει αποκτήσει είναι εκεί και της χαρίζει ζεστασιά με το κάθε χαμόγελό της. 
     Όλα αυτά όμως μέχρι τη στιγμή που το σπυρί της απληστίας και της ζήλιας που έτρεφε μέσα της για κάθε ανταγωνίστριά της θα σπάσει και θα μολύνει την ψυχική της ισορροπία και τους οικείους της. 
     Τα κεκτημένα της Στεφανίας σιγά σιγά θα χαθούν.... Οι ισορροπίες θα διασαλευτούν ... Η ζήλια για την κάθε νέα τραγουδίστρια που βγαίνει στο μουσικό στερέωμα και η απληστία να κατέχει εκείνη πάντα την κορυφή στον επαγγελματικό της χώρο θα πάρουν τα ηνία στη ζωή της.... και θα την οδηγήσουν σε κακοτράχαλα μονοπάτια, μονοπάτια που θα τσακίσουν το σώμα και κυρίως την ψυχή της.... 

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Άγριες θάλασσες-Τέσυ Μπάιλα

    Οι «Άγριες θάλασσες» της αγαπημένης συγγραφέως Τέσυ Μπάιλα περνούν μέσα από τα άγρια κύματα της Ιστορίας και μας σαγηνεύουν με το σαρωτικό λίκνισμα τους. περνούν μέσα από τα αιγαιοπελαγίτικα νερά αναβλύζοντας μόρια περηφάνιας και αρχοντιάς για τον λαό μας, μόρια που ‘’δροσίζουν’’ την ψυχή μας!
     Στο εν λόγω βιβλίο η πένα της συγγραφέως καταπιάνεται, όπως αναφέρει στον πρόλογο της, στην αποτύπωση της ζωής και της πορείας ενός ανώνυμου ήρωα, του Σαμιώτη καπετάνιου Μιλτιάδη Χούμα, ενός ήρωα που δεν ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας της συγγραφέως αλλά υπήρξε πρόσωπο υπαρκτό!

     Ο Μιλτιάδης από τους πρώτους κιόλας μήνες της Κατοχής δίνει στην υπηρεσία της αντιστασιακής οργάνωσης ΜΙ 9, η οποία έκανε αποστολές με σκοπό την απομάκρυνση εγκλωβισμένων συμμάχων από την κατεχόμενη Ελλάδα με προορισμό την Αίγυπτο και την συνέχιση του αγώνα εκεί, το καΐκι του. Ο κάπτεν Μίλτος, ο περήφανος, ο δωρικός και ατρόμητος κάπτεν Μίλτος, κερδίζει την εμπιστοσύνη του ιδρυτή της οργάνωσης, του Μάικλ Πάρης, από την πρώτη κιόλας αποστολή. Από τότε σε κάθε ριψοκίνδυνη επιχείρηση ο Πάρης θα καλεί τον Σαμιώτη καπετάνιο και εκείνος με τη σειρά του θα ανταποκρίνεται με το αίσθημα του χρέους προς την πατρίδα και την ελευθερία της να κατακλύζει κάθε ικμάδα της ψυχής του. 
     Οι επιχειρήσεις διαδέχονται η μία την άλλη. ανάμεσα σ’ αυτές η απομάκρυνση του μοναδικού επιζώντα από το βυθισμένο υποβρύχιο Περσεύς, του Τζόν Κειπς, ο οποίος για δεκαοχτώ ολόκληρους μήνες παρέμενε εγκλωβισμένος στο νησί της Κεφαλονιάς, στο νησί των αλτρουιστών κατοίκων του (πραγματικά γεγονότα).
     Και κάπου εκεί φυσικά και ο έρωτας.... Ο έρωτας που τον κράτησε όρθιο στην λαγουδέρα να πολεμά την δίνη των εποχών ώστε να συμβάλλει κι αυτός από το δικό του μετερίζι στην διαμόρφωση της Ιστορίας, όπως τόσοι και τόσοι ανώνυμοι λησμονημένοι ήρωες της....

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

Συζητώντας με την συγγραφέα Κλαίρη Θεοδώρου!

    Η Κλαίρη Θεοδώρου, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της πονήματος, απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει την «Αποικία της λήθης», η οποία και κυκλοφορεί ήδη από τις 6 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
   Την ευχαριστώ θερμά για την παραχώρηση της παρούσας συνέντευξης, η οποία και φυσικά αποτελεί μεγάλη τιμή για το blog και για εμένα προσωπικά.
      Απολαύστε την…. και γνωρίστε λίγο παραπάνω την άνθρωπο και συγγραφέα Κλαίρη Θεοδώρου!

1. Από τις 6 Οκτωβρίου το νέο σας πόνημα,  «Η αποικία της λήθης», απέκτησε μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. 

Στο επίκεντρο του βιβλίου «Η Αποικία της Λήθης» βρίσκεται το Ψυχιατρείο της Λέρου ή αλλιώς η «Αποικία Ψυχοπαθών Λέρου», όπως ήταν η ονομασία του Θεραπευτηρίου κατά την ίδρυσή του, καθώς και η κοινή πρακτική που υπήρχε να καταλήγουν εκεί άνθρωποι ξεχασμένοι από τους πάντες, άτομα που δεν αντιμετώπιζαν κανένα ψυχιατρικό πρόβλημα, αλλά που ήταν απλά ανεπιθύμητα στην ίδια την οικογένειά τους. Επρόκειτο για απόκληρους, κοινωνικά στιγματισμένους – κλέφτες, επιληπτικούς, βαριά σωματικά ανάπηρους – που η ντροπή που προκαλούσαν στις οικογένειες του ήταν τέτοια, που επέβαλε την αποπομπή τους όσο πιο μακριά γινόταν, κάπου που να μη τους έβρισκε ποτέ κανείς, στη Λέρο. Παράλληλα το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία μιας οικογένειας από τη Ρόδο, που η μοίρα και το ριζικό της εμπλέκεται με τον μελανό κόσμο της «Αποικίας».  Βαριά οικογενειακά μυστικά και ανίερα ερωτικά πάθη καθιστούν τη σχέση της Έλλης, της πρωταγωνίστριας του βιβλίου, με τον πατέρα της εξαιρετικά δυσλειτουργική. Μετά το θάνατο του δεύτερου ξεκινά λοιπόν για την Έλλη ένα ταξίδι αναζήτησης: της αλήθειας και της πραγματικής οικογενειακής της ιστορίας. Γιατί μονάχα γνωρίζοντας το παρελθόν, μπορεί να σταθεί στα πόδια της στο παρόν και να σχεδιάσει το μέλλον.

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;

Συνδυασμός δύο ερεθισμάτων με οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Αρχικά μια παλιά, ασπρόμαυρη, γαμήλια φωτογραφία, που τυχαία ανακάλυψα, καθώς ήταν εσκεμμένα καταχωνιασμένη σε κάποια ντουλάπα στο πατρικό σπίτι του παππού μου στο χωριό. Στη φωτογραφία αυτή απεικονιζόταν ένα νιόπαντρο νεαρό ζευγάρι – η αδερφή του παππού μου νύφη, προφανώς μαζί με τον σύζυγό της –  σε μία από αυτές τις κλασσικές γαμήλιες πόζες μιας άλλης εποχής. Η γυναίκα, πανέμορφη και λαμπερή μέσα στο κατάλευκό της νυφικό χαμογελούσε ευτυχισμένη στο φακό κρεμασμένη από το μπράτσο του άντρα. Του γαμπρού η μορφή όμως ήταν εξαφανισμένη, αφού είχε καλυφθεί  όλη, μουτζουρωμένη με μαύρο ανεξίτηλο μελάνι. Ακόμα θυμάμαι πως είχα ανατριχιάσει, όταν είχα πρωτοδεί αυτήν τη φωτογραφία. Ποιο μίσος θα μπορούσε να σπρώξει έναν άνθρωπο να προβεί σε μια τέτοια κίνηση, να θελήσει τόσο πολύ να εξαφανίσει κάποιον από προσώπου γης, ώστε να νιώσει την ανάγκη να τον εξαλείψει δια παντός ακόμα και από μια γαμήλια φωτογραφία; Το δεύτερο ερέθισμα ήταν μια από τις πολλές επισκέψεις μου στη Λέρο – αυτήν τη φορά για περισσότερο χρονικό διάστημα απ’ ότι τις προηγούμενες – κατά την οποία είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με κόσμο και να γοητευτώ εκ νέου από την απίστευτη ιστορία και την ενέργεια του συγκεκριμένου τόπου και κυρίως του Κρατικού Θεραπευτηρίου Λέρου. Έτσι άρχισα να πλάθω μέσα μου το σενάριο, την ιστορία του βιβλίου αυτού συνθέτοντας αναδυόμενες μνήμες, βιώματα και πλαστές επινοήσεις και εντάσσοντάς τα, μετά την επίσκεψή μου αυτή στη Λέρο στο κατάλληλο, κατά τη γνώμη μου, σκηνικό.

3. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;