Το δικό μου top βιβλίων για το 2020!

«Η ζωή, οποιαδήποτε ζωή, διαρκεί ελάχιστα. Αν καταφέρεις όμως να είσαι ευτυχής, έστω για μια στιγμή, άξιζε τον κόπο να τη ζεις.»

«Μια στιγμή! Τόσο λίγο;»

«Και λιγότερο. Φτάνει να είσαι ευτυχής όσο χρειάζεται να ανάψει ένα σπίρτο και να σβήσει.»

Η Ντίτα μένει σιωπηλή, λογαριάζει πόσα σπίρτα έχουν ανάψει και έχουν σβήσει στη δική της ζωή και συνειδητοποιεί ότι ήταν πολλά, δεν μπορεί καν να τα μετρήσει. Πολλές μικρές στιγμές φωτεινών αναλαμπών, ακόμα και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Κάποιες από αυτές τις στιγμές τις βίωσε όταν, παρά τον απόλυτο πόνο της, άνοιξε ένα βιβλίο και μπήκε μέσα. Η μικρή της βιβλιοθήκη είναι ένα σπιρτόκουτο...

(απόσπασμα από το βιβλίο Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς)

     Κι η δική μου βιβλιοθήκη είναι ένα σπιρτόκουτο καθώς οι τίτλοι της, οι ιστορίες και οι ήρωες αυτών, έχουν φωτίσει τις στιγμές και αυτού του δύσκολου, λόγω πανδημίας, χρόνου! Τα βιβλία που μου χάρισαν ξεχωριστό φως για το 2020 είναι τα εξής:

1. Το ιστορικό-εποχής μυθιστόρημα είναι απ’τα αγαπημένα μου λογοτεχνικά είδη. Έτσι τα: «Φλόγα και άνεμος» του Στέφανου Δάνδολου, «Ερᾶν-Βυζαντινά αμαρτήματα» του Γιάννη Καλπούζου, «Πίστη και περηφάνια» του Δημήτρη Βαρβαρήγου και «Σμαρώ-Από τον Βόσπορο στον Συκουάνα» της Δέσποινας Χατζή, είναι αυτά που ξεχώρισα από την εγχώρια Λογοτεχνία ενώ από την Παγκόσμια το: «Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς»! 

2. Δύο κοινωνικά: «Πικρό γάλα» του Μένιου Σακελλαρόπουλου και «Παλίρροια» της Μαίρης Κωνσταντούρου -πολύ δυνατές ιστορίες!

3. «Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας» της Λένας Διβάνη και «Εραστές του φωτός» της Κλαίρη Θεοδώρου -στις σελίδες τους πρόσωπα υπαρκτά φωτίζουν την Ιστορία και την εποχή τους, αντίστοιχα, με τρόπο άκρως ενδιαφέρον!

Συζητώντας με τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο!

     Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή, οι ΒιβλιοΑναφορές φιλοξενούν, μέσω της ακόλουθης συνέντευξη, τον αγαπημένο λογοτέχνη Δημήτρη Βαρβαρήγο! Η συζήτησή μας γίνεται επ’ αφορμή της κυκλοφορίας, από τις εκδόσεις 24 γράμματα, του νέου του μυθιστορήματος «Πίστη και Περηφάνια»! 

     Ευχαριστώ θερμά το συγγραφέα που παρά τις υποχρεώσεις του διέθεσε τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να απαντηθεί το ερωτηματολόγιο μου. Όπως προανέφερα είναι χαρά και τιμή η παραχώρηση αυτής της συνέντευξης καθώς θαυμάζω την πένα και το έργο του συγγραφέα! Γι' αυτό και λίγο πριν σας παροτρύνω να διαβάσετε την συνέντευξη, θα σας παρακινήσω να αναζητήσετε και να διαβάσετε, όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη, κάποια από τα βιβλία του! 

     Διαβάστε όμως και την συζήτησή μας! Θα έρθετε λίγο πιο κοντά στο έργο και την προσωπικότητα του Δημήτρη Βααρβαρήγου! 

1. Στις αρχές του χρόνου το νέο σας πόνημα, το «Πίστη και Περηφάνια», απέκτησε μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο. 

Είναι ένα κοινωνικό-ιστορικό μυθιστόρημα έμπλεο συναισθημάτων. Αναφέρεται σε προσωπικά βιώματα των ηρώων, ότι έλεγαν ή έπρατταν ήταν μέσα από τη ζωή και τα γεγονότα που ζούσαν.Είναι ένα συναισθηματικό μυθιστόρημα με φαινομενικά ταπεινές σχέσεις που όμως κρύβουν μέσα τους την αληθινή έννοια της πίστης αγγίζοντας τα κορυφαία μεγέθη της αληθινής ζωής. Ένα έργο εποχής ανατρεπτικό όπως προβάλλεται από την ίδια τη ζωή. 

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;

Μα φυσικά οι άνθρωποι που ζήσανε εκείνη την συγκεκριμένη εποχή που αναφέρεται το βιβλίο. Η ιστορία είναι βασισμένη σε αληθινούς χαρακτήρες -κάποιους από αυτούς μάλιστα τους γνώρισα. Αλλά και τα γεγονότα ήταν πολλά και δύσκολα εκείνη την ταραγμένη εποχή του μεσοπολέμου ως τον εμφύλιο που αναφέρεται το βιβλίο, εξασφαλίζουν το ενδιαφέρον, τονώνουν την αγωνία για την τύχη των ηρώων, τις επιδιώξεις και τις προσδοκίες τους. 

3. Η οικογενειακή σάγκα που φιλοξενείται στις σελίδες του βιβλίου σας βασίζεται, όπως μας πληροφορείτε στην αρχή του κειμένου, σε πραγματικά γεγονότα. Αλήθεια η ζωή ξεπερνά τη φαντασία;

Η ζωή προηγείται των πάντων. Όλα έχουν προυπάρξει στη ζωή για να τα γνωρίζουμε εμείς και να μπορούμε να τα σκεφτούμε και να τα αναπαράγουμε. Πως θα γνωρίζαμε λεπτομέρειες από γεγονότα, ποια συναισθήματα εγείρονται σε κάθε γλυκό ή άσχημο συμβάν; Η φαντασία είναι ένα καλό εργαλείο για τον δημιουργό, αλλά η γνώση, η εμπειρία που απορρέει από τη ζωή είναι ζωτικής σημασίας για την Τέχνη.

4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι ήρωές σας, θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε''; 

Ευγνωμοσύνη. Για εμένα η λέξη που αν την ενστερνίζονταν οι άνθρωποι, ο κόσμος μας θα ήτανε καλύτερος. Τίποτα στη ζωή μας δεν είναι δεδομένο. Τα πάντα αλλάζουν σε κάθε στιγμή. Αλλά η ζωή είναι όμορφη και γαλαντόμα, μάς χαρίζει απλόχερα τα καλά της παρ’ όλες τις δυσκολίες της. Γιατί δίχως αυτές -τις δοκιμασίες- δεν θα αποκτούσαμε εμπειρίες για να μεστώνουν οι χαρακτήρες μας και μέσα από τις αλήθειες της να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Οι ήρωες του βιβλίου πέρασαν από σαράντα κύματα -κι όμως κατάφεραν να κρατηθούν ζωντανοί, γιατί ο εσωτερικός τους κόσμος ήταν γεμάτος αγάπη και με αυτή την αγάπη, κρατήθηκαν νηφάλιοι, πιστοί και περήφανοι. 

Καλικαντζαρολογία- Καλικαντζαροδιωκτική-Στέλιος Πελασγός

     Χριστούγεννα! Κάλαντα, στολισμένα δέντρα, γλυκά, δώρα και χαρά... μα και ζαβολιές και ανατροπές από καλικαντζάρικες μορφές! 

     Σύμφωνα με την Καλικαντζαρολογία, οι καλικάντζαροι, οι οποίοι έχουν ελληνική καταγωγή, είναι μικρά κακανθρωπάκια που ζουν στον Κάτω Κόσμο και που όλο το χρόνο πριονίζουν με ένα μεγάλο πριόνι το δέντρο που κρατά στη θέση της τη Γη. Είναι κακόμορφα, μιλούν ψευδά και από όπου κι αν περνούν προκαλούν σαματά! Τα Χριστούγεννα, όταν οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα για την γέννηση του Θεανθρώπου, οι καλικάντζαροι παρατούν την δουλειά τους και ξεκινούν τις διακοπές τους! Τόπος διακοπών; Μα, φυσικά, ο πάνω κόσμος, ο κόσμος των ανθρώπων!

     Μέχρι να αγιαστούν τα νερά στις 6 Ιανουαρίου, οι καλικάντζαροι σουλατσάρουν στη Γη, μπαίνουν σε σπίτια ώρες σκοτεινές μιας και μισούν το φως του ήλιου και κάνουν μικροκαλικαντζαροζημιές: ξηλώνουν τα πουλόβερ, μουντζουρώνουν τις παιδικές κούκλες, καταστρέφουν τα μελομακάρονα, αντικαθιστούν τη ζάχαρη με αλάτι -πίνετε ο αλατισμένος καφές; ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΕ!- και τόσες, και άλλες τόσες, ευφάνταστες σκανταλιές! 

    Για 12 μέρες, όσο κρατούν και οι διακοπές τους, ταλαιπωρούν με τον περιπαικτικό τους τρόπο τους νοικοκυραίους. Πώς θα αντιμετωπιστεί όλη αυτή η σκανταλιά, όλη αυτή η συμφορά; Μα φυσικά με την τέχνη της Καλικαντζαροδιωκτικής! (Τέχνη; Επιθτημη έγραπθε αλλά θιγά μη δεν κάναμε τη θαβολιά μαθ! Υγ.: Η γραφούθα χαμπάρι δεν πήρε! Χιχιχι)

     Καλικαντζαροεξοπλισμός, παρατήρηση ιχνών, τρόποι αντιμετώπισης και εξαφάνισής τους είναι αυτά που θα αποκτήσει όποιος εντρυφήσει στην Καλικαντζαροδιωκτική! Και τότε ένας νέος καλικαντζαροδιώκτης θα γεννηθεί και με τις γνώσεις του ίσως, ίσως λέω, κατορθώσει να σώσει τις γιορτές!

     Μήπως είσαι εσύ ένας από αυτούς; Ένας νέος καλικαντζαροδιώκτης; Θα το διαπιστώσεις διαβάζοντας το βιβλίο του μέγα καλικαντζαροδιώκτη Στέλιου Πελασγού, <<Καλικαντζαρολογία-Καλικαντζαροδιωκτική>>, το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη! Και θα το διαπιστώσεις με τρόπο που θα σε κάνει να γελάσεις με την ξεκαρδιστική γραφή του συγγραφέα και να απολαύσεις μέσω των λαογραφικών πληροφοριών που παραθέτει στις σελίδες του τον κόσμο των καλικαντζάρων!

     Διαβάστε το! Και γίνετε οι νέοι καλικαντζαροδιώκτες! Κι όταν το διαβάσετε, κρύψτε το καλά: Οι καλικάντζαροι τρώνε κάθε βιβλίο που αναφέρεται σ' αυτούς.... 

     Συγχαρητήρια στο συγγραφέα και τους εικονογράφους! Εξαιρετική δουλειά! 

Καλά Χριστούγεννα!

(-Να γράπθουμε κακά;

-Έλα μη το παρακάνουμε... Αθε την να ευχηθεί! Εκθάλλου θα τηθ φάμε όλο το μπλοκ, όχι μόνο την ανάρτηθη τηθ για μαθ! Χιχιχι )

Βαθμολογία 5/5

Στοιχεία Βιβλίου :

Τίτλος: Καλικαντζαρολογία-Καλικαντζαροδιωκτική

Συγγραφέας: Στέλιος Πελασγός

Εικονογράφηση: Σπύρος Γούσης & Μαίρη Καρπέτα

Εκδ. : Πατάκη 

Ημερ. Εκδ. : Οκτώβριος 2020

Σελ.: 40

📖🎄🌟❄️☃️📖🎄🌟❄️☃️📖🎄🌟❄️☃️📖🎄🌟☃️❄️📖🎄🌟☃️❄️📖🎄🌟☃️📖🎄🌟❄️☃️📖🎄🌟❄️

Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς - Antonio Iturbe

    Έχω διαβάσει αρκετά μυθιστορήματα που αναφέρονται στο Ολοκαύτωμα είτε της εγχώριας είτε της παγκόσμιας λογοτεχνίας, κι όλα έχουν καταλάβει μια ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη μου καθώς η ιστορική αυτή στιγμή-συνθήκη πάντα με συγκινεί και με έλκει αναγνωστικά.

     Τώρα, αν θα έπρεπε να φτιάξω μια λίστα με τα πέντε, ας πούμε, καλύτερα-αγαπημένα μου από αυτά <<Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς >> -μαζί, φυσικά, με <<Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα>>- θα καταλάμβανε, χωρίς κανένα ενδοιασμό, την πρώτη θέση στη λίστα αυτή καθώς πρόκειται για ένα βιβλίο ντοκουμέντο-μαρτυρία στο οποίο ο συγγραφέας μάς παραθέτει με ρεαλισμό και ωμότητα τις συνθήκες που επικρατούσαν στο μεγαλύτερο σφαγείο της σύγχρονης Ιστορίας, στο διαβόητο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. 

     Μέσω της τριτοπρόσωπης αφήγησης ο Antonio Iturbe μάς μιλά για την αληθινή ιστορία της Ντίτα Κράους, μια ιστορία που η ίδια διηγήθηκε στον συγγραφέα ούσα επιζήσασα του Ολοκαυτώματος. Η Ντίτα το 1944 είναι μια νεαρή Εβραιοπούλα, μια νεαρή κοπέλα που λατρεύει τα βιβλία και που όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο κείμενο τα βιβλία είναι για την ίδια σαν μια μπουκαπόρτα που σε οδηγεί σε ένα μυστικό δωμάτιο: μπορείς να την ανοίξεις και να μπεις μέσα. Και ο κόσμος σου είναι διαφορετικός... 

Εραστές του φωτός - Κλαίρη Θεοδώρου

     Πάμε να μιλήσουμε για τους Εραστές του φωτός της Κλαίρης Θεοδώρου! Καταρχήν πρώτη φορά διαβάζω βιβλίο της συγγραφέως και η επαφή μου με την πένα της, που με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες, μόνο ενθουσιασμό και ευχάριστη έκπληξη μου προξένησε. Λυρισμός, αφηγηματικές τεχνικές, εξαιρετική χρήση της γλώσσας καθώς και σκηνές δοσμένες με ρεαλισμό και ατμόσφαιρα που ταξιδεύουν τον αναγνώστη στο παρελθόν, στην Ιστορία του και στην Τέχνη της φωτογραφίας, είναι κάποια από τα στοιχεία που συνάντησα στο μυθιστόρημα και που, μαζί με την ενδιαφέρουσα υπόθεσή του, με έκαναν να απολαύσω κάθε σελίδα του, κάθε αράδα του σ' αυτές.

     Η συγγραφέας χωρίζει σε δύο αφηγηματικούς χρόνους και τρόπους την αφήγηση, με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του ενός κεφαλαιου να εναλλάσσεται με αυτή της τριτοπρόσωπης του επόμενου κεφαλαίου μεταφέροντας μας έτσι επιτυχώς από την δεκαετία του 1990 σ' αυτές του πρωτου μισού του 20ου αιωνα. 

     Στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση συναντάμε την Ελληνόπη μια νεαρή, ξεχωριστή κοπέλα που το φως παίζει με τα κόκκινα μαλλιά της, δημιουργεί ηλιοβασιλέματα και όνειρα εφηβικά. Η Ελληνόπη, με το ασυνήθιστο όνομά της, μας μιλά για το πως έφτασε στην απόφαση να αφήσει το χωριό της στην Καλαμάτα και να ανέβει στην Αθήνα ώστε να σπουδάσει στην Καλών Τεχνών. Όλα δείχνουν πως έχει ταλέντο και καλλιτεχνική φύση. Ο ενθουσιασμός της για την πρωτεύουσα, τη σχολή και την φοιτητική ζωή είναι μεγάλος. Κάπου εκεί την περιμένει και το πρώτο ερωτικό σκίρτημα. Ο γοητευτικός καθηγητής της θα την οδηγήσει στα μονοπάτια του έρωτα, μονοπάτια όμως που δυστυχώς διαβαίνοντάς τα θα την φτάσουν στην ταπείνωση, στον εξευτελισμό και στην αυτοκαταστροφή. Η ψυχή της τσαλαπατείται καθώς γίνεται υποχείριο ενός νάρκισσου και φιλήδονα ανθρώπου. Η απόπειρα αυτοκτονίας μετά από ένα σκληρό γεγονός θα την οδηγήσει πίσω στον τόπο της και σε έναν γάμο που θα την κάνει φυγά από την Καλαμάτα καθώς ο σύζυγος που επέλεξε είναι εν τέλει ψυχικά ασθενής και εμμονικός ως προς το πρόσωπό της. Η επάνοδος της στην Αθήνα θα την φέρει κοντά στην δεύτερη ηρωίδα του μυθιστορήματος, στην Άλμα.

Παλίρροια- Μαίρη Κωνσταντούρου

     Σε ένα νησί γεμάτο ψυχές που ζητούν ελευθερία και συμπόνια η παλίρροια φουσκώνει φέρνοντας μαζί της γεγονότα που παρασύρουν ήρωες και αναγνώστες του νέου βιβλίου της Μαίρης Κωνσταντούρου με τίτλο «Παλίρροια», σε νερά άλλοτε γαλήνια και ελπιδοφόρα κι άλλοτε πάλι σε ζοφερά και σκοτεινιασμένα. σε νερά που η κοινωνική αναλγησία, ο στιγματισμός και η έλλειψη συμπόνιας κυριαρχούν και κυκλώνουν τους ήρωες ενώ συγχρόνως, δυστυχώς, αντανακλούν τις σύγχρονές μας κοινωνίες.

     Ποβέλια το όνομα του νησιού το οποίο βρίσκεται στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας και που η συγγραφέας επιλέγει να τοποθετήσει τους ήρωες της με την πλοκή να κινείται σε δύο χρόνους όπως ακριβώς και ο ρόλος που διατέλεσε το νησί μιας και κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, η Ποβέλια  χρησιμοποιήθηκε ως χωνευτήρι των θυμάτων της πανώλης που σάρωσε την Ευρώπη του 14ου αιώνα στέλνοντας στο θάνατο εκατομμύρια ψυχές ενώ στην σύγχρονη ιστορία της λειτούργησε από το 1922 και για κάποιες δεκαετίες ως άσυλο ψυχικά ασθενών.

      Η αφήγηση λοιπόν κινείται ανάμεσα σε δύο χρόνους με την Ρεμίνα, τον Βιτόριο, τη Δέσποινα, την Λουτσία και άλλους τροφίμους του ψυχιατρείου να μας μεταφέρουν στους ψυχρούς χώρους του ασύλου εκεί που η απάθεια, η αδιαφορία, η κοινωνική αναλγησία επιδεινώνει την κατάσταση των ασθενών. Μέσα σ’ αυτές τις ψυχρές συνθήκες κάποιοι γιατροί και νοσηλευτές αποτελούν εξαίρεση αφού σκύβουν με ανθρωπιά πάνω από τους ψυχικά νοσούντες, επιχειρούν να ταυτιστούν μαζί τους και κάνουν ότι είναι δυνατόν για να ακούσουν και να αφουγκραστούν το είναι του εκάστοτε ασθενή. Ο γιατρός Ντελασούντα, ο πρώην διευθυντής Κονταρίνι και η νοσοκόμα Τζιζέλα θα πιάσουν το χέρι των ασθενών τους και με νηφαλιότητα, συμπόνια και επαγγελματισμό θα αποτελέσουν όαση μέσα στην ψυχιατρική κλινική της Ποβέλιας και ειδικά την δεδομένη στιγμή που ο νέος διευθυντής Πινιόλο εφαρμόζει επικίνδυνα πειράματα στους τροφίμους αδιαφορώντας ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή πόσο μάλλον για την αξιοπρέπειά τους.  

Η μοδίστρα- Rosali Ham

      Δεκαετία του 1950 στη Βικτόρια της Αυστραλίας και σε μια πόλη της, το Ντάνγκραταρ, φτάνει η Τίλη, μια ταλαντούχα μοδίστρα. Η Τίλη που διέπρεψε στα σαλόνια της Ευρώπης ως μοδίστρα διπλά σε διάσημους σχεδιαστές επιστρέφει στη γενέθλια πόλη της, ύστερα από 20 σχεδόν χρόνια απουσίας,  προκειμένου να φροντίσει την ηλικιωμένη μητέρα της. Το περιβάλλον που αντικρίζει είναι καχύποπτο και εχθρικό, όπως ακριβώς κι όταν έφυγε ή μάλλον όταν την έδιωξαν σε ηλικία 8 ετών. 

     Η μητέρα της η τρελο-Μόλη, όπως την αποκαλούν, ζει στο λόφο της περιοχής, απομονωμένη, ρακένδυτη και ξεχασμένη απ' όλους. Οι κάτοικοι του Ντάνγκραταρ γυρίζουν την πλάτη τους και στην Τίλη• η περιφρόνηση καλά κρατεί. Ο μόνος που την υποδέχεται με καλοσύνη είναι ο αστυνόμος της περιοχής, ο Οράτιος Φάρατ, ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας που βρίσκει στην Τίλη την ευκαιρία να εκφράσει την αγάπη του για την μόδα και την υψηλή ραπτική καθώς και να δείξει το ταλέντο του στην μοδιστρική. 

      Το κλίμα ανατρέπεται μόλις γίνεται αντιληπτό το ταλέντο της Τίλη! Οι κυρίες του Ντάνγκραταρ αφήνουν στην άκρη τις προκαταλήψεις και αφήνονται στα μαγικά χέρια της Τίλη που με τα υφάσματά της, τις κλωστές και τις βελόνες ράβει για αυτές φιγουρίνια με αέρα παριζιάνικο. Πλέον στο σκονισμένο Ντάνγκραταρ περπατούν κυρίες βγαλμένες λες από περιοδικά μόδας. 

       Και μέσα σ' αυτή τη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, μυστικά του παρελθόντος και ερωτήματα γλιστρούν και δίνουν σχήμα στη πλοκή: Γιατί μια τέτοια προσωπικότητα σαν την Τιλή, με εμπειρίες και έχοντας ζήσει τη λάμψη του Παρισιού επιστρέφει στο Ντανγκραταρ; Η φροντίδα της μητέρας της είναι η αιτία ή αφορμή της επιστροφής της; Τι έγινε και όλοι αποστρέφουν τη Μόλη και τη Τιλη; Γιατί την αποκαλούν φόνισσα; 

      Μυστήρια και μυστικά βρίσκουν το δρόμο της εξιχνίασης όσο προχωράει η αφήγηση και η κωμική ιστορία μετατρέπεται σιγά σιγά σε μια τραγωδία που το φινάλε, το γεμάτο εκδίκηση, αποτελεί κάθαρση για την ηρωίδα...

Το μυστικό βιβλίο-Gregory Samak

     Στο Μυστικό Βιβλίο του Gregory Samak, ο Ελίας Άιν, ένας ηλικιωμένος άντρας, μετακομίζει σε ένα χωριό της υπαίθρου της Αυστρίας για να ζήσει τα χρόνια που του απομένουν ήσυχα. Είναι ένας άντρας μόνος, χήρος και χωρίς απογόνους· είναι ο τελευταίος απόγονος της εβραϊκής οικογένειας Άιν καθώς οι πρόγονοί του χάθηκαν όλοι στο Ολοκαύτωμα. 

      Το σπίτι που αγοράζει είναι ένα παλιό μα καλοδιατηρημένο οίκημα, την φροντίδα του οποίου θα αναλάβει η οικονόμος που προσλαμβάνει, η κυρία Πόλστερ. Η κυρία Πόλστερ, στυφνή και ολιγόλογη, κάθε μέρα πηγαίνει στο σπίτι μαζί με το χαμίνι του χωριού, τον μικρό Τόμας, που σαν παιδί για όλες τις δουλειές έχει αναλάβει τα ψώνια του σπιτιού, και φροντίζει το νοικοκυριό του εβδομηντάχρονου εργοδότη της. 

      Ο Ελίας θα γνωρίσει τον παλαιοπώλη, τον κύριο Σοφ, ο οποίος θα είναι από τους μοναδικούς που θα τον επισκέπτεται. Ο Σοφ σε κάθε επίσκεψη φέρνει μαζί του ένα μαρμάρινο σκάκι όπου με τον Ελία επιδίδονται σε μια μισοτελειωμένη εδώ και 80 χρόνια παρτίδα σκάκι.

     Αυτοί είναι οι νέοι άνθρωποι στο νέο του περιβάλλον. Αλήθεια γιατί βρέθηκε σ’ αυτό το χωριό, σ’ αυτό το σπίτι; Κι ο ίδιος δεν μπορεί να απαντήσει σ’ αυτό το ερώτημα απλώς νιώθει πως κάτι τον τραβά σ’ αυτό το άγνωστο μέρος, σ’ αυτό το άγνωστο σπίτι... Μια μέρα εξερευνώντας το τρίπατο σπίτι ανακαλύπτει ένα παιδικό δωμάτιο που στο δάπεδο υπάρχει μια καταπακτή. Κατεβαίνοντας την σκάλα οδηγείται σε ένα μαγικό δωμάτιο, ένα δωμάτιο περιστοιχισμένο από βιβλιοθήκες, τα ράφια των οποίων είναι γεμάτα με σκληρόδετα, πανομοιότυπα και χοντρά βιβλία. Ο Ελίας μαγεύεται πιάνοντας στα χέρια του τον πρώτο τόμο που μαγνητίζει το βλέμμα του. Ανοίγοντάς το και περιδιαβαίνοντας τις σελίδες του διαπιστώνει πως στα χέρια του κρατά το Μεγάλο Βιβλίο της Ζωής. Κάθε τόμος περιέχει την πορεία του ανθρώπου στη Γη. Η ειμαρμένη του κάθε ένα από εμάς είναι αποτυπωμένη στις σελίδες του Μυστικού Βιβλίου! 

Η κληρονομιά-Webb Katherine

    «Η κληρονομιά» της Webb Katherine μας ταξιδεύει στην Αγγλία του 2009 και σε ένα επιβλητικό βικτοριανού τύπου αρχοντικό, στη σοφίτα του οποίου φυλάσσονται πολύ καλά κρυμμένα τα μυστικά της οικογένειας του λόρδου Καλκοτ. Η Έρικα και η αδερφή της, η Μπεθ, μετά τον χαμό της αυστηρής και απρόσωπης γιαγιάς τους Μέρεντιθ, κληρονομούν το αρχοντικό με τον όρο να διαμείνουν σ’ αυτό. Τα κορίτσια που δεν έχουν όμορφες αναμνήσεις από το αρχοντικό είναι αρνητικές στο να μείνουν εκεί καθώς οι θύμισες από την μυστηριώδη εξαφάνιση του ξάδερφού τους Χένρι τους στοιχειώνουν, ειδικά την Μπεθ που ως μεγαλύτερη θυμάται λεπτομερώς τις συνθήκες και τον απότοκο της εξαφάνισής του. Η Έρικα όμως που πάντα αναζητά την αλήθεια και ελπίζει να πάρει απαντήσεις και να φωτίσει τις θολές παιδικές της μνήμες κάνει με πείσμα βουτιά στο παρελθόν όπου γράμματα και αντικείμενα της οικογένειας αναδύουν μυστικά και συμπληρώνουν το παζλ της ενδιαφέρουσας οικογενειακής ιστορίας που φιλοξενείται στις 600 σελίδες του μυθιστορήματος. 

      Η συγγραφέας χωρίζει την αφήγηση σε δύο χρόνους: στο παρόν και στο παρελθόν. Στο παρόν η Έρικα μας αφηγείται σε α’ πρόσωπο την αγωνία της για την καταθλιπτική αδερφή της, την πεποίθησή της πως η κατάσταση της Μπεθ συνδέεται με το αρχοντικό και την εξαφάνιση του Χένρι, την προσπάθεια της να φέρει στο μυαλό της το περιστατικό της εξαφάνισης καθώς ως μικρότερη δε θυμάται συγκεκριμένα πράγματα που η Μπεθ κρατώντας χρόνια ολόκληρα το στόμα της κλειστό της τα αποκρύπτει εντέχνως καθώς και την λύση του μυστηρίου γύρω από την απέχθεια που η γιαγιά και η προγιαγιά της είχαν για την οικογένεια Ντινσντεϊλ, την οικογενεια των τσιγγάνων που κατασκήνωνε κοντά στο αρχοντικό. Στο παρελθοντικό κομμάτι με την τριτοπρόσωπη αφήγηση παρακολουθούμε την ζωή της προγιαγιάς της οικογένειας, της Καρολάιν, που μας ταξιδεύει στην Άγρια Δύση των αρχών του 20ου αιώνα με την πένα της συγγραφέως να μας χαρίζει στα συγκεκριμένα κεφάλαια τις ωραιότερες εικόνες: αχανείς και αχαρτογράφητοι έρημοι τόποι, ράντζα και καουμπόηδες. 

     Οι δύο ιστορίες, αν και απέχουν σχεδόν ένα αιώνα χρονικά, συνδέονται αριστοτεχνικά από την συγγραφέα καθώς μυστικά και γεγονότα του παρελθόντος επηρεάζουν και διαμορφώνουν τις συμπεριφορές των ηρώων της σύγχρονης ιστορίας. Οικογενειακά μυστικά και συμπεριφορές προγόνων αφήνουν τα απόνερά τους στους απογόνους, αφήνουν μια κληρονομιά που αποπνέει αντικρουόμενα συναισθήματα: πάθος, μίσος, έρωτα, προδοσία και μεταμέλεια.  

Ένα μυστήριο για τον... Μπούφο Νο10- Μπερδέματα στο Αιγαίο των Γιώργο Κωνσταντινίδη & Σωτήρη Μητρούση

      Σήμερα θα σας προτείνω την αγαπημένη σειρά βιβλίων της ανιψιάς μου: Ένα μυστήριο για τον… Μπούφο των Γιώργο Κωνσταντινίδη και Σωτήρη Μητρούση η οποία και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Κι αν αναρωτιέστε γιατί σας την προτείνω ο λόγος είναι ένας και είναι απλούστατος: όταν βλέπεις και κυρίως ακούς μέσα στην ησυχία της καλοκαιρινής, μεσημεριάτικης ραστώνης το ξεκαρδιστικό γέλιο ενός παιδιού που διαβάζει τις περιπέτειες του ήρωα του βιβλίου ε(!) δεν μπορεί παρά η σειρά να αξίζει την προσοχή μας -κάτι ξέρουν τα παιδιά!- και εν τέλει μια μικρή ΒιβλιοΑναφορά από εμένα γι’ αυτή.

       Το πρώτο βιβλίο της σειράς κυκλοφόρησε το 2018 με υπότιτλο «Το πρώτο μου μυστήριο» και από τότε ο ήρωάς του που είναι μαθητής της Δ’ Δημοτικού έρχεται αντιμέτωπος με μυστήρια που όλο και πυκνώνουν με κάθε νέο τεύχος να φιλοξενεί κι από «Ένα μυστήριο για τον... Μπούφο»! Στέλιος το όνομα του κεντρικού ήρωα και τα μυστήρια που συναντά πολλά, τόσα που έχουν χωρέσει σε 10 βιβλία! Μυστήρια άλλοτε εύκολα στην επίλυσή τους κι άλλοτε περίπλοκα, μα σίγουρα μυστήρια ξεκαρδιστικά για τον μικρό αναγνώστη! Σταθερή αναφορά και στα 10 βιβλία οι ήρωες που τον πλαισιώνουν: οι γονείς του -τα περισσότερα στοιχεία του χαρακτήρα και της ‘’ευφυΐας’’ παρμένα από το DNA του μπαμπά!-, ο μικρός του αδερφός, ο Ιάσονας, έξυπνος πιο έξυπνος από τον Στέλιο με το '’θ’’ στην ομιλία του να προκαλεί γέλιο, το κατοικίδιό του, μια χελώνα, που ακούει στο όνομα Πάτροκλος, καθώς και οι δύο φίλοι του. 

     Από το πρώτο έως το δέκατο βιβλίο, που θα σας το αναλύσω λίγο παρακάτω, ο Στέλιος μπλέκει σε μπελάδες και σαν λαγωνικό που είναι προσπαθεί να λύσει αστυνομικά κυρίως μυστήρια. Κλέφτες σε σούπερ μάρκετ, σε τράπεζες και σε στοιχειωμένα κάστρα θα τον βάλουν σε μπερδέματα ή μήπως θα τους βάλει αυτός; Ανατροπές, γέλιο και αστείες καταστάσεις τον περιμένουν στις σελίδες που ο σκιτσογράφος έχει επιλέξει να τις αριθμήσει αντίστροφα -πρώτη φορά το συνάντησα και μ’άρεσε πάρα πολύ! Το βρήκα έξυπνο!- παρακινώντας έμμεσα μ’ αυτό το τέχνασμα τον μικρό αναγνώστη να διαβάσει την περιπέτεια του ήρωα μέχρι να πέσει και ο τελευταίος κόκκος στην κλεψύδρα της αντίστροφης μέτρησης των σελίδων. 

Η διερμηνέας-Annette Hess

      «Η διερμηνέας» της Annette Hess, το διεθνές best seller το οποίο έχει μεταφραστεί σε 22 χώρες με τις εκδόσεις Ψυχογιός και την Αλεξάνδρα Παύλου στη μετάφραση να το διαθέτουν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό τον Ιούνιο του 2020, είναι ένα μοναδικό ανάγνωσμα με πρωτότυπη αφήγηση και θεματολογία που κρατά τον αναγνώστη δέσμιο των σελίδων του.

     Η συγγραφέας με κινηματογραφικό, θα έλεγα, τρόπο μας μεταφέρει στην Γερμανία της δεκαετίας του ’60 με την νεαρή Εύα, την κεντρική ηρωίδα, να ζει μια ήσυχη, συνηθισμένη ζωή. Η Εύα δουλεύει ως μεταφράστρια σε ένα γραφείο. Ο αγαπημένος της Γίργκεν ετοιμάζεται να της κάνει πρόταση γάμου. Οι γονείς της στηρίζουν την ίδια και τα άλλα δύο αδέρφια της, την απρόβλεπτη Άνεγκρετ και τον χαριτωμένο Στέφαν, με την ζωή τους να κινείται γύρω από την οικογενειακή ταβέρνα που διατηρούν στο ισόγειο του σπιτιού τους. 

     Λίγο πριν τα Χριστούγεννα όμως του 1962 η ζωή της θα ανατραπεί. 

      Κι ενόσω το δείπνο γνωριμίας των γονιών της με τον Γίργκεν βρίσκεται σε εξέλιξη, το τηλέφωνο χτυπά, το αφεντικό της Εύας την καλεί για μια επείγουσα μετάφραση με εκείνη να βγαίνει στη χιονισμένη Φρανκφούρτη και να επιβιβάζεται στο αυτοκίνητο του Ντέιβιντ Μιλερ, του δυναμικού και αινιγματικού Καναδού δικηγόρου, ο οποίος και την μεταφέρει σε ένα δικηγορικό γραφείο. Απέναντι της στέκει ένας Πολωνός μάρτυρας, ο ένας από τους 247 που θα καταθέσουν στην Δεύτερη Δίκη του Άουσβιτς (1962-1965), η οποία και πρόκειται να διεξαχθεί την επόμενη εβδομάδα προκειμένου να δικαστούν πρώην μέλη των Ες Ες. Ακούγοντας τον μάρτυρα νέες λέξεις θα ‘ρθουν στο προσκήνιο και θα περιγράψουν την Ιστορία της πατρίδας της, την άγνωστη για την ίδια Ιστορία της πατρίδας της, την Ιστορία που τόσο έντονα επιμένει η γερμανική κοινωνία του ’60 να αφήσει πίσω, να την ρίξει στη λήθη: αέριο, μαζικές εξοντώσεις, Κυκλώβιο Β, πειράματα, μπλοκ 11, κρεματόρια ...

     Μετά την πρώτη της διερμηνεία, η Εύα δέχεται πρόταση από την εισαγγελία να συμμετάσχει στη δίκη. Παρά τις αντιρρήσεις των γονιών και του αγαπημένου της -γιατί άραγε;- αποδέχεται τον ρόλο της διερμηνέας Πολωνικών και παίρνει μέρος κι αυτή στη δίκη που ο γερμανικός λαός δεν θέλει με τίποτα να διεξαχθεί μιας και έχει επιλέξει να αλλάξει σελίδα και να αφήσει πίσω του τα γεγονότα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Σ’ αυτό το σημείο η συγγραφέας σε δεύτερο χρόνο και κάνοντας χρήση ντοκουμέντων από την δίκη μας μεταφέρει στη Γερμανία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στις απάνθρωπες συνθήκες των στρατοπέδων του Ολοκαυτώματος. 

     Τι κι αν έχουν περάσει είκοσι χρόνια από την λήξη του πολέμου; 

     Το Άουσβιτς υπήρχε. Και η Εύα θέλει να μάθει γι’αυτό. Όλοι πρέπει να μάθουμε γι’αυτό...

Το Κάτι τι;-Μαρίνα Γιώτη

      Το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Μελισσάκια στα θρανία» της Μαρίνας Γιώτη είναι εδώ και τιτλοφορείται με τον αινιγματικό τίτλο «Το κάτι τι;»! Η Μελίνα, ο Μίλτος και τα υπόλοιπα μελισσάκια της μελισσούπολης του πρώτου βιβλίου «Δώσε λύση στο μελίσσι» μας προσφέρουν, κι εδώ, μια ενδιαφέρουσα ιστορία στην οποία μας μιλούν για το άγνωστο, το πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φόβο και τον πανικό που τυχόν νιώθουμε για καθετί πρωτόγνωρο που συναντούμε καθώς και για τον σεβασμό που οφείλουμε να δείχνουμε στις απόψεις που έχουν οι άλλοι. 

     Η συγγραφέας συνεχίζει να δίνει πληροφορίες για τη ζωή της μέλισσας. Με μια τέτοια λοιπόν πληροφορία ξεκινά η ιστορία του κειμένου: είμαστε στο χειμώνα και για να προστατεύσουν οι μέλισσες την Βασίλισσά τους φτιάχνουν μια μελισσόσφαιρα στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η Βασίλισσα όπου σε θερμοκρασία 32ο C θα παραμείνει ασφαλής μέχρι να έρθει η Άνοιξη. Είναι ο μαγικός τρόπος της φύσης ώστε να ανταπεξέλθουν οι μέλισσες στον αφιλόξενο γι’ αυτές Χειμώνα. 

     Χειμώνας λοιπόν. Τα μελισσάκια παραμένουν στην κυψέλη. Η τροφή όμως που συνέλεγαν τον προηγούμενο καιρό αποδείχθηκε τελικά πως ήταν λίγη κι έτσι τα μελισσάκια αρχίζουν και πεινούν...

     Μια μέρα ξαφνικά, το καπάκι της κυψέλης ανοίγει και ένα άγνωστο ΚΑΤΙ αφήνει στο κέντρο της ένα αινιγματικό ΤΙ. Τα μελισσάκια τρομοκρατούνται και οι απόψεις για το τι ήταν αυτό που άφησε ο άγνωστος εισβολέας αρχίζουν και πέφτουν βροχή.

     Το μελίσσι, που δεν ήθελε και πολύ, χωρίζετε σε τρεις ομάδες: σ’ αυτή που πιστεύει πως το ΤΙ ήρθε για να τους καταστρέψει, σ’ αυτή που θεωρεί πως ήρθε για να τους βοηθήσει και σ’ αυτή που πιστεύει πως με τον ερχομό του θέλει να τους μάθει κάτι. Τα μελισσάκια οχυρώνονται πίσω από αυτές τις τρεις επικρατούσες απόψεις και με πείσμα προσπαθούν να επιβληθούν η μία ομάδα στην άλλη. Όποιος δεν υιοθετεί την άποψή της αυτομάτως γίνεται εχθρός της... Και τώρα; Τι;

Ἐρᾶν,Βυζαντινά αμαρτήματα-Γιάννης Καλπούζος

     Η αγαπημένη μου συνήθεια ως αναγνώστρια είναι, όταν πιάνω ένα βιβλίο στα χέρια μου, να ανακαλύπτω, όσο πιο γρήγορα γίνεται, τη σχέση- σύνδεση του τίτλου με το κείμενο. Έχω παρατηρήσει πως κάποια λέξη, φράση ή και συμπέρασμα που υπάρχει μέσα στο κείμενο χρησιμοποιείται συνήθως από τον συγγραφέα και ως τίτλος του βιβλίου του. 

     Βλέποντας λοιπόν τον πρωτότυπο, ομολογουμένως, τίτλο του νέου μυθιστορήματος του αγαπημένου συγγραφέα Γιάννη Καλπούζου, «Ἐρᾶν -Βυζαντινά αμαρτήματα», η περιέργεια μου για την επιλογή του ήταν, όπως καταλαβαίνετε!, πολύ μεγάλη. Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση διαπίστωσα, με έκπληξη, πως καμία λέξη, φράση ή συμπέρασμα δεν έπαιξε, όπως περίμενα, τον συνδετικό κρίκο τίτλου-κειμένου καθώς ο τίτλος τελικά αποδείχθηκε πως περιέκλειε έντεχνα τους δύο βασικούς άξονες στους οποίους κινήθηκε η αφήγηση.

     «Ἐρᾶν -Βυζαντινά αμαρτήματα» 

Ἐρᾶν: να ερωτεύεσαι, να αγαπάς. το απαρέμφατο του ρήματος εράω-ῶ χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα για να υποδηλώσει πως στο νέο του πόνημα καταπιάνεται με μια ιστορία αγάπης ενώ ο υπότιτλος «Βυζαντινά αμαρτήματα» για να προσδιοριστεί η χρονική εποχή στην οποία την τοποθετεί με την πρωτεύουσα του Βυζαντίου, την Κωνσταντινούπολη, την Εικονομαχία, τις ίντριγκες και τις κοινονικοπολιτικές αμαρτίες της να πλάθουν τους ήρωες και να τους οδηγούν στη στράτα της πολυκύμαντης ζωής τους. 

     Η αφήγηση ξεκινά με μια πολύ έντονη σκηνή που εκτός από το να μας προκαλέσει πολλά συναισθήματα, μας προσδιορίζει και την χρονική περίοδο στην οποία τοποθετείται η μυθοπλασία καθώς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία καλύπτει Ιστορία από τον 4ο μ.Χ αιώνα έως και τον 15ο με την Άλωση της Πόλης. Στην εν λόγω λοιπόν σκηνή βρισκόμαστε στο 766μ.Χ, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Ε’ ακολουθεί την πολιτική του πατέρα του Λέων του Γ’, ο οποίος στράφηκε κατά των εικόνων και του μοναχισμού. Η Λυγινή και ο Υάκινθος, οι δύο εκ των τριών ηρώων, διώκονται όντας μοναχοί. Λοιδορούνται, χλευάζονται και διαπομπεύονται μαζί με άλλους μοναχούς ως ξυλολάτρες ενώ συγχρόνως αποτελούν θέαμα για τους θεατές του Ιπποδρόμου που βρίσκονται στις ασφυκτικά γεμάτες κερκίδες του. Στο τέλος του ‘’θεάματος’’ οι δύο ήρωες βρίσκονται με έναν ανορθόδοξο τρόπο παντρεμένοι. Οι ζωές τους αλλάζουν άρδην. «Και τώρα τι;» αναρωτιέται ο Υάκινθος που η μέχρι πρότινος ζωή του συνδεόταν με τον μοναχισμό και μόνο και που ξαφνικά βρέθηκε παντρεμένος με την άγνωστη Λυγινή, την Λυγινή που όπως αναφωνεί: «... Λαχταρώ να ζήσω». Λαχταρά να γευτεί τον έρωτα. 

     Το ιδιόμορφο ζευγάρι θα περάσει δύσκολα. Μόνοι, μακριά από τα μοναστήρια, χωρίς πόρους και στήριξη. 

     Λίγους μήνες μετά οι συνθήκες θα τους οδηγήσουν στην Αθήνα, στην πόλη που η Λυγινή θα συναντήσει «εκ του οράν το εράν», στο πρόσωπο του Ροδανού, του τρίτου κεντρικού ήρωα της ιστορίας μας. 

    Ο Ροδανός και η Λυγινή θα γευτούν τον έρωτα και την αγάπη. Η Λυγινή θα τον λατρέψει και θα κάνει τα πάντα για να είναι μαζί του. Ο Ροδανός όμως κουβαλά μυστικά και αμαρτήματα... 

Δώσε λύση στο μελίσσι-Μαρίνα Γιώτη

     «Δώσε λύση στο μελίσσι», στο μελίσσι του Μίλτου και της Μελίνας, δύο μικρών, έξυπνων και εργατικών μελισσών. Το μελίσσι τους, μέχρι πρότινος, δούλευε ρολόι, όλα και όλοι ήταν στη θέση τους: η Βασίλισσα και  οι Κηφήνες στην αναπαραγωγή, οι Φρουροί στη φύλαξη της κυψέλης, οι Παραμάνες στη φύλαξη και φροντίδα των νεογέννητων μελισσών και οι εργάτριες στη συλλογή γύρης, στη παραγωγή του μελιού και γενικότερα στο χτίσιμο και στην καθαριότητα του μελισσιού.

      Όμως μια μέρα, η ισορροπία της κυψέλης διαταράχθηκε. Η Βασίλισσα πέθανε ξαφνικά και η πολύβουη φωλιά έμεινε ακέφαλη. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο κανονισμός που έλεγε πως τον θρόνο αναλαμβάνει συγκεκριμένο μελισσάκι, αυτό δηλαδή που έχει την ικανότητα να αναπαράγει, καταπατήθηκε με τους Κηφήνες να εκμεταλλεύονται τη στιγμή και να ζητούν να γίνουν εκλογές ώστε μέσω αυτών να βρουν το νέο αρχηγό. 

     Πρωτόγνωρα πράγματα! Μέχρι τότε η Βασίλισσα γεννιόταν! Κι απ’την άλλη γιατί να μη γινόταν αρχηγός και κάποιο μελισσάκι που άνηκε στις άλλες κατηγορίες μελισσών; 

     Εκλογές λοιπόν! Υποψήφιοι; Αμέτρητοι... Κι όλοι τάζουν δια των εκπροσώπων τους πράγματα που δελεάζουν-παραπλανούν(;) τους ψηφοφόρους (τι μας θυμίζει άραγε;)... 

     Οι Φρουροί τάζουν, μέσω του Φώντα, ασφάλεια και προστασία από τους εχθρούς που βρίσκονται έξω από την κυψέλη και την απειλούν, οι Παραμάνες, μέσω της Ράνιας, τροφή και φροντίδα κάθε μέρα για όλους, οι Κηφήνες, μέσω του Φρίξου, τεμπελιά και αραλίκι και οι Εργάτριες τι άλλο εκτός από δουλειά και δίκαιο μοίρασμα του μελιού που παράγουν. 

     Ο εκλογικός πυρετός είναι υψηλός και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλες οι μέλισσες να παραμελούν τις δουλειές τους καθώς ασχολούνται με την υποστήριξη του δικού τους υποψήφιου και τον αγώνα για εκλογή του. Διχόνοια λοιπόν, τσακωμοί, και υποτίμηση του ρόλου και της προσφοράς της κάθε μέλισσας κουβαλούσαν τα φτερά των μελισσών εκείνη την περίοδο...

     Κι  όταν ‘γιναν οι εκλογές, το αποτέλεσμα αυτών οδηγεί τον μικρό αναγνώστη, και ειδικά μέσω της έξυπνης λύσης που έπεται και έδωσαν ο Μίλτος και η Μελίνα, στη διαπίστωση πως: «Τα ονόματα δεν έχουν σημασία... Κάθε δουλειά ήταν σημαντική. Αν κάποιος δεν έκανε αυτό που του είχε ανατεθεί, η κυψέλη θα κατέρρεε»...

Σμαρώ, Από τον Βόσπορο στον Σηκουάνα- Δέσποινα Χατζή

      Το «Σμαρώ-Από τον Βόσπορο στον Σηκουάνα» της Δέσποινας Χατζή είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και ομολογώ πως η θεματολογία καθώς και η εκλεπτυσμένη γραφής της, με τα όμορφα καλολογικά στοιχεία, τους άψογους σκιαγραφημένους ήρωες και τις πλούσιες περιγραφές της που αυτή περιείχε, με εντυπωσίασαν και μου κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον της ανάγνωσης. Το κείμενο είναι πολυπρόσωπο και σύνθετο, με εναλλαγή αφήγησης που μας ταξιδεύει στην Πόλη και στο Παρίσι του χθες, και συγκεκριμένα της δεκαετίας του 1950 με τα Σεπτεμβριανά και το πογκρόμ κατά του ελληνισμού της Πόλης να σφραγίζει γεγονότα της μυθοπλασίας, καθώς και στο σήμερα όπου άλυτες συναισθηματικές εκκρεμότητες αναμένουν επίλυση, με εμάς τους αναγνώστες να απολαμβάνουμε την αφήγηση, τα διλλήματα και τις ανατροπές και να γευόμαστε εν τέλει τη λύτρωση που μας περίμενε στο φινάλε.

     Πριν φτάσουμε στο φινάλε, που φυσικά και δε θα σας το πω!- ας σας μεταφέρω επιγραμματικά την ιστορία. 

      Η Σμαρώ, η μοναχοκόρη του έμπορα Ιάκωβου Παπάζογλου και της Μαρίκας, είναι μια νέα, έξυπνη κοπέλα που αγαπά τα βιβλία και εκπέμπει δυναμισμό. Πριν περάσει το κατώφλι της ενηλικίωσης ο καθηγητής Κωνσταντίνος Βαΐτσης αναλαμβάνει την εκπαίδευσή της με σκοπό να εισαχθεί την επόμενη χρονιά στην ανώτατη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Καθηγητής και μαθητευόμενη έρχονται κοντά. Τα πνεύματα τους συναντιούνται. Ο έρωτας τους επισκέπτεται, τους συντροφεύει. 

      Τα στερεότυπα όμως της εποχής συγκρούονται στην ψυχή της Σμαρώς με τα πρέπει και τα θέλω να στήνουν χορό. Η Ιστορία, η μοίρα και άνθρωποι εγωκεντρικοί αποτελούν τροχοπέδη στον έρωτα του ζευγαριού που τελικά αναγκάζεται να χωρίσει. Ο Κωνσταντίνος φεύγει για το Παρίσι και η Σμαρώ παντρεύεται έναν βίαιο, κακότροπο και αυταρχικό άντρα. Θα αποκτήσει μαζί του ένα γιο, τον Μηνά, που πενήντα, σχεδόν, χρόνια αργότερα θα ψάξει την μάνα του που τον εγκατέλειψε ενώ ήταν, μόλις, πέντε χρονών. «Γιατί έφυγε η Σμαρώ;», αναρωτιέται ο Μηνάς, αναρωτιόμαστε κι εμείς και γυρίζουμε τις σελίδες έχοντας σφηνωμένο στο μυαλό μας αυτό το ερώτημα.

Η σκιά του Κυβερνήτη- Άρης Σφακιανάκης

     Ο Πέτρος Σκοτεινός, ο σωματοφύλακας του Ιωάννη Καποδίστρια, γίνεται «Η σκιά του Κυβερνήτη» και μας αφηγείται σε α’ πρόσωπο την πορεία του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας ξεκινώντας από τον χειμώνα του 1827 καθώς και την άφιξη του στην διχασμένη χώρα τον Ιανουάριο του 1828 έως και τη δολοφονία του το Σεπτέμβρη του 1831 στην πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους, το Ναύπλιο. 

      Το 1827 ο Καποδίστριας βρίσκεται στο λιμάνι της Ανκόνας και αναμένει, για έναν ολόκληρο μήνα, την άφιξη αγγλικού πλοίου προκειμένου να τον  μεταφέρει  στην Ελλάδα και στα καθήκοντα που του ανατέθηκαν και που εκείνος δέχθηκες να αναλάβει με αίσθημα ευθύνης και αφοσίωσης προς την πολύπαθη πατρίδα. Τις μέρες της αναμονής δέχεται μια σκηνοθετημένη, όπως αποδείχθηκε αργότερα, δολοφονική επίθεση από όπου και βγήκε αλώβητος χάρις την σωτήρια παρέμβαση του βαλτού από τον Μέτερνιχ, Πέτρου Σκοτεινού. Έπειτα από αυτό το περιστατικό, ο Καποδίστριας εντάσσει τον Σκοτεινό, όνομα και πράγμα, στη προσωπική του φρουρά όπου εκείνος πλέον κινείται, με προστατευτικότατα και διακριτικότητα, ένα βήμα πίσω από τον Κυβερνήτη.  

      Η θέση του αυτή θα τον κάνει τον τέλειο αφηγητή αφού με το λόγο του στήνει το πορτρέτο του Κερκυραίου πολιτικού καθώς και το πολιτικοκοινωνικό σκηνικό κάτω από το οποίο βρέθηκε να κυβερνά ο Καποδίστριας. Για τρία χρόνια (1828-1831) ο Κυβερνήτης παραμελεί την προσωπική του ζωή και ρίχνεται ψυχή τε και σώματι στον αγώνα για την αναδιοργάνωση του κράτους. Εμφύλιοι σπαραγμοί, ανύπαρκτος στρατός, ένας Ιμπραήμ που καίει την Πελοπόννησο και απειλεί τον οχταετή αγώνα και την έκβασή του, ανέχεια, αμορφωσιά και πόνος είναι όσα βρίσκει ο Καποδιστρίας με τον ερχομό του και όσα μπαίνουν στο χαρτοφυλάκιο των υποχρεώσεών του.

     Οι ίντριγκες όμως, οι διχασμοί, τα συμφέροντα, οι κοτζαμπάσηδες, τα δάνεια και η απληστία στήνουν εμπόδια, βάζουν τρικλοποδιές και μετατρέπουν τον Σωτήρα του Έθνους ως την ‘’ευκαιρία που χάθηκε για πάντα’’ ώστε να γίνει η Ελλάδα μια ανεξάρτητη και λειτουργική χώρα. το Ωσσανά του λαού γρήγορα μετατρέπεται από τους πολιτικάντηδες κυρίως και τους κοτζαμπάσηδες σε «Σταύρωσων Αυτών»...

Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας-Λένα Διβάνη

      «Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας», το πρώτο βιβλίο της Λένας Διβάνη που διαβάζω μα σίγουρα όχι το τελευταίο καθώς η γραφή της είναι τόσο ενδιαφέρουσα που με παρακινεί να ψάξω την βιβλιογραφία της και να επιλέξω και κάποιο άλλο της έργο για ανάγνωση στο μέλλον. Ενδιαφέρουσα λοιπόν η γραφή της, πρωτότυπη, γρήγορη, μοντέρνα, με χιούμορ, ειδησεογραφική θα έλεγα καθώς διαβάζοντάς το είναι σαν να βλέπεις ένα άψογο ντοκιμαντέρ, λεπτομερειακό και απαλλαγμένο από λογοτεχνικές φιοριτούρες  μα συγχρόνως κατατοπιστικό και με πληροφορίες που σου μεταφέρουν το κλίμα της εκάστοτε εποχής, σε ξεναγούν στην Ιστορία.

     Η συγγραφέας επιλέγει 6 ερωτικά ζευγάρια, ένα ερωτικό τρίγωνο (Πηνελόπη Δέλτα- Ίων Δραγούμης- Μαρίκα Κοτοπούλη) και ένα αδερφικό ζευγάρι (Χαρίλαος και Σοφία Τρικούπη) για να μας σεργιανίσει μέσω των προσωπικών τους ιστοριών στην Ιστορία της Ελλάδας καλύπτοντας ένα χρονικό πλαίσιο που περιέχει την Επανάσταση του 1821 και την ίδρυση του κράτους (Δημήτριος Υψηλάντης-Μαντώ Μαυρογένους) έως και τα πρώτα χρόνια της Χούντας (Γεώργιος Παπανδρέου- Κυβέλη). 

      Η αφήγηση ξεκινά αντίστροφα, κάτι πολύ ιδιαίτερο μιας και ήδιστε να συναντάμε εμείς οι αναγνώστες αφηγήσεις με αρχή που να τοποθετείτε χρονικά στο μακρινό παρελθόν, μέση και τέλος να πλησιάζουν και να φτάνουν αντίστοιχα το παρόν. Η συγγραφέας λοιπόν τοποθετεί τα ζευγάρια και την ιστορία τους άρα και την Ιστορία της Ελλάδας ξεκινώντας από το πιο πρόσφατο από το παρελθόν ζευγάρι για να φτάσει σιγά σιγά στο μακρινό παρελθόν. Η επιλογή αυτή, της αντίστροφης δηλαδή τοποθέτησης των προσώπων και της Ιστορίας, είναι έξυπνο τέχνασμα, είναι σαν να υπαινίσσεται η συγγραφέας -τουλάχιστον εγώ έτσι το ερμηνεύω- πως τα νήματα της σύγχρονης Ιστορίας είναι αλληλένδετα με αυτά του παρελθόντος και πως δεν λειτουργεί ανεξάρτητα από αυτό. Υπάρχει συνέχεια. Το τώρα συνδέεται άμεσα με το χθες κι όταν γνωρίζουμε ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες μας έδωσε την σκυτάλη κατανοούμε καλύτερα την Ιστορία και τα γεγονότα της. Ανακαλύπτουμε την πηγή της, 

     Παπανδρέου-Κυβέλη, Παύλος-Φρειδερίκη, Μπελογιάννης-Παππά, Δραγούμης- Δέλτα & Κοτοπούλη, Χαρίλαος & Σοφία Τρικούπη, Όθωνας-Αμαλία, Υψηλάντης-Μαυρογένους: ζευγάρια που τα ενώνει ο Έρωτας και ο ρομαντισμός, που τα οδηγεί η ανιδιοτέλεια, τα ιδανικά και  η πατρίδα, που ανάμεσά τους στέκει ο ναρκισσισμός, η αρχομανία και ο εγωισμός. Ζευγάρια που οι πόλεμοι, οι διχασμοί, οι εξορίες, τα συμφέροντα, οι θεσμοί και οι ίντριγκες τα δοκιμάζουν θυσιάζοντας άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε πάλι όχι την ιστορία τους για την Ιστορία.  «Ζευγάρια που έγραψαν την Ιστορία της Ελλάδας», ζευγάρια που μας μαθαίνουν την Ιστορία της Ελλάδας!

Πικρό γάλα-Μένιος Σακελλαρόπουλος

     Το  «Πικρό γάλα» του Μένιου Σακελλαρόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα, μια κατάθεση ψυχής μιας και στις σελίδες του φιλοξενείτε μια αληθινή ιστορία, μια ιστορία που με άγγιξε βαθιά, με έκανε να αφουγκραστώ την ψυχή του ήρωα και να ακολουθήσω νοερά και με όλο μου το είναι το κάθε του βήμα στον δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο της ζωής του...

      Ο συγγραφέας με πένα δωρική και ρεαλιστική που όμως γεννά πολλά συναισθήματα διηγείται τη ζωή του αγριμιού της Ηπείρου, όπως τον ονόμασαν, του Φώτη Ραπακούση, του ιδρυτή και Διευθυντή του μουσείου Αλί Πασά στο Νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων, και ζωντανεύει γεγονότα και κατάστασης που σοκάρουν, συγκινούν, καθηλώνουν. Ζωντανεύει παράλληλα και μια ολόκληρη εποχή με τις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης και τα πολιτικά σκαμπανεβάσματα: δικτατορίες, εξορίες, Βασιλεία και διχασμοί, να αποτελούν τις ψηφίδες της τοιχογραφίας που συναντάμε στο βιβλίο. 

      Μια εποχή, λοιπόν, ζωντανεύει... Μια ύπαρξη γεύεται το πικρό γάλα της ζωής...

      Ο Φώτης ορφανός από πατέρα μεγαλώνει με την μητέρα, τον αδερφό και τη γιαγιά του στο Αηδονοχώρι Ηπείρου. Φτώχεια, ανέχεια και πείνα τυλίγει τις ζωές τους. Η μητέρα του, μια άβουλη γυναίκα, επιλέγει ως έσχατη λύση λόγω των συνθηκών της μετεμφυλιακής Ελλάδας να στείλει τα παιδιά της στις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης. Ο Φώτης αφήνει πίσω το χωριό του, τα ποταμιά και τις βουνοκορφές στις χαράδρες των οποίων γνώριμα μοιρολόγια μα και παραδοσιακοί σκοποί αντηχούν και μας ταξιδεύουν στον τόπο: ‘’Καίγομαι και σιγολιώνω και για σένα μαραζώνω, αχ, τι καημός.Μίλησέ μου, μίλησέ μου, δυο λογάκια χάρισέ μου,αχ, ο φτωχός’’ και εν αγνοία του αφήνεται στην παιδόπολη του Ζηρού. 

      Μόνος του καθώς ο αδερφό του στάλθηκε σε διαφορετική παιδόπολη αντιμετωπίζει το σκληρό περιβάλλον και προσπαθεί να καταλάβει τι έκανε και τον άφησαν εκεί. Μέσα στην παιδόπολη θυμώνει, οργίζεται, πονά. Οι αυστηροί επιτηρητές και οι σκληρές συνθήκες που συναντά τον βγάζουν βίαια από τον κόσμο της παιδικής αθωότητας και παίζουν ρόλο καταλυτικό στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του. 

      Μέσα στην παιδόπολη δυο φωτεινοί φάροι εκπέμπουν σωτήριο φως: η αδερφική φιλία που συναντά στο πρόσωπο του Διονύση καθώς και η αγάπη του για την Ιστορία και την συλλογή αντικείμενων η οποία και θα τον αναδείξει στο μέλλον ως έναν από τους μεγαλύτερους συλλέκτες της Ελλάδας. Ο Διονύσης θα γίνει αδερφοποιητός με τον Φώτη και οι δυο φίλοι θα τα ζήσουν όλα μες στο Ζηρό με την φιλία τους να γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα και να αποτελεί και για τους δυο αποκούμπι στον πόνο των ξυλοδαρμών, των εξευτελιστικών τιμωριών και της στέρησης της ελευθερίας που βιώνουν στο ίδρυμα.

Συζητώντας με την συγγραφέα Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη

Μια μικρή ΒιβλιοΑναφορά πριν δώσω το λόγο στη συγγραφέα του Γιγαντόκαρδου...

      Η συγγραφέας Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη στην «Επιστροφή του βασιλιά Γιγαντόκαρδου» μιλά, μέσω των χάρτινων ηρώων της, για την υγιεινή διατροφή, την σπουδαιότητα των γνήσιων σπόρων και λαχανικών καθώς και τον οικολογικό τρόπο ζωής. 

     Ο Γιγαντόκαρδος είναι βασιλιάς της Κηπούπολης, εκεί όπου η υγιεινή διατροφή και τα καλά της, υγεία, ηρεμία και φροντίδα, βασιλεύουν. Η ζωή κυλούσε ήρεμα για τον βασιλιά που φρόντιζε τους σπόρους του και για τους κατοίκους της γειτονικής πόλης που απολάμβαναν την σοδειά... Όλα αυτά όμως χάνονται όταν καταφτάνει ο Μίστερ Φαστ Φούντιος και η βοηθός του, Μις Κονσερβίτα –εξαιρετική, χαριτωμένη και κατανοητή-υπενικτική επιλογή ονομάτων!-  που με δόλιους τρόπους και παραπληροφορικό και χειριστικό λόγο επιβάλλουν την γρήγορη, τυποποιημένη μα και ανθυγιεινή διατροφική ζωή. Πώς θα αντιδράσει ο καλόκαρδος, Γιγαντόκαρδος Βασιλιάς;    

      Ανακαλύψτε το διαβάζοντας το παραμύθι! Σας παροτρύνω να το κάνετε καθώς πρόκειται για ένα υπέροχο και ευφυές κείμενο, στις σελίδες του οποίου θα συναντήσετε ήρωες που με τις σκανταλιές τους θα σας κάνουν να γελάσετε, όπως ο Ζιζάνιος –όνομα και πράγμα!-, θα σας βάλουν σε σκέψεις και θα σας προβληματίσουν κατανοώντας παράλληλα, κι εσείς οι μεγάλοι και τα παιδιά σας, την τεράστια αντίθεση που έχει η οικολογική ζωή με αυτή της τεχνολογικής-τυποποιημένης που, δυστυχώς!, ο κόσμος μας έχει υιοθετήσει και εφαρμόζει κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό.
      Η εικονογράφηση της Λέλας Στρούτση θα συνδράμει, φυσικά, κι αυτή στην απόλαυση της ανάγνωσης με τα ζωηρά και έντονα χρώματά της και στην κατανόηση των όσων διαπραγματεύεται η ιστορία...

     Μέχρι να το διαβάσετε, διαβάστε την συνέντευξη που παραχώρησε η συγγραφέας Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη στις ΒιβλιοΑναφορές, κάτι για το οποίο την ευχαριστώ θερμά, και ελάτε πιο κοντά στο έργο και τις σκέψεις της συγγραφέως!

1. Με ποια αφορμή γράφτηκε το «Η επιστροφή του βασιλιά Γιγαντόκαρδου»;

Τα τελευταία χρόνια ακούμε να γίνεται πολύς λόγος για την οικολογία και τα βιολογικά προϊόντα, όμως τα «πακετοφαγητά» δίνουν και παίρνουν με τραγικά αποτελέσματα όχι μόνο για την υγεία μας, αλλά και για τη λειτουργία της οικογένειας.

Η βάναυση παρέμβαση του ανθρώπου στη μάνα γη με τα χημικά και τα φυτοφάρμακα, έχουν καταστήσει τις καλλιέργειες επικίνδυνες.

Οι γνήσιοι σπόροι δυστυχώς είναι είδος υπό εξαφάνιση, όμως ευτυχώς υπάρχουν κάποιες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες που αγωνίζονται για την διάσωση και διάδοσή τους. Προβληματίστηκα με όλα αυτά και γνωρίζοντας ότι αυτά που θα δώσεις στο παιδί στην παιδική ηλικία θα τα ακολουθεί για μια ζωή θέλησα να δώσω με χιούμορ μέσα από ένα παραμύθι την αξία των γνήσιων σπόρων και της υγιεινής διατροφής.  Έτσι έγραψα την « επιστροφή του βασιλιά Γιγαντόκαρδου». Να πω ότι η υπέροχη εικονογράφηση είναι της Λέλας Στρούτση και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σαΐτη Α. Ε. 

2. Στο site των εκδόσεων ο Γιγαντόκαρδος βρίσκεται στην κατηγορία: Ιστορίες για τις αλήθειες της ζωής.

Ποιος ο ρόλος της παραμυθίας; Είναι ένα σημαντικό εργαλείο για να μιλήσουμε για τις αλήθειες της ζωής στα παιδιά;

Το τελευταίο τρένο για το Παρίσι-Michele Zackheim

     «Το τελευταίο τρένο για το Παρίσι» είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα στο οποίο ο έρωτας, μέσα στις ζοφερές στιγμές της ανόδου του Ναζισμού στην Ευρώπη και της κήρυξης του Β’ παγκόσμιου πολέμου, αποτελεί το μοναδικό αισιόδοξο και φωτεινό στοιχείο του κόσμου.

  

     Η ογδοντάχρονη Ρόζυ παραλαμβάνει ένα ξεχασμένο μπαούλο της γεμάτο σημειώσεις της από τη ζωή της στο Παρίσι και το Βερολίνο του 1933 έως και την φυγή της από την φλεγόμενη Γεραιά Ήπειρο λόγω της έναρξης του πολέμου. Τις ξεφυλλίζει και θυμάται... Και μας αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο και με πισωγυρίσματα στο παρελθόν και στο παρόν την πορεία της ζωής της. 

     Η Ρόζυ Μάνον, Αμερικανίδα και με εβραϊκή καταγωγή από την μεριά της μητέρας της, φτάνει στο Παρίσι για να δουλέψει ως ανταποκρίτρια. Τα δημοσιογραφικά της βήματα κινούνται μεταξύ του Παρισιού και του Βερολίνου όπου και παρατηρεί τον κόσμο και καταγράφει με τρόπο στακάτο γεγονότα και ιστορίες ζωής. Η ανεμελιά των Ευρωπαίων δείχνει να εξανεμίζεται σιγά σιγά και οι ζωές τους, οι πόλεις τους και ο πολιτισμός τους να μπαίνουν κάτω από την τρομακτική ομπρέλα του ναζισμού οδηγώντας τους σε μέρες ζοφερές, εφιαλτικές. Εβραίοι και όσοι δεν ανήκουν στην άρια φυλή τους μπαίνουν σταδιακά στην γκιλοτίνα του Γ’Ράιχ. 

     Γι’ αυτές λοιπόν τις αλλαγές μιλά στα άρθρα της η Ρόζυ. Μελαγχολία, τρόμος και ένας κόσμος που ανατρέπεται. 

     Στα ταξίδια της στο Βερολίνο η ηρωίδα μας, εκτός από την παράνοια του Χίτλερ, συναντά και τον έρωτα στο πρόσωπο του χαράκτη Λεόν. Ο Λεόν είναι Εβραίος και βρίσκεται υπό κράτηση στο ίδιο του το σπίτι καθώς οι Ναζοί τον χρησιμοποιούν ώστε να χαράσσει ότι του αναθέτουν. Συναντιούνται κρυφά και το πάθος τους μεγαλώνει...

Αθώοι Ένοχοι-Ελευθερία Μεταξά

     «Αθώοι Ένοχοι», ο τίτλος  του  νέου αστυνομικού μυθιστορήματος της Ελευθερίας Μεταξά, ένας τίτλος οξύμωρος που σε βάζει σε σκέψεις. Αθώοι για κάποιους και συγχρόνως οι ίδιοι άνθρωποι ένοχοι για κάποιους άλλους; Πώς γίνεται αυτό; Και αν είναι εφικτό, τι γίνεται όταν αυτοί που θεωρούν τους αθώους ένοχους πάρουν στα χέρια τους το νόμο και αποδώσουν, όπως οι ίδιοι πιστεύουν, δικαιοσύνη; Και αλήθεια, σε ποια κατηγορία βάζουμε αυτούς που επιλέγουν την αυτοδικία; Στους αθώους; Ή στους ένοχους;

      Η Ελευθερία Μεταξά στο νέο της αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ μας προσφέρει μια κινηματογραφική ιστορία στην οποία γνώριμοι ήρωες από τα προηγούμενα μυθιστορήματά της, όπως ο αστυνόμος Μάνος Βαρσάμης και η συνεργάτης του, η ψυχολόγος Έλσα Γληνού, καλούνται να λύσουν το μυστήριο από μια σειρά ανεξιχνίαστων δολοφονιών. 

       Η έρευνα ενεργοποιείται μετά την δολοφονία ενός νεαρού κοριτσιού, της Ζωής Κομνηνού. Λίγες μέρες πριν η Ζωή είχε πλησιάσει την Έλσα και της είχε δηλώσει ευθαρσώς πως η ίδια βρισκόταν πίσω από τρεις ανεξιχνίαστες δολοφονίες. Ο ψυχολόγος που παρακολουθούσε τη νεαρή ανέφερε πως η ασθενής του πάσχει από μυθομανία. Κι έτσι κανείς δεν πίστεψε τα λεγόμενά της. Το άγρια όμως δολοφονημένο κορμί της με το όργανο της δολοφονίας της να δηλώνει ξεκάθαρα πως οι εκτελεστές της είναι λάτρεις μεσαιωνικών βασανιστηρίων αφυπνίζει την Έλσα και τον Βαλσάμη. Οι τρεις ανεξιχνίαστες δολοφονίες που ανέφερε τότε η Ζωή βγαίνουν στο προσκήνιο και το νήμα της τρομακτικής αυτής υπόθεσης αρχίζει να ξετυλίγεται σιγά σιγά...
         Τι συνδέει τις τρεις προηγούμενες δολοφονίες; Και αυτή της Ζωής; Ο μεσαίωνας και τα βασανιστήρια του τι θέση έχουν σ’αυτό το σηνικό;

     Οι απαντήσεις στο βιβλίο! Εγώ το μόνο που θα πω είναι πως το «Αθώοι Ένοχοι» είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, με γρήγορο ρυθμό, χωρίς να κάνει κάπου την λεγόμενη κοιλιά, με σασπένς και πολλές ανατροπές. Η γραφή είναι έντονη και σκληρή όπως και η αστυνομική ιστορία που πραγματεύεται με τρόπο κινηματογραφικό. 

Φλόγα και Άνεμος-Στέφανος Δάνδολος

«...κάποτε μου είπε ότι είμαι φλόγα»...

Είσαι φλόγα. Μακριά σου παγώνω και κοντά σου καίγομαι.

«Φλόγα;»

«Ναι. Για εκείνον ήμουν φλόγα»

«Εκείνος τι ήταν για εσάς;»

«Εκείνος... εκείνος ήταν άνεμος»

     Εκείνη Φλόγα! Εκείνος Άνεμος! Εκείνη, η Κυβέλη Αδριανού, η μεγάλη θεατρίνα της εποχής. Εκείνος, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, ο οραματιστής, ο πολιτικός που το όνομά του συνδέθηκε με την νεότερη ιστορία της πατρίδας μας. Ανάμεσά τους η φλόγα του πάθους, του έρωτα και της αγάπης. Ανάμεσά τους ο άνεμος της Ιστορίας.  

     Με τον έρωτα της Φλόγας και του Άνεμου, της Κυβέλης και του Γεώργιου Παπανδρέου, καταπιάνεται στο νέο του μυθιστόρημα ο Στέφανος Δάνδολος χαρίζοντας στους αναγνώστες ένα λυρικό κείμενο,  ένα κείμενο ύμνο στην αγάπη πλημμυρισμένο με εικόνες φορτισμένες συναίσθημα που έχουν την ικανότητα να διοχετεύονται και να γίνονται κτήμα όσων βυθίζονται στην ανάγνωσή του. 

     Ο συγγραφέας επιλέγει να τοποθετήσει τους ήρωές του -υπαρκτούς και χάρτινους- στο 1968 και στις τέσσερις μέρες από τον θάνατο του Γέρου της Δημοκρατίας ως και την κηδεία του. Μέσα σ’ αυτές τις τέσσερις μέρες η πένα του Δάνδολου μας συστήνει το ζευγάρι και μας μιλά για την θυελλώδη σχέση του. Αρχειακό υλικό και επιστολές που αντάλλασσε το ζευγάρι ξεδιπλώνουν σιγά σιγά την πορεία τους.

Πίστη και Περηφάνια-Δημήτρης Βαρβαρήγος

      «Πίστη και Περηφάνια», το νέο βιβλίο του αγαπημένου συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγου, το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 γράμματα, είναι  ένα κείμενο που  όπως αναφέρει και ο ίδιος ο συγγραφέας στην εισαγωγή του βασίζεται σε ιστορίες πραγματικές, ιστορίες που του αφηγήθηκαν και που εκείνος με παραστατικότητα και λυρισμό μετέφερε στο χαρτί διανθίζοντάς τες, φυσικά, για χάρη της μυθοπλασίας με λογοτεχνικούς ήρωες και γεγονότα που απογειώνουν και ολοκληρώνουν την αφήγηση.

      Η ιστορία ξεκινά μια βροχερή νύχτα όταν ο αφηγητής σκύβει στο προσκεφάλι της ηρωίδας και ακούει την ιστορία της ζωής της, ακούει τις αλήθειες της, ακούει την ψυχή της. Μαζί του τεντώνουμε κι εμείς το αυτί μας και ακούμε ή μάλλον βιώνουμε λέξη τη λέξη, στιγμή τη στιγμή, που η κεντρική ηρωίδα, η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι, μας παραθέτει στον εξομολογητικό λόγο της. Και έτσι μεταφερόμαστε χρονικά στα τέλη του 19ου αιώνα, στα Πετράλωνα και στο σπίτι της οδού Εριγόνης 11 εκεί που τρεις γενιές της οικογένειας της στεγάζουν τα όνειρα, τα πάθη και τα βάσανά τους. 

     Σ’αυτό το σπίτι λοιπόν, σ’ αυτή τη γειτονιά που το εργοστάσιο σοκολάτας Παυλίδη σκορπίζει τη γλυκιά ευωδιά του, πρώτοι ένοικοι του άρα και οι πρώτοι που θα συναντήσουμε στην αναδρομική αφήγηση της ηρωίδας, θα είναι οι παππούδες της, ο Σαλιβέριος και η Μαρία- Ρόζα Μοντανάρι. Οι δύο νέοι άφησαν πίσω τους την Φλωρεντία προκειμένου να ζήσουν ελεύθεροι τον έρωτά τους, με την Μαρία Ρόζα να περιφρονεί χωρίς δεύτερη σκέψη τα πλούτη που της εξασφάλιζε η καταγωγή της ώστε να ακολουθήσει τα θέλω της καρδιά της με πίστη και περηφάνια στον έρωτα και στη ζωή. 

     Το ζευγάρι αρχικά φτάνει στη Ζάκυνθο όπου και δημιουργεί την οικογένειά του αποκτώντας τρία παιδιά. Ακολουθούν τη ζωή. Η αγάπη και το πάθος τους συνοδεύουν σε κάθε βήμα τους. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια...

      Ο σεισμός του 1886 ισοπεδώνει το νησί και το μέχρι τότε νοικοκυριό τους, ανατρέποντας τη ζωή τους και τα δεδομένα της. Η οικογένεια Μοντανάρι ούσα άστεγη ψάχνει το όνειρο και την ελπίδα στην πόλη των Αθηνών, στα Πετράλωνα και στο σπίτι της οδού Εριγόνης 11 όπου και καταλήγει. 

      Σ’ αυτό το σπίτι λίγο αργότερα θα γεννηθεί το τέταρτο παιδί τους, ο Χαράλαμπος  Μοντανάρι, ο πατέρας δηλαδή της αφηγήτριάς μας. Θα αποδειχθεί άνθρωπος γλεντζές, αυτοδημιούργητος μα και αδύναμος. Οι γονείς του για να τον καλωσορίσουν θα φυτέψουν στην αυλή του μια κερασιά... στα χρόνια που θα ακολουθήσουν λίγα μπουμπούκια, όσες και οι χαρές της οικογένειας, θα ανθίσουν στα κλώνια της με κάποια από αυτά, ο άνεμος της Ιστορίας, του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και της Κατοχής να τα σπάει βίαια παρασύροντας τα στην εξαθλίωση και στον θάνατο. Ενώ κάποια άλλα, παρά τη δίνει, να παραμένουν εκεί με πίστη και περηφάνια για τη ζωή και το αύριο. 

     Μπουμπούκια και κλώνια. Ζωή και απώλειες. Εξαθλίωση και περηφάνια!