Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Αθηνά:Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη-Κώστας Καρακάσης

      Το «Αθηνά: Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη» είναι ένα βιβλίο που το διαβάζω για δεύτερη φορά. Θέλησα να το διαβάσω ξανά γιατί από την πρώτη ανάγνωση του το 2006 το μόνο που θυμόμουν από αυτό ήταν η γενική αίσθηση που μου είχε αφήσει, ότι δηλαδή πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο, μια αίσθηση που φυσικά επιβεβαιώθηκε με την ολοκλήρωση και της δεύτερης του ανάγνωσης μόλις σήμερα.

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

      Με γλαφυρή γραφή και γρήγορη ροή ο Κ.Καρακάσης μας εξιστορεί την αληθινή ιστορία της Αθηνάς Καληβωκά -το μυθιστορηματικό όνομα της υπαρκτής αυτής προσωπικότητας-που μέσα από την πορεία της ζωής της θαυμάζουμε την επαναστατική της φύση, την ευγένεια και την γοητεία που εκπέμπει καθώς και την γενναιότητα που χαρακτηρίζει τις πράξεις της. Ο πατέρας της, καπετάν Βαγγέλης εν όψει του απόπλου των εμπορικών καραβιών του σε ένα μεγάλο και καθοριστικό ταξίδι για τις μελλοντικές επαγγελματικές του ενέργειες, της αναθέτει την επιμέλεια των επιχειρήσεων του και του οίκου τους στην Κεφαλλονιά. Με ζήλο και εργατικότητα αναλαμβάνει τα ηνία σε μια δύσκολη και τραγική όπως αποδείχτηκε εποχή για την οικογένειά της. Τα καράβια του πατέρα της βυθίζονται στα νερά του Εύξεινου Πόντου παίρνοντας μαζί με τα πληρώματα τους και τους καπεταναίους, τις μέρες της δόξας, του πλούτου και της ανεμελιάς. Η Αθηνά αυτές τις τραγικές στιγμές έρχεται αντιμέτωπη με το δίλημμα: πλούτος ή τιμή και σεβασμός. Επιλέγει το δεύτερο χάνοντας αυτόματα το πρώτο. Έτσι δίνει σχεδόν όλη την περιουσία της οικογενείας της στις οικογένειες των ναυαγών που στελέχωναν τα καράβια τους ως αποζημίωση και φεύγει μαζί με τον αγαπημένο της Λορέντζο με το κεφάλι ψηλά και τους κατοίκους της Κεφαλλονιάς να την αποκαλούν κοντέσα υποκλίνοντας μπροστά της με σεβασμό και δέος. Στην Φλωρεντία θα ζήσει δυο χρόνια στο πλευρό του συζύγου της, Λορέντζο, τον απόλυτο έρωτα και θα κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, να σπουδάσει δηλαδή μαιευτική.

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Άγιοι και δαίμονες: Εις ταν Πόλιν-Γιάννης Καλπούζος

      Με αφετηρία την πυρκαγιά του 1808 ο Τζανής, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου «Άγιοι και δαίμονες, εις ταν Πόλιν» του Γ.Καλπούζου, ξεκινά την συγγραφή του βιβλίου της ζωής του. Με αφηγητή τον ίδιο καθώς και τις μαρτυρίες του συγγενικού και φιλικού του περιβάλλοντος, συναρμολογείται σελίδα τη σελίδα το πάζλ στο οποίο αποτυπώνεται η ιστορία του ίδιου και της Πόλης των αρωμάτων, των παθών, των αγίων και των δαιμόνων του 19ου αιώνα. Από το 1808 έως το 1831 ζούμε μαζί του τις ζοφερές μέρες κατά τις οποίες η πανούκλα θέριζε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, νιώθουμε την θλίψη του για τον χαμό της μητέρας του από την επιδημία, τον παρατηρούμε καθώς ασχολείται με την παραγωγή των μύρων, σεργιανάμε έχοντας στην παρέα μας τον φίλο του, τον Ανθία, στους καφενέδες των στενοσόκακων και στα χαμάμ της Πόλης, παρακολουθούμε την ορκωμοσία του κατά την είσοδό του στην επαναστατική ομάδα του Φοίνικα αρχικά και στην Φιλική Εταιρία στην συνέχεια, συναντάμε τους κρυπτοχριστιανούς της Κερασούντας και οσφριζόμαστε τον φόβο που αιωρείται στην φυλακή Μπάνιον, οπου καταλήγει μετά την καταδίκη του σε πολυετή φυλάκιση για συνέργεια σε φόνο. Με την βοήθεια των φίλων του και του Μποκρουζέ, μιας βαθιάς φιλοσοφημένης προσωπικότητας, δραπετεύει από το κολαστήριο αυτό και συνεχίζει τη ζωή του στην Πόλη όπου εκείνη την περίοδο σχεδιάζει τις επαναστατικές της κινήσεις η Φιλική Εταιρία, εν όψει του ξεσηκωμού στο Μοριά. Παίρνει και ο ίδιος μέρος μαζί με τον εξισλαμισμένο αδερφό του Λεωνή σ’ αυτές τις ενέργειές, οι οποίες εν τέλει δεν πραγματοποιούνται εξαιτίας των προδοτικών στάσεων που επικράτησαν. Η επανάσταση όμως στο Μοριά τον Μάρτιο του 1821 και η αποκάλυψη του σχεδίου για τον ξεσηκωμό των Ρωμιών στην Πόλη γεννούν τα αντίποινα. Αποκεφαλισμοί, βιασμοί, τρομοκρατία και χιλιάδες πτώματα που επιπλέουν στον Κεράτιο κόλπο είναι αυτά που αφήνει πίσω του ο Τζανής όταν φεύγει από την Πόλη για να συνεχίσει τον αγώνα του στην Χίο του 1822, ζώντας την καταστροφή της, και ύστερα στο πλευρό του Παπαφλέσσα στην ηρωική μάχη του στο Μανιάκι το 1825.

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Ιστορίες Ντροπής-Γιώργος Παμπούκης

      8 Μαρτίου σήμερα, η Ημέρα της Γυναίκας, και σας προτείνω ένα δοκίμιο (μη τρομάζετε είναι πολύ απλό κείμενο που ακονίζει το μυαλό και απευθύνεται σ 'όλους) που μιλάει για την θέση της γυναίκας στο πέρασμα των αιώνων μέσα στις θρησκείες. Ο Γιώργος Παμπούκης στο "Ιστορίες ντροπής" -καταλληλότερος και πιο εύστοχος τίτλος δεν θα μπορούσε να βρεθεί- παρουσιάζει το πως ο ανδροκρατούμενος κόσμος υπό την ευλογία του κλήρου και των οπαδών των θρησκειών που παρουσιάστηκαν στην Γη καταπίεσαν, παραγκώνισαν και υποβάθμισαν τις γυναίκες και δυστυχώς σε κάποια μέρη ακόμα συνεχίζουν να καταπατούν τα δικαιώματα τους. Είναι ένα όμορφο, καλογραμμένο βιβλίο που πληροφορεί και σοκάρει με τις βαναυσότητες και την υποβάθμιση που υφίστατο οι Γυναίκες όλων των εποχών και θρησκειών. 
      Διαβάστε το... εγώ θα το κάνω σίγουρα στο μέλλον για ακόμα μια φορά!

Υπόθεση οπισθόφυλλου:

      Τα τελευταία πενήντα, εξήντα ή έστω εκατό χρόνια και σε ένα μικρό μόνο τμήμα του αμαρτωλού πλανήτη μας -αυτό που εμείς σήμερα αυτάρεσκα ονομάζουμε δυτικό κόσμο- οι γυναίκες άρχισαν για πρώτη φορά να ζουν όλο και πιο ανθρώπινα. Για αιώνες και χιλιετίες, σε όλη τη μέχρι τότε ιστορία τους και σε όλα τα πλάτη και μήκη της υφηλίου, οι γυναίκες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της Γης και παρά τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, ζούσαν σαν ‘χρηστικά αντικείμενα‘ και η ζωή τους έμοιαζε με αυτή των κατοικίδιων ζώων.

    Όλοι οι απίστευτα απάνθρωποι καταναγκασμοί που είχαν επιβληθεί ‘θεσμικά‘ στις γυναίκες ήταν λεπτομερώς σχεδιασμένοι: από τους άνδρες πρώτα και από τους νόμους έπειτα, τους οποίους βεβαίως θεσμοθετούσαν αποκλειστικά και μόνον οι άνδρες. Την ίδια στιγμή το φρικτό αυτό καθεστώς ήταν όχι μόνο αποδεκτό αλλά και ‘ευλογημένο‘ από τις Εκκλησίες και τον κλήρο, που πάντοτε σκέφτονταν, σχεδίαζαν και δρούσαν σε πλήρη σύμπνοια με τους άνδρες.

     Τι συνέβη όμως και κάποια στιγμή, στο μικρό έστω κομμάτι του πλανήτη όπου έτυχε να ζούμε, ανατράπηκαν όλα αυτά τα φοβερά; Και για ποιους λόγους άραγε όλα αυτά επιζούν ακόμη σε ένα μεγάλο τμήμα του σύγχρονου κόσμου μας.

Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Ιστορίες ντροπής
Συγγραφέας:Γιώργος Παμπούκης
Εκδ.:Πατάκης
Ημερ.Εκδ.:2012
Σελ.:421
Δήμητρα Κωλέτη 

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Το κορίτσι κάτω από την ελιά- Leaah Fleming

     Η Πηνελόπη Γεωργίου, μια ελληνοαγγλίδα εικοσάχρονη κοπέλα της αστικής τάξης, επ’ αφορμή της επίσκεψη της στο σπίτι της αδερφής της στην Αθήνα, εγκαταλείπει την Αγγλία το 1937 αφήνοντας πίσω της μια ζωή που το μόνο που της προσέφερε ήταν πλήξη και ανία εν αναμονή του ντεμπούτο της στα σαλόνια της καλής κοινωνίας για ανεύρεση κατάλληλου γαμπρού. Πνεύμα ανήσυχο και ζωηρό ψάχνει να βρει τον εαυτό της, αναζητώντας αυτό που θα την εξέφραζε πραγματικά. Η αγάπη της για την αρχαιολογία καθώς και το ενδιαφέρον της για τον Μπρους Τζαρτιν την οδηγούν στην Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή όπου φοιτά με ζήλο και ενθουσιασμό, ενώ παράλληλα παρακολουθεί και μαθήματα νοσηλευτικής στον Ερυθρό Σταυρό μαζί με την καλή της φίλη Γιολάντα. Όταν ο Β’ Παγκόσμιο φτάνει και στην Ελλάδα η Πηνελόπη εγκαταλείπει την αρχαιολογία καθώς μέσα της κατασταλάζει πως αυτό που την γεμίζει είναι το να σώζει ζωές υπό το σήμα του Ερυθρού Σταυρού. Αλβανικό μέτωπο, Αθήνα και Κρήτη, εκεί που η φωτιά του πολέμου καίει αφήνοντας στο διάβα της τραυματίες και των δυο αντιμαχόμενων παρατάξεων, η Πηνελόπη, άλλοτε χρησιμοποιώντας την αγγλική της καταγωγή και άλλοτε την ελληνική, βρίσκεται παρούσα δίνοντας την δική της μάχη. Όταν η Αθήνα πέφτει τον Απρίλη του ’41 στα χέρια των Ναζί, με την βοήθεια του Μπρους καταλήγει στην Κρήτη όπου εκεί μαζί με τον ίδιο, την Γιολάντα και τον γιατρό Ανδρουλάκη μπαίνουν στην Αντίσταση, βοηθώντας τους Συμμάχους στην εκκένωση του νησιού από τους στρατιώτες που εγκλωβίστηκαν στα βουνά της μετά την Μάχη το καλοκαίρι του ’41. Λίγο πριν το τέλος του πολέμου συλλαμβάνεται απ’τα Ες Ες όπου μαζί με τους Εβραίους της Κρήτης στοιβάζεται στο σαπιοκάραβο που κατευθύνεται στον Πειραιά και από εκεί στην κόλαση του Άουσβιτς.

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Τα βιβλία της αγαπημένης μου συγγραφέας Σόφης Θεοδωρίδου!

     Μιας και πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες (06/03'14) το νέο βιβλίο της κας Θεοδωρίδου με τίτλο "Το κορίτσι από την Σαμψούντα" παραθέτω συγκεντρωμένες τις απόψεις-κριτικές μου για τα προηγούμενα βιβλία της. Για εμένα η κα Θεοδωρίδου είναι Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου συγγραφέας και τα βιβλία της θα τα χαρακτήριζα ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ της εγχώριας Λογοτεχνίας! Την ακολουθώ πάντα και πάντα με αποζημιώνει.  Κάθε βιβλίο της θα με ταξιδέψει, θα μου δημιουργήσει συναισθήματα, θα μου ορθώσει μπροστά μου εικόνες, ήχους και μυρωδιές που θα με τυλίξουν και που θα τα κουβαλώ για πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσής τους στο μυαλό και στην καρδιά μου!! Οι Λογοτεχνικές στιγμές που μου χαρίζει είναι πολύτιμες γι'αυτό ανυπομονώ για το λογοτεχνικό μας ραντεβού εντός ολίγων ημερών με "Το κορίτσι από την Σαμψούντα"!  Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο!!



Το 1ο Βιβλίο της: 
"Η νύφη φορούσε μαύρα"

       Όλη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας περνάει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη καθώς διαβάζει το "Η νύφη φορούσε μαύρα". Ένα ντόμινο συμφορών και κακουχιών επιδέξια τοποθετημένο από την συγγραφέα :Μικρασιατική Καταστροφή, Κατοχή Εμφύλιος, Χούντα. Ταραγμένα χρόνια που ταλαιπωρούν τους ήρωες και χαλούν τις ζωές και τα όνειρα τους.

      Η Αντριανή πρόσφυγας της Μικρασιατικής καταστροφής καταλήγει σε ένα χωριό της Μακεδονίας μαζί με άλλους ταλαιπωρημένους Μικρασιάτες. Εκεί θα προσπαθήσουν με κόπο αλλά και πολύ ελπίδα να αναστηλώσουν εκτός από τον τόπο που τους έτυχε μετά την σφαγή, και την ίδια τους την ζωή. Η Αντριανή τότε θα δώσει άλλη μια ευκαιρία στον εαυτό της να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Έτσι θα παντρευτεί τον Άρη, έναν νεαρό πρόσφυγα που της εμπνέει εμπιστοσύνη και ασφάλεια και που τον ερωτεύεται και τον αγαπά πραγματικά όπως και εκείνος. Η ευτυχία τους θα ολοκληρωθεί με τον ερχομό του παιδιού τους αλλά θα γκρεμιστεί την στιγμή που θα επιστρέψει η πρώτη γυναίκα του Άρη, την οποία θεωρούσε αγνοούμενη-νεκρή στα γεγονότα του ’22. Η ζωή της ανατρέπεται για άλλη μια φορά καθώς η λογική θα υπερνικήσει τα έντονα συναισθήματα που νιώθει για την Αντριανή ο Άρης, ο οποίος θα αναγκαστεί εν τέλει να επιστρέψει στην πρώην γυναίκα του. Τότε μόνη της με μόνη συντροφιά τα βότανα της θα μεγαλώσει το παιδί της στα ταραγμένα χρόνια του 20ου αιώνα.

        «Η νύφη φορούσε μαύρα» είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα της κα Θεοδωρίδου και ήταν αυτό που έγινε αφορμή να ακολουθώ πάντα τα λογοτεχνικά της βήματα.
Απλά υπέροχο!!



Βαθμολογία 5/5


******

Το 2ο Βιβλίο της:
"Πες μου αν με θυμάσαι"

        Τι συμβαίνει όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και οι γονείς έχουν πλέον την ανάγκη των παιδιών τους προκειμένου να συνεχίσουν μια αξιοπρεπή ζωή; Όταν η επιβίωση και η ασφάλεια τους εξαρτάται από τρίτους, καθώς έχουν χάσει πια τον έλεγχο της; Ποιος είναι άραγε ο ρόλος των παιδιών απέναντι στους ανθρώπους που τους έδωσαν το πολυτιμότερο δώρο της ζωής τους, την ίδια τους την ύπαρξη, σ’αυτή την δύσκολη συγκυρία; Η Ιφιγένεια η κεντρική ηρωίδα του «Πες μου αν με θυμάσαι» της κας Σ.Θεοδωρίδου μας δίνει την απάντηση μέσα από την επιλογή της. Όταν ο πατέρας της πεθαίνει μετά την πολύμηνη μάχη του με τον καρκίνο αφήνει πίσω του, έκτος από την απέραντη θλίψη στην ίδια και στις άλλες δυο κόρες του, την Ελισάβετ και την Αλέκα, την χτυπημένη από Αλτσχάιμερ γυναίκα του. Τότε και οι τρεις τους θα θελήσουν να βοηθήσουν την πάλαι ποτέ δοτική μάνα τους όμως η μοίρα και κυρίως η συμπεριφορά του αυταρχικού και βίαιου συζύγου της Αλέκας θα απαγορεύσουν στην ίδια αλλά και στην Ελισάβετ να πάρουν μέρος στην φροντίδα της. Έτσι η Ιφιγένεια αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου την περιποίηση της μητέρα τους που η ασθένεια της την μετατρέπει σιγά σιγά σε παιδί. Επιλέγει να την πάρει στο σπίτι που ζει ευτυχισμένα με τον άντρα της και απορρίπτει κατηγορηματικά την ιδέα της έγκλισης της σε οίκο ευγηρίας. Η ζωή της όμως και στο προσωπικό επίπεδο θα αλλάξει ριζικά καθώς οι ανέμελες μέρες φαίνεται να έχουν ξεμείνει στο παρελθόν.Η κούραση, οι παρεξηγήσεις και ο εγωισμός θα φέρουν την ρήξη στο ζευγάρι. Η Ιφιγένεια θα θυσιάσει, σαν άλλη τραγική ηρωίδα, τον γάμο της στο βωμό της συνείδησης, της ανιδιοτελής αγάπης και της προσφοράς. Όταν θα ρωτά την μητέρα της λίγο πριν το τέλος του γολγοθά τους «Πες μου αν με θυμάσαι» η απάντηση της θα δικαιώσει τους κόπους και τον αγώνα της. Ο σκοπός όμως αυτής της θυσίας είναι τόσο δυνατός και δίκαιος που η μοίρα με βοηθό την αγάπη θα τα αποκαταστήσει όλα φέρνοντας την απαιτούμενη λύτρωση……

        Ένα υπέροχο κοινωνικό, αληθινό βιβλίο με πολλά μηνύματα για τις σχέσεις παιδιών και γονέων καθώς και συζύγων. Η γραφή της Θεοδωρίδου μας χαρίζει απλόχερα πολλά πολλά συναισθήματα!! Ένα βιβλίο που αγγίζει την καρδιά του αναγνώστη! Αν έπρεπε να επιλέξω ΤΟ αγαπημένο μου της συγγραφέας-πράγμα δύσκολο καθώς όλα τα έργα της για 'μένα είναι κοσμήματα της Λογοτεχνίας!-θα επέλεγα το "Πες μου αν με θυμάσαι"για την ανθρωπιά, την ευαισθησία και τον ρεαλισμό που ξεπηδούν από τις σελίδες του!

Βαθμολογία 5/5



******

Το 3ο Βιβλίο της: 
"Τ'αχνάρια των ξυπόλυτων ποδιών"

        Έχοντας για πρωταγωνιστές δυο άντρες, τον Θεμιστοκλή και τον Άλκη, τον πατέρα και τον γιο αντίστοιχα, οι αναγνώστες, με μέσο την ευαίσθητη και ρεαλιστική πένα της κας Θεοδωρίδου, ακολουθούν «τ’αχνάρια των ξυπόλυτων ποδιών» τους, χνάρια που τον οδηγούν σε συναισθήματα αγάπης, πάθους αλλά και έχθρας καθώς και  σε εποχές ιστορικές, στις οποίες κυριαρχεί η πολιτική αστάθεια, η διχόνοια, η βία και ο ρατσισμός.
      Ο Θεμιστοκλής μετά τον χαμό της γυναίκας του αναγκάζεται να σταθεί στα πόδια του προκειμένου να μεγαλώσει τον γιο του, Άλκη. Φτάνει το 1950 στην Αθήνα πικραμένος από την απώλειά της βρίσκοντας αποκούμπι στην γειτόνισσα της φτωχικής συνοικίας που κατοικεί , η οποία και αναλαμβάνει την περιποίηση του μικρού Άλκη. Η Αθήνα της μετεμφυλιακής εποχής είναι μια πόλη στην οποία επικρατεί η πολιτική αστάθεια όπου οδηγεί σε διαδηλώσεις και απεργίες καθημερινές. Μέσα σε αυτό το κλήμα ο Θέμης φοβούμενος τις επιπτώσεις αυτής της κατάστασης στον ψυχισμό του μικρού παίρνει την απόφαση να προσφέρει μια μητρική φιγούρα στον γιο του, την  οποία και είχε στερηθεί από τις πρώτες ώρες της ζωής του. Μετακομίζουν λοιπόν σε ένα χωριό της Βόρειας Ελλάδας όπου εκεί παντρεύεται την Ελένη, μια μελαγχολική αλλά γλυκιά γυναίκα, η οποία κουβαλά και αυτή την δική της πικρή ιστορία. Ο Θέμης έρχεται αντιμέτωπος με τον ρατσισμό, καθώς αμφισβητείτε η καταγωγή του ενώ ο Άλκης μεγαλώνοντας, με το πάθος, την φιλία καθώς και με τον αληθινό έρωτα προς το πρόσωπο της γλυκιάς Θάλειας. Ο έρωτας τους όμως βρίσκει τροχοπέδη τον αυστηρό πατέρα της, όπου στο τέλος την αναγκάζει να παντρευτεί έναν βίαιο αστυνομικό, υποστηρικτή των Συνταγματαρχών που εκείνη την περίοδο έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα. Με την πτώση της Χούντας, η ανιδιοτελής αγάπη του Θέμη για τον γιο του θα πρωταγωνιστήσει γι’ άλλη μια φορά, καθώς με την αυτοθυσία του, ο Άλκης και η Θάλεια θα ξεπεράσουν το μεγαλύτερο σκόπελο που αντιμετώπισαν ως τώρα, ζώντας πλέον ευτυχισμένοι……

        Είναι υπέροχο βιβλίο με γρήγορη ροή και ζωντανές περιγραφές, τέτοιες που νιώθεις πως τριγυρνάς και εσύ στους τόπους που γεννιούνται και δημιουργούν οι ήρωες του. Το ήθος, η περηφάνια και η αξιοπρέπεια του Θέμη στην μετεμφυλιακή Ελλάδα, σε κατακλύζουν! Ο έρωτας του Άλκη και της Θάλειας με συγκίνησε πολύ με τη δύναμή του. Η αυτοθυσία του πατέρα με δίδαξε!

Βαθμολογία 5/5


******

Το 4ο Βιβλίο της:
"Η αμαρτία της ομορφιάς"

        Διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό βιβλίο αυτό που αποζητώ είναι με τη δύναμη της γραφής να μπορέσω να μεταφερθώ στα μέρη που γεννήθηκαν  και έδρασαν οι ήρωες του, να αισθανθώ τα συναισθήματα που βίωσαν, όπως  την αγάπη, τον θυμό  και την λύτρωση, και  να δω με τα μάτια της φαντασίας μου τις εικόνες που περιγράφονται σ’ αυτό. «Η αμαρτία της ομορφιάς» μου πρόσφερε απλόχερα όλα αυτά τα στοιχεία! Ταξίδεψα νοερά στην Ελλάδα της Κατοχής και του Εμφυλίου, ένιωσα τον παράφορο έρωτα του Θεόφιλου και της Ευγενείας και είδα τις κακουχίες που έφερε ο πόλεμος στις ζωές των ανθρώπων, όπου τσάκισαν τα σώματα μα πάνω από όλα τις ψυχές τους.  Ο έρωτας του ζευγαριού μολύνθηκε από τις θηριωδίες της σύρραξης και τον φθόνο της Ευανθίας που ενίσχυσε την ζήλια του Θεόφιλου, του οποίου η κρεατομηχανή του πολέμου άλεσε εν μέρει τον χαρακτήρα του. Πόλεμος στην Ελλάδα……. πόλεμος και στον γάμο τους με αόρατο εχθρό την ζήλια. Και όπως όλοι οι πόλεμοι έτσι και αυτός είχε τα θύματά του….. Τρία αγγελούδια μένουν μόνα να αντιμετωπίσουν τη ζωή, το αβέβαιο μέλλον που έχει μολυνθεί από το παρελθόν και τους έχει στιγματίσει.  Όμως η αλήθεια των πραγμάτων βρίσκεται πάντα εκεί αγκιστρωμένη στην αιωνιότητα περιμένοντας πότε θα ‘ρθει η στιγμή να βγει στο φως. Και όταν αυτό γίνει τότε έρχεται η λύτρωση, μια λύτρωση που γαληνεύει τις ψυχές των θυμάτων και αυτών που έμειναν πίσω και επωμίστηκαν συνέπειες που δεν τους αναλογούσαν. Ένα βιβλίο κόσμημα! Πολλά συγχαρητήρια στην κα Θεοδωρίδου!

Βαθμολογία 5/5

Βιογραφία Συγγραφέως





Δήμητρα Κωλέτη