Το αγόρι στο θεωρείο-Αγγελική Δαρλαση

     Το πόνημα της Αγελικής Δραλάση «Το αγόρι στο θεωρείο» είναι ένα εφηβικό -κι όχι μόνο!- ανάγνωσμα στο οποίο η συγγραφέας πραγματεύεται τον πόνο της απώλειας προσώπων μα και πατρίδων, την προσπάθεια να διαχειριστεί το άτομο τις οδυνηρές ανατροπές που φέρει στην ψυχοσύνθεσή του η Προσφυγιά ενώ παράλληλα υμνεί την δύναμη της Μνήμης καθώς και το βάλσαμο και την απελευθέρωση που προσφέρει η Τέχνη. 

     Μιλώντας για ένα πραγματικό γεγονός, αυτό της εγκατάστασης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, η συγγραφέας με ατμοσφαιρική και ρεαλιστική γραφή, πλάθει ήρωες που αγγίζουν την ψυχή του αναγνώστη παρασύροντάς τον σε μια ιστορία που πρωταγωνιστεί η ανθρωπιά, το συναίσθημα και η ελπίδα. 

      Η ιστορία ξεκινά με τον Δρόσο να μας αφηγείται την άφιξη του μαζί με την αδερφή του, την Αρετή, και την Δόμνα που τα αγκάλιασε σαν δικά της παιδιά να φτάνουν στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. "Θα µας οδηγήσει πίσω το άρωµα από τις τριανταφυλλιές µας. Δε θα χαθούµε" λέει ο Δρόσος στην Αρετή η οποία αρνείται να μπει στο θέατρο καθώς φοβάται πως όλο και πιο πολύ απομακρύνονται από τους γονείς και την πρότερη ζωή τους, την αληθινή ζωή, την ζωή μακριά από την ορφάνια, την φτώχεια και την ανασφάλεια της προσφυγιάς.  

    Όπως και οι άλλοι πρόσφυγες έτσι κι αυτοί θα εγκατασταθούν τελικά σε ένα από τα 81 θεωρεία του θεάτρου που το 1922 προκειμένου να αντιμετωπιστεί το προσφυγικό ζήτημα χρησιμοποιήθηκε ώστε να στεγάσει τις κατατρεγμένες από την Ιστορία ψυχές με την Αρετή να το χαρακτηρίζει τόσο σπαρακτικά εύστοχα για τον αναγνώστη ως κουκλόσπιτο αφού στα μάτια της μοιάζει σαν το κοριτσίστικο παιχνίδι με τα πολλά δωματιάκια παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, στα οποία λείπει ο ένας τοίχος κάνοντας έτσι την ζωή των ενοίκων ορατή στους πάντες. 

Η φωτογραφία που έδωσε αφορμή στη συγγραφέα να γράψει
Το αγόρι στο θεωρείο

     Σ’ αυτά τα θεωρεία άνθρωποι στεγάζονται: Ο Δρόσος, η Αρετή, ο Σάββας που περιμένει να γυρίσει ο πατέρας του, η Ευδοξούλα που ράβει ράβει... κι οι βελονιές της ενώνουν τις κομματιασμένες καρδιές... και βιώνουν την φτώχεια, την εξαθλίωση και τον ρατσισμό. Μόνη παρηγοριά η Τρικυμία, το θεατρικό έργο του Σαίξπηρ που ανακαλύπτουν τα παιδιά σε μια αποθήκη του θεάτρου και που αποφασίζουν να το ανεβάσουν όταν η Αρετή μην αντέχοντας  όλη αυτή την κατάσταση εξαφανίζεται. Η Ευδοξούλα με πολύ φαντασία φτιάχνει τα σκηνικά, ράβει τα κουστούμια και μοιράζει ρόλους στα παιδιά ελπίζοντας πως, όταν έρθει η ώρα να ακουστούν τα λόγια του Άριελ, η Αρετή θα βγει από την κρυψώνα της... και κυρίως πως θα φωλιάσει η Ελπίδα ξανά στη καρδιά του αγοριού καθώς θα συνειδητοποιεί πως «... όλων μας οι ζωές είναι αληθινές. Ακόμα κι οι πιο δύσκολες κι οι πιο περίεργες κι οι πιο μαγικές κι οι πιο εφιαλτικές. Κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο παρά να τις ζεις. Ν’ αναπνέεις και να κρατιέσαι με νύχια και με δόντια από τη ζωή. Να ζεις» (σελ. 156-7)

     Ένα διαχρονικό κείμενο που μιλά στα παιδιά για την προσφυγιά με λόγο απλό μα τόσο τρυφερό που σίγουρα θα αγγίξει τις ψυχές τους. Κλείνοντας το βιβλίο θα πάρουν πολλές εικόνες, εικόνες αληθινές, ουσιώδεις, συγκινητικές κι αθώες όπως τις αντικρίζουν τα αθώα μάτια των παιδιών. Η απρόσμενη ανατροπή στο τέλος του δεύτερου κεφαλαίου ενσάρκωσε επιτυχώς την έννοια της Απώλειας και του ψυχικού πόνου... 

    Συγχαρητήρια στη συγγραφέα!

    Διαβάστε το...! Είναι εξαιρετικό το να μαθαίνουν οι έφηβοι την Ιστορία μέσα από ένα λογοτεχνικό βιβλίο!

Βαθμολογία 5/5

Βιογραφία συγγραφέως

Στοιχεία Βιβλίου:

Τίτλος: Αγγελική Δαρλάση

Εκδ.: Μεταίχμιο

Ημερ.Εκδ.: Νοέμβρης του 2017

Σελ.: 198 
Βραβείο: ΕΦΗΒΙΚΟΥ-ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ για το 2018 
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Δήμητρα Κωλέτη