Η ηρωίδα του «Ψάχνοντας για κοχύλια», η Πενέλοπε, είναι 64 χρονών και μόλις έχει φύγει με την δική της έγκριση από το νοσοκομείο μετά την καρδιακή προσβολή που την είχε οδηγήσει σ’ αυτό. Μπαίνοντας στο σπίτι της αντικρίζει τον αγαπημένο της πίνακα, τον πίνακα που φιλοτέχνησε ο πατέρας της και που απεικονίζει την ίδια ως παιδί με ένα κουβαδάκι στο χέρι, να ψάχνει κοχύλια σε μια από τις αμμουδερές παραλίες της Κορνουάλης. Κοιτάζοντάς τον δίνεται η πρώτη αφορμή στην συγγραφέα για να μας γυρίζει σιγά σιγά πίσω και να μας συστήσει την οικογενειακή και την προσωπική ιστορία της Πενέλοπε καθώς και αυτή που κρύβεται πίσω απ’ τον πίνακα ο οποίος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αφήγηση, μιας και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο που ενώνει το συγγραφικό παρόν με το παρελθόν, τις δύο δηλαδή χρονικές περιόδους που χωρίζει η Πίλτσερ το κείμενό της.
Η Πηνέλοπε μεγάλωσε σε ένα μποέμικο περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούσε η αγάπη, ο σεβασμός και η ανεμελιά. Κατοικούσαν στο Λονδίνο, τα συχνά ταξίδια όμως του ζωγράφου πατέρα της και της γλυκιάς μητέρα της της γνωρίζουν τον τότε γνωστό κόσμο. Η Κορνουάλη θα γίνει για την τριμελή οικογένεια ο καλοκαιρινός της προορισμός και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πόλεμου ο τόπος που θα την κρατήσει μακριά από της φλόγες του.
Η Πενέλοπε έφηβη πλέον και συγκινημένη από το δράμα των προσφύγων της Ναζιστικής Γερμανίας θα καταταχθεί στο Βασιλικό Ναυτικό συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά του Γ’ Ράιχ. Όσο και να θέλει όμως να εγκλιματιστεί στο νέο περιβάλλον δεν το κατορθώνει. Το Βασιλικό Ναυτικό είναι αυστηρό, με κανόνες και ρυθμούς που δεν της ταιριάζουν... και τότε συναντά τον Αμπροουζ ο οποίος θα της χαρίσει όμορφες στιγμές και την ψευδαίσθηση πως γνώρισε τον έρωτα στο πρόσωπό του. Όταν διαπιστώσει πως είναι έγκυος θα παντρευτεί μαζί του και θα αποσυρθεί στην Κορνουαλη... Εκεί θα γίνει μητέρα, θα καταλάβει πως ο γάμος της είναι μια καταστροφή, θα βιώσει την απώλεια μα και θα γευτεί τον έρωτα στο πρόσωπο του στρατιώτη Ρίτσαρτ...
40 χρόνια μετά θα θυμηθεί την ιστορία της και θα μας την πει ... με νέα πρόσωπα να βοηθούν με τις πράξεις τους στην εξιστόρηση...
Τι να πω γι’αυτό το βιβλίο... Ψάχνοντας στο διαδίκτυο τα σχόλια για το «Ψάχνοντας για κοχύλια» όλα μα όλα όσα βρήκα ήταν κάτι παραπάνω από διθυραμβικά. Θα περιμένετε λοιπόν να πω κι εγώ πως ήταν εξαιρετικό ανάγνωσμα. Κι όμως δεν θα πω κάτι τέτοιο. Το βρήκα βαρετό, με πολλές πάρα πολλές περιγραφές που δεν εξυπηρετούσαν κατά την άποψή μου την εξέλιξη της υπόθεσης. Επιπλέον παρατήρησα κι πολλές επαναλήψεις κάτι που με εκνεύρισε. Η ιστορία ήταν συμπαθητική, μια ρομαντική ιστορία εποχής, ένιωσα όμως πως την ξεχείλωσε τόσο όσο δεν έπαιρνε άλλο... Οι ήρωες ήταν προσιτοί κάτι που ανήκει στα συν του κειμένου μαζί με κάποιες περιγραφές τοπίων που με ταξίδεψαν...
Διαβάστε το... εσείς μπορεί να βρείτε στο «Ψάχνοντας για κοχύλια» ό,τι ζητάτε σε ένα ανάγνωσμα!
Βαθμολογία 2/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Ψάχνοντας για κοχύλια
Συγγραφέας: Pilcher Rosamunde
Μετάφραση: Έρη Κανδρή
Εκδ.: Ωκεσνίδα
Ημερ.Εκδ.: Οκτώβρης 1989
Σελ.: 720
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου