Η συγγραφέας Μάρθα Πατλάκουτζα απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας μιλά, μεταξύ άλλων, για τα συγγραφικά της βήματα. Η παρούσα συνέντευξη αποτελεί τιμή για τις ΒιβλιοΑναφορές και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην συγγραφέα για το χρόνο που διέθεσε ώστε να πραγματοποιηθεί.
Διαβάστε λοιπόν την συνέντευξη και ελάτε λίγο πιο κοντά στην συγγραφέα Μάρθα Πατλάκουτζα!
1. Τα βήματά σας στην συγγραφή μας έχουν χαρίσει ήδη δύο μυθιστορήματα! Όπως αναγράφεται στα εξώφυλλο των: «Μερτζανή-Το δάκρυ της Θράκης» και «Το μερτικό των αγγέλων» οι υποθέσεις τους βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Πιστεύετε πως η ζωή ξεπερνά την φαντασία; Πως η ζωή είναι τελικά ένα καλογραμμένο ή ό,τι άλλο επίθετο θέλετε εσείς να χρησιμοποιήσετε βιβλίο;
Η ζωή πάντα κλέβει τις εντυπώσεις! Είναι απρόβλεπτη. Είναι μία μούσα απαιτητική, άλλες φορές χαρούμενη κι άλλες λυπημένη. Συχνά τα αληθινά γεγονότα κάνουν τη μυθοπλασία να μοιάζει ασήμαντη και ανούσια, αυτός είναι κι ο λόγος που έως τώρα με συναρπάζει η συγγραφή αληθινών ιστοριών.
2. Ας εστιάσουμε «Στο μερτικό των αγγέλων», το πρόσφατο βιβλίο σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ. Ποιο στοιχείο αυτής της πραγματικής ιστορίας έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να ασχοληθείτε τελικά μ’ αυτή και να αποτελέσει βάση για την μυθοπλασία του βιβλίου σας;
Στο ψαροχώρι όπου πέρασα όλα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας είχα την ευλογία να γνωρίσω τον Κωσταντή, τον πρωταγωνιστή του βιβλίου. Τα αφηγήματά του αποτέλεσαν τον καταλύτη για να γράψω «Το μερτικό των αγγέλων» το οποίο αγκαλιάστηκε με αγάπη τόσο από τις Εκδόσεις Έξη, αλλά και από το αναγνωστικό κοινό και γι’ αυτό τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
3. Ποιος από τους ήρωες αυτού του βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Ποιος σας ταλαιπώρησε να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; Και ποιος σας έκανε να κλάψετε μαζί του;
Αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η κυρά Καλλιόπη, η γιάτρισσα της κάθε πονεμένης ψυχής, ακλόνητο στήριγμα της οικογένειάς της σε κάθε τερτίπι της ζωής. Το δύσκολο στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν η αποτύπωση του ανδρικού χαρακτήρα, του Κωσταντή. Η ταύτισή μου με τον τρόπο σκέψης του, ο οποίος ήταν απαραίτητος για την κατανόηση και αποτύπωση του στο χαρτί, έγινε για μένα ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου σας, θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';
Ο καθένας μας επιλέγει τον τρόπο που θα ζήσει ή που θα κρυφτεί σε κάθε του στιγμή. Κάθε άνθρωπος οφείλει στον εαυτό του να διεκδικήσει το μερτικό του από τη ζωή, προσπαθώντας να μην πληγώσει τους άλλους.
5. Εσείς κατευθύνετε τους ήρωες ή οι ήρωες σας από ένα σημείο και μετά αυτομολούν και κατευθύνουν το χέρι σας κατά την διάρκεια της συγγραφής;
Σε ιστορίες αληθινές οι ήρωες έχουν προκαθορισμένη πορεία και είναι αυτοί που κατευθύνουν το χέρι υπαγορεύοντας σκηνές και συναισθήματα. Μαζί τους ζω τις μοναδικά υπέροχες στιγμές τους.
6. Αλήθεια, όλοι αυτοί οι ήρωες με τους χαρακτήρες και την ιστορία τους, που πάνε μετά το τέλος της συγγραφής; Υπάρχουν σε ένα μέρος του μυαλού σας και ζουν ή ‘’εγκλωβίζονται’’ αιώνια στο χαρτί αφήνοντάς τους εκεί;
Με το τέλος του κάθε βιβλίου οι ήρωες αποκτούν μια θέση στην καρδιά μου. Ζουν για πάντα εκεί και κυκλοφορούν στη σκέψη μου, με συμβουλεύουν, μου δίνουν δύναμη.
7. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένη από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν!- ή είστε ‘’αμετακίνητη’’ σε ότι έχετε γράψει;
Η συγγραφή, μακροπρόθεσμα, είναι μια διαλογική υπόθεση ανάμεσα στον συγγραφέα και στον αναγνώστη.
Είναι ευλογία που στο πλευρό μου έχω την αδερφή μου και είναι η πρώτη που πάντα διαβάζει τα χειρόγραφά μου. Είναι απαιτητική αναγνώστρια κι εμπιστεύομαι απόλυτα την κρίση της. Συζητάμε πάντα για την πλοκή του κάθε βιβλίου και το στήσιμο των ηρώων. Συζητώντας μαζί της ξεκαθαρίζω μέσα μου το τοπίο με τις σκηνές που επιθυμώ να γράψω.
8. Και στα δύο βιβλία σας η Ιστορία πρωταγωνιστεί. Τι είναι αυτό που σας μαγνητίζει, εκτός βέβαια από τα ιστορικά γεγονότα, και τοποθετείτε τους ήρωες σας σε εκείνες τις ιστορικές εποχές; Η εποχή μας, άραγε, είναι μια εποχή που μπορεί να εμπνεύσει;
Αγαπώ την ιστορία και τη δυναμική της. Η ιστορία είναι η μόνη ικανή που διαχρονικά μπορεί να αλλάξει τη γεωγραφία. Το παρόν μας είναι απόρροια μιας ιστορικής πραγματικότητας που έχει ολοκληρωθεί. Ζώντας στο τώρα έχουμε την τάση να αγνοούμε το παρελθόν. Κι όμως μια λέξη, μια σκέψη, είχε οδηγήσει σε πράξεις που μπορεί να έχουν επηρεάσει παγκόσμια όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτός είναι και ο λόγος που ακατάπαυστα θέλω να μαθαίνω τι είχε συμβεί.
9. Σε ποιο ιστορικό γεγονός θα θέλατε κάποτε να αναφερθείτε μέσω των ηρώων σας, μιας και θα επιθυμούσατε να γίνει ευρέως γνωστό και να ακουστούν γι' αυτό αλήθειες που παραμερίστηκαν;
Κάποια στιγμή θα ήθελα να γυρίσω πίσω στον χρόνο και στη σύσταση του Ελληνικού κράτους. Η κατανόηση εκείνων των γεγονότων είναι ικανή να φωτίσει άπειρες στιγμές της Ελλάδας του σήμερα. Όποιος αγνοεί την ιστορία του λαού του είναι σίγουρο πως θα τη βιώσει ξανά.
10. Πότε ήρθε η συγγραφή στην ζωή της Μάρθας Πατλάκουτζα και τι της προσφέρει αυτή;
Η συγγραφή προέκυψε στη ζωή μου στις 12 Ιουλίου του 2012. Θυμάμαι τη μέρα σαν να ήταν χθες. Οι ονειροπολήσεις μου είχαν πάρει το πάνω χέρι και είτε θα έγραφα, είτε θα χανόμουν μέσα στις σκέψεις μου.
11. Είστε και δασκάλα! Οι μικροί σας μαθητές γνωρίζουν πως γράφεται βιβλία; Είναι κίνητρο το γεγονός πως η δασκάλα τους γράφει λογοτεχνία ώστε να γίνουν βιβλιόφιλοι;
Ναι, οι μαθητές μου μικροί και μεγάλοι, γνωρίζουν τη συγγραφική μου ιδιότητα, με στηρίζουν, με ακολουθούν και περιμένουν να μεγαλώσουν για να «διαβάσουν την κυρία τους». Ασχολούνται πολύ με τη λογοτεχνία, αλλά και με την ίδια τη συγγραφή. Οι ιστορίες του πάντα με εκπλήσσουν και με κάνουν να ονειρεύομαι.
12. Ποιο βιβλίο σάς επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;
Είναι πάρα πολλά βιβλία που με έχουν αγγίξει. Ωστόσο, «οι αδερφοφάδες» του Νίκου Καζαντζάκη ήταν καταλύτης στην κατανόηση του τρόπου που η ανθρώπινη φύση πλάθει τον κόσμο.
13. Ο αγαπημένος σας σύγχρονος συγγραφέας; Και κλασικός;
Λατρεμένη Αλκυόνη Παπαδάκη!!!
Κλασικοί: Νίκος Καζαντζάκης, Γιώργος Ιωάννου, Διδώ Σωτηρίου!
14. Προτείνετε μας ένα βιβλίο!
Οι αναλφάβητοι του έρωτα, της Εύας Ομηρόλη.
15. Τι να περιμένουμε στο μέλλον από την πένα σας; Έχετε μπει στην διαδικασία συγγραφής;
Υπάρχουν στα σκαριά δυο επόμενα βιβλία που εύχομαι να αγαπηθούν όπως τα προηγούμενα. Μετά τον Σεπτέμβριο θα μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα…
16. Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε για να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο μου, θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα που να απευθύνεται σε όλους όσους δεν διαβάζουν λογοτεχνία, προκειμένου αυτό το μήνυμα να συμβάλει στην προτροπή να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο του βιβλίου!
Το βιβλίο είναι ένας έρωτας που δε θα σε προδώσει ποτέ. Είναι εκεί πρόθυμο να σε ικανοποιήσει, όποτε και όσο επιθυμείς, αρκεί ν΄ ασχοληθείς μαζί του.
****
Το μερτικό των αγγέλων
Υπόθεση Οπισθόφυλλου
Μπορεί να μην ήταν αυτό το όνομά του, μα όσα ψέλλισαν τα χείλη του ήταν αληθινά…
Σε ένα προσφυγικό ψαροχώρι γεννήθηκε ο Κωσταντής. Χάδι μάνας δεν γνώρισε ποτέ του, οι άγγελοι την πήραν κοντά τους μόλις άκουσαν το κλάμα του, για να του μάθουν από το ξεκίνημα τι πάει να πει ζωή… Μεγάλωσε στα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Κατοχή τα είχαν ονομάσει, μα ίσως θα έπρεπε να τα πουν σκοτάδι τρομακτικό. Πείνα αβάσταχτη έβρισκε τους ανθρώπους που κούρνιαζαν αδύναμα σε μια άκρη του δρόμου περιμένοντας να τους λυτρώσει ο θάνατος. Την ψυχή του στιγμάτισαν τα μάτια των νεκρών που μπροστά του έχασαν σε μια στιγμή τη λάμψη τους… Και τότε κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει, να ζήσει τη ζωή του στ’ άκρα για να σωθεί.
Δεκαετία του ‘60. Στα καλντερίμια της ζωής ξεκινά η Οδύσσεια της ψυχής του. Μετανάστης στη Βαυαρία. Ανθρακωρύχος στη Λιέγη. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν χαθεί. Αντρώνεται. Στύβει τον πόνο και τον μετουσιώνει σε δίψα για ζωή. Με τσέπη αδειανή και με πυξίδα το άγνωστο φτάνει στο Παρίσι. Αναζητά τον έρωτα… μα βρίσκει την αγάπη και τη γυναίκα που θα του στιγματίσει τη ζωή. Χάνεται στα μάτια της, στο βελουδένιο κορμί της, όμως το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κλέψει στιγμές από τη ζωή της. Όμηρος της ανεκπλήρωτης αγάπης, βρίσκει καταφύγιο στη θάλασσα. Για το κυνήγι τού ενός και μοναδικού ονείρου θα ρισκάρει τα πάντα. Άραγε, η αγάπη μπορεί να νικήσει τον εγωισμό του;
Στο σεργιάνι της ζωής του Κωσταντή χορεύουν πραγματικοί ήρωες, κρυμμένοι πίσω από ψεύτικα ονόματα που εμείς επιλέξαμε να τους δώσουμε, για να μην πληγωθούν ξανά. Κάποιοι από αυτούς έχουν φύγει από καιρό μακριά μας και κάποιοι άλλοι είναι ακόμα κοντά μας και διεκδικούν το μερτικό τους.
Μερτζανή: Το δάκρυ της Θράκης
Υπόθεση Οπισθόφυλλου
Οκτώβρης 1922… Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρώμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Πρέπει να περάσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.
Το ποτάμι της εναντιώνεται, παλεύει με νύχια και με δόντια αντλώντας δύναμη από το μοναδικό πράγμα που της έχει απομείνει από τη μητέρα της, ένα μικρό καθρεφτάκι, από «το δάκρυ της Θράκης».
Μια νέα ζωή την περιμένει. Θέλει να βγάλει ρίζες. Η μοίρα έχει άλλη γνώμη.
Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της. Έζησε πολλά και λύγισε πολλές φορές αλλά κατάφερε να επιβιώσει χάρη στην αξιοπρέπεια και την τόλμη της.
Μερτζανή… κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται.. ένας διωγμός που τέλος δεν έχει… Αυτή είναι η ιστορία της.
Η Μάρθα Πατλάκουτζα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από γονείς που κατάγονται από την Ανατολική Θράκη. Ο παιδικός της χρόνος είχε να κάνει με αποδράσεις σε αλάνες και βιβλιοθήκες. Αγαπάει πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και πήρε την απόφαση να σπουδάσει Παιδαγωγικά στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1990.
Από το 1996 διδάσκει σε δημοτικά σχολεία της χώρας και τα τελευταία χρόνια σε δημοτικά της Θεσσαλονίκης. Δεν ξέρει για πόσα χρόνια θα μπορεί να γράφει, ούτε αν θα το κάνει πετυχημένα. Προς το παρόν απολαμβάνει το ταξίδι κι εύχεται να αργήσει πολύ να βρει την Ιθάκη της.
Βιβλία της: ΜΑΡΤΖΑΝΗ:ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ και ΤΟ ΜΕΡΤΙΚΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου