Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Η πείνα - Hamsun Knut

        «Η πείνα» του Hamsun Knut είναι ένα δυνατό, ρεαλιστικό και ωμό κείμενο που με έκανε να νιώσω έντονα την κάθε του λέξη. Στις σελίδες του βρίσκουμε έναν ήρωα χωρίς όνομα που βιώνει την πείνα. Το στοιχειό αυτό θερίζει το κορμί του και διαβρώνει το χαρακτήρα και τις πνευματικές του ισορροπίες. Ο ανώνυμος ήρωας μας - η εισαγωγή αναφέρει πως ίσως να είναι ο ίδιος ο H.Knut- είναι ένας άνεργος συγγραφέας που περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης Χριστιανίας (σημερινό Όσλο) το έτος 1890, ο οποίος, όποτε η πείνα τον αφήνει, γράφει άρθρα για τοπική εφημερίδα προκειμένου να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ενοικίου του-όποτε έχει στέγη- και της τροφή του. Τα κείμενα του άλλοτε απορρίπτονται από τον εκδότη άλλοτε δεν φτάνουν καν σ’ αυτόν καθώς ο ήρωας δεν μπορεί να τα ολοκληρώσει λόγο της εξαθλίωσης στην οποία έχει περιέλθει από την πείνα. Η εξυπνάδα, η πονηριά, οι συγκυρίες μα κυρίως η ανάγκη του για τροφή γεννούν στο μυαλό του κάθε λογής τρόπους προκειμένου να αποκτήσει λίγα κέρματα που θα τα χρησιμοποιήσει για να δαμάσει το θηρίο που βρίσκεται στο στομάχι του και που του τρώει σιγά σιγά και ανελέητα τη σάρκα και το πνεύμα του. Πουλά τα λίγα υπάρχοντά του, παραπλανά, εξαπατά….. Όλη αυτή η προσπάθεια τον αλλοιώνει σαν χαρακτήρα, του δημιουργεί ψυχολογικές μεταπτώσεις, τον κάνει να υποβιβάζει τον ίδιο του τον εαυτό, να χάνει την αξιοπιστία και τον αυτοσεβασμό του και να οδηγείται στην παράνοια. άλλες φορές πάλι η περηφάνια του και οι τύψεις που γεννιούνται για κάποιες του ενέργειες αναβλύζουν και κατορθώνουν να υπερνικήσουν την πείνα κάνοντάς τον έτσι να νιώσει και πάλι άνθρωπος με αξίες. Τότε προσπαθεί να διορθώσει τις πρότερες ενέργειες κάτι που τον βοηθά να φέρει στο προσκήνιο ένα κομμάτι του παλιού του εαυτού. Το μόνο θετικό στοιχείο που τον περιτριγυρίζει είναι το φλερτ του με την Υλαγιάλη, όπως την αποκαλεί, αλλά και αυτό εν τέλει συνθλίβεται από την αδηφάγα πείνα……
            Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι στο οποίο η πείνα και η εξαθλίωση σώματος και ψυχής που την συνοδεύει πρωταγωνιστούν. Η γραφή είναι ρεαλιστική ενώ η δύναμη της πρωτοπρόσωπης αφήγησης είναι τόση που με έκανε να γίνω εγώ ο άνεργος, άστεγος και πεινασμένος μέχρι θανάτου ήρωας του H.Knut. Κάποιες σκηνές ήταν τόσο έντονες που θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου για πάντα. Η ακόλουθη είναι μια από αυτές:

Τότε, ξαφνικά, μου έρχεται η ιδέα να κατέβω σε ένα από τα μαγαζιά της αγοράς και να ζητήσω ένα κομμάτι ωμό κρέας. Σηκώνομαι, περνάω απέναντι, φτάνω μέχρι την άκρη της αγοράς και κατεβαίνω τα σκαλιά. Όταν βρέθηκα σχεδόν μπροστά σε ένα χασάπικο, γύρισα και έβαλα τις φωνές προς τις άδειες σκάλες, κουνώντας απειλητικά τη γροθιά μου σαν να μιλούσα σε κάποιο σκυλί εκεί πάνω, και ύστερα απευθύνθηκα στον πρώτο χασάπη που είδα.
«Κάντε μου την χάρη να μου δώσετε ένα κόκαλο για το σκυλί μου!» είπα. «Μόνον ένα κόκαλο, δεν χρειάζεται να έχει τίποτα πάνω· θέλει μόνο να έχει κάτι στο στόμα του να γλείφει.»
Πήρα ένα κόκαλο, ένα ωραιότατο μικρό κόκαλο, με λίγο κρέας πάνω του, και το έχωσα κάτω από το σακάκι μου. Ευχαρίστησα τον άνθρωπο, τόσο θερμά, που γύρισε και με κοίταξε σαστισμένος
«Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείτε» είπε.
« Μην το λέτε αυτό» μουρμούρισα «ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σας.»
Και έφυγα. Η καρδιά μου βροντοχτυπούσε.
Χώθηκα στο δρομάκι Σμεντ, τράβηξα όσο πιο μακριά μπορούσα και σταμάτησα έξω από την ετοιμόρροπη πόρτα πίσω μιας αυλής. Φως δεν φαινόταν πουθενά, ένα ευλογημένο σκοτάδι με τύλιγε. Άρχισα να γλείφω το κόκαλο μου.
Καμία γεύση, μόνο μια αηδιαστική μυρωδιά από ξεραμένο αίμα μ’ έκανε αμέσως να θέλω να ξεράσω. Προσπάθησα ξανά -αν μπορούσα να το κρατήσω μέσα μου, θα έκανε τη δουλειά του, φτάνει να κατάφερνα να το κρατήσω. Όμως ξέρασα ξανά. Φουρκίστηκα, βύθισα τα δόντια μου στο κρέας και το κατάπια με το ζόρι. Ούτε αυτό ωφέλησε: μόλις το κρέας ζεστάθηκε στο στομάχι μου ξαναγύρισε πίσω. Έξαλλος, έσφιξα τις γροθιές μου, ξέσπασα σε κλάματα απόγνωσης και συνέχισα να δαγκώνω το κόκαλο με λύσσα. Έκλαιγα τόσο πολύ, που το κόκαλο βράχηκε και βρώμισε από τα δάκρυα μου. Ξέρασα, βλαστημούσα και δάγκωνα ξανά, έκλαιγα τόσο που η καρδιά μου πήγε να σπάσει και ξερνούσα ασταμάτητα…..

Διαβάστε το…..!

Βαθμολογία 5/5

Βιογραφία Συγγραφέως
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Η πείνα
Συγγραφέας: Hamsun Knut
Μετάφραση:Δ.Παπαγρηγοράκης
Εκδ.: Μεταίχμιο
Ημερ.Εκδ.: Νοέμβριος 2014
Σελ.: 278


Δήμητρα Κωλέτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου