Αν και τα όπλα σίγησαν τον
Αύγουστο του ’49, το δράμα για τους εμπλεκόμενους της εμφύλιας σύρραξης
συνεχίζεται και ολοκληρώνεται στο «Οι καιροί της μνήμης», στο τέταρτο και
τελευταίο βιβλίο της σειράς του Θοδωρή Παπαθεοδώρου για τον Εμφύλιο, με τρόπο
που συγκινεί και καθηλώνει.
Ο τίτλος που επιλέγει ο συγγραφέας να συνοδεύσει το εν λόγω βιβλίο είναι ευστοχότατος, μιας και οι καιροί αυτοί πρέπει να μείνουν στην μνήμη κάθε Έλληνα προκειμένου να διδαχτούμε ως λαός μέσα από τα λάθη και τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στον πλέον καταστροφικότερο πόλεμο ώστε να αποτρέψουμε στο μέλλον μια παρόμοια ζοφερή και αιμοσταγή κατάσταση.
Ο τίτλος που επιλέγει ο συγγραφέας να συνοδεύσει το εν λόγω βιβλίο είναι ευστοχότατος, μιας και οι καιροί αυτοί πρέπει να μείνουν στην μνήμη κάθε Έλληνα προκειμένου να διδαχτούμε ως λαός μέσα από τα λάθη και τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στον πλέον καταστροφικότερο πόλεμο ώστε να αποτρέψουμε στο μέλλον μια παρόμοια ζοφερή και αιμοσταγή κατάσταση.
Η Μέλπω, η Αγγέλα, η Αριάδνη,
ο Λιάκος, η Λενιώ, η Κατερίνα και ο Σπύρος ακολουθούν την Ιστορία και μαζί μ’
αυτούς και εμείς οι αναγνώστες, όπου μπροστά στα μάτια μας παρουσιάζεται η
τελευταία πράξη του δράματος του αδελφοκτόνου πόλεμου. Οι μυλόπετρες της
Ιστορίας εξακολουθούν να αλέθουν μέσα από τα στρατοδικεία, τις εξορίες, τα
στρατόπεδα συγκεντρώσεων και τις εκτελέσεις τη μετεμφυλιακή Ελλάδα και να
συνθλίβουν την Αριάδνη, που η απώλεια της Κατερινούλας της την οδηγεί στην
παράνοια, την Αγγέλα, που τρέχει να σώσει τον θανατοποινίτη γιο της και να
αγκαλιάσει πάλι τον αρπαγμένο, από το Παιδοσώσιμο των ανταρτών, άγγελό της, την
Μέλπω, που, έκτος των άλλων, πέφτει θύμα του κυκλώματος παράνομων υιοθεσιών που
έδρασε την δεκαετία του ’50 και χώρισε ανενδοίαστα νεογέννητα παιδιά από τις
αντάρτισσες μανάδες τους, τον Λιάκο, που μέσα από το κελί της εξορίας του
συνειδητοποιεί τα λάθη του και μετανιώνει πραγματικά γι’ αυτά, τον Σπύρο, που
βιώνει τις βίαιες εκκαθαρίσεις του Κόμματος στην Τασκένδη, την Λενιώ και την
Κατερινούλα, που υφίσταται τις απάνθρωπες συνθήκες των στρατοπέδων
συγκεντρώσεων στις Λαϊκές Δημοκρατίες, στις οποίες και τις έσυραν μαζί με χιλιάδες
άλλους αιχμαλώτους.
Η κατάληξη της Κατερίνας με
πόνεσε και με έκανε να κλάψω καθώς δεν περίμενα ένα τέτοιο ανατρεπτικό και
επιφορτισμένο με πολλά συναισθήματα τέλος. Η επιλογή των μανάδων ως κεντρικές
ηρωίδες θεωρώ πως είναι η καταλύτερη που μπορούσε να γίνει καθώς μέσα από την
δική τους οπτική γωνία δίνετε η απαιτούμενη έμφαση στον σπαραγμό που φέρει
πάντα ένας εμφύλιος πόλεμος στο λαό του ενώ η ένωση των τριών αυτών μανάδων,
που αν και αντίθετες ιδεολογικά μέχρι χθες εντούτοις συνέτρεξε η μία την άλλη
και συμπαραστάθηκε στον αγώνα που είχε να δώσει η καθεμιά προκειμένου να
ανταμώσει στους δύσκολους αυτούς καιρούς τα παιδιά της, θα μου μείνει χαραγμένη
στην μνήμη καθώς με δίδαξε ανθρωπιά και αλτρουισμό.
«Οι καιροί της μνήμης» θα
φτάσουν έως και το 1956, τη χρονιά δηλαδή που κάποια από τα αρπαγμένα παιδιά
του Παιδομαζώματος, που εξαπέλυσε το ΚΚΕ, επαναπατρίζονται, εις ένδειξη καλής
θελήσεως, από την αποσταλινοποιημένη Σοβιετική Ένωση κλείνοντας έτσι τον κύκλο
της εξιστόρησης του Εμφυλίου, μιας εξιστόρησης που μέσα από το ταξίδι στα
δύσκολα αυτά ιστορικά χρόνια μου πρόσφερε πολλές συγκινήσεις, συναισθήματα
πόνου και θλίψης καθώς και αντικειμενική πληροφόρηση για πρόσωπα και γεγονότα
που αγνοούσα πλήρως.
Ολοκληρώνοντας την τετραλογία
όλες οι αναγνωστικές μου απαιτήσεις καλύφθηκαν καθώς μέσα από τις σελίδες και
των τεσσάρων βιβλίων πληροφορήθηκα αντικειμενικά και τεκμηριωμένα τα γεγονότα
του Εμφυλίου -ξεκινώντας από τα Δεκεμβριανά και την Συνθήκη της Βάρκιζας,
φτάνοντας στην τελική μάχη στο Γράμμο με την ολοκληρωτική ήττα του ΔΣΑ τον
Αύγουστο του ’49 και στο Παιδομάζωμα του ΚΚΕ, και καταλήγοντας στις εξορίες των
ξερονησιών (Αη Στράτης, Τρίκερι, Μακρόνησος) και στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων
στις Λαϊκές Δημοκρατίες (Ουγγαρία, Ρουμανία)- ένιωσα πόνο, θλίψη, αγωνία,
πίκρα για όλο αυτό τον ζόφο, γέλασα με τις ατάκες της Βασίλαιναις -τι
αυθεντικός Ελληνικός χαρακτήρας!- και διδάχτηκα αλληλεγγύη, περηφάνια και
ανθρωπιά.
Κλείνοντας νιώθω την ανάγκη να
πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συγγραφέα Θοδωρή Παπαθεοδώρου που με την
λογοτεχνική πένα του μου χάρισε αυτό το πλούσιο ταξίδι!
Διαβάστε την τετραλογία του
Εμφυλίου..... !!!Σας την συστήνω ανεπιφύλακτα! Στις σελίδες της θα συναντήσετε
την πραγματική ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ!
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Οι καιροί της μνήμης
Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαθεοδώρου
Εκδ.: Ψυχογιός
Ημερ.Εκδ.: 20/11/2011
Σελ.: 640
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου