Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια-Μαίρη Κόντζογλου

     Με μια γραφή που δημιουργεί τόσα πολλά και διαφορετικά συναισθήματα στον αναγνώστη, η συγγραφέας Μαίρη Κόντζογλου μας παρουσιάζει στο «Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια» τον δεύτερο κύκλο ζωής των ηρώων των Παλιών Ασημιών της, έναν κύκλο που η πορεία του Έλμερ, της Σεβαστής και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας Χατζηαβράμογλο, μέσα στην Ιστορία και στην πλοκή που συνθέτει η συγγραφέας, καθηλώνει στην ανάγνωση από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου!

    Οι σελίδες του ημερολογίου της γιαγιάς Σεβαστής συνεχίζουν να γυρίζουν και να αφηγούνται στην εγγονή της Έλσα τον έρωτα της με τον αμερικανό καθηγητή του Κολεγίου Ανατόλια στον Πόντο το καλοκαίρι του 1919, την παραδοχή αυτού του έρωτα το επόμενο καλοκαίρι και την επισφράγιση του με ένα τρυφερό φιλί μέσα σε μια από τις πολλές σπηλαιώδεις εκκλησίες της κοιλάδας του Γκιόρεμε στην Σινασό, την κατάληξη του μικρού της αδερφού Μποδοσάκη στον Πόντο του 1921, στον τόπο δηλαδή που ο Κεμάλ και οι Τσέτες προετοιμάζουν την συνάντηση του Ελληνικού πληθυσμού της περιοχής και της υπόλοιπης Μικράς Ασίας με την Μοίρα, την παγίδα που στήνει ο φιλάργυρος Ιορδάνης στην οικογένεια προκειμένου να αποκτήσει ό,τι πιστεύει πως του ανήκει, την ιστορία την μικρής Ελισσώς, της Μακρίνας, της νενές Σεβαστής, του Ομερ… και οι σελίδες γυρίζουν… Καταστροφή... προδοσία... θάνατος… και οι σελίδες γυρίζουν… Ανταλλαγή… πίκρα... πόνος... αδικία... αλλά και έρωτας... και οι σελίδες γυρίζουν… γυρίζουν…

       Και ενώ οι σελίδες γυρίζουν, ο αναγνώστης ζει μαζί με τους άρτια σκιαγραφημένους ήρωες, τον έρωτα, τον ρομαντισμό, την πίκρα της αδικίας και της προδοσίας, τον θυμό και την αγωνία. Η πλοκή του είναι αριστουργηματική και δοσμένη με τρόπο που να κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση για την συνέχειά του, μιας και οι μικροί προϊδεασμοί που αναφέρει η συγγραφέας σε κάποια σημεία του κειμένου προκαλούν και κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο.

        Η γραφή -τι να πω για την γραφή!- είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχω διαβάσει-συναντήσει! Τα επίθετα που μπορώ να βάλω πριν το ουσιαστικό γραφή για να την χαρακτηρίσω είναι τόσα πολλά: ρομαντική, ευαίσθητη, λυρική, περιγραφική, ταξιδιάρικη, χιουμοριστική, μοντέρνα! Σίγουρα όχι κουραστική και μονότονη!

       Κλείνοντας το βιβλίο παίρνω και πολλές εικόνες. Εκτός από αυτές που αναφέρονται στον τόπο, την Καισάρεια δηλαδή του τότε και του τώρα, μου μένει η σκηνή του φιλιού του Έλμερ και της Σεβαστής στην σπηλαιώδη εκκλησία, ο χαμός του Πρόδρομου και οι νεκρικές τιμές που απέδωσε ο Έλμερ στον φίλο και μαθητή του, η επιστροφή της Έλσας στο αρχοντικό των προγόνων της και πως ο χώρος την υποδέχτηκε -από τα πιο μελαγχολικά για ‘μένα σημεία του κειμένου!- και ο αποχωρισμός της Ελισσώς μέσα στην μονή των Παλιών Ασημιών -εξίσου επιφορτισμένη σκηνή! Ενώ το ακόλουθο απόσπασμα είναι ένα από αυτά -υπάρχουν και άλλα βέβαια!- που μ’ άγγιξαν με την αλήθεια του και τα συναισθήματα που κουβαλά:

     «Μην κλαις γιε μου» μου ‘πε ο Παρμενίων όταν τον αποχαιρετούσα, δυο μήνες μετά, σαν έφτασε το χαμπέρι πως ξεκινούμε. «Μην κλαις, εκεί που πηγαίνεις είναι ο Παράδεισος, γιε μου» και σκούπιζε συνέχεια τα δάκρυα του.

     Ο Παράδεισος; Μα υπάρχει κι άλλος; Μα αφού ο Παράδεισος είναι εδώ, πάνω σε τούτα τα άγρια βουνά, στον αγέρα που φέρνει στα αυτιά τους ήχους από τα κουδούνια των προβάτων, εδώ που τα νερά κυλάνε τραγουδώντας στα ρυάκια, εδώ που την άνοιξη οι πλαγιές πρασινίζουν και οι παπαρούνες ματώνουν το βλέμμα, εδώ που το φεγγάρι λιώνει το ασήμι του στην κορυφή του Βόιου και ο ήλιος, τα μεσημέρια του καλοκαιριού, σπαταλά το χρυσάφι του στα Όντρια. Εδώ είναι ο Παράδεισος, στα πεσμένα κάστανα του χιονωπόρου και στα βαλανίδια του καλοκαιριού, στα ζουμερά μήλα και στα μυρωδάτα ροδάκινα, στα κατακόκκινα κεράσια και στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού (εννοεί τον Αλιάκμονα). Εδώ, αυτός είναι ο Παράδεισος!

     Ύστερα είδα τους ώμους του να τραντάζονται από τα κλάματα, κοτζάμ άντρας που είχε ζήσει τόσα και τόσα…

Είχες δίκιο, Παρμενίων, αδερφέ μου. Παράδεισος είναι η κάθε πατρίδα!

     
      Διαβάστε το… πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, για μια εξαιρετική τριλογία που περιμένω με ανυπομονησία να ολοκληρωθεί στο τρίτο και τελευταίο μέρος που θα ακολουθήσει του χρόνου τέτοια εποχή!

Πολλά συγχαρητήρια στην συγγραφέα Μαίρη Κόντζογλου! Μ’ άγγιξε, με ταξίδεψε για άλλη μια φορά...! 

Βαθμολογία 5/5

Η ΒιβλιοΑναφορά για: Τα Παλιά Ασήμια 

Βιογραφία συγγραφέως

Στοιχεία Βιβλίου:

Τίτλος: Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια

Συγγραφέας: Μαίρη Κόντζογλου

Εκδ.: Μεταίχμιο

Ημερ. Εκδ.: 18/05/2015
Σελ.:656

Δήμητρα Κωλέτη