Συζητώντας με την συγγραφέα Σόφη Θεοδωρίδου!

   «Η νύφη φορούσε μαύρα» ήταν το πρώτο βιβλίο που με έφερε σε επαφή με την συγγραφέα Σόφη Θεοδωρίδου. Από τότε ακολουθώ πάντα τα συγγραφικά της βήματα, τα οποία ποτέ δεν με απογοήτευσαν, μιας και μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της οι εικόνες, τα συναισθήματα και οι οικείοι-απτοί ήρωες, μου πρόσφεραν αναγνωστική πληρότητα!

    Η συνήθεια μου να γράφω στα site των εκδόσεων μικρούς σχολιασμούς με έφερε σε μια νέα διαφορετικού τύπου από αυτή που προανέφερα επαφή με την συγγραφέα. Όταν πήρα το πρώτο e-mail της, στο οποίο με ευχαριστούσε για κάποιο σχολιασμό που είχα κάνει για το «Πες μου αν με θυμάσαι» η χαρά και η έκπληξή μου (δεν περίμενα τότε πως ένας συγγραφέας θα διαθέσει τον πολύτιμο χρόνο του για να με ευχαριστήσει για δυο τρια λόγια που είχα αναρτήσει στο site των εκδόσεων!)  ήταν απερίγραπτη! Έκτοτε ακολούθησαν τέσσερα βιβλία της, τέσσερα ραντεβού με την πένα της, τέσσερα e-mail με τις γλυκές ειλικρινείς ευχαριστίες της! Μέσω αυτών των e-mail, o πάγος έσπασε και ήρθαμε πιο κοντά, όσο μπορεί να μας φέρει βέβαια κοντά το μέσον που ονομάζεται internet, και έτσι όταν της έκανα την πρόταση να απαντήσει στις ακόλουθες ερωτήσεις μου δέχτηκε αμέσως, κάτι που φυσικά ως μεγάλη μου, και μόνο, τιμή μπορώ να το χαρακτηρίσω! 

Απολαύστε την:

1) Έχετε γράψει έξι βιβλία από τα οποία το ένα είναι κοινωνικού περιεχομένου ενώ τα υπόλοιπα έχουν για υπόβαθρο εποχές που η Ιστορία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και συγκεκριμένα αναφέρονται στα τρία τέταρτα του πολύπαθου 20ου αιώνα. Τι είναι αυτό που σας κεντρίζει-μαγνητίζει από αυτή την εποχή, εκτός βέβαια από τα ιστορικά γεγονότα της, και τοποθετείτε τους ήρωες σας σ’ αυτήν την χρονική περίοδο;

Η αγάπη μου για την Ιστορία κι η αίσθηση πως εκείνες οι εποχές ήσαν πολύ πιο ενδιαφέρουσες όσο και δύσκολες. Ίσως γι’ αυτό με συναρπάζουν παθήματα και πάθη ανθρώπων που έζησαν στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν, όταν όλα ήταν πολύ δυσκολότερα απ’ ό,τι σήμερα.

2) Ποια ήταν η έμπνευσή σας για την γραφή του τελευταίου πονήματός σας «Στεφάνι από ασπάλαθο»;

Το νέο μου μυθιστόρημα το εμπνεύστηκα από ένα αληθινό περιστατικό που μου διηγήθηκαν και το οποίο με συγκίνησε, κεντρίζοντας συνάμα τη φαντασία μου. Χρειάζομαι αυτό το «κράτημα» από την αληθινή ζωή, γι’ αυτό και γυρεύω πάντα το πρώτο ερέθισμα εκεί. Στη συνέχεια βέβαια αναλαμβάνει η φαντασία. 

3) Ποιος από τους ήρωές σας είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Όλοι είναι εξίσου αγαπημένοι, δεν ξεχωρίζω κανένα. Και όλοι περιέχουν ένα κομμάτι μου, άλλος μικρότερο, άλλος περισσότερο. Ούτε είχα κάποιο πρόβλημα κατά τη συγγραφή να τους αποτυπώσω, καθώς τους αισθάνομαι ολοζώντανους να με καθοδηγούν. Θα έλεγα όμως  ότι το βιβλίο που με δυσκόλεψε περισσότερο, ακριβώς γιατί έπρεπε να μελετήσω πολλά άγνωστά μου γεγονότα προηγουμένως και να ανακαλύψω μαρτυρίες που θα με βοηθούσαν να «εισχωρήσω» στο κλίμα μιας πολύ μακρινής εποχής, είναι το έργο μου «Το κορίτσι απ’ τη Σαμψούντα». 

4) Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένη από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν υπάρχουν φυσικά- ή είστε ‘’αμετακίνητη’’ σε ότι έχετε γράψει;

Έχω την άποψη ότι ο πρώτος αναγνώστης- συνήθως ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης από το πολύ κοντινό περιβάλλον, που έχει την τόλμη και τη γνώση να προχωρήσει σε παρατηρήσεις-, είναι πολύτιμος για κάθε συγγραφέα. Στην περίπτωσή μου αυτόν τον ρόλο τον έχω παραχωρήσει στον άντρα μου. Δέχομαι συνήθως τις παρατηρήσεις του – ευτυχώς είναι ελάχιστες- έστω κι αν δυσανασχετώ κάποιες φορές. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που αρνούμαι να προσχωρήσω στην άποψή του κι εμμένω στη δική μου.

5) Έχετε ‘’μετανιώσει’’ για την κατάληξη που δώσατε σε κάποιο από τα βιβλία σας ώστε αν σας δινόταν η ευκαιρία να αλλάζατε αυτή την κατάληξη θα το κάνατε με μεγάλη χαρά;

Ευτυχώς όχι. Ακόμη κι αν από την αρχή έγραφα κάποιο βιβλίο, το τέλος του θα παρέμενε το ίδιο, καθώς, όπως προανέφερα, οι ήρωες οι ίδιοι αισθάνομαι να με καθοδηγούν. Εγώ απλά τους ακολουθώ. 

6) Στον καιρό της Κρίσης η Λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη;

Απόλαυση, ξαλάφρωμα απ’ την πίεση της καθημερινότητας, παρηγοριά και δύναμη, ιδιαίτερα όταν στρεφόμαστε σε περασμένες εποχές και διαπιστώνουμε ότι οι πρόγονοί μας κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν πολύ δυσκολότερες καταστάσεις κι όμως όσοι επιβίωσαν τα κατάφεραν, ξαναστήνοντας μάλιστα τη ζωή τους απ’ την αρχή, από το πρώτο πετραδάκι.

7) Όταν τελειώνετε την συγγραφή του κάθε βιβλίου σας ποιο είναι το συναίσθημα που σας κατακλύζει και πως αποφορτίζεστε από αυτό ώστε να προχωρήσετε στη συγγραφή του επόμενου βιβλίου σας;

Αισθάνομαι πάντα μια μικρή θλίψη που θα αποχωριστώ τους ήρωές μου, αλλά και ανακούφιση συνάμα που λειτούργησε για άλλη μια φορά αυτή η μαγική διαδικασία, - γιατί ως τέτοια προσλαμβάνω την έμπνευση κι όλη τη διαδικασία της συγγραφής.

Αποφορτίζομαι δε εγκαταλείποντας για λίγους μήνες τον υπολογιστή κι απολαμβάνοντας έργα άλλων συγγραφέων.

8) Μέσα στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία;

Όπως είπε κι η Βιρτζίνια Γουλφ, «κάθε μυστικό στην ψυχή του συγγραφέα, κάθε εμπειρία της ζωής του, υπάρχει μέσα στο έργο του». Μ’ αυτήν την έννοια υπάρχει ένα κομμάτι μου πάντα. Ωστόσο, το βιβλίο που περιέχει τα περισσότερα αυτοβιογραφικά μου στοιχεία,- ως προς τα συναισθήματα και τις εξελίξεις των ασθενειών πάντοτε, το ξεκαθαρίζω, τίποτε άλλο-, είναι το «Πες μου αν με θυμάσαι». 

9) Εδώ και έξι χρόνια κάθε Μάρτη το καθιερωμένο ραντεβού με τους αναγνώστες σας πραγματοποιείται ανελλιπώς. Τι να περιμένουμε από την πένα σας λοιπόν τον Μάρτιο του 2016;

Μάρτη, Απρίλη, θα δούμε… Μόλις σήμερα, που απαντώ σ’ αυτές τις ερωτήσεις, έκλεισα το επόμενο έργο μου, το οποίο ακολουθεί πάνω κάτω τα χρόνια της ζωής μου, φτάνοντας σχεδόν στις μέρες μας. Κάπως πιο σύγχρονο, λοιπόν, αλλά με τις αγαπημένες μου ιστορικές πινελιές. Εμπνευσμένο κι αυτό από ένα αληθινό περιστατικό.

10) Ποιο βιβλίο σας επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;

Όλα μας τα αναγνώσματα ενυπάρχουν μέσα μας. Ό,τι μας προβλημάτισε, ό,τι μας εντυπωσίασε, ό,τι μας συγκίνησε, ό,τι μας πρόσφερε γνώση, υπάρχει εκεί. Κι όλα αυτά μαζί με τις εμπειρίες μας διαμορφώνουν και τη σκέψη μας.

11) Θα κάνω την ερώτηση που κάνω στους φίλους που ξέρω πως διαβάζουν: Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;

Διαβάζω ένα εξαιρετικό βιβλίο. «Η ζωή που ονειρεύτηκε ο Ερνέστο Γκ.» του Jean Michel Guenassia  από τις εκδόσεις Πόλις.

12) Πείτε μας μια φράση που σας εκφράζει και αποτελεί για σας μότο ζωής;

Γενικά δεν έχω μότο. Ωστόσο, θα σας πω δυο φράσεις που με εκφράζουν. «Μην πληγώνεις τους ανθρώπους, όπως δε θες να σε πληγώνουν» και «ποτέ δεν ξέρεις τι μπορείς να καταφέρεις, αν δεν προσπαθήσεις να το πετύχεις».

13) Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε για να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου, θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας.

Το μήνυμά μου είναι ότι αυτοί, οι αναγνώστες μου, με την αγάπη και τα σχόλιά τους ανατροφοδοτούν την έμπνευσή μου, με βοηθούν να συνεχίζω και να προχωρώ. Είμαι συγγραφέας, επειδή υπάρχουν εκεί και με διαβάζουν. Δε θα έγραφα, αν γνώριζα ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για τα γραφόμενά μου. Γι’ αυτό και τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου. Όπως ευχαριστώ κι εσάς για τη συνέντευξη.

******

Βιογραφία συγγραφέως:

Η ΣΟΦΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ κατάγεται από την Αλμωπία, μια μικρή επαρχία του Νομού Πέλλας. Σπούδασε νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη κι εγκαταστάθηκε κατόπιν στην περιοχή καταγωγής της, όπου διαμένει μέχρι σήμερα με την οικογένειά της. Λατρεύει τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία, και πιστεύει πως η αγάπη της για την τελευταία την οδήγησε τελικά στη συγγραφή. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Η ΝΥΦΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΜΑΥΡΑ, ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ, Τ’ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΞΥΠΟΛΥΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ, Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ και ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠ' ΤΗ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ.

Δήμητρα Κωλέτη