«Η σύγκρια» της Γιολάντας Τσορώνης-Γεωργιάδη είναι ένα βιβλίο που το πρώτο στοιχείο που μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν ο τίτλος του, ένας τίτλος που η λέξη σύγκρια και η σημασία της ήταν τελείως άγνωστη για εμένα. προχωρώντας στην ανάγνωση της υπόθεσης του οπισθόφυλλου και διαπιστώνοντας πως η θεματολογία του πατά σε ένα άγνωστο ηθογραφικό στοιχείο της μανιάτικης κοινωνίας, η επιθυμία μου να διαβάσω το εν λόγω βιβλίο εντάθηκε αυτοστιγμεί.
Ανοίγοντας και διαβάζοντας τις πρώτες περιγραφές που αναφέρονται στη γη της Μάνης, στη γη που η πέτρα, τα στοιχεία της φύσης και η περηφάνια-αρχοντιά την περικλείουν, με μαγνήτισαν και με μετέφεραν στο χώρο και στον χρόνο που οι ήρωες τοποθετούνται στο χαρτί από τη συγγραφέα.
Στην Μέσα Μάνη των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα οι κοινωνικές τάξεις διαμορφώνονται με βάση τα πόσα αγόρια έχει η κάθε οικογένεια. Τα ‘’ντουφέκια’’, όπως τα αποκαλούν, είναι αυτά που δίνουν κύρος σε κάθε πατριά καθώς τα ‘’ντουφέκια’’, και όχι τα ‘’φυληκά’’, θα την υπερασπιστούν από τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς κινδύνους που τυχόν αντιμετωπίσει. Η τεκνοποίηση λοιπόν και δη αρσενικών είναι κατά κάποιον τρόπο ιερή αποστολή στις πατριαρχικές κοινωνίες της Μάνης.
Έτσι όταν η Χρύσα, η νύφη του προύχοντα Σκυλόγγονου, μετά από τέσσερα χρόνια ευτυχισμένου γάμου με τον Περγαντή δεν έχει τεκνοποιήσει ακόμη, οι φόβοι των γονιών του άντρα της πως η γενιά τους θα σβήσει εδώ όλο και αυξάνονται... Τότε, η πεθερά της Χρύσας, η Στράταινα, θα δώσει την λύση, η οποία δεν είναι άλλη από την αναβίωση του άγραφου νόμου της σύγκριας (συν+κυρία, οι δυο κυρίες του σπιτιού.), σύμφωνα με τον οποίο μια νέα κοπέλα επιλέγεται για να αναλάβει αυτή να φέρει στον κόσμο ‘’ντουφέκια’’.
Η Στράταινα επιλέγει μαζί με την Χρύσα για σύγκρια του Περγαντή την Αμπελία, ένα δεκαεφτάχρονο όμορφο κορίτσι που ανήκει στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Η Αμπελία θα μπει στο σπίτι της Χρύσας, και όσο κι αν φαίνεται παράταιρο στις μέρες μας, οι δυο γυναίκες θα συμβιώσουν αρμονικά καθώς η Χρύσα έχει συμβάλει με την στάση της στο να έρθει η σύγκρια στο σπιτικό της μιας και όπως κάθε γυναίκα της Μέσα Μάνης κατανοεί την επιτακτική ανάγκη των μανιατών για τεκνοποίηση.... Στο σπίτι του Περγαντή θα φωλιάσει η χαρά του ερχομού, η ανιδιοτελή αγάπη, ο πόνος του αποχωρισμού....
Στις σελίδες Της σύγκριας η ποιητική γραφή της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωγιάδη, η πρωτότυπη θεματολογία του και οι ήρωές του μου πρόσφεραν ένα όμορφο ταξίδι στην κακοτράχαλη Μάνη και τα έθιμα της εποχής, ένα ταξίδι γεμάτο ηθογραφικά στοιχεία που άλλοτε με ξένισαν, άλλοτε με θύμωσαν, άλλοτε με αγανάκτησαν.
Διαβάστε το... πρόκειται για ένα βιβλίο που απέχει κατά πολύ από τα συνηθισμένα.
Η συνέντευξη της συγγραφέως στο blog για Την σύγκρια
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Η σύγκρια
Συγγραφέας: Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη
Εκδ.: Σαββάλας
Ημερ.Εκδ.: 21/04/2016
Σελ.: 416
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου