Συζητώντας με την συγγραφέα Σοφία Βόικου!

     Η αγαπημένη συγγραφέας Σοφία Βόικου  απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και, μέσα από τις απαντήσεις της, μας παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, την «Πόλη που δακρύζει», το νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

     Την ευχαριστώ θερμά που ξέκλεψε κάποιες στιγμές από τον πολύτιμο χρόνο της ώστε να πραγματοποιηθεί η παρούσα συνέντευξη, η οποία φυσικά για το blog και για εμένα προσωπικά είναι μέγιστη τιμή!

     Διαβάστε λοιπόν την συνέντευξη  κι ελάτε λίγο πιο κοντά στο έργο και στην προσωπικότητα της συγγραφέως Σοφίας Βόικου!

1. Από τις 19 Οκτωβρίου το νέο σας βιβλίο, «Η πόλη που δακρύζει» απέκτησε μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.

Βενετία… μία πόλη ατμοσφαιρική γεμάτη μυστήριο… ένα βιβλιοπωλείο διαφορετικό από τα συνηθισμένα, το βιβλιοπωλείο του σινιόρε Φραντσέσκο. Εκεί, δεν επιλέγεις βιβλίο με βάση το όνομα του συγγραφέα, το εξώφυλλο ή την υπόθεση αλλά με βάση το άρωμα που αναδίδει το κάθε βιβλίο. Υπάρχουν βιβλία που  μυρίζουν προδοσία, βιβλία που μυρίζουν ξεγνοιασιά, βιβλία που μυρίζουν ευτυχία… κι ένα οχτάχρονο κορίτσι… η μικρή Ιρένε που έχει χάσει τους γονείς της, δεν ξέρει να διαβάζει ωστόσο βοηθάει τους πελάτες να επιλέξουν το βιβλίο που τους ταιριάζει… και μια αμαρτία του παρελθόντος που πέφτει βαριά στους ώμους των ηρώων..

2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου; 

Ένα υπέροχο βιβλιοπωλείο σε ένα απόμερο κανάλι της Βενετίας.

3. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Ποιος σας ταλαιπώρησε να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; Και ποιος σας έκανε να κλάψετε μαζί του;

Η πρωταγωνίστρια, η μικρή Ιρένε… ένα οχτάχρονο κορίτσι που μεγαλώνει με τον ιδιότροπο παππού της κι έχει ένα μοναδικό τρόπο για να μεταδίδει στους άλλους την παιδική της ανεμελιά και ξεγνοιασιά… Σ’αυτό το βιβλίο, δεν νομίζω πως με ταλαιπώρησε κάποιος ήρωας, γεννήθηκαν όλοι τόσο αβίαστα, με τις αδυναμίες, τα πάθη και τις ενοχές τους. Αν έκλαψα με κάποιον; Μάλλον με τον σινιόρε Φραντσέσκο… όποιος διαβάσει το βιβλίο θα καταλάβει για ποιο λόγο…

4. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που η ιστορία των ηρώων σας και οι ίδιοι σας οι ήρωες θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';

Το ΓΙΑΤΙ των παιδιών φέρνει την ελπίδα-Βαγγέλης Ηλιόπουλος

Λένε πως κάθε τι έχει την δική του μοναδική ζωή.  Ανάμεσα σ’ αυτά φυσικά είναι και οι λέξεις! Μία όμως λέξη, από το σύνολο που απαρτίζουν το λεξιλόγιο του ανθρώπου, έχει την πιο παράξενη ζωή όλων! Ποια είναι αυτή η λέξη; Μα φυσικά το ΓΙΑΤΙ. Μέσα στην μικρή της έκταση χωρά τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες και τελικά ΌΟΛΟ τον καημό των ανθρώπων.  

Και η ιστορία της ξεκινά κάπως έτσι! Κάποτε σ’έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο, οι άνθρωποι που έγραφαν τα λεξικά συγκέντρωναν τις λέξεις και τις σημασίες τους σε μικρά χαρτάκια, ανάμεσα σ’ αυτές ήταν βέβαια και η λέξη ΓΙΑΤΙ. Επειδή όμως αυτή η λέξη ήταν από εκείνες που δεν γοήτευαν τον εκδότη τους, το χαρτάκι με τη λέξη ΓΙΑΤΙ παρέμεινε για χρόνια στο περιθώριο. 

Ένα αυγουστιάτικο όμως βράδυ, όταν η σελίδα με την μικρή αυτή λεξούλα βρέθηκε κοντά στο ανοιχτό παράθυρο του γραφείου, άρπαξε την ευκαιρία, και με την βοήθεια του ανέμου πέταξε ελεύθερη πάνω από την πόλη. Όπως την παρατηρούσε εκείνο που της έκανε εντύπωση ήταν ένα κτίριο με κάγκελα στα παράθυρα και συρματόπλεγμα στο φράκτη. Τότε άρχισε σιγά σιγά να κατεβαίνει και να πλησιάζει τα παιδιά που έπαιζαν στην αυλή του κτιρίου. Ένα από αυτά τα παιδιά έπιασε το χαρτί με τη λέξη ΓΙΑΤΙ και κρατώντας το στην αγκαλιά του άρχισε να το ρωτά: «Γιατί...; Γιατί ο κόσμος να είναι άδικος; Γιατί να υπάρχει φτώχεια...; Γιατί όλοι στην Γη δεν είναι ίσοι;» Ύστερα το παιδί άρχισε να ζωγραφίζει στις άκρες του χαρτιού κρόσσια μετατρέποντας το σε μαγικό χαλί, ένα μαγικό χαλί που είχε την αποστολή να ταξιδέψει σ’ όλη τη Γη μεταφέροντας τα δικά του ΓΙΑΤΙ…

Έτσι ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι του “Γιατί”. Πέταξε πάνω από πόλεις και χωριά, διέσχισε θάλασσες, βουνά και ερήμους. Συνάντησε παιδιά σε εμπόλεμες περιοχές που βίωναν την φρίκη του πολέμου και τις απώλειές του αλλά και παιδιά σε χώρες που η ειρήνη βασίλευε και που, αν και τους πρόσφερε απλόχερα τις ανέσεις της, εκείνα βίωναν την μοναξιά... Και τα γιατί πλήθαιναν. Κι άλλαζαν στα χέρια των παιδιών σχήμα. Το μαγικό χαλί έγινε καραβάκι, έγινε σαΐτα, έγινε χαρταετός! Κι όλο ταξίδευε! Κι όλο άκουγε τα παραπονεμένα και αθώα ΓΙΑΤΙ των παιδιών.  

Όταν άκουσε και το τελευταίο ΓΙΑΤΙ από το στόμα ενός πονεμένου παιδιού, το ΓΙΑΤΙ λυπημένο πέταξε ψηλά μην αντέχοντας άλλο την θλίψη που συνάντησε στο ταξίδι του! Πέταξε ψηλά στον ουρανό. Δεν ήθελε να βρίσκεται πλέον στη Γη. Τα παραπονεμένα ερωτήματα των παιδιών τον είχαν γεμίσει θλίψη και δεν μπορούσε να δώσει απαντήσεις στις ανθρώπινες απορίες τους. 

Πέταξε λοιπόν ψηλά... Κι έφτασε; Η απορία του για το που είχε φτάσει λύθηκε όταν του απάντησε το πιο λαμπερό αστέρι του ουρανού: «Είσαι στον ουρανό. Εκεί που οι ευχές γεννούν την  ελπίδα!». Τότε και μόνο τότε κατάλαβε τι είναι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά αλλά και ο κάθε άνθρωπος για να συνεχίσει...

Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες-Ιούλιος Βερν

''Το ταξίδι ξεκινά…

Ο Φιλέας προχωρά...

Οι χώρες περιμένουνε μπροστά...

Και το στοίχημα...''

Το ταξίδι ξεκινά…

       Ο Φιλέας Φόγκ, είναι ένας ιδιόρρυθμος αριστοκράτης, που ζει μια ζωή μυστηριώδη, μοναχική και απόλυτα προγραμματισμένη στην κάθε της λεπτομέρεια. Στο μυαλό του στριφογυρίζουν οι πιο φαεινές ιδέες, η φαεινότερη όμως απ’ αυτές γεννιέται και αρχίζει να υλοποιείται στις 2 Οκτωβρίου του 1872, όταν δηλαδή στοιχηματίζει, με τους φίλους του όλη του την περιουσία, πως μπορεί να κάνει τον γύρου του κόσμο μέσα σε 80 ημέρες. Οι φίλοι του στην Μεταρρυθμιστική Λέσχη του Λονδίνου αμφισβητούν τα λεγόμενά του καθώς είναι βέβαιοι πως το εγχείρημα του δεν μπορεί παρά να αποτύχει. Εκείνος με απόλυτη σιγουριά ετοιμάζει τα απαραίτητα του ταξιδιού και μαζί με τον υπηρέτη του τον Πασπαρτού, τον οποίο μάλιστα τον είχε προσλάβει μόλις λίγες ώρες νωρίτερα, ξεκινά τον γύρο του κόσμου με αφετηρία το σιδηρόδρομο του Λονδίνου, όπου το τρένο των 8:45 τον μεταφέρει στο Μπρίντεζι της Ιταλίας, εκεί δηλαδή που θα πάρει το πλοίο με το οποίο θα περάσει τα νερά της νοτιοανατολικής Μεσογείου και θα τον βοηθήσει να διαπλεύσει τελικά την διώρυγα του Σουέζ. 

Ο Φιλέας προχωρά...

Οι χώρες στέκονται μπροστά...

       Αφήνοντας το κανάλι πίσω του θα διαγράψει μια διαδρομή, στην οποία χώρες, ήπειροι, πολιτισμοί, τρένα, υπερωκεάνια, άμαξες, ελέφαντες, έλκηθρα και καθετί που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μεταφορικό μέσο, θα προσπαθήσουν να τον φέρουν όλο και πιο κοντά στο τέρμα αυτού του ταξιδιού μέσα στο χρονικό όριο του στοιχήματος. Μοναδικός του εχθρός τα φυσικά φαινόμενα, ο χρόνος που όλο κυλά, οι γκάφες του Πασπαρτού που τον βγάζουν κάποιες φορές έκτος προγράμματος καθώς και οι τρικλοποδιές που βάζει ο ντετέκτιβ Φιξ, ο οποία εν αγνοία του Φιλέα, έχει πάρει στο κατόπι τον ήρωά μας μιας και τον θεωρεί ύποπτο κλοπής μιας μεγάλης ληστείας σε τράπεζα του Λονδίνου. Και ενώ οι ημέρες περνούν, και η μια χώρα διαδέχεται την άλλη, η 21η Δεκεμβρίου, η ορισμένη δηλαδή μέρα επιστροφής του Φιλέα στο Λονδίνο, όλο και πλησιάζει... και το στοίχημα; Άραγε θα κερδηθεί;

Τρελό μου αμαξίδιο-Μερκούριος Αυτζής

     «Τρελό μου αμαξίδιο» αποκαλεί η Νανά το αναπηρικό της καροτσάκι, το όχημα που δεν μεταφέρει απλώς την μικρή μας ηρωίδα αλλά νιώθει, συναισθάνεται και όπως μας αποκαλύπτει και το ίδιο, μιας κι αυτό μας αφηγείται την γλυκιά ιστορία του βιβλίου, έχει ως σκοπό του να κάνει την Νανά να χαίρεται την ζωή και να χαμογελά πάντα. 

     Ο Σούζας, το όνομα του αμαξιδίου, και η Νανά περνούν πολύ όμορφα μαζί: πηγαίνουν στο σχολείο, συναντούν τους φίλους της, παρακολουθούν τα μαθήματα γαλλικών και πιάνου, γελούν, διασκεδάζουν, κάνουν σούζες. επισκέπτονται όποιο μέρος θέλουν... Ουπς! ΛΑΘΟΣ! Και βέβαια ΛΑΘΟΣ! Επισκέπτονται ΜΟΝΟ τα μέρη που είναι προσβάσιμα και ασφαλή για τα ΑΜΕΑ. Κι αυτά δεν είναι παρά μόνο ελάχιστα... Ο Σούζας που έχει ψυχή, νιώθει και αισθάνεται, θυμώνει όταν αντιλαμβάνεται πως ράμπες απουσιάζουν από δημόσια κτήρια, πεζοδρόμια λειτουργούν ως παρκινγκ... Και τότε, σαν άλλος Ίκαρος, φορά φτερά και με κινητήριο δύναμη την φαντασία της Νανάς ξεπερνούν τα εμπόδια και πάνε όπου θέλουν...! Προσπερνούν τους βιαστικούς και απρόσεχτους οδηγούς! Φτάνουν στην πιο απομακρυσμένη παραλία! Ταξιδεύουν...!

      Ο Σούζας κάποια στιγμή θα μεταφέρει τη Νανά στην καρδιά και μιας διαδήλωσης, εκεί που τα ΑΜΕΑ διεκδικούν μια κοινωνία που να μεριμνά για τις ανάγκες τους... Ενώ μετά από ένα απρόσμενο ατύχημα που τους χωρίζει για λίγο, θα κάνει την Νανά, παρόλα τα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, να σηκώσει την σημαία της αισιοδοξίας. Γιατί είναι παιδί! Κι ένα παιδί πάντα είναι αισιόδοξο!!

     Ένα γλυκό, ευαίσθητο, συγκινητικό, αισιόδοξο και διδακτικό βιβλίο που μας περιδιαβαίνει στον κόσμο των ΑΜΕΑ. Έναν κόσμο που, ούσα ΑΜΕΑ, είναι πρακτικά δύσκολος και με πολλά προβλήματα κυρίως στην προσβασιμότητα σε χώρους και μέρη δημόσια...

     Διαβάστε το στα παιδιά σας! Είμαι σίγουρη πως θα ενεργοποιήσει τους αισθητήρες της υπευθυνότητας τους, κάτι που ίσως στο μέλλον όντες ενεργοί πολίτες, τους βάλει στην διαδικασία να φτιάξουν τις κοινωνίες δίνοντας στα ΑΜΕΑ ελευθερία κινήσεων!
        Εξαιρετική και η εικονογράφηση! Πλημμύριζε συναισθήματα!  

Βαθμολογία 5/5

Βιογραφία Συγγραφέως

Στοιχεία Βιβλίου

Τίτλος: Τρελό μου αμαξίδιο

Συγγραφέας: Μερκούριος Αυτζής

Εικονογράφηση: Ελίζα Ββούρη 

Θεματική κατηγορία : Ανθρώπινες σχέσεις, Κοινωνικό

Σειρά : Βατόμουρο (7-8 ετών)

Ημ. Έκδοσης : 03/04/2014

Σελίδες : 48

Δήμητρα Κωλέτη