Μετά τις «Γυναίκες της μικρής Πατρίδας», τα Λιανοκέρια, τα ισχνά, ευάλωτα κεράκια της μακεδονικής γης με την ζωηρή μα συνάμα και την εκτεθειμένη φλογίτσα τους, όπως είναι η μικρή Βάσιλκα που μετά την εξέγερση του Ίλιντεν τρέχει στα κακοτράχαλα βουνά της Μακεδονίας για να γλιτώσει από τις επιθέσεις των Βούλγαρων και τα αντίποινα των Τούρκων, όπως είναι ο Μήλιος και η Ανθή, οι μόνοι επιζώντες από την σφαγή στο χωριό τους, στέκουν μπρος στον άνεμο που σηκώνει ο Αγώνας των Μακεδόνων.
Ο αγαπημένος συγγραφέας Θοδωρής Παπαθεοδώρου συνεχίζει την αφήγηση του με το ίδιο ύφος, την ίδια ένταση συνδέοντας αρμονικά τις Γυναίκες με τα «Λιανοκέρια της μικρής Πατρίδας», στις σελίδες του οποίου φωτίζει μέσα από τους παλιούς και νέους ήρωες που σκιαγραφεί τα γεγονότα και τις συνθήκες που επικρατούσαν στη σκλάβα πατρίδα από την σλαβική εξέγερση του Ίλιντεν και μετά έως και το λυκόφως του 1904.
Πριν συναντήσουμε όμως τους ήρωες και την πορεία τους, ο συγγραφέας μας υποδέχεται με ένα ποίημα που μας προϊδεάζει και που χαρακτηρίζει απόλυτα τους υπαρκτούς και μη ήρωες του, τις «Θερμοπύλες» του Κ.Π. Καβάφη, ένα ποίημα σύμβολο για την αυτοθυσία και την προάσπιση των αξιών ακόμα κι όταν διαφαίνεται πως τελικά θα κάνει την εμφάνιση του ο Εφιάλτης.
Ιδανικά κι αξίες. Άνθρωποι που φυλάσσουν Θερμοπύλες..., όπως η διδασκάλισσα Αρετή που τον Μάρτιο του 1904 στέκεται στο παράθυρο του πατρικού της στην Αθήνα θυμούμενη τη σφαγή στο Ράκοβο, το εξοντωτικό τρέξιμο της μαζί με την μικρή της μαθήτρια τη Βάσιλκα στα μακεδονικά βουνά ώστε να γλιτώσουν από την λαίλαπα της σλαβικής εξέγερσης, την διάσωση τους και την νοσηλεία τους σε διαφορετικά νοσοκομεία στο βιλαέτι του Μοναστηρίου με την υποχρεωτική, από τον πατέρα της, επιστροφή στην Αθήνα. Η Αρετή λοιπόν στέκεται μπροστά στο παράθυρο της και θυμάται, αγωνιά για την τύχη της εξάχρονης Βάσιλκας που έμεινε πίσω στη φλεγόμενη Μακεδονία μόνη κι απροστάτευτη μα κυρίως θλίβεται για την στάση που κρατά το κράτος και η αθηναϊκή ελιτ στο μακεδονικό ζήτημα που όπως εύστοχα περιέγραψε ο ξάδερφός της Ιων Δραγούμης σε ένα γράμμα που της απέστειλε τους χαρακτηρίζει: «μετριότητα, κενοδοξία, ψοφιοσύνη και αισχρός ύπνος»(σελ. 57).
Η Φωτεινή, η δεύτερη κεντρική ηρωίδα, συνεχίζει να φυλάσσει Θερμοπύλες... Την ανταμώνουμε στη Θεσσαλονίκη εκεί που ζει με τον πατέρα της, εκεί που ο έρωτας με τον Μάνο Παπαδάκη παίρνει άλλη μορφή, εκεί που αναλαμβάνει αποστολές για τον Αγώνα μεταφέροντας στην ιατρική της τσάντα κωδικοποιημένα μηνύματα, εκεί που όταν γίνεται Πρόξενος Θεσσαλονίκης ο Λάμπρος Κορομηλάς και ο Αγώνας μπαίνει σε νέα φάση με τις οργανώσεις να μπαίνουν υπό τη σκέπη του Προξενείου, αναλαμβάνει την δυσκολότερη αποστολή: να μπει ως νοσοκόμα στον Κιλκίς Μαχαλέ, την συνοικία των Βούλγαρων στη Θεσσαλονίκη ώστε να βολιδοσκοπήσει τις επόμενες κινήσεις των Εξαρχικών.
Θερμοπύλες θα φυλάξει και ο Παύλος Μελάς που το καλοκαίρι του 1904 θα πατήσει τη φλεγόμενη μακεδονική γη, θα υπερασπιστεί χωριά, θα τιμήσει τη γαλανόλευκη με το θάνατό του τον Οκτώβρη του 1904 να ξυπνά το κράτος, να το οργανώνει και ο Αγώνας από το πεδίο των γραμμάτων και της θρησκείας να περνά σ’ αυτό των όπλων.
Μέσα σ’αυτό τον χαλασμό η Βάσιλκα, ο Μήλιος και η Ανθή, τα «Λιανοκέρια της μικρής Πατρίδας», της ματωμένης Πατρίδας, της προδομένης -στις μέρες μας- Πατρίδας θα πάρουν το μερίδιο στην μυθοπλασία και θα συμβάλλουν στην αποτύπωση της ιστορικής αυτής εποχής.
Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου συνεχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι του Μακεδονικού Αγώνα παραθέτοντάς μας γεγονότα, ιστορικά πρόσωπα και στιγμές που μαζί με τους χάρτινους ήρωες και την μυθοπλασία που αναπτύσσει, αναπαριστά με απόλυτη επιτυχία και μεταδοτικότητα την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Η πένα του κατορθώνει να μας χαρίσει, για άλλη μια φορά, ένα αριστουργηματικό ιστορικό μυθιστόρημα που διδάσκει Ιστορία, γεννά αισθήματα τιμής και ευθύνης για τους αγώνες των προγόνων μας, συγκινεί ενώ κάνει βίωμα την τραχιά εποχή.
Το στήσιμο του πορτρέτου του ήρωα Παύλου Μελά: με τις ενέργειές του να αφυπνίσει συνειδήσεις, το οδοιπορικό του στην φλεγόμενη Μακεδονία, το τέλος του και τις ‘’περιπέτειες’’ της σορού του καθηλώνει και συγκινεί.
Διαβάστε τα «Λιανοκέρια της μικρής Πατρίδας»... πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο, με άρτια δομή, γρήγορη ροή και πλοκή γεμάτη ανατροπές, με τη μεγαλύτερη όλων το συγκλονιστικό φινάλε, το οποίο σε κάνει να προσμένεις τη συνέχεια στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας που θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου με τίτλο «Συναξάρια της Μικρής Πατρίδας».
Συγχαρητήρια στον συγγραφέα Θοδωρή Παπαθεοδώρου, όχι μόνο για τα Λιανοκέρια αλλά για το σύνολο του έργου του! Για εμένα είναι άξιος εκπρόσωπος του ιστορικού μυθιστορήματος!
Βαθμολογία 5/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Λιανοκέρια της μικρής Πατρίδας
Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαθεοδώρου
Εκδ.: Ψυχογιός
Ημερ. Εκδ.: 22/11/2018
Σελ.: 624
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου