«Για την Ελίζα» γράφει η Τζένη Μανάκη και, μέσα από την οικογενειακή σάγκα της Ελίζας και της Λούνας, των δύο κεντρικών ηρωίδων, μας μιλά, με τρόπο απλό και με την βοήθεια των βαθειά αναλυμένων ηρώων της σε σημείο μάλιστα που να γίνεσαι ένα μαζί τους, για τις πληγές του πολέμου και της Ιστορίας και πως αυτές περνούν από γενιά σε γενιά και επηρεάζουν τις ζωές των επιγόνων.
Η Ελίζα εβραϊκής καταγωγής ζει τον φασισμό των Ναζί. Μαζί με τους ομόθρησκούς της στέλνεται από την Θεσσαλονίκη, στοιβαγμένη στα βαγόνια της ντροπής, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί θα βιώσει την εξαθλίωση, την βία, την παράνοια του Γ’Ράιχ ενώ ο Θάνατος θα αρπάξει στα αιμοσταγή χέρια Του τα μέλη της οικογένειάς της. Εκείνη θα επιζήσει με τις φρικτές μνήμες του στρατοπέδου να κατέχουν, όπως είναι φυσικό, μέρος του νου της και να επηρεάζουν τις μελλοντικές της ενέργειες.
Η Ελίζα θα επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη και θα ζήσει στο λεηλατημένο πατρικό της, που η θεία της Ραχήλ, η μόνη από τους επιζήσαντες συγγενής της, κατόρθωσε με νύχια και με δόντια να το γλιτώσει απ’την καταπάτηση. Στο δρόμο της επιστροφής θα γνωρίσει τον Τζέραλντ στην αγκαλιά του οποίου θα νιώσει μετά από πολύ καιρό ελεύθερη. Σύντομα, και παρά τα εμπόδια λόγω θρησκευτικών διαφορών, θα παντρευτούν και θα φέρουν στον κόσμο την Λούνα.
Το παρελθόν όμως στήνει καρτέρει. Οι μνήμες, ο αγιάτρευτος πόνος και ίσως οι εμμονές παίρνουν το πάνω χέρι. Ο γάμος τους καταρρέει και η Λούνα γίνεται μάρτυρας μιας σκηνής που θα την συγκλονίσει. Τα επόμενα χρόνια θα ζήσει χωρίς την παρουσία του πατέρα της και μέσα στις σιωπές και την μελαγχολία της μάνας της: «Ο φασισμός διέλυσε την οικογένεια μου, μου κληροδότησε όλο αυτό το αφύσικο βάρος των συνεπειών του κι εγώ προσπαθούσα να ξεφύγω με όχημα την τέχνη και τη λογοτεχνία. Να ζω μέσα από τις ζωές των χάρτινων ηρώων, για να αντέχω»».
Όταν η Ελίζα πεθάνει η Λούνα θα ‘ρθει μέσω των γραπτών της μητέρας της πιο κοντά στον ψυχισμό της και στις συνθήκες που η Ιστορία επέβαλε. Η διείσδυση αυτή θα την κάνει να κατανοήσει την μάνα της, να απαγκιστρωθεί από τον πόνο του παρελθόντος και να χτίσει το μέλλον της με αισιοδοξία;
Ένα καλογραμμένο βιβλίο με ανατροπές, ροή, εναλλασσόμενες αφηγήσεις μα κυρίως με ήρωες που μιλούν για την Ιστορία από τα βάθη της ψυχής τους κάνοντας τους αναγνώστες κοινωνούς των πόνων, των προβληματισμών και των παθών τους.
Διαβάστε το! Θα το χαρακτήριζα επίκαιρο -ή μήπως διαχρονικό!- καθώς στις σελίδες του πραγματεύεται η έννοια της Μνήμης που οφείλουμε να έχουμε ως προς την Ιστορία με απώτερο σκοπό, φυσικά, την αποφύγει παρόμοιων καταστροφικών λαθών στο μέλλον!
Συγχαρητήρια στη συγγραφέα!
Βαθμολογία 5/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Για την Ελιζα
Συγγραφέας: Τζένη Μανάκη
Εκδ.: Ωκεανίδα
Ημερ.Εκδ,: 17/05/2019
Σελ.: 320
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου