.gif)
Η συγγραφέας όπως αναφέρει στο εισαγωγικό της σημείωμα χρησιμοποιεί για πρώτη φορά πρωτοπρόσωπη αφήγηση με την ηρωίδα της, τη Ζαχαρώ, να μας εξομολογείται τη ζωή της ξεκινώντας από το 1933 και φτάνοντας ως το 2020. Έτσι εν μέσω καραντίνας η ενενηντάχρονη Ζαχαρώ με λόγο ειλικρινή, πικάντικο και αθυρόστομο, θα έλεγα, λαϊκό και ταυτόχρονα τόσο βαθιά ουσιαστικό διηγείται στη νεαρή νοικάρισσά της την ζωή της, μια ζωή γεμάτη πόνο, ανατροπές, αίμα, έρωτα, πάθος, προδοσία και απώλειες.
Από μικρό παιδί έρχεται αντιμέτωπη με την ενδοοικογενειακή βία, την απειλή της κακοποίησης, τον θάνατο και την υποβάθμιση σε μια κοινωνία που η γυναίκα είναι κτήμα του κύρη της, πατέρα στα μικράτα της συζύγου μετέπειτα, χωρίς λόγο για την ίδια της τη ζωή και τις επιλογές που διαμορφώνουν την πορεία της: Ο Θεός, η μοίρα… Κουραφέξαλα. Μονάχοι μας κανονίζουμε τις ζωές μας. Μονάχοι μας διαλέγουμε που θα σκύψουμε το κεφάλι, πότε θα πέσουμε στα γόνατα και που θα κάμουμε τους νταήδες.
Ο βίαιος πατέρας της θα είναι το πρώτο αρσενικό που θα στιγματίσει την παιδική της ηλικία και θα βάλει το λίθο της προσωπικής της ιστορίας. Μέθυσος, κτητικός, κυνικός, σάτηρος... την οδηγεί στα χέρια ενός άντρα που τα ήθη και οι προκαταλήψεις της κλειστής τους κοινωνίας κυριαρχούν και εγκλωβίζουν την Ζαχαρώ μα και την κάθε γυναίκα της εποχής που δέχεται με απάθεια τη μοίρα που η ανδροκρατούμενη κοινωνία ορίζει, σε ένα γάμο παρωδία. Μυστικά, ψέματα, καταπίεση και παιδοφιλία συνθέτουν το σκηνικό του.
Όλα αυτά μέχρι να σηκώσει το ανάστημά της και να ακολουθήσει μονοπάτια που οι συνθήκες μα και οι επιλογές της την κάνουν να τα διαβεί αλλάζοντας τη ρότα της ζωής της, μονοπάτια που την απομακρύνουν απ’ το χωριό της, απ’ την ‘’ασφάλεια’’ της συζυγικής εστίας, απ΄ την πραγματική της αγάπη μα κυρίως απ’ την μονάκριβη κόρη της. Μονοπάτια που έχουν το δικό τους αντίτιμο...
Η Αθήνα την καλωσορίζει και εκείνη βουτά στη ζωή και μεταμορφώνεται: Γνώρισα τους χίλιους εαυτούς της. Τη Ζαχαρώ με τα κόκκινα, που βγήκε αφύλαχτη στη ζωή και την κατασπαράξανε λύκοι και κυνηγοί. Την Τρελοζαχαρώ, που τίναξε στον αέρα τη ζωή της σαν τη στάχτη του Σαντέ της για έναν έρωτα. Τη Ζαχαρώ την κόρη, που πικραινόταν όταν ξέχασε η μητέρα της το όνομά της. Τη Ζαχαρώ τη μάνα, που μύριζε το ζιπουνάκι της κόρης της για να μπορεί να αντέχει την απουσία της. Τη Ζαχαρώ τη δανεική σ’ όποιον άντρα τής έδινε το αντίτιμο του κορμιού της. Τη Ζαχαρώ την τρομαγμένη κάθε φορά που κατέβαινε η πετούγια της κάμαράς της στο μισοσκόταδο.
Και όσο η αφήγηση προχωρά οι αναγνώστες γνωρίζουν μέσω της Ζαχαρώ πως η σιωπή μπρος στην κακοποίηση είναι απαγορευτική στις κοινωνίες του 21ου αιώνα και πως ο καθένας από εμάς είναι κύρης του εαυτού του με βούληση και θέλω που μόνο σεβασμός και ελευθερία μας πρέπει.
Η Πασχαλία Τραυλού γράφει μια ιστορία στην οποία αποτυπώνει με ρεαλισμό το κοινωνικό υπόβαθρο της εποχής: την ενδοοικογενειακή βία, το κουκούλωμα των κακοποιητικών γεγονότων, την πορνεία, τα πατριαρχικά στερεότυπα και όλους αυτούς τους άγραφους νόμους που κατακρεουργούσαν τη ζωή κυρίως των γυναικών. Το ερώτημα που γεννιέται διαβάζοντας την ιστορία της Ζαχαρώ είναι αν όλες αυτές οι παθογένειες ανήκουν ή όχι στο παρελθόν; Μακάρι να ανήκουν! Ευχή μου να ανοίξουμε τα αυτιά μας σε τέτοιες ιστορίες και να σπάσουμε τη σιωπή...
Η πλοκή είναι καταιγιστική και ανατρεπτική με χαρακτήρες που έχουν σκιαγραφηθεί άψογα και που αποτελούν ένα μωσαϊκό ανθρώπων που σίγουρα αντικατοπτρίζουν συγκεκριμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται με γρήγορους ρυθμούς: πίκρα, θυμός, αγανάκτηση, συγκίνηση, λύτρωση.
Διαβάστε το Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο, πρόκειται για μια ιστορία που όπως μαρτυρά και ο τίτλος η πίκρα των Σαντέ τσιγάρων της ηρωίδας κονταροχτυπιέται με την κάψα του αγαπημένου της λικέρ...
Συγχαρητήρια στη συγγραφέα!
Βαθμολογία 5/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο
Συγγραφέας: Πασχαλία Τραυλου
Εκδ.: Διόπτρα
Ημερ. Εκδ.: Απρίλιος 2021
Σελ.: 585
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου