"Η ιστορία της θεραπαινίδας" της Margaret Atwoot είναι ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα! Πρόκειται για επανέκδοση από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση Αύγουστου Κορτώ με την πρώτη έκδοση το 1989 από τις εκδόσεις Εστία.
Η ιστορία της και ο χωροχρόνος που δρα η κεντρική ηρωίδα είναι μία δυστοπία με τον ολοκληρωτικό κόσμο της Margaret Atwoot να εμπεριέχει, δυστυχώς, στοιχεία σύγχρονων κοινωνιών: θέση της γυναίκας, πατριαρχεία, προκαταλήψεις, θρησκοληψίες, χειριστικές συμπεριφορές, έλεγχος του σώματος. Αναλύοντας τη λέξη δυστοπία (δυς+ τόπος) καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για έναν τόπο που επικρατεί το κακό, ο ολοκληρωτισμός, η αδικία, έναν τόπο όπου το άτομο χάνει τη ταυτότητα του και υποτάσσεται στις δυσμενείς συνθήκες. Σ' αυτό το τόπο οι πολίτες δεν έχουν λόγο και εκτελούν τους ρόλους που μια ελίτ ανδρών έχει καθορίσει. Όσοι αντιδρούν εκτελούνται και οι σοροί τους κρέμονται για παραδειγματισμό στο Τείχος της χώρας, της Δημοκρατίας της Γαλαάδ, η οποία και βρίσκεται εκεί που στο παρελθόν βρίσκονταν οι Η.Π.Α.
Ανάμεσα στους πολίτες της και η Τουρφέν που σα Θεραπαινίδα ανήκει στη κατώτερη κοινωνική τάξη της χώρας, είναι δούλα, την οποία χειρίζεται ο Κυβερνήτης, ο άντρας της οικογένειας και η Σύζυγός του ενώ ο ρόλος της δεν είναι άλλος από το να κάνει παιδιά στις οικογένειες που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν. Οι Θεραπαινίδες δεν έχουν καμία ελευθερία, δεν τους επιτρέπεται να διαβάζουν, να γράφουν, να αναπτύσσουν οποιαδήποτε σχέση, να αισθάνονται. Φοράνε μια κόκκινη στολή εμπνευσμένη μάλιστα από τα στρατόπεδα Γερμανών αιχμαλώτων στον Καναδά του Β' Παγκόσμιου πολέμου, άσπρα καπέλα που μοιάζουν με κολάρα και περιορίζουν την περιφερειακή όρασή τους ενώ δεν κυκλοφορούν ποτέ μόνες τους αλλά ανά δυάδες. Ακούγονται υπερβολικά; Ίσως! Απ' την άλλη, αν στρέψουμε το βλέμμα μας στις σύγχρονες κοινωνίες ανά τον κόσμο πολλά στοιχεία του δυστοπικού κόσμου της Atwoot θα διαπιστώσουμε πως, δυστυχώς, υφίσταται ακόμη και τώρα: από την απαγόρευση να κυκλοφορούν οι γυναίκες ακάλυπτες έως την υιοθέτηση της ακραίας, φαλλοκρατικής άποψης ότι η γυναίκα είναι σκεύος αναπαραγωγής...
Όσο προχωράει η διήγησή της μαζί με την καθημερινότητα της, η Τουρφέν μάς αφηγείται και στιγμές της προηγούμενης ζωής της που σαν αναλαμπές περνούν από το μυαλό της, αναλαμπές που ίσως τη στηλώνουν ώστε να ανταπεξέλθει στη νέα τάξη πραγμάτων. Όσο οι σελίδες διαδέχονται η μία την άλλη, ο αναγνώστης αγωνιά, θυμώνει, σοκάρεται και αντιλαμβάνεται τον προβληματισμό της ηρωίδας: να αντιδράσει ή να παραμείνει απαθής; Την απάντηση θα την δώσει το εγκλωβισμένο σώμα της και η ψυχή της που ζητούν, απαιτούν, να γευτούν για άλλη μια φορά την αγάπη, τον έρωτα και το πάθος ενώ η φράση Nolite te bastardes carborundorum= μην αφήσεις τους μπάσταρδους να σε συνθλίψουν, που βρίσκει χαραγμένη στη ντουλάπα του απογυμνωμένου από κάθε αντικείμενο που θα διευκόλυνε τυχόν κάποια αυτοχειρία δωματίου της, θα γίνει η αφετηρία για τις μικρές επαναστατικές της κινήσεις … Ποιες θα είναι αυτές θα σας αφήσω να τις ανακαλύψετε μόνοι σας στις σελίδες της Ιστορίας της Θεραπαινίδας.
Το βιβλίο έχει γίνει επιτυχημένη και πολυβραβευμένη σειρά ενώ το 2019 Οι Διαθήκες, η συνέχεια της Ιστορίας της Θεραπαινίδας, απέσπασε το βραβείο Booker, το οποίο μάλιστα ''μοιράστηκε'' με την Bernardine Evaristo για το μυθιστόρημα Κορίτσι, γυναίκα, άλλο.
Για εμένα Η Ιστορία της Θεραπαινίδας είναι ένα μυθιστόρημα γροθιά στο στομάχι που η δυστοπική πλοκή του δίνει άπειρη τροφή για σκέψη κάνοντας το, δυστυχώς, τόσο μα τόσο επίκαιρο και διαχρονικό.
Διαβάστε το και εσείς! Είναι ότι πιο εμπνευσμένο και καθηλωτικό έχω διαβάσει για αυτό και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Βαθμολογία 5/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Η ιστορία της θεραπαινίδας
Συγγραφέας: Margaret Atwoot
Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ
Εκδ. : Ψυχογιός
Ημερ. Εκδ : Μάρτιος 2018
Σελ.: 432
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου