Ο Χριστός ξανασταυρώνεται-Νίκος Καζαντζάκης

    Στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» ο Νίκος Καζαντζάκης σταυρώνει-δολοφονεί τον κεντρικό του ήρωα, τον Μανολιό για χάρη της Δικαιοσύνης της Αγάπης και της Αλληλεγγύης όπως ακριβώς σταυρώθηκε και ο Χριστός. Έχοντας για Φαρισαίους τους μεγαλοπαπάδες και τους προεστούς μάς παρουσιάζει την σχέση της επίσημης Εκκλησίας με τον τον Τούρκο την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας, μιας σχέσης που δεν συνάδει με την φιλευσπλαχνία που πρεσβεύει ο Χριστιανισμός. Επιπλέον μας επαναπροσδιορίζει τις έννοιες Δικαιοσύνη, πραγματικός Χριστιανός και Ελευθερία ψυχής. 

     Ένα βιβλίο ηθογραφικό, ρεαλιστικό βαθιά φιλοσοφημένο που σε παρασύρει στην ανάγνωση. Μαζί με τον Μανολιό, τον παπα-Φώτη, ένα παπά που διαβάζει και τηρεί το Ευαγγέλιο και δεν το παπαγαλίζει ούτε το αλλοιώνει προς το συμφέρον του, και τους πρόσφυγες της Σαρακήνας ανακαλύπτεις τον πραγματικό Θεό, τον Θεό τον γαλήνιο, τον φιλάνθρωπο, τον δίκαιο άλλα και τον επαναστάτη, αυτόν που διδάσκει δύναμη, «γιατί θέλει δύναμη να επιλέξεις τον ανηφορικό δρόμο»! Ένα βιβλίο στο οποίο λέγονται τα πράγματα όπως είναι στην θρησκεία, στις κοινωνίες και στον ψυχισμό του ανθρώπου ή μάλλον όπως θα έπρεπε να είναι!

Βαθμολογία 5/5

Βιογραφία Συγγραφέως

Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Ο Χριστός ξανασταυρώνεται

Συγγραφέας:Ν.Καζαντζάκης

Εκδ.:Καζαντζάκης

Ημερ. Έκδοσης:2010 (1η έκδοση 1964)

Σελ.:452

Φράσεις με... νόημα!

• "Μωρέ, θεριό, αλήθεια είναι ο άνθρωπος. Ό,τι θέλει κάνει, όποια στράτα θέλει παίρνει. Η πόρτα της κόλασης και η πόρτα της παράδεισος είναι κολλητά και όπου θέλει μπαίνει... Ο διάολος μπορεί και μπαίνει μονάχα στην Κόλαση, ο άγγελος μπορεί και μπαίνει μονάχα στην Παράδεισο, ο άνθρωπός όπου θέλει!
• Αν δεν ξεχειλίσει η καρδιά του ανθρώπου από αγάπη ή θυμό τίποτα δεν μπορεί να γίνει στον κόσμο.
• ...άσε τους Ρωμιούς να σκοτώνονται αναμεταξύ τους δεν έχει ξοφλημό αναθεμά την για ράτσα! Πόσα χρόνια πολεμούμε πάππου προς πάππου να την ξεκάνουμε; Τι καταφέραμε. Τον κακό μας τον καιρό! Ένα ξεριζώνεις δέκα φυτρώνουν. Αν δεν σκοτωθούν, σου λέω, σκοτωμό δεν έχουν, τους αφήνω το λοιπόν να σκοτώνονται και αμα βγάλουν καλά καλά τα μάτια τους καβαλικεύω τη φοράδα μου και πάω και βάνω τάξη.

Δήμητρα Κωλέτη