Και τα βουνά μίλησαν-Khaled Hosseini

       Ολοκληρώνοντας το «Και τα βουνά μίλησαν» καταλήγω πως πρόκειται για ένα όμορφο κοινωνικό βιβλίο! Με εντυπωσίασε η πλοκή και η πολυεπίπεδη αφήγησή του μιας και σε κάθε κεφάλαιο ο αναγνώστης συναντά και ένα διαφορετικό αφηγητή οπού με το δικό του ύφος συμβάλει με τρόπο άξιο θαυμασμού στην ξεδίπλωση της ιστορίας των δυο αδερφών, του Αμπτουλάχ και της Παρί, των οποίων οι δρόμοι τους θα χωριστούν από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους και θα ενωθούν εν τέλει στη δύση τους. Είναι ένα βιβλίο λοιπόν στο οποίο φαίνεται η συγγραφική δεινότητα του Hosseini ως προς την γραφή και την πλοκή του, συγκρίνοντας το όμως με το «Χαρταετοί πάνω από την πόλη», όπου είναι και το βιβλίο που τον γνώρισα συγγραφικά και εντυπωσιάστηκα από την πένα του, σ’αυτό εδώ θεωρώ πως έλειπε η ατμόσφαιρα σε κάποια σημεία, κάτι που εγώ ζητώ πάντα και η έλλειψή αυτής με ενοχλεί ελαφρώς. Επιπλέον η ροή του λόγω των πολλών αφηγητών και των ιστοριών τους ήταν στάσιμη κάπου στη μέση του βιβλίου κάνοντας το έτσι λίγο κουραστικό σε εκείνα τα σημεία. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί τον προαναφερθέντα χαρακτηρισμό μου πως πρόκειται δηλαδή για ένα όμορφο μυθιστόρημα!

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

      Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου ο πατέρας το βράδυ της παραμονής της αναχώρησης τους για την Καμπούλ όπου και θα δώσει την Παρί για υιοθεσία εν αγνοία των δυο δεμένων αδερφών αφηγείται σ’ αυτά ένα μύθο, το περιεχόμενο του οποίου προϊδεάζει τους αναγνώστες για τις μοιραίες κινήσεις του καθώς και για τα συναισθήματα πόνου και θλίψης που αφήνουν αυτές στην καρδιά του τραγικού-σκληρού και περήφανου πατέρα. Μετά από αυτή την νύχτα οι ζωές των δυο αδερφών γίνονται παράλληλες..... Η τρίχρονη Παρί μεγαλώνει στην Καμπούλ, έχοντας το προνόμιο να διαγράψει από το μυαλό της, λόγω της ηλικίας της, τις θύμισες του παρελθόντος, έως τα έξι της χρόνια, όπου και μεταναστεύει στο Παρίσι με την εκκεντρική μητέρα της ενώ ο Αμπτουλάχ συνεχίζει να ζει με τον πατέρα του και την οικογένεια που δημιούργησε αυτός με την Παρβάνα, την μητριά του, αντιμετωπίζοντας για άλλη μια φορά την φτώχεια, την ανέχεια και τους συνεχείς πολέμους. Μεγαλώνοντας εκείνος βρίσκεται πρόσφυγας πολέμου στην Αμερική, όπου και φτιάχνει την ζωή του απ'την αρχή έχοντας πάντα μέσα του την Παρί ενώ εκείνη βρίσκεται στην Ευρώπη όπου το ανεξιχνίαστο κενό στην καρδιά και στην ψυχή της όλο και μεγαλώνει με το πέρασμα των χρόνων.
      Ο Νάμπι, ο αδερφός της Παρβανας, και ο γιατρός Μάρκος Βάρβαρης, αν και ανεβαίνουν στο τρένο της ιστορίας από διαφορετικό βαγόνι, εν τούτοις μας οδηγούν στον προδιαγεγραμμένο προορισμό της (σελ. 94), διαφωτίζοντας με την αφήγησή τους την πορεία ζωής των ηρώων μας, ξετυλίγοντας έτσι το γαϊτανάκι των τόπων, των προσώπων, των εποχών και των συγκυριών που συνέβαλαν στον χωρισμό αρχικά και στην ένωση εν τέλει, ύστερα από σχεδόν εξήντα ολόκληρα χρόνια των δυο αδερφών. Η ένωση αυτή θα συγκινήσει και θα επιβεβαιώσει την άποψη πως όλοι έχουμε δικαίωμα να γνωρίζουμε τις ρίζες μας και το παρελθόν μιας και πάνω σ'αυτό πατούμε για να χτίσουμε το μέλλον μας. Όσο πιο γνωστές του είμαστε τόσο πιο στέρεα η ζωή και πρωτίστως η ψυχή μας....

      Η ιστορία του Αφγανιστάν θλίβει, συγκινεί, αγανακτεί και σοκάρει τον αναγνώστη γι'άλλη μια φορά.

Διαβάστε το.....!

Βαθμολογία 3/5

Βιογραφία Συγγραφέως

Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Και τα βουνά μίλησαν

Συγγραφέας:K.Hosseini
Μετάφραση:Αργυρώ Μαντόγλου

Εκδ.:Ψυχογιός

Ημερ.Εκδ.:06/02/2014

Σελ.:480

Δήμητρα Κωλέτη