Συζητώντας με την συγγραφέα Έλενα Μακρυγιάννη-Βρυωνίδου!

          Η Έλενα Μακρυγιάννη-Βρυωνίδου τον φετινό Φεβρουάριο, έκανε το ντεμπούτο της στο συγγραφικό χώρο με το μυθιστόρημα «Τα τσαλακωμένα φτερά της πεταλούδας»! Η διαδικτυακή μου φιλία μαζί της με έφερε κοντά στο έργο, ένα έργο που γεννά την βεβαιότητα πως έχει να δώσει πολλά και σημαντικά στους αναγνώστες στον μέλλον, αλλα και στην προσωπικότητά της, όσο μπορεί φυσικά να γίνει εφικτό κάτι τέτοιο μέσω του διαδικτύου!  Με την ακόλουθη συνέντευξη, για την οποία την ευχαριστώ θερμά που μου την παραχώρησε, μπορείτε και εσείς να γνωρίσετε την συγγραφέα και άνθρωπο Έλενα Μακρυγιάννη-Βρυωνίδου!  Απολαύστε την…..

1. Ποια ήταν η έμπνευση σας για τη γραφή του πρώτου σας βιβλίου «Τα τσαλακωμένα φτερά της πεταλούδας»;

Πηγή έμπνευσής μου ήταν μια πεταλούδα. Με το πέταγμα της πεταλούδας γεννήθηκε στο μυαλό μου η ιστορία και όταν λίγο καιρό αργότερα οι ήρωές μου πήραν σάρκα και οστά και η ανάγκη τους να “μιλήσουν” είχε γίνει τόσο επιτακτική στο μυαλό μου, έγραψα την πρώτη λέξη. Πιστεύω πως αν και η έμπνευση ήρθε ξαφνικά με ένα απλό ερέθισμα, όπως είναι το πέταγμα της πεταλούδας στη δεδομένη περίπτωση, ένα βλέμμα ίσως κάποια άλλη φορά, ένα χαμόγελο, μια εικόνα, μια συμπεριφορά, ένα συναίσθημα, πιστεύω πως προϋπήρχε μια ανάγκη έκφρασης και εξωτερίκευσης συσσωρευμένων συναισθημάτων που απαιτούσαν διέξοδο. Τελειώνοντας το ταξίδι και φτάνοντας στην ολοκλήρωση του βιβλίου, επήλθε και η λύτρωση στην ψυχή. Μέχρι το επόμενο ταξίδι…

2. Πόσο δύσκολο είναι για ένα πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα να βρει εκδότη που θα τον εμπιστευτεί και θα εκδώσει το πρώτο του έργο;

Είναι πολύ δύσκολο και λόγω της οικονομικής κρίσης ακόμα δυσκολότερο. Στη δική μου περίπτωση στάθηκα τυχερή. Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον εκδοτικό μου οίκο «Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου» όπως και την επιμελήτρια μου Φένια Κινικλή για τον επαγγελματισμό, τη στήριξη και την αγάπη τους. 

3. Ποιος από τους ήρωες σας είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας “ταλαιπώρησε”, είτε ψυχολογικά είτε τεχνικά να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον ήρωα, αν και δυσκολεύομαι, θα έλεγα τη Μυρσίνη, την Αναστασία και τη γιαγιά Αλεξάνδρα, αν και όπως ανάφερα σχεδόν όλοι είναι ξεχωριστοί και αγαπημένοι για εμένα. Να μην αδικήσω λοιπόν την Αγγελική, την Ειρήνη, τον Δημήτρη, τον Ορφέα και σχεδόν όλους τους άλλους. Η Σοφία ήταν ίσως αυτή που μου ήταν ιδιαίτερα αντιπαθής, αλλά με “δυσκόλεψε” ψυχικά η Αναστασία που μου προκάλεσε πολύ πόνο και ψυχική αναστάτωση. 

4. Ποιος διάβασε για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δεχτήκατε την όποια κριτική του και επηρεασμένη από αυτή σπεύσατε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του –αν υπήρχαν φυσικά- ή ήσασταν “αμετακίνητη” σε ό,τι είχατε γράψει;

Η οικογένειά μου ήξερε από την πρώτη στιγμή την ιστορία και κατά καιρούς τους διάβαζα κάποια αποσπάσματα, χωρίς όμως να έχουν διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο. Οι γονείς μου, η αδελφή μου και τρεις φίλοι μου το διάβασαν και δεν μου είπαν να αλλάξω κάτι, αλλά και να μου έλεγαν εγώ θα παρέμενα αμετακίνητη σε ό,τι είχα γράψει.

5. Η γιαγιά της ηρωίδας του βιβλίου σας λέει σε κάποιο σημείο του κειμένου “τι και αν κάποιων ανθρώπων έχουν τσαλακωθεί τα φτερά τους; Ποιος λέει ότι δεν θα μπορούσαν να τα τινάξουν περήφανα και με μία αέρινη κίνηση να ξαναβρούν τη δύναμη να πετάξουν;” Τι πιστεύετε πώς μπορεί να δώσει δύναμη σε ένα άνθρωπο που οι συνθήκες της κρίσης, η φτώχεια, η ανεργία και η ανέχεια της τον έχουν καταρρακώσει, να σταθεί στα πόδια του, να ανοίξει τα φτερά του;

Η πίστη στον Θεό και η πίστη που πρέπει ή θα έπρεπε να έχουμε στον εαυτό μας είναι αυτό που θα μας βοηθούσε να αντεπεξέλθουμε στις δυσκολίες της ζωής. Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που περνάμε δυσκολίες -οικονομικές, επαγγελματικές, προβλήματα υγείας- και ότι υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται και υποφέρουν ίσως περισσότερο από εμάς, για σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μας, με το κεφάλι ψηλά. Αν κάθε πρωί κάναμε μια βόλτα σε κάποιο νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται άρρωστα παιδιά ίσως αναθεωρούσαμε τις απόψεις μας βλέποντας όλους εκείνους που παλεύουν με το κεφάλι ψηλά ως γνήσιοι μαχητές της ζωής και επιθυμούν και εκτιμούν όσο τίποτα άλλο ό,τι εμείς θεωρούμε δεδομένο, το δώρο της ζωής. Τότε θα ήμασταν ευγνώμονες γιατί βλέπουμε, περπατάμε, μιλάμε, ακούμε και θα γκρινιάζαμε λιγότερο. Θα προσπαθούσαμε να φτιάξουμε τα πράγματα ξεκινώντας ο καθένας από τον εαυτό του.

Όσο δύσκολα και να περνάμε ιδιαίτερα αυτό τον καιρό με όλα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας, ας ψάξουμε ξεκινώντας από μέσα μας να βρούμε εκείνους τους λόγους που μας κάνουν ακόμα να χαμογελάμε και ας είναι κάπου βαθιά θαμμένοι στην ψυχή μας. Οι πιο θετικοί άνθρωποι είναι κάποιες φορές και οι πιο πονεμένοι. Ας κάνουμε θετικές σκέψεις προσπαθώντας να βρούμε τον τρόπο να ομορφύνουμε τη ζωή μας. Ας εστιάσουμε σε ό,τι έχουμε παρά σε ό,τι μας λείπει και ας αρχίσουμε να νιώθουμε πραγματική ευγνωμοσύνη για όλα τα καλά, κτίζοντας πάνω σε αυτά, αντί να αντικρίζουμε παντού μονάχα ερείπια. Οι πληγές μας λοιπόν ας γίνουν συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής. Μπορείς να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου βάζοντας το πρώτο λιθαράκι ακόμα και τώρα. Συνέχισε έτσι σιγά- σιγά, με αγάπη και όλα μπορείς να τα πετύχεις αν το θελήσεις πραγματικά. Όπως η κάμπια μέσα από αλλαγές μεταμορφώθηκε σε πεταλούδα, έτσι και εμείς μέσα από προσπάθειες και αλλαγές που θα ξεκινήσουν από μέσα μας, μπορούμε να ανοίξουμε τα φτερά μας να πετάξουμε και να χαρούμε το νέκταρ της ζωής. 

Ξεδίπλωσε λοιπόν τα τσαλακωμένα φτερά σου και τίναξε περήφανα την αθάνατη ελληνική ψυχή στον αέρα, με όσες δυσκολίες και προβλήματα και αν αντιμετωπίζεις . Γιατί η ζωή είναι επιλογή και εσύ επιλέγεις να ζήσεις.

6. Στον καιρό της κρίσης η λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη;

Εκτός από το ταξίδι που προσφέρει η ίδια η ανάγνωση του βιβλίου, η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να διαμορφώνει συμπεριφορές και στάσεις ζωής. Γι’ αυτό και είναι όσο ποτέ ίσως απαραίτητο να μην σταματήσουμε να επιλέγουμε και να διαβάζουμε πολλά βιβλία.

7. Όταν πιάσατε στα χέρια σας το πρώτο έντυπο του βιβλίου σας, αγγίξατε τα φύλλα του, μυρίσατε την χαρακτηριστική μυρωδιά του, ποιο ήταν το συναίσθημα που σας κατέκλισε;

Αισθάνθηκα μεγάλη συγκίνηση και χαρά. Για εμένα ήταν σχεδόν όπως η γέννηση ενός παιδιού, του τρίτου μου μωρού όπως λέω χαριτολογώντας.

8. Μέσα στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία; Και αν ναι, αυτά προέρχονται κατά αποκλειστικότητα από τον επαγγελματικό σας χώρο δεδομένου ότι εργάζεστε στο χώρο της υγείας καθώς έχετε σπουδάσει ψυχολογία;

Το βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας . Δεν περιέχει τίποτα από τον επαγγελματικό μου χώρο, πλην της αγάπης μου για τα παιδιά. Οι άνθρωποι που με ξέρουν καλά αναγνωρίζουν μέσα από κάποιες σκηνές του βιβλίου την Έλενα. Η αγάπη της Μυρσίνης για παράδειγμα για τη γιαγιά Αλεξάνδρα με συγκινεί ιδιαίτερα. Τη δική μου γιαγιά Ελένη την έχασα όταν ακόμη ήμουν μαθήτρια στο γυμνάσιο πολλά χρόνια πριν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι της έλεγα όπως λέει και η Μυρσίνη στη γιαγιά της στο βιβλίο ότι «εγώ δεν θέλω να πεθάνεις ποτέ…» 

9. Τι να περιμένουμε από την πένα σας ως επόμενο συγγραφικό βήμα; Έχετε μπει στη διαδικασία συγγραφής του; 

Εδώ και μήνες έχω ξεκινήσει κάτι καινούριο. Είναι κάτι διαφορετικό που κινείται και πάλι στα πλαίσια του κοινωνικού-αισθηματικού μυθιστορήματος και με έχει συνεπάρει. 

10. Ποιο βιβλίο σας επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;

Ένα βιβλίο που θυμάμαι από μικρή και έμεινε χαραγμένο από τότε στο μυαλό μου είναι τα «Βελουδένια φτερά», το κορίτσι με τις πεταλούδες, της Αναγνώστου Μπουκουβάλας Ιωάννας. Θυμάμαι που δεν μπορούσα να δεχτώ το δυσάρεστο τέλος του βιβλίου και στεναχωριόμουνα για μέρες. Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω να έχει διαμορφώσει τη σκέψη μου. Μάλλον η σκέψη διαμορφώνεται μέσα από την παιδεία, την οικογένεια, τις εμπειρίες, τα ερεθίσματα και τον ψυχικό μας κόσμο.

11. Θα κάνω την ερώτηση που κάνω στους φίλους που ξέρω πως διαβάζουν. Τι διαβάζετε τώρα;

Διαβάζω την «Παναγία των Δελφινιών» της αγαπημένης Θάλειας Κουνούνη.

12. Πείτε μας μια φράση που σας ταιριάζει και αποτελεί για σας μότο ζωής. 

Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιο μότο ζωής αλλά μια φράση που πιστεύω είναι: «όλα γίνονται για κάποιο λόγο».

13. Και μια συμβουλή στους επίδοξους συγγραφείς!

Να μην σταματήσουμε ποτέ να γράφουμε και να ονειρευόμαστε, να μην απογοητευόμαστε και να αγωνιζόμαστε για τα θέλω μας.

14. Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο που δώσατε για να απαντήσετε στις ερωτήσεις θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας. 

Το μήνυμα προς τους αναγνώστες μου δεν μπορεί να είναι άλλο από ένα μεγάλο ευχαριστώ και απέραντη αγάπη. Επιθυμώ και εύχομαι, όπως λέει και στην αρχή του βιβλίου μου, να μπορούσα να φέρω στην ψυχή σας αυτό που εγώ αποκαλώ μικρά θαύματα αγάπης. Γιατί η αγάπη είναι το παν.

Ευχαριστώ θερμά την Δήμητρα Κωλέτη και το blog ΒιβλιοΑναφορές για τη φιλοξενία και την αγάπη της και της εύχομαι καλή συνέχεια και κάθε επιτυχία.

*****

Πληροφορίες για το που μπορείτε να βείτε το βιβλίο της:

Το βιβλίο διατίθεται στα βιβλιοπωλεία της Κύπρου και σε όλα τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία μεταξύ αυτών και στο (https://www.banjomall.com/-83.html). Στην Αθήνα διατίθεται από το βιβλιοπωλείο Αθανάσιος Χριστάκης ( Ιπποκράτους 10-12, στο κέντρο της Αθήνας τηλ. 2103639336) ο οποίος εξυπηρετεί όλα τα υπόλοιπα βιβλιοπωλεία εντός και εκτός Αθηνών. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε είτε στο βιβλιοπωλείο Χριστάκης (τηλ.2103639336), είτε στο 2103301025 (το τηλέφωνο των εκδόσεων Ηλία Επιφανίου στην Αθήνα).