Αυτή την φορά οι ΒιβλιοΑναφορες αναρτούν μια συνέντευξη που διαφέρει από όλες όσες μέχρι τώρα έχουν φιλοξενήσει: Η αγαπημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη απαντά στο ερωτηματολόγιο, όχι των ΒιβλιοΑναφορών αλλά της ''Ομάδας Λόγου'' της Δανειστικής Βιβλιοθήκης του Πολιτιστικού Συλλόγου Εξαμιλών! Για εμάς στην Βιβλιοθήκη η κυρία Τσορώνη είναι από τις αγαπημένες μας και ξεχωριστές συγγραφείς ενώ τα βιβλία της, τα οποία κοσμούν τα ράφια της Δανειστικής μας Βιβλιοθήκης, έχουν αγαπηθεί και επιλεχθεί για ανάγνωση από όλο και περισσότερους αναγνώστες!
Έχοντας για φόντο την μαγεία των Χριστουγέννων, διαβάζοντας την ακόλουθη συνέντευξη, για την οποία εγώ καθώς και η Ρούλα Δρίτσουλα, η Κατερίνα Τσουκάτου και η Αφροδίτη Δρίτσουλα, ευχαριστούμε θερμά τη συγγραφέα που, παρόλο τις χριστουγεννιάτικες υποχρεώσεις της, διέθεσε τον πολύτιμο χρόνο της, ώστε να πραγματοποιηθεί, θα έρθετε λίγο πιο κοντά στο έργο και την προσωπικότητά της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη!
Διαβάστε την λοιπόν!
Δ.Κ: Στον «Αϊ-Βασίλη με ουρά», το κλασικό παραμύθι «Τα 3 γουρουνάκια» σας έδωσε το έναυσμα, ώστε να περάσετε στους μικρούς σας αναγνώστες ένα σπουδαίο μήνυμα, αυτό της Προσφοράς. Με ποιο άλλο κλασικό παραμύθι θα θέλατε να ασχοληθείτε σε κάποια από τα επόμενα βιβλία σας ώστε να περάσετε ένα νέο μήνυμα; Και ποιο μήνυμα θα ήταν αυτό;
Μόλις τελείωσα μια ιστορία βασισμένη σε έναν μύθο του Αισώπου που, ωστόσο, δε μου επιτρέπεται να αποκαλύψω τον τίτλο. Έχω διαφοροποιήσει έτσι την υπόθεση, ώστε αβίαστα να βγαίνει το μήνυμα ότι, όταν υπάρχουν δύο ακραίες θέσεις, η αλήθεια βρίσκεται πάντοτε στη μέση. Ο αναγνώστης θα αντιληφθεί και άλλες προεκτάσεις που δίνω εγώ, αλλά καλύτερα να περιμένουμε στα τέλη της άνοιξης την κυκλοφορία του βιβλίου.
Α.Δ: Τα παιδικά βιβλία σας έχουν συνήθως ήρωες ζωάκια! Θεωρείτε ότι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στα παιδιά γίνονται πιο κατανοητά μέσω των ζώων και γι' αυτό τα χρησιμοποιείτε;
Οι ήρωες στα περισσότερα από τα εβδομήντα βιβλία που έχω γράψει είναι, πράγματι, ζώα. Και αυτό οφείλεται σε συνειδητή επιλογή, όχι μόνο γιατί τα ζώα αρέσουν στα μικρά, αλλά και επειδή εκτιμώ πως μέσα από τα καμώματα και τα σουσούμια τετράποδων και φτερωτών φίλων μας μπορώ, σε ανώδυνα για τα παιδιά περιβάλλοντα, να προβάλω αρκετές από τις πανανθρώπινες αξίες, τις αδυναμίες ή το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, αλλά και σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα.
Α.Δ: Αλήθεια με τι κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά το ζωάκι ήρωά σας; Προσπαθείτε να κάνετε τα "παρεξηγημένα "ζωάκια, όπως ο λύκος στο τελευταίο σας βιβλίο, πιο αγαπητά;
Το κάθε πλάσμα επιτελεί συγκεκριμένο σκοπό, έχει τις ικανότητες που του δώρισε η φύση και διαθέτει ισχυρό το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Στο πλαίσιο αυτό κανένα δεν είναι κακό, οι άνθρωποι ευθύνονται για τους χαρακτηρισμούς που τους αποδίδονται. Εγώ σε πολλά από τα βιβλία μου, άλλες φορές συνειδητά και άλλες ασυνείδητα, αναδεικνύω τα «αδικημένα» ή τα «παρακατιανά» πλάσματα, πιστεύοντας πως, αν προβάλλω- διάφορες ικανότητες και κίνητρά τους- ίσως άρω τις κακές εντυπώσεις που έχουν γι’ αυτά οι παλαιότερες γενιές. Έτσι ήρωες πρωταγωνιστές θα βρείτε σε βιβλία μου, τον γάιδαρο, το σκουλήκι, το μυρμήγκι, το ποντίκι, την κότα, τον λύκο κ. ά.
Κ.Τ.: Πιστεύετε ότι όσο περισσότερα λογοτεχνικά αναγνώσματα διαβάζουν τα παιδιά τόσο περισσότερο τονώνεται η αυτοπεποίθηση τους;
Η λογοτεχνία απογειώνει τη φαντασία των παιδιών, πλουτίζει το λεξιλόγιό τους, προσφέρει γνώση, εγείρει το θυμικό τους, τα απενοχοποιεί από αρνητικά συναισθήματα, τα αποφορτίζει από ανασφάλειες, τα φέρνει σε επαφή με διάφορους χαρακτήρες και συμπεριφορές, τους γνωρίζει τον κόσμο και τους άλλους χωρίς να τα εκθέτει σε πραγματικούς κινδύνους. Τα παιδιά μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες, και ειδικότερα μέσα από το να βάζουν τον εαυτό τους σε διαδικασία σύγκρισης με τους δρώντες ήρωες, μαθαίνουν καλύτερα τον εαυτό τους, γνωρίζουν τις δυνατότητές τους, τολμούν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα κάθε φορά, οπότε τονώνεται και η αυτοπεποίθησή τους.
Κ.Τ.: Τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων όλο και λιγότερους ενήλικες αφυπνίζει. Πιστεύετε πως για τα παιδιά είναι απαραίτητη η χρυσόσκονη του παραμυθιού και η μαγεία εκείνης της νύχτας;
Τα παιδιά χρειάζονται το παραμύθι και τη μαγεία. Τα χρόνια της αθωότητάς τους είναι καθήκον μας να τα διαφυλάξουμε με όποιον τρόπο μπορούμε, γι’ αυτό ας μη βιαζόμαστε να τα βάλουμε στον κόσμο των ενηλίκων. Κάποτε θα μας ευγνωμονούν που τους χαρίσαμε ημέρες πασπαλισμένες με χρυσόσκονη και έχουν να τις θυμούνται.
Ρ.Δ:Τα Χριστούγεννα υπάρχει στιγμή ή εικόνα ή γεύση από τα παιδικά σας χρόνια που σας λείπει πολύ και θα θέλατε να την ξαναζήσετε;
Μια εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα η γειτονιά μας -στην επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσα- μοσχοβολούσε βούτυρο και κανέλα από τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα που έφτιαχναν οι νοικοκυρές. Τότε δεν υπήρχαν ηλεκτρικές κουζίνες σε κάθε σπίτι και τα ψησίματα αναλάμβανε ο φούρνος της γειτονιάς. Τα παιδιά της κάθε οικογένειας λοιπόν έπρεπε να μεταφέρουν στον φούρνο τις μεγάλες «λαμαρίνες» με τα προς ψήσιμο γλυκά και ήταν διασκεδαστικό αυτό το πήγαινε έλα που έπρεπε να κάνουμε. Κάθε χρονιά έχω στη μύτη μου τη μυρωδιά από εκείνα τα Χριστούγεννα και στα μάτια μου την εικόνα των γειτονόπουλων που συναντιόμασταν με τις μαύρες ορθογώνιες μεγάλες λαμαρίνες στο στενό σοκάκι.
Ρ.Δ: Έχετε κάποιες παραδόσεις από τα παιδικά σας χρόνια που ακολουθήσατε και στα δικά σας παιδιά;
Τα γλυκά που έφτιαχνε η μαμά μου τα έφτιαχνα κι εγώ με τα παιδιά μου περιμένοντας τις άγιες μέρες. Ωστόσο εκείνα τα χρόνια που ήμουν εγώ παιδάκι δεν ήταν και τόσο διαδεδομένο να στολίζουμε δέντρο στο σπίτι μας στην επαρχία, να ανταλλάσσουμε δώρα, να γράφουμε γράμμα στον Αϊ-Βασίλη, να του αφήνουμε γάλα και μπισκοτάκια όταν θα ερχόταν να μας αφήσει τους μπουναμάδες κ.λπ. Έτσι, επειδή έλειπαν σε εμένα αυτά, προσπάθησα να τα εδραιώσω στην οικογένειά μου, ελπίζοντας πως θα αρέσουν στα παιδιά μου και θα θελήσουν με τη σειρά τους να περάσουν τις συνήθειες αυτές και στα δικά τους παιδιά. Τώρα που ο γιος μου είναι τριάντα ετών και η κόρη μου είκοσι πέντε ομολογούν πως ήταν υπέροχα τα χρόνια που τους αφήναμε να ζουν όλο αυτό το παραμύθι.
Δ.Κ: Συνηθίζεται τις τελευταίες μέρες του χρόνου να κάνουμε την ανασκόπηση της χρονιάς! Αν σας ζητούσα να κάνατε το ίδιο ποιες συγγραφικές στιγμές θα μου αναφέρατε ως τις καλύτερες της χρονιάς που φεύγει;
Πέντε καινούρια συγγραφικά παιδιά μου πήρα φέτος στην αγκαλιά, ενώ ταξίδεψα σε πολλά μέρη της Ελλάδας ως προσκεκλημένη νηπιαγωγείων, δημοτικών σχολείων και άλλων φορέων. Τα όμορφα λόγια, τα ζεστά χαμόγελα και οι ανοιχτές αγκαλιές, όπου κι αν πήγα, με συγκίνησαν βαθύτατα. Έτσι ευχαριστώ τους μικρούς και τους μεγάλους αναγνώστες των βιβλίων μου για την αποδοχή, την εκτίμηση, την αγάπη τους και τους υπόσχομαι πως θα συνεχίζω να γράφω με σεβασμό στο παιδί.
Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσουμε πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε ώστε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο μας, θα θέλαμε να κάνετε μια ευχή για το 2018 που σε λίγες μέρες θα μπει στη ζωή μας!
Αγαπητές κυρίες Δήμητρα Κωλέτη, Ρούλα Δρίτσουλα, Αφροδίτη Δρίτσουλα, Κατερίνα Τσουκάτου ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη.
Εύχομαι υγεία, εκπλήρωση προσδοκιών, και νόημα ζωής για το 2018!
****
Βιογραφία Συγγραφέως:
Η Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής, της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει μετεκπαιδευτεί στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση, αρθρογραφεί σε παιδαγωγικά περιοδικά, συμμετέχει εθελοντικά σε οργανώσεις για την προαγωγή της λογοτεχνίας, είναι ενεργό μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και έχει εκδώσει πολλά βιβλία για παιδιά και μελέτες λαογραφικού περιεχομένου. Έχει ενταχθεί στο Μητρώο Επιμορφωτών του προγράμματος «Καινοτόμες Δράσεις ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας των μαθητών» και έχει αναλάβει επιμορφωτικό έργο σε ημερίδες επιμόρφωσης εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η Βιβλιογραφία της: http://savalas.gr/book-author/tsoroni-georgiadi-giolanta/
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου