Η αγαπημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων Γιώτα Αλεξάνδρου απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μεταξύ άλλων μας συστήνει τον κόσμο του νέου της βιβλίου που κυκλοφορεί από την ΕλληνοΕκδοτική, «Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου»!
Θα ήθελα να την ευχαριστήσω θερμά που διέθεσε τον πολύτιμο χρόνο της ώστε να πργματοποιηθεί η παρούσα συνέντευξη. Για εμένα είναι μεγάλη χαρά και τιμή!
Διαβάστε την...
1. Πρόσφατα το νέο σας πόνημα, το «Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου», απέκτησε μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας συστήσετε τους ήρωές του.
Αφηγητής της ιστορίας είναι ο Λευτέρης, γιος καραγκιοζοπαίχτη, που γίνεται δώδεκα ετών τη μέρα που η Ελλάδα αμυνόμενη εισέρχεται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πατέρας του φεύγει για το Μέτωπο παίρνοντας μαζί του τη φιγούρα του Καραγκιόζη. Θα επιστρέψει μετά από έξι μήνες, νικητής και νικημένος, στην Αθήνα της γερμανικής κατοχής, για να αρχίσει πάλι τις παραστάσεις παρέα με τον γιο του. Μέσα από την αφήγηση του Λευτέρη παρακολουθούμε τη ζωή της οικογένειάς του εκείνη τη δύσκολη για τη χώρα μας τετραετία και παράλληλα περνούν από μπροστά μας τα βασικά ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.
2. Με ποιο ερέθισμα γεννήθηκε στο νου σας την ιστορία του νέου σας βιβλίου;
Είχα πάντα ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και έτσι κάποια στιγμή γεννήθηκε ασυνείδητα η επιθυμία να γράψω γι’ αυτήν.
3. Οι ήρωες του βιβλίου σας διατρέχουν την Ιστορία αφού τοποθετούνται στο 1940 και στην κήρυξη του πολέμου στην χώρα μας. Μέσα από την ιστορία τους η Ιστορία γίνεται κτήμα των μικρών αναγνωστών. Εκτός από το πληροφοριακό κομμάτι που θα συναντήσουν, τι άλλο θα αποκομίσουν διαβάζοντας το «Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου»; Γενικότερα, τι προσφέρει η παραμυθία στους αναγνώστες, (μικρούς και μεγάλους);
Πρόθεσή μου δεν ήταν απλά να παραθέσω τα ιστορικά γεγονότα μέσα από μια ιστορία αλλά να μεταφέρω την ατμόσφαιρα και το κλίμα της περιόδου εκείνης και έμμεσα να αναφερθώ στον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν οι τέχνες στην εμψύχωση του ταλανισμένου λαού προσφέροντας ψυχαγωγία και ταυτόχρονα λειτουργώντας και ως μορφή αντίστασης ενάντια στον εχθρό.
Η παραμυθία λειτουργεί θεραπευτικά για όλες τις ηλικίες. Μέσα από την ταύτιση με τον ήρωα, ακολουθούμε τη συναισθηματική διαδρομή του, συμπάσχουμε, αγωνιζόμαστε μαζί του κι ελπίζουμε ότι θα βγούμε κι εμείς νικητές στο τέλος, όπως εκείνος, παρά τις όποιες απώλειες.
4. Ο Καραγκιόζης μεγάλωσε γενιές και γενιές με την σημερινή δυστυχώς να μην έχει την ίδια επαφή που είχαν οι προηγούμενες με την Τέχνη του Θεάτρου Σκιών. Τι ρόλο διαδραμάτισε, κατά την γνώμη σας, στην διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων η λαϊκή αυτή τέχνη; Πόσο και πώς επηρέασε στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης των Ελλήνων;
Ο Καραγκιόζης ως καθαρά λαϊκό θέατρο, ως γέννημα και έκφραση της λαϊκής θέλησης, από τη στιγμή της εμφάνισής του στον ελλαδικό χώρο και από τον εξελληνισμό του και μετά, θα συντροφεύσει τους Έλληνες προσφέροντας ψυχαγωγία, σατιρίζοντας την εξουσία, εμψυχώνοντάς τους τις δύσκολες στιγμές της προσφυγιάς, των πολέμων, της πείνας. Μέσα από την ταύτιση με τον φτωχό αλλά πολυμήχανο, καυστικό κι αυτοσαρκαστικό Καραγκιόζη που στο τέλος πάντα βρίσκει τρόπο να επιβιώνει, αλάφραινε προς στιγμήν η δυσβάσταχτη πραγματικότητά τους, αναπτερωνόταν το ηθικό τους και ξαναγεννιόταν μέσα τους η ελπίδα για αλλαγή και η διάθεση για αντίσταση μέχρι την τελική νίκη.
5. Αλήθεια, εσείς σαν παιδί βλέπατε παραστάσεις Καραγκιόζη; Ποια ήταν η αγαπημένη σας φιγούρα;
Ο πατέρας μου μεγάλωσε με τον Καραγκιόζη. Έβλεπε κι έπαιζε μικρός στο χωριό παραστάσεις με τους φίλους του, όπως ο Λευτέρης. Ήταν και παραμένει ακόμα η αγαπημένη του διασκέδαση. Όταν ήταν νέος, αγόραζε δισκάκια με παραστάσεις του Ευγένιου Σπαθάρη και του Μάνθου Αθηναίου και τα ακούγαμε. Επειδή δούλευε πολλές ώρες όλη την εβδομάδα, δεν μπορούσε να μας πάει στο θέατρο κι έτσι έβλεπα παραστάσεις μόνο στην τηλεόραση. Μεγαλώνοντας, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω σημαντικούς καραγκιοζοπαίχτες που θαύμαζα και θαυμάζω και να συνεργαστώ με κάποιους από αυτούς. Ο ταλαντούχος Άθως Δανέλλης αφηγείται μοναδικά την ιστορία στο βιβλίο και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Η αγαπημένη μου φιγούρα ήταν ο Σβούρας με το ανατρεπτικό χιούμορ του.
5. Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας την ομορφότερη στιγμή από την δημιουργία έως την έκδοση του «Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου»;
Ήταν η στιγμή που αντίκρισα την πρώτη εικόνα του αγαπημένου ζωγράφου-εικονογράφου Αχιλλέα Ραζή. Χαρά και συγκίνηση μαζί. Οι εικόνες του δένουν αρμονικά και συμπληρώνουν μοναδικά την ιστορία μου. Είχαμε μια άψογη συνεργασία και τον ευχαριστώ από καρδιάς γι’ αυτό.
6. Η δύναμη της εικόνας είναι μεγάλη. Η εικονογράφηση παίζει σημαντικό ρόλο σε ένα εικονογραφημένο παραμύθι. Αν σας ζητούσαν να χαρακτηρίσετε την εικονογράφηση του νέου σας βιβλίου αποποιούμενη όμως για λίγο το ρόλο του δημιουργού ποιες λέξεις θα χρησιμοποιούσατε;
Ρεαλιστική, ευφάνταστη, ατμοσφαιρική, εκφραστική, ιδιαίτερη, μοναδική. Αποδίδει εύστοχα το κλίμα της εποχής εκείνης. Νιώθεις ότι αναπνέεις δίπλα στους ήρωες, ότι πορεύεσαι μαζί τους.
8. Γιατί γράφει η Γιώτα Αλεξάνδρου;
Για να δώσει φωνή στον κόσμο μέσα της και για να εξερευνήσει και να κατανοήσει τον κόσμο γύρω της. Για να ταξιδέψει σε έναν κόσμο πιο όμορφο, πιο χαρούμενο, πιο δίκαιο μέσα από τις ιστορίες. Για να συνεχίσει να ονειρεύεται.
9. Έχετε συγγραφικά πρότυπα;
Υπάρχουν σίγουρα συγγραφείς που θαυμάζω για τη φαντασία τους και την ιδιαίτερη γραφή τους.
10. Είστε νηπιαγωγός! Διαβάζετε στους μαθητές σας βιβλία σας; Πώς τα υποδέχονται;
Κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα βιβλίο μου, νιώθω την επιθυμία να το μοιραστώ με τους μαθητές μου. Αυτοί είναι συνήθως οι πρώτοι μικροί «αναγνώστες». Ανοίγουν τα μάτια τους διάπλατα και με ακούν με ενθουσιασμό. Κι αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά.
11. Ποια είναι κατά την γνώμη σας η ‘’συνταγή’’ για να γίνουν τα παιδιά βιβλιόφιλα;
Θεωρώ ότι δεν υπάρχουν συνταγές. Η αγάπη εμπνέει. Αν ζουν και συναναστρέφονται με ανθρώπους που αγαπούν το βιβλίο, αναπνέουν αυτή την αγάπη και στρέφονται κι εκείνα προς αυτό.
12. Ποιο βιβλίο θα προτείνατε στους γονείς να διαβάσουν στα παιδιά τους; Και ποιο οι ίδιοι οι γονείς;
Από τα δικά μου; Θα πρότεινα τα ίδια βιβλία και για τα παιδιά και για τους γονείς: Οι Νταήδες του Βυθού και ο Ρομπέν των Θαλασσών για τον σχολικό εκφοβισμό, φαινόμενο όλο και πιο επίκαιρο δυστυχώς, Φένια, η αγαπημένη των ήχων για τη διαφορετικότητα όλων μας, Μόνο αν Θέλω για το παραγνωρισμένο δικαίωμα στο σώμα μας και φυσικά το Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου για τη γνωριμία με την νεότερη Ιστορία μας με έναν άλλον τρόπο.
13. Ποιο ήταν το αγαπημένο σας παραμύθι ως παιδί;
Ο Πήτερ Παν του Τζέιμς Μπάρι.
14. Κλείστε την συζήτηση με ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες σας!
Να διαβάζετε όσο θέλετε, όπου θέλετε, όπως θέλετε, ό,τι θέλετε και μόνο αν θέλετε. Να απολαμβάνετε τα ταξίδια του νου και της ψυχής που σας χαρίζουν τα βιβλία. Και τα βιβλία που σας ταξίδεψαν να τα προσφέρετε και σε άλλους για να έχουν την ίδια ευκαιρία.
****
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
«Διαβατάρικες σκιές στο σεντόνι της ζωής είμαστε.» έλεγε συχνά ο πατέρας.
«Ας πορευόμαστε με γέλιο και τραγούδι. Κι όποτε σκοτεινιάζει ολότελα,
χορό θα στήνουμε με το σκοτάδι. Αβάντι, μαέστρο!»
φώναζε γελώντας κι άρπαζε την αγαπημένη του φιγούρα…
Γινόμουν δώδεκα εκείνη τη μέρα του Οκτώβρη
που το σεντόνι όλων μας γέμισε ξαφνικά σκιές άγνωστες κι απειλητικές.
Είναι ακόμα νύχτα όταν οι σειρήνες κλέβουν τον ύπνο μας…
«Ξυπνήστε, Κολλητηράκια μου, έχουμε πόλεμο.»
Κάπου στην Αθήνα, τον Οκτώβρη του 1940,
ένα αγόρι συναντά την Ιστορία και πορεύεται μαζί της…
Προλογίζει η συγγραφέας Αγγελική Βαρελλά.
Αφηγείται ο καραγκιοζοπαίκτης Άθως Δανέλλης.
Η ΒιβλιοΑναφορά μου για το Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου
Η ΒιβλιοΑναφορά μου για το Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου
Βιογραφία Συγγραφέως:
Απολαμβάνει τους ανθρώπους με χαμογελαστές ψυχές, τα «σ’ αγαπώ» και τις αγκαλιές των παιδιών. Ονειρεύεται ακόμα έναν κόσμο όπου η αλληλεγγύη, ο σεβασμός και η τρυφερότητα θα είναι η μόνη πραγματικότητα.
Βιβλία της:
Όταν παίζαμε για τη νίκη Καραγκιόζη μου
Μόνο αν θέλω
Φον ο φοβερός
Φένια, η αγαπημένη των ήχων (Έπαινος Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, υποψήφιο για τα λογοτεχνικά βραβεία του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου)
Θέλω να γίνω μάγος
Τα κλαδιά της σοφίας (υποψήφιο για τα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού Ο Αναγνώστης)
Ο Αλέκος στη Χώρα των Παθημάτων (Α΄ Έπαινος Παραμυθιού από την Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου)
Χάρης και Φάρις (υποψήφιο για τα λογοτεχνικά βραβεία του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και του περιοδικού Ο Αναγνώστης)
Η χειροβομβίδα που ήθελε να είναι σαν… τη βίδα!
Οι Νταήδες του Βυθού και ο Ρομπέν των Θαλασσών (Έπαινος Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών)
Μια μάσκα γελάει και κλαίει
Παραμυθορουφήχτρα
Ο Αστέρης παθαίνει… βλάβη κι άλλες χριστουγεννιάτικες ανακατωσούρες!
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου