Το «Πικρό γάλα» του Μένιου Σακελλαρόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα, μια κατάθεση ψυχής μιας και στις σελίδες του φιλοξενείτε μια αληθινή ιστορία, μια ιστορία που με άγγιξε βαθιά, με έκανε να αφουγκραστώ την ψυχή του ήρωα και να ακολουθήσω νοερά και με όλο μου το είναι το κάθε του βήμα στον δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο της ζωής του...
Ο συγγραφέας με πένα δωρική και ρεαλιστική που όμως γεννά πολλά συναισθήματα διηγείται τη ζωή του αγριμιού της Ηπείρου, όπως τον ονόμασαν, του Φώτη Ραπακούση, του ιδρυτή και Διευθυντή του μουσείου Αλί Πασά στο Νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων, και ζωντανεύει γεγονότα και κατάστασης που σοκάρουν, συγκινούν, καθηλώνουν. Ζωντανεύει παράλληλα και μια ολόκληρη εποχή με τις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης και τα πολιτικά σκαμπανεβάσματα: δικτατορίες, εξορίες, Βασιλεία και διχασμοί, να αποτελούν τις ψηφίδες της τοιχογραφίας που συναντάμε στο βιβλίο.
Μια εποχή, λοιπόν, ζωντανεύει... Μια ύπαρξη γεύεται το πικρό γάλα της ζωής...
Ο Φώτης ορφανός από πατέρα μεγαλώνει με την μητέρα, τον αδερφό και τη γιαγιά του στο Αηδονοχώρι Ηπείρου. Φτώχεια, ανέχεια και πείνα τυλίγει τις ζωές τους. Η μητέρα του, μια άβουλη γυναίκα, επιλέγει ως έσχατη λύση λόγω των συνθηκών της μετεμφυλιακής Ελλάδας να στείλει τα παιδιά της στις παιδοπόλεις της Φρειδερίκης. Ο Φώτης αφήνει πίσω το χωριό του, τα ποταμιά και τις βουνοκορφές στις χαράδρες των οποίων γνώριμα μοιρολόγια μα και παραδοσιακοί σκοποί αντηχούν και μας ταξιδεύουν στον τόπο: ‘’Καίγομαι και σιγολιώνω και για σένα μαραζώνω, αχ, τι καημός.Μίλησέ μου, μίλησέ μου, δυο λογάκια χάρισέ μου,αχ, ο φτωχός’’ και εν αγνοία του αφήνεται στην παιδόπολη του Ζηρού.
Μόνος του καθώς ο αδερφό του στάλθηκε σε διαφορετική παιδόπολη αντιμετωπίζει το σκληρό περιβάλλον και προσπαθεί να καταλάβει τι έκανε και τον άφησαν εκεί. Μέσα στην παιδόπολη θυμώνει, οργίζεται, πονά. Οι αυστηροί επιτηρητές και οι σκληρές συνθήκες που συναντά τον βγάζουν βίαια από τον κόσμο της παιδικής αθωότητας και παίζουν ρόλο καταλυτικό στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Μέσα στην παιδόπολη δυο φωτεινοί φάροι εκπέμπουν σωτήριο φως: η αδερφική φιλία που συναντά στο πρόσωπο του Διονύση καθώς και η αγάπη του για την Ιστορία και την συλλογή αντικείμενων η οποία και θα τον αναδείξει στο μέλλον ως έναν από τους μεγαλύτερους συλλέκτες της Ελλάδας. Ο Διονύσης θα γίνει αδερφοποιητός με τον Φώτη και οι δυο φίλοι θα τα ζήσουν όλα μες στο Ζηρό με την φιλία τους να γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα και να αποτελεί και για τους δυο αποκούμπι στον πόνο των ξυλοδαρμών, των εξευτελιστικών τιμωριών και της στέρησης της ελευθερίας που βιώνουν στο ίδρυμα.
Τα χρόνια θα περάσουν, οι δυο φίλοι θα χωριστούν, η Μοίρα όμως δεν έχει πει την τελευταία λέξη... Δυσκολίες, ανατροπές μα και δημιουργικότητα κι αγάπη καρτερούν τον Φώτη...
Το «Πικρό γάλα» του Μένιου Σακελλαρόπουλου είναι για ‘μένα ένα βιβλίο ύμνος στην Φιλία και την Αξιοπρέπεια. Γρήγορο και καταιγιστικό με ανατροπές και συγκινήσεις που δεν σ’ αφήνουν να το αφήσεις εύκολα από τα χέρια σου. Διαβάζοντάς το αγωνιάς, θυμώνεις, ελπίζεις, χαίρεσαι, γεύεσαι το πικρό γάλα. Αγάπησα πολύ αυτόν τον ήρωα, τον άνθρωπο, είναι απ’ τα πρόσωπα που διδάσκουν με την στάση ζωή τους...
Είναι απ’τα βιβλία που θα κουβαλώ στην ψυχή μου για πάντα! Σας παροτρύνω να το διαβάσετε!
Συγχαρητήρια στο συγγραφέα! Τον ευχαριστώ για το μοίρασμα αυτής της ιστορίας...!
Βαθμολογία 5/5
Στοιχεία βιβλίου:
Τίτλος: Πικρό γάλα
Συγγραφέας: Μένιος Σακελλαρόπουλος
Εκδ.: Ψυχογιός
Ημερ.Εκδ.: 10 Οκτωβρίου 2019
Σελ.: 488
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου