Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του νέου βιβλίου του Δημήτρη Βαρβαρήγου, «Λιπεσάνορες», η αίσθηση που αποκόμισα από αυτό είναι πως πρόκειται για ένα κείμενο με διαχρονική αξία. Οι αρετές που φωτίζονται από την ώριμη και λυρική γραφή του συγγραφέα καθώς και η ευφυής ιδέα του, να βάλει δηλαδή 15 πνεύματα γυναικών, σαν άλλα μέλη χορού αρχαίας τραγωδίας, με την διαφορά ότι εδώ ήταν όλες κορυφαίες, να μας διηγηθούν τα αίτια, τις αφορμές και τα γεγονότα του Τρωικού πολέμου με εντυπωσίασαν και με κάνουν να χαρακτηρίσω τις «Λιπεσάνορες» ως ένα αριστουργηματικό Λογοτεχνικό κείμενο που παρασέρνει με την ομορφιά του τον αναγνώστη στα μονοπάτια του Μύθου, της Ιστορίας αλλά κυρίως σ’ αυτά που οδηγούν στην πραγματική Λογοτεχνία!
Είναι ένα βιβλίο ατμοσφαιρικό και απόλυτα βιωματικό καθώς από το μοιρολόι των 15 αυτών γυναικών αφουγκραζόμαστε, συμμετέχουμε αλλά κυρίως συναισθανόμαστε την απελπισία, τον πόνο της απώλειας, την δύναμη των αξιών που εκμηδενίστηκαν καθώς και την δίνη που φέρουν οι πόλεμοι, είτε αυτοί διεξάχθηκαν στην αρχαιότητα είτε στην σύγχρονη εποχή.
Κάθε μία από τις 15 γυναίκες βγαίνει μπροστά και παίρνοντας το νήμα της αφήγησης από το σημείο που το άφησε η προηγούμενη μάς αφηγείται από την δική της ευαίσθητη οπτική γωνία, τον πόλεμο των Δαναών και των Τρώων, στήνοντας έτσι το Ομηρικό έπος της Ηλιάδας εκ νέου, προσφέροντάς μας επικές περιγραφές, μυθικούς έρωτες και συγκίνηση...
Η περιγραφή της συνάντησης του Έκτορα και της Ανδρομάχης στα τοίχοι της Τροίας ήταν μεγαλειώδης και με συγκίνησε πολύ, η μονομαχία του Έκτορα με τον Αχιλλέα με καθήλωσε ενώ ο θρήνος της Εκάβης με συγκλόνισε.
Διαβάστε τις «Λιπεσάνορες», τις μάνες, τις αδερφές, τις ερωμένες, τις θυγατέρες που με το μοιρολόι ψυχής τους καθηλώνουν, συγκινούν, νουθετούν, συνεπαίρνουν!!!
Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!! Αξίζει να διαβαστεί απ' όλο και περισσότερους!
Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα! Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο!!
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Οι δρόμοι αλλάζουν, οι καιροί αλλάζουν, οι τρόποι αλλάζουν, αλλά ο σκοπός είναι ίδιος… Αυτή είναι η μοίρα των θνητών, η μοίρα μας, να αγωνιζόμαστε και να αντιστεκόμαστε… να πολεμάμε και να πέφτουμε, να πέφτουμε και να νικάμε.
Η αρχή της αφήγησης για τις «Λιπεσάνορες» ξεκινά με την Ευρύκλεια..., την πιστή υπηρέτρια του Οδυσσέα, που μας μιλά για όσα άκουσε από το στόμα του πολυμήχανου αφέντη της…
Ελένη... η πέτρα του σκανδάλου. Η γυναίκα που γεννά τον πόθο, την σαγήνη, την ζήλια, το μίσος και την αφορμή για τον Τρωικό πόλεμο...
Κασσάνδρα... η κόρη του Πρίαμου και της Εκάβης που έχει το χάρισμα, την κατάρα(;) να βλέπει τα μελλούμενα. Γνωρίζει την καταστροφή της Τροίας και όσο και αν φωνάζει προκειμένου να πείσει τον βασιλιά να αφήσει τον Δούρειο Ίππο, που φέρει τον θάνατο, εκτός των πυλών δεν τα καταφέρνει...
Εκάβη... η μάνα των μανάδων. Παρακολουθεί απ' τις επάλξεις τις μάχες, στις οποίες οι γιοι της πετσοκόβονται , μετά απ' τις γιγαντιαίες μάχες με τους πολεμοχαρείς Έλληνες. Θρηνεί τον Έκτορα, τον Πάρι, τον Τρωίλο....., θρηνεί τον κάθε νέο που θυσιάστηκε στο βωμό του άδοξου αυτού πολέμου. Θρηνεί την βεβήλωση του σώματος και της ψυχής των θυγατέρων και των γυναικών των γιων της από τους κατακτητές...
...ακολουθούν άλλες έντεκα γυναίκες, Ελληνίδες και Τρώες, που βίωσαν τον πόλεμο, έκλαψαν για τους άντρες, τους γιους, τους εραστές, που νοστάλγησαν τις χαμένες ευτυχισμένες στιγμές, που ακολούθησαν την προδιαγεγραμμένη μοίρα τους... που πλήρωσαν το τίμημα του ολέθριου πολέμου... ακολουθούν οι Λιπεσάνορες...
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Λιπεσάνορες-Τα χρόνια του φιδιού
Συγγραφέας: Δημήτρης Βαρβαρήγος
Συγγραφέας: Δημήτρης Βαρβαρήγος
Εκδ.: Μπατσιούλας
Ημερ. Εκδ.: Νοέμβριος 2014
Σελ.:524
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου