Ο Γεώργιος Τζιτζικάκης απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και μας παρουσιάζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο το συγγραφικό του έργο! Τον ευχαριστώ θερμά που διέθεσε κάποιες στιγμές από τον πολύτιμο χρόνο του για να μου παραχωρήσει την ακόλουθη συνέντευξη, η οποία και αποτελεί για το blog και για εμένα προσωπικά μεγάλη τιμή!
Απολαύστε λοιπόν την συνέντευξη του Γεώργιου Τζιτζικάκη, του συγγραφέα Τ’ αηδονιού το δάκρυ και γνωρίστε, μέσω των απαντήσεων του, τον ίδιο και κυρίως το έργο του λίγο παραπάνω…..!
1. «T’ αηδονιού το δάκρυ» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό. Δυο λόγια τα οποία δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και θα θέλατε , πολύ, να ακουστούν.
Το "Αηδόνι" όπως θέλω να το λέω, είναι ένα μυθιστόρημα με άξονα την Κρήτη και συγκεκριμένα τα Χανιά στη δεκαετία του '80. Είναι η αληθινή ιστορία για το οδοιπορικό της οικογένειας Αηδονάκη, του πατέρα Γιώργη, της μάνας Κωστούλας και της κόρης τους Κλειώ. Η οικογένεια ήρθε αντιμέτωπη με μια κατάρα που ρουφούσε τη ζωή της ενός έτους Κλειώ και έπρεπε να βιώσει απίστευτα πράγματα ώσπου για να τη λύσει για να καταφέρει να ζήσει. Παράλληλα βλέπουμε την Κλειώ μεγάλη, στην σύγχρονη Αθήνα και την προσωπική της επανάσταση σε έναν βαλτωμένο γάμο, επιστρέφοντας στα Χανιά και ερχόμενη αντιμέτωπη με το δικό της μέρος σε μια κατάρα που δεν πίστεψε ποτέ.
2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση Του αηδονιού;
Καμιά φορά, δεν πας εσύ στα βιβλία, έρχονται τα βιβλία, οι ιστορίες τους σε εσένα. Αυτό συνέβη και με την Κλειώ, την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου. Τη γνώρισα σε ένα χωριό της Κρήτης, περάσαμε μαζί αρκετό καιρό, βρήκαμε κοινά στοιχεία και βιώματα και μου διηγήθηκε την απίστευτη ιστορία της οικογένειάς της.
3. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που η ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη θέλει οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ‘’παραλάβουμε’’;
Η ιστορία των Αηδονάκηδων αποτελεί μια ωδή για την ελληνική περιφέρεια, για την επιστροφή στα χωριά, στις παραδόσεις και στα απλά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Όσοι είναι από χωριά αλλά ζούνε στην Αθήνα, καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοώ. Τα τέσσερα σημεία του βιβλίου είναι η αξιοπρέπεια, η αγάπη, η υπερηφάνεια και η πίστη.
4. Ποιος, από το σύνολο των ηρώων Του αηδονιού, είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;
Δεν με κούρασε κάποιος γιατί τα μιλούσαμε με όλους τους ήρωες, τα συζητούσαμε όσο τα έγραφα και ήταν υπέροχη η διαδικασία. Ανυπομονώ να την επαναλάβω στο επόμενο βιβλίο. Αγαπημένη ηρωίδα είναι η μάνα Κωστούλα, μια μάνα θυσία για την κόρη της Κλειώ, μια μάνα που θα έπρεπε να έχουν όλα τα παιδιά του κόσμου.
5. Πείτε μας τα συναισθήματα ή τις σκέψεις που σας συντρόφευαν την στιγμή που γράφατε την λέξη Τέλος στην ιστορία «Τ’ αηδονιού το δάκρυ».
Υπήρχε μια ανησυχία για το αν θα κατάφερνε να γίνει βιβλίο στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, ένα χαμόγελο ικανοποίησης για το αποτέλεσμα και ένας κρυφός φόβος για το αν θα καταφέρω να γράψω ένα ισάξια καλό βιβλίο όπως το Αηδόνι.
6. Εκτός από «Τ’αηδονιού το δάκρυ» έχετε γράψει και άλλα κείμενα! Θα θέλατε να μας τα παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο;
Τα βιβλία μου είναι πέντε: Σιωπή... δυνατότερη κραυγή (εξαντλημένο) Ένα γέλιο που έκλαιγε (εξαντλημένο) Να μην ξεχάσω να ξυπνήσω (Ιωλκός) Γυναίκα η κόλαση... γυναίκα κι ο παράδεισος (Περίπλους) Τ' αηδονιού το δάκρυ (Ωκεανίδα)
7. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένος από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν!- ή είστε ‘’αμετακίνητος’’ σε ότι έχετε γράψει;
Φυσικά και το κάνω, αποκτώ έτσι μια πιο αντικειμενική οπτική για όσα έγραψα. Είναι μια περίοδος με πολλές συζητήσεις φυσικά και διαφωνίες αλλά για εμένα είναι κρίσιμο να το διαβάσει μια σειρά ανθρώπων και να μου πουν τη γνώμη τους, οπότε τους αφήνω ακόμα και το ελεύθερο να σβήσουν ό,τι δεν τους αρέσει.
8. Στα δεκαεπτά σας κερδίσατε βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά «Ο Ζητιάνος». Αλήθεια πως διαχειρίζεται ένας έφηβος αυτή την σπουδαία διάκριση; Και άραγε αυτό το βραβείο σας επιφόρτισε στα επόμενα συγγραφικά σας βήματα;
Θυμάμαι τη μέρα που πήγα να παραλάβω το βραβείο. Ένιωθα μαζί χαρά και θλίψη επειδή πήγα και έφυγα μόνος. Όταν ευχαρίστησα στο μικρόφωνο ήμουν γεμάτος δάκρυα. Βλέπεις, την περίοδο που κέρδισα το βραβείο, συντελούνταν στη ζωή μου ένα όλεθρος, αρκεί να σου πω ότι ήμουν ήδη στον δρόμο έναν μήνα, αλλάζοντας σπίτια φίλων, στέγες και παγκάκια. Μπορείς λοιπόν να καταλάβεις πως εκείνο το βραβείο, ίσως ήταν θεόσταλτο για να νιώσω πως πρέπει κάπως να βρω τη δύναμη να συνεχίσω και να μην παραιτηθώ.
9. Η συγγραφή ποια ανάγκη σάς καλύπτει;
Νομίζω πως στη δική μου περίπτωση είναι η απουσία οικογένειας και γονέων. Σήμερα πια, αν δεν γράψω, αν δεν ξεφύγω για να μπω σε έναν άλλο κόσμο, νιώθω πως θα με βυθίσει αυτός που ζω. Αυτές οι μέρες είναι σκοτεινές για πολύ κόσμο και δεν αποτελώ εξαίρεση. Γράφοντας όμως φωτίζω και φωτίζομαι, ξεδίνω, χαμογελώ και ελπίζω.
10. Μέσα στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Όλα μου τα βιβλία έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, δεν γίνεται αλλιώς. Στο Αηδόνι για παράδειγμα, έκλαψα μαζί με την Κλειώ σε όλα τα κεφάλαια απώλειας της μητέρας της και καμάρωσα την ατόφια κρητική μπέσα του πατέρα της. Αν δεν ήταν και δικές μου στιγμές αυτές τότε δε θα μπορούσα από τη φαντασία μου να προσφέρω ατόφιο το συναίσθημα μιας στιγμής.
11. Τα θετικά σχόλια των αναγνωστών σίγουρα θα σας χαροποιούν και θα αντλείτε από αυτά δύναμη για την συνέχεια! Με τα αρνητικά -αν φυσικά υπάρχουν!- τι γίνεται; Πως τα αντιμετωπίζεται; Και, εξαιτίας αυτών, έχετε σκεφτεί να κάνετε εκπτώσεις στο γραπτό σας με σκοπό να αγγίξετε και αυτούς τους αναγνώστες ή όταν γράφετε, γράφετε απαλλαγμένος από τέτοιες πρακτικές, θα έλεγα, σκέψεις;
Με τα αρνητικά ψάχνω να βρω τι έκανα λάθος, όμως γνωρίζω ότι αν αρέσεις πάντα σε όλους τότε κάτι ύποπτο συμβαίνει. Γράφω πρωτίστως για εμένα και ύστερα για τους αναγνώστες. Θεωρώ πως αν κουβαλά την αλήθεια του ένα βιβλίο, ο κόσμος θα το δει, το αν θα του αρέσει είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Πάντως δεν λέω ψέματα στον εαυτό μου και γι' αυτό δεν κάνω εκπτώσεις ώστε να αρέσω σε όλους, αν το κάνω κάποτε θα με φτύσει ο καθρέφτης.
12. Πείτε μας ένα θέμα που θα θέλατε οπωσδήποτε να ασχοληθείτε σε κάποιο από τα επόμενα βιβλία σας;
Θέλω να ασχοληθώ εκτεταμένα με το θέμα της παιδική κακοποίησης.
13. Στον καιρό της Κρίσης η Λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη;
Την κατάλληλη σανίδα για να μην πέσει στον γκρεμό, το πανί για ένα ταξίδι μακριά από τις σκοτεινές αυτές μέρες και την ελπίδα πως κάποτε όλα θα είναι αλλιώς, πιο φωτεινά.
14. Ποιο βιβλίο σάς επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη
μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;
Όλα τα βιβλία του Καββαδία και του Καζαντζάκη.
15. Ο αγαπημένος σας σύγχρονος συγγραφέας; Και κλασσικός;
Από σύγχρονους ο Κινγκ και από κλασσικούς ο Μάρκες.
16. Προτείνετε μας ένα βιβλίο!
Τα Έθιμα ταφής της Χάνα Κέντ.
17. Θα κάνω την ερώτηση που κάνω στους φίλους που ξέρω πως διαβάζουν: Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Το Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου.
18. Πείτε μας μια φράση που σας εκφράζει και αποτελεί για σας μότο ζωής;
Να γελάτε δυνατά να σπάνε τα άσχημα.
Να ρισκάρετε για τα απίθανα.
Να ζείτε τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν
19. Τι να περιμένουμε από την πένα σας στο άμεσο μέλλον;
Αυτή την περίοδο γράφω το επόμενό μου μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και έχει να κάνει με την Κρήτη, καλύπτοντας μια περίοδο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και σήμερα, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και μιας οικογένειας
20. Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τον χρόνο που διαθέσατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας.
Να μην μένετε στο σκοτάδι, να ψάχνετε το φως! Πάντα υπάρχει μια χαραμάδα στο καλύτερο.
1. «T’ αηδονιού το δάκρυ» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό. Δυο λόγια τα οποία δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και θα θέλατε , πολύ, να ακουστούν.
Το "Αηδόνι" όπως θέλω να το λέω, είναι ένα μυθιστόρημα με άξονα την Κρήτη και συγκεκριμένα τα Χανιά στη δεκαετία του '80. Είναι η αληθινή ιστορία για το οδοιπορικό της οικογένειας Αηδονάκη, του πατέρα Γιώργη, της μάνας Κωστούλας και της κόρης τους Κλειώ. Η οικογένεια ήρθε αντιμέτωπη με μια κατάρα που ρουφούσε τη ζωή της ενός έτους Κλειώ και έπρεπε να βιώσει απίστευτα πράγματα ώσπου για να τη λύσει για να καταφέρει να ζήσει. Παράλληλα βλέπουμε την Κλειώ μεγάλη, στην σύγχρονη Αθήνα και την προσωπική της επανάσταση σε έναν βαλτωμένο γάμο, επιστρέφοντας στα Χανιά και ερχόμενη αντιμέτωπη με το δικό της μέρος σε μια κατάρα που δεν πίστεψε ποτέ.
2. Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση Του αηδονιού;
Καμιά φορά, δεν πας εσύ στα βιβλία, έρχονται τα βιβλία, οι ιστορίες τους σε εσένα. Αυτό συνέβη και με την Κλειώ, την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου. Τη γνώρισα σε ένα χωριό της Κρήτης, περάσαμε μαζί αρκετό καιρό, βρήκαμε κοινά στοιχεία και βιώματα και μου διηγήθηκε την απίστευτη ιστορία της οικογένειάς της.
3. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που η ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη θέλει οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ‘’παραλάβουμε’’;
Η ιστορία των Αηδονάκηδων αποτελεί μια ωδή για την ελληνική περιφέρεια, για την επιστροφή στα χωριά, στις παραδόσεις και στα απλά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Όσοι είναι από χωριά αλλά ζούνε στην Αθήνα, καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοώ. Τα τέσσερα σημεία του βιβλίου είναι η αξιοπρέπεια, η αγάπη, η υπερηφάνεια και η πίστη.
4. Ποιος, από το σύνολο των ηρώων Του αηδονιού, είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;
Δεν με κούρασε κάποιος γιατί τα μιλούσαμε με όλους τους ήρωες, τα συζητούσαμε όσο τα έγραφα και ήταν υπέροχη η διαδικασία. Ανυπομονώ να την επαναλάβω στο επόμενο βιβλίο. Αγαπημένη ηρωίδα είναι η μάνα Κωστούλα, μια μάνα θυσία για την κόρη της Κλειώ, μια μάνα που θα έπρεπε να έχουν όλα τα παιδιά του κόσμου.
5. Πείτε μας τα συναισθήματα ή τις σκέψεις που σας συντρόφευαν την στιγμή που γράφατε την λέξη Τέλος στην ιστορία «Τ’ αηδονιού το δάκρυ».
Υπήρχε μια ανησυχία για το αν θα κατάφερνε να γίνει βιβλίο στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, ένα χαμόγελο ικανοποίησης για το αποτέλεσμα και ένας κρυφός φόβος για το αν θα καταφέρω να γράψω ένα ισάξια καλό βιβλίο όπως το Αηδόνι.
6. Εκτός από «Τ’αηδονιού το δάκρυ» έχετε γράψει και άλλα κείμενα! Θα θέλατε να μας τα παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο;
Τα βιβλία μου είναι πέντε: Σιωπή... δυνατότερη κραυγή (εξαντλημένο) Ένα γέλιο που έκλαιγε (εξαντλημένο) Να μην ξεχάσω να ξυπνήσω (Ιωλκός) Γυναίκα η κόλαση... γυναίκα κι ο παράδεισος (Περίπλους) Τ' αηδονιού το δάκρυ (Ωκεανίδα)
7. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένος από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν!- ή είστε ‘’αμετακίνητος’’ σε ότι έχετε γράψει;
Φυσικά και το κάνω, αποκτώ έτσι μια πιο αντικειμενική οπτική για όσα έγραψα. Είναι μια περίοδος με πολλές συζητήσεις φυσικά και διαφωνίες αλλά για εμένα είναι κρίσιμο να το διαβάσει μια σειρά ανθρώπων και να μου πουν τη γνώμη τους, οπότε τους αφήνω ακόμα και το ελεύθερο να σβήσουν ό,τι δεν τους αρέσει.
8. Στα δεκαεπτά σας κερδίσατε βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά «Ο Ζητιάνος». Αλήθεια πως διαχειρίζεται ένας έφηβος αυτή την σπουδαία διάκριση; Και άραγε αυτό το βραβείο σας επιφόρτισε στα επόμενα συγγραφικά σας βήματα;
Θυμάμαι τη μέρα που πήγα να παραλάβω το βραβείο. Ένιωθα μαζί χαρά και θλίψη επειδή πήγα και έφυγα μόνος. Όταν ευχαρίστησα στο μικρόφωνο ήμουν γεμάτος δάκρυα. Βλέπεις, την περίοδο που κέρδισα το βραβείο, συντελούνταν στη ζωή μου ένα όλεθρος, αρκεί να σου πω ότι ήμουν ήδη στον δρόμο έναν μήνα, αλλάζοντας σπίτια φίλων, στέγες και παγκάκια. Μπορείς λοιπόν να καταλάβεις πως εκείνο το βραβείο, ίσως ήταν θεόσταλτο για να νιώσω πως πρέπει κάπως να βρω τη δύναμη να συνεχίσω και να μην παραιτηθώ.
9. Η συγγραφή ποια ανάγκη σάς καλύπτει;
Νομίζω πως στη δική μου περίπτωση είναι η απουσία οικογένειας και γονέων. Σήμερα πια, αν δεν γράψω, αν δεν ξεφύγω για να μπω σε έναν άλλο κόσμο, νιώθω πως θα με βυθίσει αυτός που ζω. Αυτές οι μέρες είναι σκοτεινές για πολύ κόσμο και δεν αποτελώ εξαίρεση. Γράφοντας όμως φωτίζω και φωτίζομαι, ξεδίνω, χαμογελώ και ελπίζω.
10. Μέσα στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Όλα μου τα βιβλία έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, δεν γίνεται αλλιώς. Στο Αηδόνι για παράδειγμα, έκλαψα μαζί με την Κλειώ σε όλα τα κεφάλαια απώλειας της μητέρας της και καμάρωσα την ατόφια κρητική μπέσα του πατέρα της. Αν δεν ήταν και δικές μου στιγμές αυτές τότε δε θα μπορούσα από τη φαντασία μου να προσφέρω ατόφιο το συναίσθημα μιας στιγμής.
11. Τα θετικά σχόλια των αναγνωστών σίγουρα θα σας χαροποιούν και θα αντλείτε από αυτά δύναμη για την συνέχεια! Με τα αρνητικά -αν φυσικά υπάρχουν!- τι γίνεται; Πως τα αντιμετωπίζεται; Και, εξαιτίας αυτών, έχετε σκεφτεί να κάνετε εκπτώσεις στο γραπτό σας με σκοπό να αγγίξετε και αυτούς τους αναγνώστες ή όταν γράφετε, γράφετε απαλλαγμένος από τέτοιες πρακτικές, θα έλεγα, σκέψεις;
Με τα αρνητικά ψάχνω να βρω τι έκανα λάθος, όμως γνωρίζω ότι αν αρέσεις πάντα σε όλους τότε κάτι ύποπτο συμβαίνει. Γράφω πρωτίστως για εμένα και ύστερα για τους αναγνώστες. Θεωρώ πως αν κουβαλά την αλήθεια του ένα βιβλίο, ο κόσμος θα το δει, το αν θα του αρέσει είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Πάντως δεν λέω ψέματα στον εαυτό μου και γι' αυτό δεν κάνω εκπτώσεις ώστε να αρέσω σε όλους, αν το κάνω κάποτε θα με φτύσει ο καθρέφτης.
12. Πείτε μας ένα θέμα που θα θέλατε οπωσδήποτε να ασχοληθείτε σε κάποιο από τα επόμενα βιβλία σας;
Θέλω να ασχοληθώ εκτεταμένα με το θέμα της παιδική κακοποίησης.
13. Στον καιρό της Κρίσης η Λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη;
Την κατάλληλη σανίδα για να μην πέσει στον γκρεμό, το πανί για ένα ταξίδι μακριά από τις σκοτεινές αυτές μέρες και την ελπίδα πως κάποτε όλα θα είναι αλλιώς, πιο φωτεινά.
14. Ποιο βιβλίο σάς επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη
μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;
Όλα τα βιβλία του Καββαδία και του Καζαντζάκη.
15. Ο αγαπημένος σας σύγχρονος συγγραφέας; Και κλασσικός;
Από σύγχρονους ο Κινγκ και από κλασσικούς ο Μάρκες.
16. Προτείνετε μας ένα βιβλίο!
Τα Έθιμα ταφής της Χάνα Κέντ.
17. Θα κάνω την ερώτηση που κάνω στους φίλους που ξέρω πως διαβάζουν: Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Το Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου.
18. Πείτε μας μια φράση που σας εκφράζει και αποτελεί για σας μότο ζωής;
Να γελάτε δυνατά να σπάνε τα άσχημα.
Να ρισκάρετε για τα απίθανα.
Να ζείτε τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν
19. Τι να περιμένουμε από την πένα σας στο άμεσο μέλλον;
Αυτή την περίοδο γράφω το επόμενό μου μυθιστόρημα που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και έχει να κάνει με την Κρήτη, καλύπτοντας μια περίοδο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και σήμερα, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και μιας οικογένειας
20. Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τον χρόνο που διαθέσατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας.
Να μην μένετε στο σκοτάδι, να ψάχνετε το φως! Πάντα υπάρχει μια χαραμάδα στο καλύτερο.
******
Βιογραφία συγγραφέως:
Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά. Εργάζεται στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας, έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, είναι Διαιτητής Ποδοσφαίρου του Συνδέσμου Αθηναίων Διαιτητών και από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing. Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια όταν στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά του «Ο Ζητιάνος». Το έργο «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» είναι το πέμπτο του βιβλίο.
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου