Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου-Θοδωρής Παπαθεοδώρου

      «Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου», το πρώτο βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, το οποίο και έχει τιμηθεί με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στο πλαίσιο του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας, είναι ένα βιβλίο στο οποίο ο αναγνώστης μεταφέρεται με γλαφυρό και νοσταλγικό τρόπο στην Πόλη του 20ου αιώνα, και συγκεκριμένα στο 1918-1920, κατορθώνοντας μάλιστα να περπατήσει νοερά στα σοκάκια που τον οδήγησαν στα βυζαντινά και οθωμανικά αξιοθέατα της, να οσφρανθεί τις πιπεράτες μυρωδιές των μπαχαρικών και της κουζίνας της, να νιώσει στα μάγουλά του την υγρασία του Βοσπόρου και να αισθανθεί την κοσμοπολίτικη αύρα που την περιέβαλε μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου πολέμου.
     Την υπέροχη ξενάγηση στην Πόλη των αρωμάτων και των αισθήσεων μάς την κάνει, μέσω της ερωτικής της ιστορία, η κεντρική ηρωίδα του βιβλίο, η έφηβη Χαρά Σεκέρογλου. Η Χαρά που είναι μια νέα σπινθηροβόλα γυναίκα με ανησυχίες και προβληματισμούς, θα ζήσει μια συναισθηματική ιστορία στην οποία τα πρέπει των άλλων και τα θέλω τα δικά της θα συγκρουστούν γι’ άλλη μια φορά…..
      Το καλοκαίρι του 1918 τρεις μήνες πριν την λήξη του Μεγάλου πολέμου, ο Νικήτας θα χτυπήσει την πόρτα της οικογένειας Σεκέρογλου και θα ζητήσει την βοήθεια τους. Τα Αμελέ Ταμπουρού τον έχουν αναγκάσει για σχεδόν τέσσερα χρόνια να κρύβεται, όπως τόσοι Έλληνες της Οθωμανικής επικράτειας, προκειμένου να γλιτώσει τις άθλιες συνθήκες τους και τον θάνατο που περιμένει όσους μεταφέρονταν σ’ αυτά. Ο Παναγιωτάκης και η Ρόζα, οι γονείς της Χαράς, δίνουν τον Αύγουστο του 1918 την βοήθεια τους στον Νικήτα και τον κρύβουν στην σοφίτα του σπιτιού τους. Ο Νικήτας, που είναι ένας ευαίσθητος και φιλοσοφημένος ζωγράφος, νιώθει πως, μέσα σ’ αυτή την σκοτεινή σοφίτα η έμπνευσή του, που εδώ και τέσσερα χρόνια ακρωτηριάζεται σιγά σιγά λόγω έλλειψης ερεθισμάτων που κάθε καλλιτέχνης χρειάζεται για να ενεργοποιηθεί το ταλέντο του, θα χαθεί οριστικά. Η Χαρά, που αρχίζει και ερωτεύεται τον Νικήτα, θα γίνει τότε ο κοινωνός αυτών των ερεθισμάτων. Για χάρη του λοιπόν θα αρχίσει το σεργιάνι στην Πόλη και θα την αντικρίσει με άλλο μάτι, με μάτι πιο λεπτομερέστατο και διεισδυτικό… Στο τέλος της κάθε ημέρας της θα καταλήγει στην σοφίτα και οι εικόνες που συγκράτησε από αυτή την περιπλάνηση θα περιγραφούν από την ίδια λεπτομερώς και θα δώσουν τελικά στον καλλιτέχνη το έναυσμα για να φιλοτεχνήσει κάποιους από τους πιο ωραίους πίνακες του. Όλα αυτά όμως δεν θα κρατήσουν για πολύ…. Η πυρκαγιά που θα ξεσπάσει στον μαχαλά της οικογένειας Σεκέρογλου θα αφήσει πίσω της στάχτες, απώλειες και χωρισμούς….. και κάπου πιο μακριά την λύση στα αδιέξοδα που θα προκύψουν….

     «Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου» είναι ένα όμορφο νοσταλγικό βιβλίο που με ταξίδεψε στη Κωνσταντινούπολη και που με έκανε να νιώσω τους οικείους και αληθοφανείς ήρωες του μέσα από την ρομαντική ιστορία τους που εξιστορήθηκε στις 414 σελίδες του βιβλίου. Η πένα του αγαπημένου μου συγγραφέα Θοδωρή Παπαθεοδώρου με γέμισε για ακόμα μια φορά με εικόνες, μυρωδιές και αισθήματα. Η ροή είναι γρήγορη, η αφήγηση του ενδιαφέρουσα μιας και συναντάμε δυο αφηγηματικούς τρόπους (τριτοπρόσωπη αφήγηση στην μεγαλύτερη έκταση του κειμένου και πρωτοπρόσωπη σε ένα καθοριστικό κεφάλαιο) ενώ οι φωτογραφίες που υπάρχουν στην αρχή του κάθε κεφαλαίου ενισχύουν την αμεσότητα του κειμένου και βοηθούν στην νοερή μεταφορά μας στην Πόλη του 20ου αιώνα.
     Διαβάστε το…. πρόκειται για ένα όμορφο νοσταλγικό βιβλίο! 

     Ανυπομονώ να ξανασυναντήσω τους ήρωες του…. και θα το κάνω στο «Σαν ταξιδιάρικα πουλιά»!

Βαθμολογία 5/5



Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου
Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαθεοδώρου
Εκδ. Ψυχογιός
Ημερ.Εκδ.: 21/05/2004
Σελ.:432
Δήμητρα Κωλέτη

2 σχόλια:

  1. Εγώ έχω διαβάσει το "σαν ταξιδιάρικα πουλιά".
    Ομολογώ πως ο Παπαθεοδώρου είναι από τους λίγους
    Έλληνες συγγραφείς, που μου αρέσει. Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το διαβάζω τώρα το Σαν ταξιδιάρικα πουλιά! Το αστρολουλουδο του Βοσπόρου είναι η συναισθηματική ιστορία του Νικήτα και της Χαράς των γονιών δηλαδή του Παναγιώτη Των ταξιδιαρικων πουλιών! Και εγώ αγαπώ την πένα του Θ. Παπαθεοδωρου! Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Καλό βράδυ...

      Διαγραφή