Βροχή πάνω στην πέτρα για τον Μίνωα, την Μάγια, τον Τηλέμαχο και τον Γιώργη, η ιστορία των οποίων μας ταξιδεύει στην Κρήτη της βεντέτας από την μια και της ηρωικής της Αντίστασης με την Μάχη του 1941 από την άλλη.
Η Μάγια και ο Μίνωας μεγαλώνουν μαζί σ’ ένα παραλιακό χωριό του νομού Χανίων απολαμβάνοντας την ανεμελιά της παιδικής τους ηλικίας. Μέσα στην αθέατη σπηλιά της κοντινής παραλίας, στο σημείο δηλαδή που τους αρέσει να καταφεύγουν, θα δουν με τα μάτια της ψυχής τους την πραγματική φιλία, μια φιλία που εμπεριέχει ωστόσο και τα πρώτα ψήγματα του άγουρου και αγνού έρωτά τους.
Η φιλία τους όμως το 1929 θα ‘ρθει αντιμέτωπη με τον πρώτο σκόπελό της… Ένας ασήμαντος καυγάς του δεκάχρονου Μίνωα με τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια του, τον Τηλέμαχο και το Γιώργη, θα γίνει η αφορμή που ζήταγε διακαώς ο πατέρας τους για να απομακρύνει τους γιους του και κυρίως τον μικρότερο από τα αιματοβαμμένα κρητικά χώματα. Έτσι τα αγόρια, παρά τις αντιρρήσεις της μάνας τους της Χρυσάνθης, φεύγουν από το χωριό, με τα μεγάλα να πηγαίνουν στου θείου τους για να πιάσουν δουλειά στα χωράφια ενώ τον Μίνωα να στέλνεται στην Αθήνα για να φιλοξενηθεί στην μοναδική θεία που έχει η Χρυσάνθη. Και ενώ στις προηγούμενες σελίδες η αδιάφορη έως σκληρή συμπεριφορά του πατέρα προς το πρόσωπο του Μίνωα μπορεί να πέρναγε απαρατήρητη σ’ αυτό το σημείο μαζί με τις καίριες υπόνοιες για μια βεντέτα που έρχεται από το παρελθόν μάς σημάνει τα πρώτο καμπανάκι του ενδιαφέροντος και της αγωνίας για την εξέλιξη της υπόθεσης.
Στα επόμενα κεφάλαια η συγγραφέας σπρώχνει γρήγορα τα χρόνια και χωρίς πολλές λεπτομέρειες μας μεταφέρει στο Μάη του 1941, στο μήνα δηλαδή που ο Μίνωας επιστρέφει στην γενέτειρα του για να οργανώσει ως στρατιωτικός την αντίσταση της ομάδας του εν όψει της Μάχης που θα δοξάσει για άλλη μια φορά την λεβεντογέννα Κρήτη. Μέσα στον πυρετό των προετοιμασιών βρίσκει τον χρόνο να επισκεφτεί και το χωριό του με σκοπό φυσικά να συναντήσει την Μάγια, με την οποία η επικοινωνία του έχει διακοπεί εδώ και πολλά χρόνια. Όταν μπαίνει στο χωριό τα βήματα του τον οδηγούν στην πλατεία, εκεί δηλαδή που όλοι οι συγχωριανοί του έχουν συγκεντρωθεί για να γλεντήσουν τον αρραβώνα του Τηλέμαχου και της… Μάγιας. Βλέποντάς τον τα όργανα σιωπούν, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται, οι συγχωριανοί αναμένουν και ο Τηλέμαχος εξοργισμένος αποκαλεί τον Μίνωα φονιά διώχνοντάς τον από το χωριό. Τα αινίγματα όλο και μεγαλώνουν, μπαίνουν όμως στην αναμονή μιας και η Μάχη της Κρήτης φουντώνει και ‘’απασχολεί’’ τους ήρωές μας….. Φονιάς, γιατί φονιάς; Βεντέτα, τι είδους βεντέτα; Και γιατί ο Μίνωας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της βεντέτας; Ερωτήματα που περίμενα πώς και πώς να απαντηθούν ώστε να λυθούν οι απορίες, οι οποίες και απαντήθηκαν τελικά κάπου προς το τέλος δημιουργώντας έτσι ένα πάζλ τα κομμάτια του οποίου αποτυπώνουν μια παντοτινή αγάπη που κατορθώνει να περάσει τους σκοπέλους της βεντέτας και της Ιστορίας συγκινώντας μας με την δύναμή της!
Στο «Βροχή πάνω στην πέτρα» της Νατάσας Γκουτζικίδου υπήρχαν κάποια στοιχεία του που μ’άρεσαν αρκετά, όπως ο χαρακτήρας του παππού της οικογένειας, η ατμόσφαιρα που υπήρχε σχεδόν σ’όλο το κείμενο, η αγάπη του Μίνωα και της Μάγιας που στέκει όρθια μπροστά στα όποια εμπόδια, το λεξιλόγιο της συγγραφέως καθώς και κάποιες κινηματογραφικές, θα έλεγα, σκηνές, με αγαπημένη όλων την αντάμωση του ζευγαριού στην σπηλιά την νύχτα του αρραβώνα, υπήρχαν όμως και πολλά στοιχεία που με ξένισαν και που με κάνουν να χαρακτηρίσω τελικά το βιβλίο συμπαθητικό έως μέτριο: μου φάνηκε υπερβολικό που μπήκε στο στόχαστρο ο Μίνωας και όχι ο πατέρας του από τους διψασμένους για εκδίκηση, μου έλειψαν κάποιες λεπτομέρειες για την ζωή των ηρώων, με εκνεύρισε το γεγονός πως καθυστέρησε να πει κάποια πράγματα –όπως τον λόγο της βεντέτας, το ότι επισκέφτηκε ο Μίνωας την Κρήτη πριν το ’41 και πως τότε έγινε κάτι που τον κατέστησε στα μάτια των άλλων φονιά- καθώς και η αφύσικη και όχι τόσο αληθοφανής στάση του πατέρα.
Διαβάστε το…. μπορεί εμένα να μην με κέρδισε στο σύνολο του εσάς είμαι σίγουρη πως θα το κάνει!
Βαθμολογία 3/5
Ένα όμορφο απόσπασμα:
… θα σου πω ένα μυστικό και να το θυμάσαι πάντα, το μυστικό βρίσκεται στις στιγμές. Όχι σ’ εκείνες που έφυγαν, όχι σ’ εκείνες που θα έρθουν αλλά σ’ εκείνες που ζεις δυνατά, σ’ εκείνες τις στιγμές που σε κάνουν να πιστεύεις πως υπάρχει μόνο το τώρα. Το μυστικό βρίσκεται στις στιγμές που κλείνεις τα μάτια σου και εύχεσαι το ρολόι να σταματήσει. Στις στιγμές που τον χρόνο τον έχεις κάνει κτήμα σου, δεν είσαι εσύ ο σκλάβος του αλλά εκείνος σε υπηρετεί χαρίζοντας σου τα πολύτιμα δώρα του… Το μυστικό είναι οι στιγμές…. (σελ.213)
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Βροχή πάνω στην πέτρα
Συγγραφέας: Νατάσα Γκουτζικίδου
Εκδ.: Μάτι
Ημερ.Εκδ.: Οκτώβρης του 2014
Σελ.: 364
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου