Μετά από εφτά χρόνια γάμου, μετά από εφτά χρόνια κοινής ευτυχισμένης ζωής, ο Φίλιππος Ρώμας και η Λάουρα Αλφιέρι χωρίζουν οριστικά και «Η ξυπόλυτη των Αθηνών» μένει ολόγυμνη μπροστά στην θλίψη που φέρει η απώλεια. Ο χωρισμός τους δεν οφείλεται σε κάποια παρεξήγηση ή εγωιστική συμπεριφορά εκ μέρους της Λάουρας -άλλωστε αυτή την πέταξε από πάνω της λίγους μήνες μετά τον γάμο τους, μιας και η καρδιά της πήρε το πάνω χέρι παραγκωνίζοντας τις σκέψεις της για την παρακατιανή καταγωγή, όπως πίστευε, του Φίλιππου- αλλά στο πεπρωμένο. Η καρδιά του Φίλιππου, του Άντζουλού της όπως τον αποκαλεί, τον πρόδωσε αιφνιδιαστικά τις πρώτες μέρες του Νοέμβρη του 1909, αφήνοντάς την έρμαιο να αντιμετωπίσει τα γιατί της ζωής. Γιατί τώρα; Γιατί ο θάνατος; Και τώρα; Τι;
Τι κι αν στην αρχή του γάμου τους δεν τον ήθελε! Όταν η καρδιά της μίλησε «Η ξυπόλυτη των Αθηνών» λάτρεψε σαν Θεό της τον Φίλιππο, τον λάτρεψε περισσότερο και από την ίδια της την ύπαρξη, από την ίδια της τη ζωή, και έτσι ο χαμός του μόνο ματαιότητα της έφερε για την ζωή, για το μέλλον της….
Ο Φίλιππος χάθηκε. και η Λάουρα; Η Λάουρα τον ψάχνει μέσα από τα ανορθόγραφα ερωτικά του σημειώματα, μέσα από την μία και μοναδική τους κοινή φωτογραφία και κυρίως μέσα στους χώρους του αρχοντικού του στον Πειραιά όπου και, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της, μετακομίζει με σκοπό να βρει τον Φίλιππό της. Στον Πειραιά, στους δρόμους του οποίου περπατούν άνθρωποι της άρχουσας οικονομικής τάξης του 19ου αιώνα μαζί με τις πόρνες των κακόφημων συνοικιών του, τους μαχαιροβγάλτες και τα κουτσαβάκια, η Λάουρα θα βιώσει το πένθος της χηρείας της βουτώντας για πρώτη φορά στα άδυτα της ψυχής της… Η κατάδυση αυτή θα την επαναφέρει άραγε στην ζωή; Ανακαλύψτε το!
Η Κατίγκω, η Ζαμπέτα, η Θάλεια, η Ευλαλία και οι υπόλοιποι ήρωες της Ξυπόλυτης των Αθηνών, μαζί φυσικά με την Λάουρα Αλφιέρι, επιστρέφουν στην Χήρα του Πειραιά και μας παρουσιάζουν μέσα από την μεστή γραφή της Φιλομήλας Λαπατά την εξέλιξη τους μεταφέροντάς μας στον Πειραιά του 19ου αιώνα και διδάσκοντάς μας αλήθειες για την ζωή και το πως θα πρέπει να την βιώνουμε με τις χαρές αλλά και τις μεγάλες απώλειες που πάντα μας επιφυλάσσει.
Διαβάστε το…. θα σας ταξιδέψει!
Αγαπημένο απόσπασμα:
«Αχ.... Γιατί το σώμα να γερνάει; Γιατί η σήψη; Γιατί να τελειώνουν όλα μια μέρα ξαφνικά; Τι είναι η ζωή και τι άλλο υπάρχει τόσο βέβαιο, όσο ο θάνατος; Πως είναι δυνατό να ζούμε, να χαιρόμαστε, να γελάμε, να ερωτευόμαστε ενώ γνωρίζουμε πως μας περιμένει ο θάνατος;»
«Θα σου απαντήσω με μια φράση του Επίκουρου, κόρη μου: Ο θάνατος δεν πρέπει να μας απασχολεί καθώς ,όταν υπάρχουμε εμείς, δεν υπάρχει αυτός, και όταν υπάρχει αυτός, δεν υπάρχουμε εμείς.»
Βαθμολογία 5/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Η χήρα του Πειραιά
Συγγραφέας: Φιλομήλα Λαπατά
Εκδ.: Καστανιώτη
Ημερ.Εκδ.: 2012
Σελ.: 313
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου