Η Ελίζα Σόμερ, η Κόρη της μοίρας της Ιζαμπέλ Αλιέντε, είναι μια κοπέλα που μεγαλώνει με την συντηρητική οικογένεια Άγγλων αριστοκρατών της Χιλής, ούσα υιοθετημένη. Στα δεκαοχτώ της ερωτεύεται έναν φτωχό νεαρό με επαναστατικό πνεύμα. Η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους μένει κρυφή καθώς οι αντιδράσεις που η οικογένεια της θα έχει γι’ αυτή είναι κάτι παραπάνω από βέβαιες, μιας και όπως προείπαμε η Ελίζα ανήκει στην αριστοκρατία της Χιλιανής κοινωνίας ενώ ο Χουακίν Αντιέτα όχι.
Το 1848 τα χώματα της Καλιφόρνιας γεννούν κοιτάσματα χρυσού κι όλοι σπεύδουν να γευτούν τον πλούτο. Ένα μεγάλο και ατελείωτο κύμα μετακίνησης ανθρώπων από όλα τα μήκη και πλάτη της γης φτάνει στις περιοχές της με σκοπό φυσικά να πάρουν κι αυτοί ένα γενναίο κομμάτι από τη κερδοφόρα πίτα που λέγεται χρυσός. Ανάμεσα τους και ο Χουακίν που αφήνει την φτωχογειτονιά του, την άρρωστη μητέρα του και την Ελίζα για να κυνηγήσει κι αυτός με την σειρά του το όνειρο. Η Ελίζα μένει πίσω και λίγες εβδομάδες αργότερα διαπιστώνει τελικά πως είναι έγκυος. Οι προσπάθειες της να αποκολλήσει το έμβρυο από τα σπλάχνα της με την βοήθεια μάλιστα της Μάμα Φρέζα, της γυναίκας που μαζί με την Ρόζα Σόμερ βοήθησε στην ανατροφή της, δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα και έτσι μπροστά στο αδιέξοδο που βρίσκεται επιλέγει την έσχατη λύση, που δεν είναι άλλη από την φυγή.
Και ενώ η αρχή του βιβλίου δίνει την αίσθηση πως πρόκειται για ένα ρομαντικό βιβλίο εποχής με ένα συνηθισμένο στόρυ στο οποίο ο φτωχός ερωτεύεται την πλούσια, η οποία μάλιστα διαπιστώνει πως είναι έγκυος όταν μένει χωρίς την υποστήριξη του εραστή της, στην συνέχεια του αλλάζει πολύ με την Ελίζα να περνά δυσκολίες που μας φέρνουν σε επαφή με τα φαινόμενα της εποχής που τοποθετούνται οι ήρωες του κειμένου: εμπόριο λευκής σαρκός, φυλετικός ρατσισμός, η χίμαιρα του χρυσού.
Η φυγή λοιπόν είναι η μόνη λύση για την Ελίζα. Έτσι εκείνη προσεγγίζει τον μάγειρα ενός πλοίου που εκείνες τις μέρες θα σαλπάρει με προορισμό το Σαν Φραντσίσκο και τον πληρώνει για να την βάλει στο αμπάρι του. Κλεισμένη στα έγκατά του κάνει το ταξίδι που θα την φέρει όλο και πιο κοντά στην ελευθερία και την αυτογνωσία της. Ο μάγειρας, ο Τάο Τσι’Εν, θα γίνει τότε ο άνθρωπος που θα την σώσει από τον θάνατο της αποβολής, από την παράνοια της μοναξιάς του αμπαριού και από το χάος των συνθηκών της αμερικανικής γης. Ο Τάο θα γίνει ο φίλος της, ο συνοδοιπόρος, ο εμπνευστής αλλά κι αυτός που θα ξυπνήσει, μετά την άκαρπη και περιπετειώδη αναζήτηση του Χουακίν, την γυναικεία της φύση....
Στην «Κόρη της μοίρας» συνάντησα όμορφα σκιαγραφημένους ήρωες -αγαπημένος μου ο Τάο. Αλτρουιστής, ευαίσθητος, ανθρώπινος!-, υπόθεση ενδιαφέρουσα και με μια απρόσμενη ανατροπή -μόνο μία- καθώς και εικόνες και περιγραφές που μου μετέφεραν το κλίμα της εποχής. Αν και βρήκα πιο ενδιαφέρον το κομμάτι μετά την φυγή της Ελίζας, δυστυχώς, εκείνο ακριβώς το σημείο ήταν και που με κούρασε καθώς θεωρώ πως κύλησε πολύ αργά καθυστερώντας με λεπτομέρειες και μικροεπαναλήψεις την εξέλιξη της υπόθεσης.
Για εμένα λοιπόν η «Κόρη της μοίρας» είναι ένα καλό ανάγνωσμα με αρκετά όμως σημεία που με κούρασαν και που αν παραλείπονταν θα με έκαναν να το απολαύσω περισσότερο και να το χαρακτήριζα ίσως άψογο. αν έλειπαν!
Διαβάστε το...!
Βαθμολογία 3/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Κόρη της μοίρας
Συγγραφέας: Ιζαμπέλ Αλιέντε
Μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου
Εκδ.: Ωκεανίδα
Ημερ. Εκδ.: 2000
Σελ.: 500
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου